«Όπου γη και πατρίς»: Οι νομάδες οπαδοί του Εθνικού και η άσβεστη αγάπη για την ομάδα

Η κεντρική εξέδρα ήταν γεμάτη ήδη αρκετή ώρα πριν από την έναρξη του παιχνιδιού. Άλλωστε οι αλλαγές έδρας δε λένε τίποτα πια στους οπαδούς του Εθνικού, μιας από τις πιο ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα, η οποία εδώ και αρκετές δεκαετίες βρίσκεται χωρίς στέγη.

«Από το 1999 που γκρεμίστηκε το παλιό Καραϊσκάκη μέχρι σήμερα έχουμε αλλάξει περισσότερες από είκοσι έδρες. Έχουμε παίξει σε Μοσχάτο, Ελληνικό, Καλλιθέα, Βύρωνα, Καισαριανή, Ριζούπολη, Πέραμα, Αγίους Αναργύρους, Μέγαρα, Φυλή, Φωστήρα, Μενίδι, Ταύρο, Καμίνια, Νίκαια, Κορυδαλλό, Ρουφ. Όπου γη και πατρίς» λέει ο Γιώργος Καστελοριζιός, οπαδός του Εθνικού, που ακολουθεί την ομάδα εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Δεν ήταν, όμως, ο μόνος. Στο γήπεδο για αυτό το ιστορικό παιχνίδι ήταν όλοι εκεί. Άλλοι φορούσαν μπλούζες από την ένδοξη ιστορία του συλλόγου, τότε που έπαιζε ακόμη στην πρώτη κατηγορία, και άλλοι από τα συλλεκτικά μπλουζάκια που βγήκαν πέρυσι με τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής του συλλόγου.

Αυτός που λείπει -και η απουσία του είναι αισθητή- είναι η ιστορική μορφή της ομάδας, ο Εθνικάρας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2021. Στο γήπεδο βέβαια ήταν η κόρη του, η οποία συνεχίζει την παράδοση, φωνάζοντας με όλη της δύναμη όταν ο Άρης περνούσε το κέντρο.

Οι δυο ομάδες έχουν μακρά ιστορία που τις συνδέει. Η πρώτη φορά που συναντήθηκαν ήταν στον τελικό Κυπέλλου του 1933, με την ομάδα του Πειραιά τελικά να κατακτά το τρόπαιο. Αυτό είναι και το μοναδικό της κύπελλο ως σήμερα. Η τελευταία ήταν πριν από 20 χρόνια, με τους δυο ιστορικούς συλλόγους να βρίσκονται στη φάση των 16 της διοργάνωσης. Τότε οι Θεσσαλονικείς επικράτησαν και έφτασαν ως τον τελικό της Πάτρας κόντρα στον Ολυμπιακό.

Στο Ελ Πάσο βρέθηκαν και αρκετοί οπαδοί του Άρη, οι οποίοι είναι αισιόδοξοι για το παιχνίδι, θεωρώντας ότι η συνάντηση με τον Εθνικό είναι καλός οιωνός για τη φετινή χρονιά. Ανάμεσα στους ανθρώπους που έκαναν αυθημερόν το ταξίδι από και προς τη Θεσσαλονίκη είναι και ο Παναγιώτης Γκόγκος, μέλος της Δομής 1ης Φεβρουαρίου, Εις το Όνομα του Άλκη, που ανέλαβε την πρωτοβουλία και υστέρα από επικοινωνία με τις δυο ομάδες, τίμησε τη μνήμη του Κώστα Κατσούλη και του Άλκη Καμπανού που έπεσαν θύματα τυφλής οπαδικής βίας.

Πριν από την έναρξη του ματς, στον αγωνιστικό χώρο σηκώθηκαν φανέλες και πανό με τα ονόματα των δολοφονηθέντων, ενώ οι οπαδοί του Εθνικού, φώναξαν δυνατά το σύνθημα: «Άλκης ζωντανός, για πάντα Αρειανός», λαμβάνοντας χειροκροτήματα από την απέναντι πλευρά.

Το ματς παρά τη μεγάλη διαφορά δυναμικότητας παρουσίασε αρκετό ενδιαφέρον. Ο Εθνικός παρουσιάστηκε από τα πρώτα λεπτά ανταγωνιστικός και έβγαλε αρκετές φάσεις. Στο 28ο λεπτό μάλιστα βρήκε δίχτυα, αλλά το τέρμα ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Τρία λεπτά αργότερα, ήταν η ώρα των φιλοξενουμένων να σκοράρουν. Αυτή τη φορά το τέρμα του Νταρίντα μέτρησε κανονικά.

Ως το τέλος ο Εθνικός πάλεψε να φέρει το παιχνίδι στα ίσια αλλά δεν τα κατάφερε. «Δεν είναι και εύκολο. Αυτοί κέρδισαν τον Ολυμπιακό» λέει ο Γιώργος Καστελοριζιός, ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς στεκόταν όρθιος και τραγουδούσε μαζί με τους υπόλοιπους οπαδούς -μερικούς από αυτούς και μικρά παιδιά-. «Και δεν έχεις δει τίποτα ακόμη για το τι εστί Εθνικός. Είναι μεσημέρι καθημερινής. Έλα το Σαββατοκύριακο να καταλάβεις τι γίνεται» εξηγεί.

Ο φιναλίστ της περσινής διοργάνωσης πήρε τελικά την πρόκριση στον πέμπτο γύρο. Παρά τον αποκλεισμό, όλοι οι οπαδοί των τυπικά γηπεδούχων έμειναν και χειροκρότησαν τους ποδοσφαιριστές τους. Άλλωστε η πορεία ως εδώ και οι τρεις συνεχόμενες προκρίσεις, δεν είναι και λίγο πράγμα. Τώρα, όλη η προσοχή τους μεταφέρεται στο πρωτάθλημα της τρίτης εθνικής κατηγορίας. Στόχος φυσικά και η άνοδος. Και το μεγάλο όνειρο: η άνοδος και πάλι στην πρώτη κατηγορία. Εκεί που ανήκει δηλαδή.