Αντρές Ινιέστα: Δαντελένιος στρόβιλος

Το ταξίδι για έναν εκ των πιο επιδραστικών μέσω της εποχής του δεν ξεκίνησε με δάφνες, τρανταχτές υποσχέσεις και μεγάλα λόγια για το μέλλον του. Όταν ήταν ακόμα ένας πιτσιρικάς που πάλευε να καταλάβει τον κόσμο γύρω του έφυγε από την περιοχή που μεγάλωσε μέχρι τα 12 του χρόνια για να πάει στην ακαδημία της Μπαρτσελόνα. Ένα όνειρο για πολλούς, μα για εκείνον - στο ξεκίνημα τουλάχιστον - ήταν εφιάλτης.

Όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα στην αυτοβιογραφία του η χειρότερη νύχτα της ζωής του ήταν η πρώτη που πέρασε στη La Masia, ενώ οι γονείς του είχαν πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Fuentealbilla. Καθημερινά τα δάκρυά του ήταν τα μόνα που του κρατούσαν συντροφιά στη νέα του ζωή ως μαθητευόμενος μάγος στην ακαδημία των Μπλαουγκράνα. Μια θητεία που έφτασε στην αριστεία εν ευθέτω χρόνω.

«Δεν νομίζω ότι είμαι ξεχωριστός. Χρειάστηκε μια τεράστια προσπάθεια για να φτάσω στην πρώτη ομάδα και ακόμα μεγαλύτερη για να μείνω εκεί. Πέρασα όλη μου τη ζωή στη Μπαρτσελόνα, ζώντας την πίεση από 12 χρονών. Αλλά γεννήθηκα ποδοσφαιριστής, ήθελα πάντα να γίνω, οπότε δεν είχε σημασία η ηλικία μου» εξηγεί ο ίδιος χρόνια μετά.

Και πράγματι η ηλικία του δεν είχε σημασία. Σε αντίθεση με πολλούς αστέρες που από έφηβοι καταφτάνουν με φόρα στην ελίτ, ο Ινιέστα πήρε τον χρόνο του για να ξεδιπλώσει το πραγματικό του ταλέντο. Η σπίθα πάντα υπήρχε, αλλά έπρεπε να καταφτάσει κι ο άνθρωπος που θα την απελευθερώσει σε όλο της το φάσμα. Το 2008 η Μπαρτσελόνα έδωσε τα κλειδιά στον Πεπ Γκουαρδιόλα και από την πρώτη στιγμή το «κλικ» έγινε.

«Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει καλά, αλλά πίστευα στον Πεπ. Ένιωσα μια σύνδεση.Όταν κάτι πηγάζει από μέσα σου, ξέρεις ότι είναι αληθινό». Μαζί του βρέθηκε στο απόγειο των δυνατοτήτων του, στην περίοδο της πιο κυριαρχικής Μπαρτσελόνα όλων των εποχών. Ήταν τότε που έμοιαζε άυλος, σαν να μπορούσε να ξεφύγει μέσα από την ίδια του τη χούφτα.

Στο ένα καρέ της εικόνας μοιάζει περικυκλωμένος, ξεπαγώνεις το βίντεο και δευτερόλεπτα αργότερα έχει ξεγλιστρήσει με δυο κινήσεις προτού χωρίσει στα δυο την αντίπαλη άμυνα με μια φαρμακερή κάθετη. Η δική του τέχνη, η αρετή της ψευδαίσθησης... Τι να την κάνεις τη σωματική δύναμη με τέτοιες δυνατότητες; Για να χρησιμοποιήσεις άλλωστε τη σωματοδομή σου, έπρεπε πρώτα να τον πλησιάσεις. Κι αυτό από μόνο του έμοιαζε ακατόρθωτο τις περισσότερες φορές.

Είχε πάντα το σωστό timing, ενεργούσε σε ιδεατό χώρο και μια προσποίηση αρκούσε για να αποφύγει και κατόπιν να ενορχηστρώσει. Μαζί με τον Τσάβι και τον Σέρχιο Μπουσκέτς συνέθεσαν την κορυφαία τριπλέτα στη μεσαία γραμμή διδάσκοντας την τέχνη του «tiki-taka», με τον Ινιέστα να είναι πιο ελαστικός στη θέση του στο γήπεδο σε σχέση με τους προαναφερθέντες. Άλλες φορές ερχόταν κεντρικά σαν κλασικό οκτάρι, κι άλλες ακροβολούσε με συχνό παράδειγμα τον ρόλο του στην εθνική Ισπανίας του Ντελ Μπόσκε.

Ήταν μάλιστα υπό τις δικές του οδηγίες που έγραψε την πιο χρυσή σελίδα της καριέρας του. Με δικό του γκολ στο 116΄της παράτασης απέναντι στην Ολλανδία χάρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στην Ισπανία, το μοναδικό στην ιστορία των Φούριας Ρόχας μέχρι και σήμερα. Αποτελεί αδιαμφισβήτητα την κορωνίδα στο στέμμα του, με υπόλοιπα πετράδια τα δυο Euro, τα τέσσερα Champions League και τους αναρίθμητους τίτλους (πρωταθλήματα και Κύπελλα) εντός Ισπανίας.

«Έρχεται σύντομα. 8/10/24» ήταν το προειδοποιητικό μήνυμα που ανάρτησε για τη μεγάλη απόφαση. Στα 40 του χρόνια έκρινε πως το σώμα του πλέον δεν άντεχε να υπηρετήσει άλλο το άθλημα που αγαπούσε. Από το 2018 που αποχώρησε από τη Μπαρτσελόνα, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ευρώπη και να ταξιδέψει στην Ιαπωνία για χάρη της Βίσελ Κόμπε.

Πολλοί τότε είχαν μείνει έκπληκτοι με αυτή την απόφαση. Μόλις στα 34 ο Ινιέστα είχε δώσει πρακτικά τέλος στα πιο λαμπερά στάδια της καριέρας του, αποφασίζοντας να εξαφανιστεί μονομιάς από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Όταν ξεδιπλώνεις όμως το ιστορικό του, όλα αποκτούν νόημα. Αποχώρησε από τη Βαρκελώνη ως πιο διακεκριμένος Ισπανός ποδοσφαιριστής στην ιστορία με 35 τίτλους και πήγε σε ένα δικό του «ποδοσφαιρικό θέρετρο».

Εκεί όπου δεν θα τον ενοχλούσε κανείς, εκεί όπου θα μπορούσε να ξεφορτωθεί από πάνω του το βάρος του celebrity. Με την ίδια λογική μετακόμισε το 2023 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την Emirates, στον τελευταίο σταθμό της ποδοσφαιρικής του καριέρας.

Μπορεί να ήταν το πάθος του για τη μπάλα που τον ανάγκαζε να αλλάζει πολιτείες στην Ασία, αλλά στη δύση της καριέρας του είχε μεταφέρει μερικό στην αγάπη του για το καλό κρασί, με τους δικούς τους αμπελώνες στην Αλμπαθέτε της Ισπανίας να παράγουν 20 χιλιάδες μπουκάλια το χρόνο. Ακόμα και σε αυτό το τερέν κατάφερε να ξεχωρίσει, καθώς τα ετήσια έσοδα υπολογίζονται στα 1,2 εκατομμύρια ευρώ για παραγωγή κόκκινων, λευκών και ροζέ κρασιών που εξάγονται σε 33 διαφορετικές χώρες σε Ευρώπη, Ασία, Νότια, Κεντρική και Βόρεια Αμερική.

Μετά και τις επίσημες ανακοινώσεις ο Ινιέστα μπορεί να αφοσιωθεί πλήρως στη νέα του τέχνη, κλείνοντας οριστικά το κεφάλαιο για τον δαντελένιο στρόβιλο που για μια δεκαετία (και βάλε) σάρωνε τα γήπεδα της Ευρώπης. Κι όσο για τους θεατούς που αδημονούσαν κάθε φορά για το νέο τρικ που θα παρουσίαζε στη σκηνή του γηπέδου; Θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τις αναμνήσεις, αποδεχόμενοι το ανεξήγητο της φύσης του. Την παράσταση της ψευδαίσθησης. «Τώρα ψάχνεις για το μυστικό, αλλά δεν ψάχνεις πραγματικά. Θέλεις να σε ξεγελάσουν...».