Χάρης Μπόικος: Ο φόβος για tattoo Σπανούλη και Διαμαντίδη, ο... ναός του Τζόρνταν και ο πίνακας-έργο ζωής του Γιάννη
Όταν η μαγεία του tattoo συναντά τον αθλητισμό. Όταν κυνηγάς τα όνειρα σου και αγαπάς αυτό που κάνεις, πάντα θα έρθει η στιγμή της απογείωσης, η στιγμή που θα νιώσεις περηφάνια για τη δουλειά σου. Για αυτό που υπηρετείς με μεράκι και προσπαθείς πάντα να το φτάνεις στα όρια του και να εξελίσσεσαι.
Ο Έλληνας tattoo artist, Χάρης Μπόικος (Van Boik) του Sake Tattoo Crew είναι... καθηγητής στην τέχνη του tattoo και η αφεντιά του έχει φτάσει μέχρι το United Center και το Σικάγο πριν από περίπου έναν χρόνο. Εκεί όπου παρέδωσε έναν εντυπωσιακό πίνακα στον τότε σταρ των Μπουλς και νυν των Κινγκς, ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν που είχε δημιουργήσει προσωπικά για εκείνον.
Συνέχισε να δείχνει την τρέλα και την αγάπη του για το NBA, παρουσιάζοντας μια φοβερή δημιουργία που σε αφήνει με το στόμα ανοικτό. Έφτιαξε ένα απίθανο πίνακα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, δίνοντας βάση και στην παραμικρή λεπτομέρεια για να είναι όλα τέλεια, σε ένα έργο που χρειάστηκε περίπου 500 ώρες για να ολοκληρώθει.
Ένας καλλιτέχνης που δεν σταματά να φτιάχνει εντυπωσιακά tattoo με πολύ σπουδαίους σταρ του σημερινού NBA όπως οι ΛεΜπρόν-Κάρι, αλλά και θρύλους οπως ο GOAT Τζόρνταν και ο ανυπέρβλητος Κόμπι. Δεν αφήνει παραπονεμένους ούτε τους σταρ του ποδοσφαίρου, αφού έχει δημιουργήσει φοβερά σχέδια με κορυφαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Μέσι και ο Μπενζεμά.
Ο... μάγος του tattoo μίλησε στο Gazzetta για το πάντρεμα της τέχνης του με τον αθλητισμό, την... τρέλα του κόσμου για τον Κόμπι Μπράιαντ, αλλά και το αθλητικό τατουάζ που δεν έχει κάνει ακόμα και ονειρεύεται να χτυπήσει.
Στάθηκε στον φόβο που υπάρχει σε παιδιά και ανθρώπους στην Ελλάδα να κάνουν ένα οπαδικό tattoo για την αγαπημένη τους ομάδα και υποστήριξε πως η χώρα θα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία σε αυτό το θέμα. Μοιράστηκε την εμπειρία ζωής από το ταξίδι του στο Σικάγο και την γνωριμία του με τον ΝτεΡόζαν, ενώ αποθέωσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αναφέροντας πως ο πίνακας που ετοίμασε για εκείνον ήταν έργο ζωής.
Ο Χάρης Μπόικος αποκαλύπτεται στο Gazzetta...
Συνέντευξη στον Νίκο Καρφή
Cover photo: Χρήστος Ζωίδης
«Ο Κόμπι επηρέασε τη γενιά μου, θέλω να... κάνω το τάκλιν των Μαλντίνι-Καναβάρο στον Ρονάλντο»
Πότε ξεκίνησες ως tatoo artist; Ήταν κάτι που σκεφτόσουν από μικρό παιδί;
«Στα 26 μου ξεκίνησα τα tattoo, ήρθα στο Sake Tattoo στο Χαλάνδρι. Αλλά ασχολούμαι με τη ζωγραφική από τα τρία μου χρόνια. Ξεκίνησα έναν χρόνο σαν apprentice και πλέον είμαι οκτώ χρόνια στο μαγαζί».
Έχω δει στο instagram σου αρκετά αθλητικά σχέδια. Στα ζητούσε ο κόσμος ή έχεις και εσύ κάποια τρέλα με τον αθλητισμό και το ΝΒΑ;
«Γενικότερα έχω τρέλα με τον αθλητισμό. Έπαιζα αρκετά χρόνια ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά. Μου αρέσει πολύ σαν θεματολογία ο αθλητισμός. Είναι κάτι λατρεύω και το κάνω με ευχαρίστηση. Προτιμώ να κάνω είτε αθλητές που θαυμάζω, είτε που μπορεί να έχουν κάποιο ενδιαφέρον καλλιτεχνικά».
Ποια είναι το πιο... τρελό αθλητικό τατουάζ που έχεις κάνει ή δεν σου έχουν ζητήσει ακόμα και θα ήθελες να κάνεις;
«Τα αθλητικά είναι μια θεματαλογία που μου αρέσει και ρίχνω παραπάνω μελέτη. Ορισμένες φωτογραφίες σαν του Τζόρνταν ανάμεσα στους παίκτες των Πίστονς, τις προτίνουμε και εμείς. Δεν είναι μια κλασική φωτογραφία του Τζόρνταν που έχει δει 1000 φορές, είναι κάτι άλλο. Οι αγωνιστικές είναι ιδιαίτερες, κάτι που δείχνει ένταση, κίνηση. Μου αρέσει πάρα πολύ.
Μια φωτογραφία που θα ήθελα να κάνω και είναι ποδοσφαρική, είναι το τάκλιν που κάνουν στον Ρονάλντο οι Καναβάρο και Μαλντίνι. Θεωρώ επική τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Το έχουν πει και οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ότι είναι από τα αγαπημένα τους στιγμιότυπα. Από μπάσκετ, έχω κάνει πάνω από 6-7 φορές τον Κόμπι Μπράιαντ. Ο Κόμπι είναι αγαπημένη θεματολογία. Ο Κομπι έχει επηρεάσει τη γενιά μου. Η γενιά μας, οι 30ρηδες είναι... φουλ Κόμπι. Και εγώ μαθαίνω μέσα από αυτά γιατί βλέπω τι αρέσει, με τι ταυτίζεται ο κόσμος. Τώρα για το πιο τρελό τατουάζ που μου ζήτησαν, θα σου πω τον Κέντρικ Ναν με το σπασμένο δόντι. Απλά είμαστε μια χώρα που τα οπαδικά τατουάζ της χώρας μας τα αντιμετωπίζουμε λίγο περίεργα».
«Να μπορούσαμε να κάνουμε ελεύθερα tattoo σε ένα παιδί, τον Πρίντεζη, τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη»
Περνάς ένα όμορφο μήνυμα με αυτό που λες...
«Θα μου άρεσε να μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα σε ενα παιδί, το σήμα της ομάδας του, κάποιον Έλληνα παίκτη που θαυμάζει. Τον Πρίντεζη, τον Σπανούλη, τον Διαμαντίδη. Και να μην έχει πρόβλημα έξω. Εμένα δεν με περιορίζει γιατί κάνω ότι μου ζητήσει, απλά υπάρχουν περιστατικά που έχω ακούσει και είναι κρίμα. Πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν παρά αυτά που μας χωρίζουν. Έχω κάνει οπαδικά tattoo. Έχουμε αθλητές υψηλου επιπέδου που ειναι πρότυπα και θα ήταν ωραίο να τους... χτυπήσεις tattoo. Eίναι κρίμα να φοβάσαι να κυκλοφορήσεις με μπλούζα ή ζακέτα της ομάδας σου. Είναι κρίμα να φοβάσαι να κάνεις ένα tattoo για την ομάδα σου. Αν θέλει να αλλάξει ένας άνθρωπος, μπορεί να το κάνει. Δεν είναι εύκολο, αλλά μπορεί να γίνει. Πρέπει να αλλάξουμε την νοοτροπία μας στην Ελλάδα. Πρέπει να φτιάξουμε αυτή την κατάσταση».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος χρόνος που έχεις αφιερώσει σε πίνακα ή σε αθλητικό τατουάζ;
«Τα πιο χρονοβόρα είναι του Γιάννη και του ΝτεΡόζαν γιατί μιλάμε για μεγάλες διαστάσεις. Πρώτα κάνεις το πρώτο στάδιο και στη συνέχεια μπαίνεις σε παραπάνω λεπτομέρειες. Υπήρχαν εβδομάδες που δούλευα κάθε μέρα τρεις ώρες παραπάνω μετά τη δουλειά. Μέσα από κάθε έργο, αντιλαμβάνομαι αλλιώς ορισμένα πράγματα. Με κάθε έργο γίνομαι πιο γρήγορος και αντιλαμβάνομαι καλύτερα κάποια πράγματα και τα αντιμετωπίζω πιο σωστά στο μέλλον».
Η γνωριμία με τον ΝτεΡόζαν και εκεί που περπάτησε ο Τζόρνταν
Περιέγραψε μου τι έγινε με τον Ντερόζαν και πως έφτασες να τον συναντήσεις και να του δώσεις στο Σικάγο τον πίνακα που ετοίμασες για εκείνον...
«Είχα πάει πρώτα στο Σικάγο. Είχα παρακολουθήσει με την παρέα μου ένα ματς των Μπουλς. Ο ΝτεΡόζαν ήταν ο σταρ της ομάδας και μου άρεσε και σαν φυσιογνωμία. Τα... σκαψίματα στο πρόσωπο του, τα μαλλιά του. Ήθελα να ζωγραφίσω παίκτη του ΝΒΑ. Ήθελα να κάνω κάποιον που θα με τραβήξει σαν προσωπικότητα. Δεν ήταν ο ΛεΜπρόν ή ο Κάρι, αλλά ήταν κάτι που μου έκανε εμένα. Μου πήρε περιπου γύρω στους έξι μήνες γιατί ζωγράφιζα και μετά τη δουλειά, δύωρα και τρίωρα.
Είχα ποστάρει τον πίνακα και μου έστειλε ένας εκπροσωπός του και με ρώτησε πως θα μπορούμε να το έχουμε. Κάπως έτσι μπήκαμε στη διαδικασία να το κανονίσουμε και να το παρουσιάσουμε όμορφα στο γήπεδο με τους φωτογράφους και όλες αυτές τις διαδικασίες. Έτσι στο επόμενο ταξίδι που έκανα στο Σικάγο μετά από ένα χρόνο, τα είχα κανονίσει όλα από πριν. Χρειάστηκε να πάρω κάποιες ειδικές άδειες. Ήθελα μια διαδικασία γιατί δεν ήταν πολύ εύκολο.
Ήμουν στο γήπεδο τρεις ώρες πριν. Όλοι οι άνθρωποι ήταν φιλόξενοι. Με το που είδαν τον καμβά, ενθουσιάστηκαν. Πήγαμε μέσα στο γήπεδο με τον πίνακα. Όσο ήμουν εκεί σκεφτόμουν ότι εδώ έχει περπατήσει ο Μάικλ Τζόρνταν, Πίπεν, Ρόντμαν. Αυτές οι εικόνες γυρνούσαν στο μυαλό μου και έλεγα τι κάνω εγώ εδώ. Σκέφτηκα που μπορεί να σε φτάσει η ζωγραφική. Δεν θα σκεφτώ να κάνω κάτι mainstream, κάτι που θα πουλήσει. Θα μου πεις και ο Αντετοκούνμπο που έκανα δεν είναι mainstram; Προφανώς και είναι, αλλά ποτέ δεν θα έκανα κάτι μόνο για να φανεί. Τον θαυμάζω τον Γιάννη.
Όταν έφτασε η στιγμή να συναντήσω τον ΝτεΡόζαν, ήταν εκπληκτικός. Ταπεινός, ευγενικός. Του άρεσε πολύ ο πίνακας. Βγάλαμε φωτογραφίες, το απόλαυσα. Δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας γιατί ξεκινούσε ο αγώνας των Μπουλς. Είδα και το ματς στη συνέχεια και ήταν μια φοβερή εμπειρία. Έχω κρατήσει επαφή με ορισμένους ανθρώπους των Μπουλς. Μπορεί λόγω αυτού του πίνακα να ήρθανε διάφορες δουλειές στο μέλλον. Εγώ πάντως κρατάω την εμπειρία και όσα έζησα. Δεν φαντάζεσαι πως γίνεται να το ζήσεις όλο αυτό. Δεν αγοράζεται αυτό, είναι κάτι άλλο. Έκανα χαρούμενους τους δικούς μου ανθρώπους, τους γονείς μου»
«Με ένοιαζε να είναι έργο ζωής ο πίνακας του Γιάννη»
Πάμε λίγο και στον πίνακα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, για τον οποίο αφιέρωσες πάνω από 500 ώρες...
«Ξεκίνησα μέσα Ιανουαρίου και τελείωσα αρχές Αυγούστου. Ο Γιάννης το είδε και το σχολίασε. Είχαμε μια μίνι επικοινωνία. Ενθουσιάστηκε, του άρεσε πολύ. Είμαι φουλ περήφανος για τον Γιάννη σαν άνθρωπο, είναι πρότυπο για όλους μας. Σαν αθλητής, για το πείσμα και την εξέλιξη του. Όπως και για τον τρόπο που αντιμετωπίζει την οικογένεια του. Ορισμένοι ξεχνούν από που ξεκίνησε ο Γιάννης, τις δυσκολίες που πέρασε και πως βοηθησε όλη την οικογένεια του. Ο Αντετοκούνμπο έχει παγκόσμια απήχηση και αυτό λέει πολλά. Τον σέβονται όλοι στο ΝΒΑ, τον σέβονται σε όλο τον κόσμο».
Στον πίνακα του Γιάννη φαινόταν ακόμα και ο ιδρώτας του, είχε τρομερές λεπτομέρειες...
«Από ένα σημείο και μετά ακολουθείς ένα reference. Aπό εκεί και πέρα πρέπει να μελετήσεις πάνω σε αυτό, πως ειναι ο ιδρώτας, το στόμα, τα μάτια, το μαλλί, η φανέλα. Πρέπει να ξέρεις πως θα τα κάνεις όλα αυτά. Μπορεί να κάνεις λάθη, πρέπει να το ξαναφτιάξεις. Είχα πολλά σημεία στον πίνακα του Γιάννη που τα έφτιαξα δύο και τρεις φορές. Γιατί ήθελα τέλειο αποτέλεσμα. Όπως και τη φανέλα, ασχολήθηκα πολύ. Ήταν πολύ δύσκολο να αποτυπωθεί όπως ακριβώς ήθελα. Είδα την κάθε λεπτομέρεια που είχε πάνω της. Με ένοιαζε να είναι έργο ζωής».
Το ξεχωριστό tattoo του «Air» με τους Πίστονς και ο Γουίλιαμς Γκος
Για να ασχοληθεί κάποιος με το tattoo, θα πρέπει να ζωγραφίζει πολύ καλά;
«Σίγουρα πρέπει να έχει ταλέντο στη ζωγραφική. Θα πρέπει να το αγαπάει και να αφιερώνει χρόνο σε αυτό. Να μην μπαίνει στο χώρο για άλλους σκοπούς πέρα από το να βελτιωθεί πάνω σε αυτή την τέχνη. Θεωρώ πως χρειάζεται να ζωγραφίζεις πολύ, συνέχεια. Και εγώ αν με ρωτάς, δεν πιστεύω ότι είμαι στο ταβάνι μου. Κάθε μέρα μαθαίνεις κάτι νέο. Απαιτείται να δουλεύεις πολύ, να είσαι προσγειωμένος και κάθε μέρα να ξεπερνάς τον εαυτό σου».
Ποιο είναι το tattoo που έχεις κάνει και είσαι περισσότερο περήφανος από κάθε άλλο με το τελικό αποτέλεσμα;
«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, αλλά θα πω ένα που το διάλεξα εγώ. Του Τζόρνταν κόντρα στους παίκτες των Πίστονς. Η εικόνα αυτή είναι πίνακας από μόνη της. Δεν το ξεχωρίζω τεχνικά, αλλά το έχω ευχαριστηθεί αρκετά. Ο λόγος που κάνω αθλητικά τατουάζ, είναι ότι ταυτίζομαι με αυτά. Κάτι που είχε γίνει όταν είχα δει το Last Dance. Eίναι το κίνητρο. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα».
«Χτύπησες» tattoο και στον Γουίλιαμς Γκος του Ολυμπιακού και έχετε εξαιρετικές σχέσεις...
«Eίναι φανταστικός άνθρωπος o Νάιτζελ, του «χτύπησα» tattoo και γνωριστήκαμε. Έχουμε πάει και για φαγητό μαζί. Ένας παίκτης με μεγάλη καριέρα, κομβικός για τον Ολυμπιακό. Εξαιρετικός αθλητής που δίνει τα πάντα στο παρκέ. Χαίρομαι πολύ που τον έχω γνωρίσει σαν άνθρωπο. Του εύχομαι τα καλύτερα και να επιστρέψει γρήγορα στην αγωνιστική δράση».
