ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ντιέγκο Φορλάν: Ιστορία ζωής για μεγάλους παίκτες!

Ο Ντιέγκο Φορλάν, ένας πολύ μεγάλος φορ με σούπερ καριέρα σε Ατλέτικο και Ουρουγουάη, θυμάται μια από τις πιο πιεστικές εμπειρίες της καριέρας του. Έγινε όταν ήταν στη Γιουνάιτεντ - αλλά συνέβη στο γήπεδο του τένις και όχι σε αυτό του ποδοσφαίρου.

Ο Ουρουγουανός ήταν ένας πολλά υποσχόμενος τενίστας ως νεαρός και μέχρι τα μέσα της εφηβείας του είχε σκεφτεί να γίνει επαγγελματίας στο συγκεκριμένο άθλημα. Τελικά, επέλεξε το ποδόσφαιρο, ακολουθώντας τα χνάρια του παππού, του πατέρα και του αδελφού του.

Το 2003, έχοντας μόλις κλείσει τα 24 του χρόνια, έπαιζε για τους Reds. Στην περιοδεία εκείνου του καλοκαιριού, ο σύλλογος είχε πρόσβαση σε μερικά από τα γήπεδα τένις στα κεντρικά γραφεία της Nike στο Πόρτλαντ. Ο Φορλάν ήθελε να μπει στο κορτ, όμως μια απλή προπόνηση μετατράπηκε σε μια ενδιαφέρουσα αναμέτρηση. Ο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ τον προκάλεσε, ο Ουρουγουανός δέχθηκε και όλη η ομάδα έστρεψε εκεί το βλέμμα της.

Ο Σερ Άλεξ πόνταρε στον Φορλάν, ήξερε το παρελθόν του και δικαιώθηκε! Ο Ουρουγουανός επιστρέφει στο άθλημα που αγάπησε όσο κανένα άλλο. Μη βιαστείτε… Μιλάμε για το τένις, γιατί αν δεν ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλά και το σοβαρό ατύχημα της αδελφής του, ίσως ο Φορλάν να ήταν τώρα ένας παλαίμαχος με Grand Slam ή προπονητής τένις…Οσα χρόνια όμως κι αν περάσουν, η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ!

Sunday Stories με έναν αθλητή που ήθελε να γίνει τενίστας και τα κατάφερε στα... 45 του χρόνια.

To τένις, το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του και ο Μαραντόνα!

Η καριέρα του Ντιέγκο Φορλάν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν στα πρόθυρα του να τελειώσει πριν καν αρχίσει, όταν βρέθηκε στην άσπρη βούλα για να εκτελέσει ένα πέναλτι εναντίον της Μακάμπι Χάιφα. Μπορεί το σκορ να ήταν 4-2 και μπορεί να απέμενε μόλις ένα λεπτό στον αγώνα της φάσης των ομίλων του Champions League, αλλά αυτό ήταν ένα κομβικό σημείο για τον ίδιο.

Ο Φορλάν είχε φτάσει στο «Old Trafford» τον Ιανουάριο του 2002 και, οκτώ μήνες και 27 συμμετοχές αργότερα, δεν είχε ακόμη καταφέρει να βρει δίχτυα. Έτσι, όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ανατράπηκε μέσα στην περιοχή, ο Ουρουγουανός παρακάλεσε τον αρχηγό του για την ευκαιρία να παραμερίσει επιτέλους τους δαίμονες της ανομβρίας του. Οτιδήποτε άλλο εκτός από γκολ θα ήταν σίγουρα το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της καριέρας του 23χρονου τότε παίκτη της Γιουνάιτεντ. Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν είδε με τόσο καλό μάτι το παρακαλετό του Φορλάν για λίγο έλεος.

Έτσι, αφού τοποθέτησε την μπάλα στο σημείο, πήρε φόρα και σκόραρε! Λύτρωση, ανακούφιση… Βέβαια, η πίεση δεν ήταν λέξη άγνωστη για τον νεαρό Ουρουγουανό. Ο ίδιος δεν ανησύχησε ποτέ ιδιαίτερα για το αν θα ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του και του παππού, διεθνών παικτών με την Ουρουγουάη. Ο Φορλάν χτυπούσε άσκοπα μπάλες του τένις στα χωμάτινα γήπεδα του Carrasco Lawn Tennis Club στο Μοντεβιδέο.

Ωστόσο, όλα για εκείνον άλλαξαν το 1991. Η Αλεχάντρα Φορλάν, πέντε χρόνια μεγαλύτερη από τον αδερφό της και με όνειρο να γίνει διάσημο μοντέλο, επέστρεφε σπίτι από ένα πάρτι με τον φίλο της, όταν το αυτοκίνητό τους εξετράπη σε έναν ύπουλο παραλιακό δρόμο και σταμάτησε σε έναν φοίνικα. Μέρες αργότερα, ολόκληρη η οικογένεια μάθαινε πως η 17χρονη δεν θα περπατούσε ποτέ ξανά. Οι ιατρικοί λογαριασμοί άρχισαν να συσσωρεύονται, περισσότερα από 250.000 δολάρια απαιτούνταν και η οικογένεια ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Λένε ότι το χρήμα μιλάει και σαφώς μίλησε στον νεαρό Ντιέγκο, 12 ετών τότε, ο οποίος αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο ποδόσφαιρο για να βοηθήσει την άρρωστη αδελφή του. «Το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου ήταν ότι θα γινόταν διάσημος ποδοσφαιριστής και θα έβγαζε χρήματα για να μου βρει τους καλύτερους γιατρούς στον κόσμο», είχε είπε η Αλεχάντρα, η οποία τώρα διευθύνει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, το οποίο είναι έργο του αδελφού της για να τη βοηθήσει.

Μαραντόνα - Φορλάν

Στο ποδόσφαιρο ένα γνωστό επώνυμο μπορεί να αποτελέσει ανεκτίμητο πλεονέκτημα. Παρά το αργό ξεκίνημα της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Φορλάν πέταξε στην Ευρώπη το 1995 με τις καλύτερες συστάσεις και τη βοήθεια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο «Θεός», φίλος του πατέρα του Ντιέγκο εκτός από οικονομική ενίσχυση και συμβουλές στον μικρό να ασχοληθεί μόνο με την μπάλα του άνοιξε και δίαυλο για Αργεντινή και Ευρώπη! Και μπορεί στη Νανσί να μην έπεισε, αλλά στην Ιντεπεντιέντε κάλυψε όλα αυτά τα κενά που υπήρχαν εξαιτίας του τένις… Μπορεί οι εξαγριωμένοι Αργεντίνοι από την έλευση του ΔΝΤ να έβγαιναν κάθε μέρα στους δρόμους και να έσπαγαν τα πάντα, μπορεί ο ίδιος να ανησυχούσε για τα χρήματά του, αλλά η πρόταση της Γιουνάιτεντ του άνοιγε την πόρτα του παραδείσου.

Ο άνθρωπος με το παρατσούκλι «El Cachavacha» ήταν σαφώς εκτός των δυνατοτήτων του καθώς ξεκινούσε την καριέρα του στη Γιουνάιτεντ. Η προσπάθεια και η ενέργειά του δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν, αλλά ο ίδιος δεν είχε ακόμα τον ποδοσφαιρικό τρόπο να πείσει τον Σερ Άλεξ.

Τελικά, όμως, εκείνη η βραδιά του Champions League εναντίον της Μακάμπι Χάιφα έκανε τον Φορλάν να βρει… ανάσες. Ένα γκολ ισοφάρισης κόντρα στη Βίλα, ένα τέρμα νίκης κόντρα στη Σαουθάμπτον και δυο τέρματα μέσα στο «Άνφιλντ» τον εκτόξευσαν…

Για οκτώ μήνες ήταν άστοχος, τα αστεία πολλά, όμως όλοι θαύμαζαν το πείσμα του, την προσπάθειά του και τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε και προσπαθούσε, κυνηγώντας κάθε μπάλα σαν να είχε έναν τρίτο πνεύμονα. Ακόμα και ο Σερ Άλεξ πείστηκε και τον αποθέωσε, άλλωστε είχε μερίδιο στον τίτλο του 2003. Η συμπεριφορά του Φορλάν που δεν τα παράτησε ποτέ ήταν έμπνευση για όλους αυτούς που κράτησαν την πορεία τους παρά τα πολλά εμπόδια.

Φυσικά, αυτό δεν ήταν το αίσιο τέλος της ιστορίας του Ντιέγκο Φορλάν, ήταν απλώς η αισιόδοξη νότα…Εφυγε στα 25 του από τη Μάντσεστερ, όχι όμως ως επιτυχημένος. Η Βιγιαρεάλ ήταν ο επόμενος σταθμός του κι αν κάποιοι είπαν πως το… καράβι σάλπαρε, τότε, έπεσαν έξω! Ο… αποτυχημένος είχε πετύχει 20 γκολ στο πρωτάθλημα και βρισκόταν σε τροχιά να τερματίσει στην πρώτη τριάδα των σκόρερ της La Liga, πίσω από τους Ρικάρντο Ολιβέιρα και Σάμουελ Ετό. Ο «El Cachavacha» τους ξεπέρασε κι έγινε…συνδικαιούχος του Χρυσού Παπουτσιού του 2005 με τον Τιερί Ανρί.

Η Ατλέτικο δαπάνησε 20 εκατ. ευρώ για τον κάνει δικό της και ο ίδιος έσβησε την... καχυποψία με 16 γκολ. Ο Φορλάν διπλασίασε τα γκολ του στη La Liga από 16 σε 32 την επόμενη αγωνιστική περίοδο για να διεκδικήσει για τρίτη φορά το Χρυσό Παπούτσι. Ευρωπαϊκό με την Ατλέτικο, 4ος στο Μουντιάλ του 2010 με την Ουρουγουάη (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης) και το κερασάκι στην τούρτα, το 15ο Copa America της ομάδας. Ο Φορλάν ακολούθησε τα βήματα του πατέρα και του παππού του φέρνοντας το τρόπαιο στο Μοντεβιδέο.

Ο χαρακτηρισμός «παίκτης παγκόσμιας κλάσης» μπήκε τελικά στην ίδια πρόταση. Ο ίδιος πήρε τίτλους με την Ιντερνασιονάλ και τη μεγάλη του αγάπη την Πενιαρόλ. Το 2019 ανακοίνωσε το «αντίο» και το ποδόσφαιρο έχασε μια σπουδαία προσωπικότητα.

Ενας μεγάλος αθλητής και το μεγαλείο του φανερώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη στάση και την επιθυμία του να βελτιώσει τον εαυτό του, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι τον αμφισβήτησαν, διατηρώντας πάντα ένα φιλικό χαμόγελο και μια χαλαρή στάση. Η καριέρα του αποτελεί έμπνευση για όλους.

Στα 45 του θυμάται ξανά τη μεγάλη του αγάπη!

Αν σχεδιάζετε μια αλλαγή καριέρας, αλλά ανησυχείτε ότι είστε ήδη πολύ μακριά σε ένα μονοπάτι που η αλλαγή πορείας θα απαιτούσε πάρα πολύ χρόνο, τότε θυμηθείτε ότι ο Φορλάν μέχρι τα 12 του χρόνια έπαιζε τένις. Ο Φορλάν έφτασε στην κορυφή με τον ρυθμό που ήθελε ο ίδιος. Στα 31 του χρόνια γνώρισε την αποθέωση, όταν πολλοί παίκτες αρχίζουν την αντίστροφη μέτρηση για τη συνταξιοδότηση.

Η επιμονή και η σκληρή δουλειά του του πρόσφεραν μια καριέρα που λίγοι μπορούν να ονειρευτούν. Το μότο του θα μπορούσε να είναι «Μην φοβάστε να μεγαλώσετε αργά, να φοβάστε μόνο να μείνετε ακίνητοι». Ο ίδιος δεν φοβάται ούτε στα 45 να επιστρέψει στη μεγάλη του αγάπη!

Ο Φορλάν ήταν ένας αθλητής με πολύ επιθετικό στιλ, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της πορείας του στο τένις σε χωμάτινα γήπεδα και έχοντας δουλέψει σκληρά για να κάνει το σερβίς του πολύ πιο δυνατό και καλό, αλλά και ουσιαστικό αλλά και να σταματήσει τα λάθη που έκανε σε νεαρή ηλικία.

Ο Φορλάν στην ποδοσφαιρική του πορεία έπρεπε να διαχειριστεί το γεγονός πώς παρακολουθούσε το τένις από απόσταση. Θυμάται ότι παρακολούθησε τον συναρπαστικό τελικό του Wimbledon του 2001. Τότε, που ο Γκόραν Ιβανίσεβιτς νικούσε του Πατ Ράφτερ σε πέντε σετ. Εκείνο το διάστημα ήταν σε περίοδο προετοιμασίας με την Ιντεπεντιέντε.

Ως έφηβος, ο Φορλάν παρακολουθούσε πάντα τους αγώνες της Ουρουγουάης στη διοργάνωση του Davis Cup. Στη συνέχεια και ενώ η καριέρα του είχε ανοδική πορεία τον τρελαινόταν να παρακολουθεί τις σκληρές... μάχες των Φέντερερ, Ναδάλ, Νόβακ Τζόκοβιτς και Μάρεϊ. Όταν μετακόμισε στην Ισπανία ο Φορλάν ήταν τυχερός. Είχε τη δυνατότητα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του με ορισμένους τενίστες που ήταν στην κορυφή του αθλήματος, τον Ρώσο Μάρατ Σάφιν και όχι μόνο. Ο Σάφιν υπήρξε Νο1 τενίστας στον κόσμο. Παράλληλα τέσταρε τις δυνάμεις του και με τον Χουάν Κάρλος Φερέρο, νυν τεχνικό του Κάρλος Αλκαράθ. Η γνωριμία του ήρθε μέσω του Πέρεθ, που είχε συνεργαστεί με αθλητές τένις όπως ο Νικολάς Λαπέντι του Ισημερινού, που υπήρξε κάποτε Νο6 στον κόσμο ή τον 2 φορές φιναλίστ του French Open, τον Ισπανό Αλεξ Κορέτσα.

«Μπορούσα να συμβαδίσω με τον ρυθμό τους και το πώς χτυπούσαν γιατί δεν χτυπούσαν δυνατά. Δεν χτυπούσαν όπως μπορούσαν», είχε πει ο Φορλάν για τις αναμετρήσεις του με τους Σάφιν και Φερέρο. Ο Φορλάν όποτε μπορούσε βρισκόταν στο Παρίσι για να δει από κοντά αγώνες του Rolland Garros. Το ίδιο έκανε και για το Open της Μαδρίτης. Το διάστημα που ήταν στη Βιγιαρεάλ συνδέθηκε με δυνατή φιλία με τον Ισπανό αθλητή του γκολφ και μετέπειτα πρωταθλητή, Σέρχιο Γκαρθία, ο οποίος για ένα διάστημα είχε σχέση με την άλλοτε Νο1 τενίστρια, Μαρτίνα Χίνγκις.

Όταν αποχώρησε από την ενεργό δράση ο Κάρλος Ομπρεγκόν, φίλος του Φορλάν, τον είχε πείσει να πάρει μέρος στη διοργάνωση του ITF Masters, προτρέποντάς τον όμως να προπονηθεί πολύ σκληρά.

Ο Φορλάν δεν χρειαζόταν να το σκεφτεί δεύτερη ή τρίτη φορά. Προπονήθηκε πιο πολύ και έκανε το ντεμπούτο του στην κατηγορία των αθλητών τένις άνω των 35 ετών στο Μοντεβιδέο τον περασμένο Ιούλιο, φτάνοντας στον δεύτερο γύρο. Στο ξεκίνημα της χρονιάς αποφάσισε ότι θέλει να πάει σε άλλο επίπεδο ζητώντας τη βοήθεια του Πέρεθ, φίλου του και αρχηγού της Εθνικής Ουρουγουάης στο Davis Cup για σχεδόν 20 χρόνια. Ο Πέρεθ προπονούσε νεαρούς αθλητές αλλά και πιτσιρικάδες στην ομάδα που έχει ο Ουρουγουανός άλλοτε ποδοσφαιρικός σταρ και ο Φορλάν ζήτησε τη βοήθειά του.

«Του είπα ξεκάθαρα: 'έχω κολλήσει με το στιλ μου στο τένις. Πρέπει να βελτιωθώ. Θέλω να βελτιωθώ και να κάνω περισσότερα'», αναφέρει ο Φορλάν: «Έτσι ξεκινήσαμε μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας να κάνουμε προπονήσεις 1,5 ώρας. Κάναμε προπόνηση ανά 2 ή 3 ημέρες.

Στη συνέχεια αρχίσαμε να φέρνουμε μερικούς παίκτες σε επίπεδο Challenger για να δοκιμαστώ αγωνιστικά και ορισμένους από τις ΗΠΑ ή από Πανεπιστήμια. Μερικές φορές έκανα προπόνηση με παιδιά 15, 16 ή 17 ετών. Προπονήσεις σαν αυτές που έκανα όταν ήμουν μικρός. Πλέον είναι τέσσερις μέρες την εβδομάδα που κάνω προπόνηση. Είναι ο μόνος τρόπος να βελτιωθείς. Οι άλλοι παίκτες με τους οποίους αγωνίζομαι, προπονούνται και παίζουν σε όλη τους τη ζωή. Οπότε πρέπει να... προλάβω για να φτάσω στο επίπεδό τους» έλεγε στο Athletic.

Ο Φορλάν λατρεύει την ατμόσφαιρα αυτών των τουρνουά του τένις. Του αρέσει πολύ αυτή η συγκίνηση που δίνουν οι αγώνες. Δεν τον πειράζει ακόμα και να παίζει με μερικές εκαντοντάδες στις εξέδρες. Τονίζει πώς ο κόσμος έχει εκπλαγεί ευχάριστα από το επίπεδό του. Από το επίπεδο του παιχνιδιού του. Οι περισσότεροι από τους αντιπάλους του απολαμβάνουν να παίζουν μαζί του όμως όπως ανέφερε ο ίδιος υπάρχουν και ορισμένοι που τους ενοχλεί που παίζουν με έναν τόσο αθλητή που υπήρξε τόσο δημοφιλής.

Mήπως τελικά ο Φορλάν, ο οποίος πέρασε την καριέρα του σκοράροντας γκολ σε γήπεδα πολύ μεγάλης χωρητικότητας και μπροστά σε χιλιάδες κόσμου να θέλει αυτούς τους αγώνες μπροστά σε μερικές εκατοντάδες φιλάθλους; Μήπως τελικώς αυτό του αρέσει; «Μου αρέσει πολύ ο ανταγωνισμός. Μου αρέσει πάντα μια νέα πρόκληση. Η αδρεναλίνη και όλα τα άλλα στοιχεία είναι ακριβώς όπως και όταν έπαιζα ποδόσφαιρο.

Όλοι λένε πώς όταν αποσυρθείς από το ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να ξαναζήσεις κάτι ανάλογο. Εγώ το κάνω όλο αυτό γιατί μου αρέσει το τένις. Δεν θα είχα πρόβλημα να το κάνω απλά παίζοντας με φίλους. Όμως παίζοντας με φίλους μου έφτασα σε αυτό το σημείο. Σε αυτήν την αγωνιστική διαδικασία που μου δίνει την αδρεναλίνη που θέλω» τονίζει.

Σε ένα τουρνουά 1000 στη Λίμα νωρίτερα φέτος, έχασε από τον Αντόνιο Φίλιο, ο οποίος βρισκόταν στο Νο. 28 της παγκόσμιας κατάταξης και έχει φτάσει μέχρι το Νο. 2 σε άλλη ηλικιακή κατηγορία. Ο Φορλάν σημείωσε ραγδαία βελτίωση και τώρα θέλει απλώς να συνεχίσει να εργάζεται σκληρά και να βελτιώνει το παιχνίδι του. Ονειρεύεται να βρεθεί στο Wimbledon το επόμενο καλοκαίρι, αφού δεν έχει πάει ποτέ στο Grand Slam που διεξάγεται στο Λονδίνο. Αυτό θα γινόταν φυσικά ως θεατής, όχι ως παίκτης. Ίσως αυτό να είναι ένα βήμα παραπάνω ακόμη και για αυτόν τον απίθανο αθλητή.

Mέσα στον μήνα, θα αγωνιστεί σε Open Ουρουγουάης, μιας διοργάνωσης ATP Challenger Tour 100, που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 17 Νοεμβρίου. Στο πλευρό του στο διπλό θα βρίσκεται ο Φεντερίκο Κορία, ο οποίος έχει καταγωγή από την Αργεντινή. Η μοίρα παίζει το δικό της παιχνίδι, με τον Φορλάν να έχει πάντα στο μυαλό και την ψυχή του έναν θεό, τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Τυχερός, αφού εκτός από την καθοδήγηση, πρόλαβε να παίξει μαζί του ποδόσφαιρο, αλλά και τένις. «Παίξαμε ποδόσφαιρο και παίξαμε διπλό στο τένις. Είχαμε μια πολύ καλή σχέση. Ήταν πολύ ανταγωνιστικός. Ήταν ένας ωραίος αγώνας», είχε πει...