Ο Χεφτέ Μπετανκόρ στο Gazzetta: «Να κάνω τατουάζ τον τίτλο του πρώτου σκόρερ»

Θυμάται να κλωτσάει την μπάλα για πρώτη φορά σε ηλικία τριών ετών. Χάρη σε έναν οικογενειακό φίλο, μπήκε σε μια ομάδα της περιοχής όπου μεγάλωσε, παρότι το όριο ήταν τα τέσσερα χρόνια. Από τότε έδειχνε ότι έχει ταλέντο και φρόντισε να το εξελίξει.

Αρχικά σε τοπικά φυτώρια και στη συνέχεια στην Έρκουλες του Αλικάντε. Ενδιάμεσα, κλήθηκε στην μεικτή των Καναρίων Νήσων και μέσω αυτής, σε ηλικία 18 ετών, δέχτηκε πρόσκληση από την Ρεάλ Μαδρίτης για να παίξει σε ένα τουρνουά με την ομάδα Νέων.

Το έκανε, σκόραρε, η ομάδα κατέκτησε το τουρνουά, αλλά ο ίδιος δεν έμελλε να φορέσει μόνιμα την βαριά, λευκή φανέλα της Βασίλισσας. Ο λόγος; «Έψαχναν για πιο νέους σε ηλικία ποδοσφαιριστές και εγώ ήμουν ουσιαστικά ενήλικος. Με πείραξε γιατί μια τέτοια ομάδα είναι όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή, αλλά τέτοιες εμπειρίες σε βοηθούν να βελτιώνεσαι και να προοδεύεις» θυμάται σχετικά, σε μια πολύ κρίσιμη καμπή για την καριέρα και την ζωή του.

Όταν δεν έβρισκε την ομάδα που θεωρούσε πως θα τον βοηθούσε να εξελιχθεί και να παίξει την μπάλα που μπορούσε, έκανε σκέψεις ακόμα και για πρόωρη αποχώρηση από την μπάλα. «Δεν ήμουν καλά και για δύο – τρεις μήνες είχα σταματήσει να παίζω. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι η ζωή μου και δεν επρόκειτο να τα παρατήσω τόσο εύκολα» λέει για την μοναδική στιγμή που αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να ζει από και για την ασπρόμαυρη θεά.

Αφού πέρασε από διάφορες ομάδες μικρότερων κατηγοριών, το κάλεσμα – λύτρωση ήρθε από την Αυστρία, όπου και άρχισε η διαδρομή του μακριά από τα πάτρια εδάφη. Μια διαδρομή δύσκολη, έστω και αν είχε στο πλευρό του την σύντροφό του και πλέον σύζυγο και μητέρα του παιδιού τους.

Το πιο δύσκολο κομμάτι; Αναμφίβολα, το κρύο. «Δεν το αντέχω. Στα Κανάρια Νησιά κρύο θεωρούνται οι 18-19 βαθμοί, οπότε καταλαβαίνεις» λέει ο μεγαλωμένος κάτω από τον ζεστό ήλιο της Λας Πάλμας Χεφτέ, ο οποίος στην Κονστάντσα έμενε δίπλα στην θάλασσα και αυτή του λείπει στις Σέρρες.

«Μένω περίπου μια ώρα μακριά από την θάλασσα, αλλά το πιο δύσκολο είναι ότι η οικογένεια έχει μείνει πίσω, αφού δεν υπήρχε αγγλικό σχολείο για το παιδί. Ακόμα και έτσι, όμως, είμαι πολύ ευχαριστημένος με την πόλη και με την ομάδα» λέει για την ένατη διαφορετική ομάδα εκτός ισπανικών συνόρων.

Στην Κύπρο με την Πάφο ένιωσε πιο κοντά από ποτέ στην πατρίδα («δεν κάνει σχεδόν ποτέ κρύο και η θάλασσα είναι κοντά»), αλλά στις Σέρρες τον.. ζεσταίνουν τα γκολ, αφού έχει δέκα συνολικά σε δώδεκα παιχνίδια, συνυπολογίζοντας και τα δύο στο Κύπελλο. Πόσα πέτυχε στην πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του; 16 (δύο φορές), από τα οποία απέχει μόλις έξι και δεν έχουμε φτάσει ούτε στου δρόμου τα μισά.

Ο τίτλος του πρώτου σκόρερ τον ενθουσιάζει, αλλά δεν τον κρατάει και ξάγρυπνο. Ο πρώτος στόχος είναι η παραμονή του Πανσερραϊκού και, ει δυνατόν, μια καλή πορεία στο Κύπελλο, όπου η ομάδα του Χουάν Φεράντο βρίσκεται στην (θεωρητικά) πιο βατή πλευρά του ταμπλό.

Ο Χεφτέ έχει μείνει πολύ καιρό μόνος του στο εξωτερικό και, θέλοντας και μη, έχει μάθει να μαγειρεύει. Σπεσιαλιτέ του, την οποία έμαθε μικρός από τον πατέρα του, η ομελέτα με πατάτες. «Αν καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε την παραμονή, μπορεί να μαζέψω την ομάδα και να τους μαγειρέψω μερικές ομελέτες» λέει αστειευόμενος, ποντάροντας και στην συνδρομή του συμπατριώτη προπονητή του.

Από τον Καταλανό άλλοτε τεχνικό των Εργοτέλη και Βόλου του αρέσει το πάθος που βάζει στην δουλειά του. Μια παρόμοια κατάσταση βρήκε και στην Φαρούλ Κονστάντσα, στην οποία είχε προπονητή έναν θρύλο του ρουμανικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως ο Γκεόργκι Χάτζι.

«Είναι μύθος, μαθαίνεις πολλά δίπλα του, αλλά είναι και τρελός με την δουλειά του» λέει για την συνεργασία του με τον «Μαραντόνα των Καρπαθίων», σε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του, όπου μάλιστα δεν δίστασε (παρότι σέντερ φορ) να ζητήσει την φανέλα με το «10», αφού πρώτα ζήτησε την άδεια από το κορυφαίο 10άρι που έβγαλε ποτέ η Ρουμανία.

Χάρη στις εμφανίσεις του στην Φαρούλ κέρδισε το βραβείο του κορυφαίου ξένου του ρουμανικού πρωταθλήματος και την μεταγραφή στην ισχυρή Κλουζ, όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με έναν ακόμα ποδοσφαιρικό θρύλο της χώρας, τον Νταν Πετρέσκου.

«Αυτό που μου άρεσε περισσότερο από τον Χάτζι ήταν το πόσο αγαπάει και ζει για το ποδόσφαιρο. Σε κάνει να νιώθεις επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πολύτιμες ήταν και οι εμπειρίες δίπλα στον Πετρέσκου, αλλά και στον Πάμπλο (σ.σ. Γκαρσία). Μαθαίνεις απ’ όλα» λέει για τα πιο διάσημα ονόματα που βρήκε στην διαδρομή του.

Ξεκαθαρίζει, βεβαίως, ότι στο ποδόσφαιρο όλοι, ακόμα και οι κορυφαίοι, είναι αναλώσιμοι. «Το άθλημά μας έχει βραχυπρόθεσμη μνήμη. Αν η ομάδα δεν κερδίζει, ο προπονητής φεύγει. Και ο παίκτης πάνω – κάτω τα ίδια. Βάζεις γκολ, είσαι καλός, δεν βάζεις, είσαι κακός. Τόσο απλά» επισημαίνει.

Ο Πανσερραϊκός έχει αντιμετωπίσει και τις πέντε ομάδες που οδηγούν την βαθμολογία. Νίκησε την ΑΕΚ (με γκολ, βεβαίως, του Χεφτέ) και έχασε από ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Άρη και Παναθηναϊκό, από τους τρεις πρώτους στις λεπτομέρειες.

Ο Ισπανός επιθετικός δεν έπαιξε μόνο κόντρα στους Ερυθρόλευκους λόγω τιμωρίας, αλλά έχει μια πρώτη εικόνα των πέντε (;) διεκδικητών του τίτλου του πρωταθλητή. «Όλες είναι καλές ομάδες και με καλή δυναμική. Θα έλεγα ότι ο τίτλος μπορεί να κριθεί μεταξύ Άρη και ΠΑΟΚ και βλέπω τον ΠΑΟΚ ως πιο ολοκληρωμένο» υποστηρίζει, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν… αβαντάρει τον Άρη επειδή έχει πολλούς Ισπανούς.

Δεν έχει, άλλωστε, ιδιαίτερη επαφή μαζί τους, παρότι η Θεσσαλονίκη απέχει μόλις 80 χιλιόμετρα από τις Σέρρες. Συν τοις άλλοις, οι Κίτρινοι έχουν στις τάξεις τους έναν από τους μεγάλους αντιπάλους του για την πρωτιά στους σκόρερ η οποία, εφόσον επιτευχθεί, είναι βέβαιο ότι θα του ανοίξει πόρτες.

Στο παρελθόν, είχε εκμυστηρευτεί ότι όνειρό του είναι να παίξει στην Λας Πάλμας, από την πρώτη ομάδα της οποίας βρέθηκε μια ανάσα. Δεν θα είχε πρόβλημα, όμως, και να μεταπηδήσει από τον Πανσερραϊκό σε μια μεγαλύτερη ομάδα, εντός συνόρων.

«Πάντα δουλεύεις για το κάτι παραπάνω. Θεωρώ ότι η ομάδα θα καταφέρει να πετύχει τον στόχο της και σε αυτόν είμαι αφοσιωμένος. Όσο για εμένα, αν συνεχίσω έτσι, φιλοδοξώ να πάω σε μια μεγάλη ομάδα, είτε εδώ, είτε στην Ισπανία, είτε κάπου άλλου. Ό, τι θέλει ο Θεός» λέει για τους στόχους του ένας από τους εκατοντάδες Ισπανούς ποδοσφαιριστές που βγάζουν το ψωμί τους στις τέσσερις γωνιές της Γης.

Τι έχει τελικά ο Ισπανός παίκτης, αλλά και προπονητής, που αρέσει τόσο και κερδίζει τόσο; «Ειλικρινά δεν ξέρω. Ίσως είναι ο τρόπος δουλειάς, η νοοτροπία ή όλα μαζί. Όλοι, άλλωστε, παρακολουθούν Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα και αυτές αποτελούν οδηγό για τους υπόλοιπους» συμπληρώνει ο εκτελεστής της Τσουμπέρας (σ.σ. περιοχή όπου μεγάλωσε), όπως ήταν γνωστός πιτσιρικάς, ο οποίος πλέον μπορεί κάλλιστα να βαφτιστεί ως «ο killer με τον επίδεσμο».