Σαν Μαρίνο: Πώς η χειρότερη ομάδα του κόσμου έριξε «ζαριά» για Μουντιάλ!

Ο πληθυσμός του δεν ξεπερνάει εκείνον του Ρεθύμνου. Με κάτι περισσότερο από 33 χιλιάδες άτομα να κατοικούν στα εδάφη του, μάλλον δίκαια χαρακτηρίζεται μικροκράτος. Κι εκείνα ίσα που εκτείνονται όσο το νησί της Τήλου, απόκρημνα αλλά περήφανα για την ιστορία που κουβαλούν. Σε εκείνα τα μέρη άλλωστε λέγεται πως γεννήθηκε το παλαιότερο δημοκρατικό κράτος στον κόσμο, το οποίο μέχρι και σήμερα φημίζεται για τα μεσαιωνικά κάστρα του και τα πανέμορφα τοπία του.

Σίγουρα όχι πάντως για την ποδοσφαιρική του ιστορία... Από τότε άλλωστε που το Σαν Μαρίνο ίδρυσε τη δική του εθνική ποδοσφαιρική ομάδα, το μεγαλύτερό του κατόρθωμα ήταν η 118η θέση στο ranking της FIFA πίσω στο 1993.

Τα επόμενα χρόνια θα βίωνε μονάχα κατρακύλα. Μια κατηφόρα που το έστειλε στον πάτο, με το Σαν Μαρίνο να τιτλοφορεί για χρόνια ως η «χειρότερη ομάδα του κόσμου», εκείνη με τη χαμηλότερη συγκομιδή στην κατάταξη της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας. «Είμαστε το Σαν Μαρίνο, πρέπει πάντα να υποφέρουμε» ήταν το μότο που είχε γαλουχηθεί για δεκαετίες για μια ομάδα ερασιτεχνών, η οποία πανηγύριζε όποτε κατάφερνε να βρει έστω ένα γκολ απέναντι σε κάποιον αντίπαλο.

Ήττες με 2-1 από Δανία - Φινλανδία, όπως και μια ισοπαλία κόντρα στη Λετονία (1-1) λογίζονται ως μερικά από τα σπουδαιότερα αποτελέσματα στην ιστορία του. Κι όμως, το Νοέμβριο του 2024 το Σαν Μαρίνο αγναντεύει το μέλλον με μια αθώα και πρωτόγνωρη αισιοδοξία. Μια ομάδα που μέχρι πρόσφατα δεν είχε νίκη σε ολόκληρη την ιστορία του, τις τελευταίες εβδομάδες έριξε τη δική του ζαριά με ένα μεγάλο όνειρο: Το Μουντιάλ του 2026!

Οικοδόμοι, γραφίστες, φοιτητές...

Πώς ωστόσο η χειρότερη εθνική του κόσμου μπορεί να κάνει όνειρα για ένα τέτοιο άπιαστο όνειρο; Για να ξετυλίξουμε αυτή την αλλόκοτη ιστορία πρέπει να ταξιδέψουμε πίσω στην κλήρωση του Nations League. Η UEFA από την αρχή της νεοσύστατης διοργάνωσης υποσχόταν πως οι μικρότερες ομάδες θα είχαν πλέον ελπίδες να συμμετέχουν σε μια μεγαλύτερη διοργάνωση ή τουλάχιστον να μην αποτελούν το «σάκο του μποξ» σε έναν όμιλο γεμάτο από μεγαθήρια και το Σαν Μαρίνο φυσικά δεν ξέφευγε από αυτόν τον κανόνα.

Τελικά η κληρωτίδα το έφερε αντίπαλο απέναντι σε Γιβραλτάρ και Λιχτενστάιν στη League D, τη χαμηλότερη κατάταξη του Nations League. Αναμενόμενα μιλάμε για δυο ομάδες που δεν ξεφεύγουν κατά πολύ από το επίπεδο του Σαν Μαρίνο. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, η φιλοδοξία θα μπορούσε να θεωρηθεί θανάσιμο αμάρτημα... Πρόκειτα και παραμένει άλλωστε μια ομάδα γεμάτη με ερασιτέχνες. Καθημερινούς πολίτες την ημέρα, ποδοσφαιριστές με το εθνόσημο το βράδυ... «Προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, αλλά αν ο αντίπαλος είναι σε καλή μέρα σε κάνουν ό,τι θέλουν» παραδέχεται στο «CNN» με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο αμυντικός, Ντάντε Ρόσι, ένας από τους αρκετούς ημιεπαγγελματίες που απαρτίζουν το ρόστερ.

Ένας εκ των συμπαικτών του και πιο καταλυτικών παικτών του Σαν Μαρίνο, ο Μαρσέλο Μουλαρόνι, έχει καταγράψει 48 συμμετοχές με την εθνική του παίζοντας κόντρα σε ομάδες όπως η Αγγλία και η Ιταλία. Στην πραγματικότητα βέβαια πρόκειται για έναν σύμβουλο επιχειρήσεων, το οποίο αποτελεί και το επάγγελμα από το οποίο βιοπορίζεται. Οικοδόμοι, προσωπικοί γυμναστές, φοιτητές, γραφίστες συμπληρώνουν το ρόστερ και στέκονται δίπλα στον μοναδικό επαγγελματία ποδοσφαιριστή του Σαν Μαρίνο: τον Νίκολα Νάνι, ο οποίος αγωνίζεται στην τρίτη κατηγορία της Ιταλίας με τα χρώματα της Τόρες. «Είναι περίεργο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας επικεντρώνεσαι στη δουλειά σου και και μετά πρέπει να πας στην προπόνηση» εξηγεί στο «CNN» ο Μουλαρόνι, με τον Ρόσι να στέκεται στα μειονεκτήματα της διπλής ζωής τους.

«Δεν είμαστε επαγγελματίες που μπορούμε να αφιερώσουμε τον χρόνο μας και να έχουμε οικονομική ευημερία για μια ζωή και να έχουμε το μυαλό μας αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο. Έχουμε πολλά προβλήματα, έχουμε οικογένεια, έχουμε πολλά πράγματα να σκεφτούμε εκτός από το ποδόσφαιρο. Γίνεται πολύ περίπλοκο γιατί (άλλες ομάδες) είναι 100% αφοσιωμένες σε αυτό».

Μαζί τους βέβαια η Ταξιαρχία στέκεται αγέρωχη! Η λεγόμενη «Brigata» ή αλλιώς οι θεότρελοι οπαδοί που ακολουθούν τους ποδοσφαιριστές τους με χιούμορ και αυτογνωσία σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Σε άλλες εποχές θα συνέχιζαν ζητωκραυγάζουν για την ομάδα τους, αναίσθητοι από τις ήττες. Αυτή τη φορά ωστόσο έχουν πράγματι λόγο να πανηγυρίζουν.

Δεν είναι πλάκα: Το Σαν Μαρίνο νίκησε!

Με την άφιξη του Ρομπέρτο Τσέβολι άλλωστε στον πάγκο πίσω στον Δεκέμβριο του 2023, το Σαν Μαρίνο άλλαξε επίπεδο. Με παρελθόν σε αρκετές ομάδες στις χαμηλότερες κατηγορίες της Ιταλίας όπως η Νοβάρα, η Ρετζίνα και η Μόντσα, ο Τσέβολι κατάφερε να φέρει μαζί του και έναν έξτρα επαγγελματισμό στις προπονήσεις. Όπως παραδέχονται οι ποδοσφαιριστές του «μάθαμε λίγο περισσότερα για το επάγγελμα και γευτήκαμε λίγο περισσότερο επαγγελματισμό. Μιλάμε εξάλλου και για έναν πρώην ποδοσφαιριστή».

Υπό τις οδηγίες του το Σαν Μαρίνο κατάφερε να γράψει τη δική του ιστορία. Η ομάδα υπ΄αριθμόν 210 στον παγκόσμιο χάρτη, μια ομάδα με 196 ήττες στα 205 επίσημα ματς που έχει δώσει, τον Σεπτέμβριο του 2024 νίκησε για πρώτη φορά στην ιστορία του σε διοργάνωση της UEFA! Το χρυσό γκολ του Νίκο Σένσολι σημάδεψε το τελικό 1-0 επί του Λιχτενστάιν στην πρεμιέρα τους στον όμιλο του Nations League, σκορπώντας τρέλα σε αυτό το μικροσκοπικό κράτος στην καρδιά της Ιταλίας.

Ακολούθησε μια ήττα και μια ισοπαλία κόντρα στο Γιβραλτάρ, προτού το θαύμα επαναληφθεί ξανά! Στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων, η ομάδα του Τσέβολι φιλοξενήθηκε στο «Βαντούζ» απέναντι στο Λιχτενστάιν με το στόχο... διπλό. Από τη μια να πανηγυρίσει την πρώτη εκτός έδρας νίκη της ιστορίας του και από την άλλη να καταφέρει κάτι αδιανόητο: να κλειδώσει την πρωτιά του ομίλου.

Τελικά η ιστορία του Δαβίδ ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Με σκορ 3-1 το Σαν Μαρίνο πέτυχε το ανέλπιστο κι έδωσε την ευκαιρία στην εκστασιασμένη Ταξιαρχία να πανηγυρίσει ξανά! Ως πρωτοπόροι, ως νικητές. Ως δικαιούχοι του εισιτήριου για την άνοδο στη League C του Nations League. Μα κυρίως με ένα τρελό όνειρο για κάτι μεγαλύτερο...

Το θαύμα του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Για το Σαν Μαρίνο δεδομένα όλα τα προηγούμενα συντελούν μια περίοδο ακραίας επιτυχίας, η οποία εφόσον τελείωνε τώρα θα άφηνε ικανοποιημένους άπαντες στην ομάδα. Όμως το ταξίδι δεν έχει ακόμα τελειώσει... Πώς θα μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που έχει έστω και την ελάχιστη πιθανότητα να συμμετέχει στα μπαράζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2026; Μια πιθανότητα που κέρδισε μέσω του Nations League.

Για να βγάλουμε ωστόσο άκρη μέσα από το... χάος των κανονισμών της διοργάνωσης της UEFA, θα πρέπει να δούμε τα πράγματα από την τεχνική τους πλευρά. Επί της ουσίας τα προκριματικά του Μουντιάλ θα δώσουν δώδεκα εισιτήρια στους νικητές των δώδεκα προκριματικών ομίλων και οι δεύτεροι θα πάνε σε play-offs μαζί με τους τέσσερις καλύτερους πρώτους των ομίλων του Nations League, πάντα με την προϋπόθεση πως η συγκεκριμένη τετράδα δεν θα έχει τερματίσει στις πρώτες δυο θέσεις των προκριματικών ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μετά την πρώτη θέση που εξασφάλισε στον όμιλο, το Σαν Μαρίνο συμπεριλαμβάνεται στη συγκεκριμένη λίστα, αλλά περιμένει στην... ουρά. Ισπανία, Γερμανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Αγγλία, Νορβηγία, Τσεχία, Ουαλία, Σουηδία και Ρουμανία πρέπει οπωσδήποτε να τερματίσουν στις πρώτες δυο θέσεις των προκριματικών του Μουντιάλ και μόνο τότε μια θέση θα ανοίξει και για το Σαν Μαρίνο.

Κάπως έτσι μαζί με τη Βόρεια Μακεδονία, τη Μολδαβία και τη Βόρεια Ιρλανδία μπορεί να σχηματίσουν την τετράδα των απόλυτων αουτσάιντερ που θα βρεθούν στα play-offs του Παγκοσμίου Κυπέλλου μέσω του Nations League, διεκδικώντας ένα εισιτήριο για την τελική φάση. Και σύμφωνοι... Οι πιθανότητες ώστε να συμβεί δεδομένα δεν είναι με το μέρος τους. Κέρδισαν ωστόσο με το πείσμα τους μια ανέλπιστη «ζαριά», μια ζαριά που είναι πρόθυμοι να ρίξουν ως «η χειρότερη ομάδα του κόσμου»...