Ντάριο Φέλμαν στο Gazzetta: «Ο Μαραντόνα ήταν το οξυγόνο του ποδοσφαίρου, ο Μέσι είναι ο καλύτερος όλων των εποχών»

- Πώς ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποιον είχατε ως είδωλο;

«Γεννήθηκα σε μια γειτονιά εργατών όπου το ποδόσφαιρο ήταν το τέλειο χόμπι για όλα τα παιδιά. Αφήναμε το σχολείο για να παίξουμε ποδόσφαιρο μέχρι το βράδυ. Κάπως έτσι ξεκίνησε το όνειρό μου να γίνω ποδοσφαιριστής. Στα 17 μου έκανα ντεμπούτο στην πρώτη κατηγορία στη Mendoza Argentina, η ομάδα μου Gimnasia y Esgrima δεν είχε είδωλα, τα είδωλά μου ήταν οι καλύτεροί μου φίλοι. Γεννήθηκα οπαδός της Μπόκα Τζούνιορς».

- Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να γίνετε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Όταν υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο. Θυμάμαι πως ήταν απλά προφορικό επειδή ζήτησα μία καλή δουλειά παράλληλα. Τα έκανα ταυτόχρονα, έβγαλα κάποια λεφτά και μετά έγινα ποδοσφαιριστής».

- Πώς νιώσατε όταν η Μπόκα Τζούνιορς σας έκανε πρόταση;

«Ήταν σαν να αγγίζεις τον ουρανό με τα χέρια σου, να εκπληρώνεις ένα παιδικό όνειρο, να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να παίζω για την ομάδα που ήμουν οπαδός. Να ζω από το ποδόσφαιρο και να βοηθάω τους ανθρώπους μου. Ντεμπούτο στην έδρα μας με γκολ και νίκη».

- Τι θυμάστε από τις πρώτες μέρες σας στην Μπόκα Τζούνιορς;

«Ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε έναν άλλο κόσμο, δεν ήξερα το Μπουένος Άιρες και ξαφνικά έμενα σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Είχα προετοιμαστεί γι’ αυτό με πολλή θυσία και ταπεινότητα. Πρόθυμος να συνεχίσω να μαθαίνω και να γνωρίζω την ιστορία του καλύτερου συλλόγου στον κόσμο. Θυμάμαι ένα ενθαρρυντικό μήνυμα από τα αποδυτήρια "This is Boca: Like, Win and Score"».

- Η γνώμη σας για τους οπαδούς της Μπόκα Τζούνιορς;

«Αλήθεια σου λέω, είναι σαν να είσαι με έναν παραπάνω παίκτη σε κάθε παιχνίδι. Πάντα ενθαρρυντικοί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Το "12" είναι ο χτύπος της καρδιάς που προκαλεί σεβασμό».

- Τι το ξεχωριστό έχει το ντέρμπι ανάμεσα στην Μπόκα και τη Ρίβερ;

«Ειδικά εγώ πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, είναι ένα φαινόμενο όπου όλα τα κοινωνικά επίπεδα συγκεντρώνονται, ο κόσμος μιλάει γι' αυτό μέρες πριν και η χώρα σταματάει τα πάντα την ημέρα του παιχνιδιού. Το να παίζεις ένα classico είναι το πιο όμορφο όνειρο κάθε λάτρη αυτού του αθλήματος».

- Η καλύτερη στιγμή σας με την Μπόκα;

«Το ντεμπούτο μου φυσικά και το γεγονός ότι έχω αφήσει μια σημαντική σελίδα γραμμένη στην ιστορία του συλλόγου με τίτλους όπως το Copa Libertadores και το Intercontinental. Ο πρώτος που απέκτησε και τους δύο τίτλους. Με έμπειρη ομάδα και προπονητικό επιτελείο».

- Κόπα Λιμπερταδόρες ή Διηπειρωτικό;

«Το Διηπειρωτικό! Το πιο διάσημο τουρνουά στον κόσμο. Προσωπικά, ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μου, σκοράροντας ένα γκολ, σπάζοντας την στρατηγική της αντίπαλης ομάδας και ασίστ στο δεύτερο γκολ που μας έδωσε αυτή την ηρεμία και την υπεροχή στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στην Γκλάντμπαχ».

- Πείτε μου την εμπειρία σας από το Κόπα Λιμπερταδόρες. Στον τελικό είχατε ευστοχήσει και σε πέναλτι στη... ρώσικη ρουλέτα.

«Ήταν το καλύτερο από τα τρία ματς κόντρα στην Κρουσέιρο, νομίζω ότι ήμασταν ανώτεροι στα δύο παιχνίδια πριν από τον τελικό στο Μοντεβιδέο. Ο τελικός έληξε ισόπαλος και τα πέναλτι θα έκριναν ποιος ήταν ο καλύτερος στην Αμερική. Επέλεξα το 5ο πέναλτι και ο Γκάτι απέκρουσε το τελευταίο, κάτι που μετέτρεψε το πέναλτι μου σε καθοριστικό για να είμαστε πρωταθλητές Αμερικής».

- Το 1977 παίξατε και για την Εθνική Αργεντινής και την ώρα που μπήκατε στο ματς, δίπλα σας είχατε τον νεαρό, τότε, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα...

«Το να παίζω για την εθνική ομάδα ήταν μια ανταμοιβή, μια αξία για τη δουλειά μου κατά τη διάρκεια της σεζόν στη Μπόκα Τζούνιορς. Καθόμουν στον πάγκο των αναπληρωματικών και είχα δίπλα στον Ντιέγκο Μαραντόνα, την ίδια μέρα κάναμε το ντεμπούτο μας μαζί, μια άλλη ανάμνηση στην ιστορία. Ο Μαραντόνα ήταν 16 ετών, ήταν παιδί».

- Πείτε μου για εκείνον. Τι σημαίνει για την Αργεντινή;

«Ο Μαραντόνα ήταν κάτι σαν οξυγόνο στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο λόγω της προσωπικότητάς του και του παιχνιδιού του που ήταν γεμάτο μαγεία. Η ποιότητα του ποδοσφαίρου εμπλουτίστηκε χάρη σε αυτόν και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 ήταν η πληρότητα των άπειρων δυνατοτήτων του».

- Έπειτα ταξιδέψατε για πρώτη φορά στην Ευρώπη για χάρη της Βαλένθια. Ήταν η μόνη που σας έκανε πρόταση εκείνη την περίοδο;

«Θα σου πω αρχικά πώς... συστήθηκα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Έφτασα στην Ισπανία για να παίξω σε ένα τουρνουά που διοργάνωσε η Μπαρτσελόνα με τις Μπόκα Τζούνιορς, Σάλκε και Άγιαξ. Ο αθλητικός διευθυντής της Βαλένθια παρακολουθούσε το τουρνουά και από εκεί ξεκίνησαν όλα».

- Γιατί επιλέξατε την Βαλένθια;

«Η Βαλένθια τρεφόταν πάντα από Αργεντινούς παίκτες και παρόλο που ο σύλλογος έψαχνε για άλλη θέση παίκτη, εντυπωσιάστηκε με την απόδοσή μου και αποφάσισαν να μου προσφέρουν τη δυνατότητα να συνεχίσω να εξελίσσομαι ως επαγγελματίας».

- Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας της Βαλένθια εκείνης της εποχής;

«Η ιστορία γράφεται με τίτλους, όταν υπάρχει καλός προγραμματισμός, καλό προπονητικό επιτελείο, οπαδοί, προπονητής και ανταγωνιστική ομάδα, η επιτυχία είναι πιο πιθανή και έτσι επιτυγχάνονται οι στόχοι».

- Είχατε ως συμπαίκτη και τον Μάριο Κέμπες. Ποια ήταν η σχέση σας μαζί του;

«Σχέση αδερφών. Πηγαίναμε μαζί προπόνηση, στα αποδυτήρια ήταν όπως πάντα ταπεινός, χαμηλό προφίλ και εργατικός. Δεν είπε ποτέ όχι σε αυτόγραφο ή φωτογραφία και ήταν ο καλύτερος φορ στον κόσμο».

- Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής στο ποδόσφαιρο;

«Στην Ευρώπη τράβηξαν την προσοχή μου τα σωματικά μου χαρακτηριστικά και η παρακολούθηση της διατροφής, πέρα από τον συνεχή προγραμματισμό για την ευημερία της ομάδας».

- Το αγαπημένο σας γκολ;

«Κάποτε σε μια συνέντευξη μου έκαναν την ίδια ερώτηση και δεν μπορούσα να βρω κάποιο αγαπημένο. Όταν διάβασα τη συνέντευξη μετά, μου άρεσε ο τίτλος του. Έγραφε «Ο Φέλμαν, αυτός με τα σημαντικά γκολ» (γέλια)».

- Πιο δύσκολος αντίπαλος;

«Όλες οι ομάδες ήταν σκληρές έχοντας διαφορετικούς στόχους, αλλά το να παίξουν εκτός έδρας κόντρα στις βασκικές ομάδες ήταν πολύ δύσκολο. Άγιαξ, Νότιγχαμ Φόρεστ και Άρσεναλ ήταν οι ομάδες που έπρεπε να αποφευχθούν στα ευρωπαϊκά ματς».

- Το γεγονός ότι δεν παίξατε κόντρα στην Άρσεναλ για το Κύπελλο Κυπελλούχων όταν η Βαλένθια κατέκτησε το τρόπαιο, είναι κάτι που σας «πονάει»;

«Το κακό δεν ήταν μόνο αυτό. Εκείνη την περίοδο είχα τον πρώτο μου σοβαρό τραυματισμό ως ποδοσφαιριστής, μια επέμβαση στο γόνατο που δεν πήγε όπως περίμενα και συντόμευσε την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Έκανα δύο φορές χειρουργείο και τα πράγματα δεν ήταν ποτέ ίδια».

- Είχατε ποτέ πρόταση από την Ελλάδα;

Δεν είχα την ευκαιρία να παίξω στην Ελλάδα, πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνο το διάστημα έπαιζαν μόνο δύο ξένοι ανά ομάδα. Ξέρω όμως ότι πάντα υπήρχαν ελληνικές ομάδες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις».

- Έχετε μετανιώσει για κάτι στην καριέρα σας;

«Δεν μπορώ να μετανιώσω για τίποτα, το ποδόσφαιρο μου έδωσε τα πάντα. Η υγεία του παίκτη θα ποικίλλει, πολλά παιχνίδια, συγκεντρώσεις, ταξίδια, τραυματισμοί και μικρή αλληλεπίδραση με την οικογένεια του κάθε ατόμου. Χωρίς τον ποδοσφαιριστή, δεν υπάρχει ποδόσφαιρο».

- Μέσι ή Μαραντόνα;

«Μέσι, για τη μεγάλη του αρετή και προσαρμογή στο να μπορεί να παραμείνει στην κορυφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Για την ανθρωπιά του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Τον κάνουν τον κορυφαίο όλων των εποχών».

- Είχατε προπονητή και τον σπουδαίο Ντι Στέφανο. Μιλήστε μου για εκείνον...

«Ένας νικητής ως παίκτης και ως προπονητής. Ακούραστος εργάτης μέσα στην εβδομάδα, η δουλειά καθρεφτιζόταν τα Σαββατοκύριακα. Δεν επέτρεπε λάθη, ειδικός στο να βλέπει τις αρετές και να κατακρίνει τα ελαττώματα. Ήταν καλός σύμβουλος».

- Πείτε μου την άποψη σας για τη La Liga στο «τώρα» αλλά και τις Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης...

«Μηχάνημα που βγάζει χρήματα, όπου μόνο οι "μεγάλοι" ευνοούνται. Τα logistics δεν είναι σωστά για τις μικρές ομάδες που προσαρμόζονται σε όλα όσα απαιτούνται και η απόσταση μεταξύ των μεγάλων και των μικρών γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Η Μπαρτσελόνα δείχνει ότι παρότι έχει μια νεανική ομάδα, είναι στο ίδιο επίπεδο με οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο. Ενώ η Ρεάλ, που είναι γεμάτη αστέρια, αφήνει πολλές υποσχέσεις ως ομάδα αφού ως άτομα έχει τα καλύτερα».

- Είχατε πει σε μία συνέντευξη σας ότι ο Μπαπέ δύσκολα θα πετύχει στη Ρεάλ. Γιατί;

«Πρώτα θα πρέπει οι εγωισμοί να παραμερίζονται και να ξέρουν πώς να εκμεταλλεύονται τα προσόντα ενός ξεχωριστού. Τότε ο Μπαπέ θα νιώσει άνετα και θα αναδείξει όλες τις σωματικές και τεχνικές δυνατότητές του».

- Ποιο ταλέντο πιστεύετε ότι μπορεί να αφήσει εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο;

«Ο Λαμίν Γιαμάλ, για την ωριμότητά του σε τόσο νεαρή ηλικία και τα χαρακτηριστικά του που τον κάνουν διαφορετικό».

- Τελευταία ερώτηση αφορά τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ του Ολυμπιακού. Κατέκτησε πέρσι το Conference League και έγραψε ιστορία.

«Είναι ένας τίμιος, ταπεινός και εργατικός προπονητής. Όπου και αν έχει προπονήσει, έχει αφήσει το αποτύπωμα του και αυτό σημαίνει πολλά. Πάντα έφευγε από έναν σύλλογο, έχοντας πετύχει κάτι σημαντικό και αυτό δείχνει την αξία του».