Μίκαελ Γκσμπούρνινγκ στο Gazzetta: «Θα ήθελα να είμαι πιο 'μάγκας' στο γήπεδο, απέρριψα τον Παναθηναϊκό για το MLS»

- Πώς γίνατε προπονητής τερματοφυλάκων;

«Στην Ουνιόν Βερολίνου είχα έρθει ως ποδοσφαιριστής το 2016 και ήδη είχα ξεκινήσει κάποια μαθήματα για να γίνω προπονητής. Μόλις ήρθε στην ομάδα, πήρα το πόστο του προπονητή τερματοφυλάκων στην Κ19 όπου ήμουν δύο φορές την εβδομάδα. Ένα χρόνο μετά αποφάσισα να κρεμάσω τα... γάντια μου καθώς μου έγινε πρόταση να αναλάβω το συγκεκριμένο πόστο στην πρώτη ομάδα, η οποία ήταν στη Bundesliga. Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία για εμένα ώστε να κάνω το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Έκανα μία πολύ καλή πορεία ως τερματοφύλακας αλλά θεωρώ πως μέχρι στιγμής, η καριέρα μου ως προπονητής είναι πιο επιτυχημένη. Είναι κάτι που μου αρέσει πραγματικά, να έρχομαι σε επαφή με τους παίκτες, να βγάζω τον καλύτερο τους εαυτό και να τους κάνω καλύτερους. Τα πράγματα στην ομάδα πηγαίνουν καλά. Έχουμε καλές θέσεις στο πρωτάθλημα κάθε χρόνο και πέρσι παίξαμε και στο Champions League».

- Σε τι οφείλεται αυτή η μεγάλη εξέλιξη για την Ουνιόν Βερολίνου;

«Έχουμε δουλέψει πολύ στο mentality της ομάδας. Προσπαθούμε να γίνουμε πιο aggressive, να βγάζουμε δυναμικότητα στο παιχνίδι μας και να παίζουμε μοντέρνο ποδόσφαιρο στο γήπεδο. Επίσης οι οπαδοί μας δημιουργούν μία εξαιρετική ατμόσφαιρα και μας κάνουν ακόμα πιο δυνατούς. Είμαστε πάντα συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι μας και στον στόχο μας. Προσπαθήσαμε λίγο να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας και να γίνει πιο ελκυστικό, κάτι που μας έφερε κάποια αρνητικά αποτελέσματα όμως δουλεύουμε για να βελτιωθούμε».

- Ποια είναι η φιλοσοφία σας ως προπονητής τερματοφυλάκων;

«Για εμένα, είναι ο άνθρωπος πρώτα. Από το 100%, για εμένα το 60% είναι η σχέση μεταξύ προπονητή και ποδοσφαιριστή. Να υπάρχει εμπιστοσύνη, να καταλαβαίνεις τους παίκτες και να μπαίνεις στη θέση του όταν χρειάζεται. Το υπόλοιπο είναι στη δουλειά που δίνεις πάνω σε έναν ποδοσφαιριστή. Με τους τερματοφύλακες πάντα συζητάμε για το αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ψάχνουμε τρόπους να το λύσουμε και το μοιραζόμαστε. Δουλεύω με διαφόρους χαρακτήρες σε Αυστρία και Ουνιόν Βερολίνου όμως πρέπει να βρεις τον κατάλληλο τρόπο επικοινωνίας με τους παίκτες».

- Στην Εθνική Αυστρία πως καταλήξατε;

«Πέρσι άλλαξε προπονητή η Εθνική Αυστρίας και ήμουν στις επιλογές του Ράνγκνικ. Αποφάσισαν να αναλάβω εγώ και θυμάμαι πως ήμουν διακοπές όταν με κάλεσαν. Μίλησε η ομοσπονδία με την Ουνιόν και έτσι συμφωνήσαμε να αναλάβω και την Αυστρία. Είναι κάτι υπέροχο να δουλεύεις για την Εθνική ομάδα. Είναι ένα καλό challenge γιατί δουλεύεις με διαφορετικούς παίκτες, σε διαφορετικό περιβάλλον, πιο ιδιαίτερο και μαθαίνεις πολλά από αυτό».

- Πείτε μου για τον Ραλφ Ράνγκνικ...

«Ξέρει πάρα πολύ ποδόσφαιρο. Γνωρίζει πολύ καλά πως δουλεύει μία ομάδα, εμπιστεύεται ανθρώπους που μπορούν να τον βοηθήσουν. Πάντα ψάχνει τρόπο για να κάνει τα πράγματα καλύτερα στην ομάδα, να βελτιώσει τα πράγματα και ο ίδιος θέλει να μαθαίνει κάτι καινούργιο κάθε μέρα. Επίσης και εκείνος σε διδάσκει πολλά πράγματα και αναλύει τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο. Παρακολουθεί και αναλύει το κάθε τι».

- Πάμε στην ποδοσφαιρική σας καριέρα. Πότε ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποιον είχατε ως είδωλο;

«Ξεκίνησα στα 8 μου και σχετικά γρήγορα μπήκα στο τέρμα. Είδωλο μου ήταν ο Φαν Ντερ Φάαρτ αλλά δεν είχα μόνο εκείνον. Έπαιρνα στοιχεία από πολλούς τερματοφύλακες όπως ο Μπουφόν, ο Σμάιχελ κ.α.».

- Ήσασταν από την αρχή τερματοφύλακας;

«Περίπου 3-4 μήνες από τη στιγμή που άρχισα το ποδόσφαιρο. Απλώς με δοκίμασε ο προπονητής εκεί και έμεινε μόνιμα. Θα έλεγα ότι γεννήθηκα για τερματοφύλακας (γέλια). Μου άρεσε να βλέπω όλο το γήπεδο, να έχω τον έλεγχο και να ξεκινάει το παιχνίδι από εμένα».

- Βλέπω είχατε δύσκολο ξεκίνημα στην επαγγελματική καριέρα σας. Είχατε σκεφτεί να αφήσετε το ποδόσφαιρο;

«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα επειδή εκείνη την εποχή, οι προπονητές εμπιστευόταν μόνο τους μεγάλους σε ηλικία τερματοφύλακες, οπότε εγώ, ως νεαρός, ήταν πολύ δύσκολο να βρω χρόνο συμμετοχής. Έτσι έψαξα για εκτός της Αυστρίας και η Ελλάδα ήταν μία από τις επιλογές μου. Η απόφαση μου ήταν εύκολη και εξελίχθηκε ως η καλύτερη».

- Η επαφή με την Ξάνθη πώς προέκυψε και γιατί θεωρείτε την επιλογή να έρθετε Ελλάδα ως την καλύτερη;

«Θυμάμαι πως ήταν ένας Έλληνας μάνατζερ, ο οποίος είχε παίξει στην Αυστρία και είχε σχέσεις με την Ελλάδα. Ήρθε σε επαφή με την Ξάνθη, εγώ είπα "γιατί όχι;" και έτσι ήρθα. Να σου θυμίσω πως η κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Καβάλα. Είχαμε έρθει στην Ελλάδα διακοπές με την κόρη μου εκεί που γεννήθηκε αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Πηγαίνω συχνά στην Ξάνθη γιατί έχω φίλους εκεί ακόμα και βλέπω και πρώην συμπαίκτες ή προπονητές μου, με τους οποίους έχω εξαιρετική επαφή. Είναι κάποιες μέρες που βλέπω τον καιρό στη Γερμανία και τον συγκρίνω με της Ελλάδας».

- Κάτι ξεχωριστό που θυμάστε από τις πρώτες μέρες στην Ελλάδα;

«Θυμάμαι στις πρώτες μέρες, που δεν μιλούσα καλά τη γλώσσα, υπήρχε ένας τύπος στο απέναντι μπαλκόνι. Τον έλεγαν Άρη και κάθε μέρα, από το ένα μπαλκόνι στο άλλο συζητούσαμε. Ξεκινήσαμε μόνο με αγγλικά και όσο περνούσε ο καιρός μάθαινα όλο και περισσότερα ελληνικά. Όλοι οι άνθρωποι ήταν τόσο φιλικοί, γίνεσαι μέλος της οικογένειας και αυτή η κουλτούρα μου αρέσει πάρα πολύ. Ήθελα να μάθω τη γλώσσα, τις συνήθειες και μπορώ να πω ότι έχω λίγο ελληνικό στιλ μέσα μου (γέλια)».

- Θυμάστε κάποια ελληνική λέξη;

«Να μιλάω ελληνικά (στα ελληνικά). (Γέλια) ξέρω κάτι λίγα, απλά έχει περάσει καιρός και τα έχω ξεχάσει λίγο αλλά καταλαβαίνω πολλά και μπορώ να μιλήσω λίγο».

- Ποια η σχέση σας με τον κ. Πανόπουλο;

«Ήταν ο πρόεδρος και ήταν πραγματικά σημαντικός για το κλαμπ. Ήταν πάντα σωστός απέναντι μου και αποτέλεσε πολύ σημαντικό κομμάτι για την ιστορία του συλλόγου».

- Γνωρίζετε για την κατάσταση στην Ξάνθη τα τελευταία χρόνια;

«Δεν γνώριζα τις εξελίξεις από τα τελευταία χρόνια και πήγα στο γήπεδο της Ξάνθης. Μου ράγισε η καρδιά με αυτό που είδα. Ήταν σε κακή κατάσταση και σκεφτόμουν πόση ιστορία είχε αυτό το στάδιο και πόσα ματς είχα κάνει εκεί. Πέρασα περίπου πέντε χρόνια εκεί και ήταν περίεργο να το βλέπω έτσι. Περιμένω να... ξυπνήσει κάποια στιγμή όπως τα παραμύθια. Δεν ξέρω πιο είναι το πλάνο αυτή τη στιγμή αλλά θα ήταν υπέροχο να επιστρέψει η Ξάνθη στην πρώτη κατηγορία».

- Η στιγμή που θυμάστε με την Ξάνθη;

«Έχω τόσες πολλές στιγμές στην Ξάνθη. Όπως σου είπα, η κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα όσο ήμουν στην Ξάνθη. Έκανε τα πρώτα της βήματα εκεί, της δώσαμε ελληνικό όνομα για να έχει σύνδεση με τη χώρα. Δεν θα ξεχάσω που έπινα καφέ στην πλατεία, τους φίλους που είχα στην πόλη και στην ομάδα. Θυμάμαι τον Κωστούλα για παράδειγμα, τον προπονητή τερματοφυλάκων που είχα. Μόνο καλά συναισθήματα έχω από την Ξάνθη».

- Τώρα που αναφέρατε τον Κωστούλα, τι θυμάστε από εκείνον;

«Ο Κωστούλας ήταν από την αρχή δίπλα μου και ένα παράδειγμα ποδοσφαιριστή. Φρόντιζε για όλους στην ομάδα. Ήταν τόσο φιλικός με όλους όπως και πολλοί παίκτες στην ομάδα που στήριζαν ο ένας τον άλλον. Ο Κωστούλας ήταν ένας gentleman αλλά στο γήπεδο έπαιζε σαν τον... Μπεκενμπάουερ (γέλια). Ήταν παράδειγμα».

- Τι συνέβη και αποχωρήσατε από την Ξάνθη;

«Είχα πάει στην Ξάνθη τον Γενάρη του 2007 και υπέγραψα ένα συμβόλαιο για πολλά χρόνια όμως το καλοκαίρι πριν φύγω, η Σιάτλ μου έκανε πρόταση και το σκεφτόμουν, όμως είχα και πρόταση από τον Παναθηναϊκό. Ήταν ευκαιρία να πάω εκεί αλλά εκείνη την περίοδο η ομάδα ήταν εκτός Ευρώπης. Η αλήθεια είναι πως είχα δώσει τον λόγο μου στην Σιάτλ, οπότε στο τέλος έπρεπε να πάρω την απόφαση που ήταν να πάω στο MLS παρά την πρόταση του Παναθηναϊκού. Ο πρόεδρος δεν αποδέχθηκε την πρόταση του Παναθηναϊκού και επειδή τον Γενάρη θα έφευγα, τον τελευταίο μήνα έμεινα εκτός γιατί έπαιζε άλλος τερματοφύλακας».

- Μόνο ο Παναθηναϊκός σας είχε κάνει πρόταση;

«Υπήρχαν αρκετές φήμες για μεταγραφή όπως στην ΑΕΚ ή στον Ολυμπιακό αλλά ήταν απλά ενδιαφέρον. Ο Παναθηναϊκός έκανε επίσημη κρούση και έδειξε πως με ήθελε όμως ο κ. Πανόπουλος είχε αρνηθεί».

- Μετανιώσατε που φύγατε από την Ελλάδα;

«Είναι σκληρό και πάντα φτάνεις σε ένα σημείο να πάρεις μία τελική απόφαση. Θα ήταν τέλειο να μείνω στην Ελλάδα και να παίξω όμως ήθελα να δοκιμάσω και την Αμερική. Επέστρεψα πιο μετά για τον ΠΑΟΚ. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλω όλο και περισσότερες προκλήσεις για να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Τώρα ας πούμε πήγαμε με την Ουνιόν Βερολίνου στο Champions League, είμαστε στη Bundesliga και βλέπω όλο και περισσότερα νέα πράγματα. Πρέπει να παίρνεις αποφάσεις για μερικά θέματα και να κάνουμε αυτό που θεωρούμε σωστό».

- Η επιστροφή στον ΠΑΟΚ δύο χρόνια μετά, πώς προέκυψε;

«Στην Σιάτλ ήμουν για δύο χρόνια, είχα αναδειχθεί ο καλύτερος τερματοφύλακας αλλά το συμβόλαιο που μου είχαν προτείνει ήταν μειωμένο αρκετά και ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη. Ο ΠΑΟΚ μου έκανε πρόταση με συμβόλαιο για έξι μήνες αλλά με καλύτερα λεφτά και ταυτόχρονα, όσο ήμουν στην Ξάνθη, ήθελα να πάω σε μία μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, οπότε όταν έγινε αυτό με τον Παναθηναϊκό δύο χρόνια πριν, δεν ήθελα να γίνει το ίδιο και με τον ΠΑΟΚ. Έτσι επέστρεψα παρότι δεν έπαιξα σχεδόν καθόλου. Ήμουν δεύτερος στην ιεραρχία και έτσι αποχώρησα μόλις το συμβόλαιο έλυσε και πήγα στον Πλατανιά».

- Με ποια λέξη θα περιγράφατε την Τούμπα;

«Εκπληκτικό. Απλά εκπληκτικό. Ήταν απίστευτο όταν μπήκα σε αυτό το γήπεδο. Δεν θα ξεχάσω το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που όταν πήγαμε στο γήπεδο υπήρχε τόση αστυνομία από έξω, σαν να είμαι σε ταινία. Μετά μπήκα στα αποδυτήρια και μετά βγήκα στο γήπεδο και ήταν... φωτιά. Βλέπεις το πάθος των οπαδών και αυτό ήταν μου άρεσε. Νιώθεις πόσο σημαντικό είναι για τον κόσμο και βλέποντας όλο αυτό, λες "τι συμβαίνει τώρα;"».

- Ποιος παίκτες σας είχε εντυπωσιάσει ως αντίπαλος;

«Έχω παίξει κόντρα σε σπουδαίους παίκτες. Εκείνος που θυμάμαι έντονα είναι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ στο MLS όταν είχαμε παίξει με την Γκάλαξι. Πραγματικά ήταν απίστευτο που τον έβλεπα. Από εκεί και πέρα, θυμάμαι αρκετούς παίκτες του Παναθηναϊκού όπως ο Τζιμπρίλ Σισέ ή ο Ίβανσιτς. Και στον Ολυμπιακό υπήρχαν σπουδαίοι παίκτες και στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ. Όμως ο Μπέκαμ ήταν το κάτι άλλο. Εξωπραγματικός και ένας κύριος γιατί μετά το ματς ήρθε σε όλους τους παίκτες μας και στο τιμ και έδωσε το χέρι του».

- Έχετε ανταλλάξει φανέλα με αντιπάλους παίκτες;

«Ναι έχω πολλές φανέλες στο σπίτι μου. Τώρα ως προπονητής τερματοφυλάκων μαζεύω για τον γιο μου. Είναι κάποιες φανέλες που με κάνουν να θυμάμαι στιγμές της καριέρας μου. Τις έχω στους γονείς μου στην Αυστρία. Θυμάμαι διάφορες καταστάσεις, στιγμές, συναισθήματα».

- Θα θέλατε να δείτε τον γιο σας τερματοφύλακα;

«Δεν έχει σημασία τι θέλω εγώ (γέλια). Προσπαθεί αλλά προς το παρόν του αρέσει να παίζει αμυντικός. Το παν είναι να αγαπάει το ποδόσφαιρο όπως συμβαίνει, να κάνει αυτό που θέλει. Έχει πάθος με τις τακτικές οπότε ίσως γίνει και προπονητής, ποιος ξέρει; (γέλια). Το ποδόσφαιρο είναι μέρος της ζωής μας σε όλη την οικογένεια. Είχα πάει στην Αγγλία με τον γιο μου για το Boxing Day και είδαμε μερικά παιχνίδια μαζί. Ακόμα και στις διακοπές βλέπουμε αγώνες».

- Παρακολουθείτε το ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Και βέβαια παρακολουθώ λόγω του Στάνκοβιτς για την Αυστρία αλλά και την πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Έχω επαφή με τα αδέρφια Βλαχοδήμο επίσης και μιλάμε για το ελληνικό και το αγγλικό ποδόσφαιρο».

- Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε από την καριέρα σας;

«Δεν μετανιώνω για κάτι στη ζωή μου. Ίσως να είχα φύγει νωρίτερα από την Ξάνθη για μία μεγαλύτερη ομάδα, για το επόμενο βήμα. Να ήμουν πιο... μάγκας στον αγωνιστικό χώρο. Δεν έχω κάτι να μετανιώσω όμως. Τα έκανα όλα στην καριέρα μου και τώρα προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερος προπονητής τερματοφυλάκων».