Derby Stories: Το διαχρονικό μίσος του φτωχού ιταλικού Νότου με τον πλούσιο Βορρά

Ο Νότος και ο Βορράς της Ιταλίας είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, των οποίων οι αντιθέσεις καθρεφτίζονται φυσικά και στο ποδόσφαιρο της χώρας. Η Νάπολι και η Γιουβέντους το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.

Από τη μία η «λαϊκή» Νάπολη με τα παλιά κτήρια και τα στενά σοκάκια, η πόλη των βιοπαλαιστών, αλλά και της Καμόρα. Από την άλλη, το κομψό Τορίνο, η πόλη που θεωρείται ως η πρωτεύουσα της μπαρόκ τέχνης με τις μεγάλες πλατείες και τους ευθείς δρόμους.

Σε αυτά, προστίθενται τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που χωρίζουν τις δύο πόλεις, όπως και οι ταξικές διαφορές μεταξύ Νάπολι και Γιουβέντους που «γέννησαν» τελικά την κόντρα Νότου και Βορρά. Η Γιουβέντους, η ομάδα της ελίτ που «γεύτηκε» την απόλυτη ισχύ μετά την είσοδο της οικογένειας Ανιέλι στην προεδρία της (τη δεκαετία του 1920) καθιερώθηκε ως η κυρίαρχη δύναμη της Ιταλίας που μαχόταν κυρίως με τις άλλες δύο του Βορρά, τη Μίλαν και την Ίντερ. Απέναντί της, η Νάπολι που έψαχνε την αναγνώριση και τις επιτυχίες, έναν τρόπο να μπει σφήνα στις άλλες τρεις αναδεικνύοντας τον ανίσχυρο ακόμη Νότο. Πράγματι, τις κοίταξε στα μάτια, αντιστάθηκε με πάθος και εν τέλει χαμογέλασε χάρη στην έλευση του «Θεού», Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Το Derby Stories «ανυπομονεί» με τη σειρά του για τη σημερινή σύγκρουση μεταξύ Νάπολι και Γιουβέντους (25/01, 19:00), μία συνάντηση που υπερβαίνει το ποδόσφαιρο και υπενθυμίζει σε όλους τη διαχρονική μάχη Νότου και Βορρά.

Η μεταγραφή που άλλαξε το status quo

Μπορεί η επίσημη αρχή των αναμετρήσεών τους να έγινε το 1926, ωστόσο η πραγματική έχθρα άρχισε να αναπτύσσεται κατά τη δεκαετία του '60, με τη Νάπολι να κατακτά το πρώτο της τρόπαιο, καθώς και την άνοδο στη Serie A, όπου και εδραιώθηκε.

Η ένταση αυξήθηκε και κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1980, όταν η Νάπολι άρχισε να γίνεται διεκδικήτρια του τίτλου. Κάτι που δεν έγινε τυχαία. Ο λόγος που... προξένησε αυτή την αλλαγή είχε ονοματεπώνυμο: Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο «Θεός» έβαλε την Νάπολι στον ποδοσφαιρικό χάρτη μια για πάντα, κατακτώντας -μεταξύ άλλων- δύο Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο UEFA.

Ήταν ο υπεύθυνος που άναψε το «φυτίλι» για τη γιγάντωση της κόντρας. Βέβαια, το 1992 σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «La Stampa» είχε αναφέρει ότι «η Γιουβέντους ήταν το μεγάλο μου όνειρο, θα ήμουν ο παίκτης που θα παρέσερνε τους συμπαίκτες μου. Στο Τορίνο θα είχα μαζέψει τίτλους».

Παρ' όλα αυτά, όταν ο Μαραντόνα βρισκόταν στην πόρτα της εξόδου από την Μπαρτσελόνα, η Γιουβέντους είχε ενημερωθεί σχετικά με την περίπτωσή του, με τότε πρόεδρο του συλλόγου Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι να αρνείται την πρόταση! Το ταπεραμέντο του Αργεντινού δεν του ταίριαζε, ήθελε παίκτες πειθαρχημένους στην ομάδα του. Εκτός αυτού, η Γιουβέντους είχε ήδη ένα «αστεράτο» ρόστερ με την παρουσία του Μισέλ Πλατινί να ξεχωρίζει.

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η ιστορική μεταγραφή, η... τσέπη της Νάπολι χρειάστηκε περαιτέρω ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων οικονομικών πόρων. Ο σύλλογος στηρίχθηκε σε χορηγίες, ακόμη και στην υποστήριξη από τοπικές επιχειρήσεις και οπαδούς για να συλλέξει το απαιτούμενο ποσό. Η μετακίνηση του Μαραντόνα από τη Βαρκελώνη στη Νάπολη συμβόλιζε τα όνειρα όχι απλά μίας ομάδας, αλλά μίας ολόκληρης περιοχής που «διψούσε» για να καταστεί υπολογίσιμη.

Όπως ήταν φυσικό, ο ανταγωνισμός και η έχθρα που αυτός προκάλεσε έφτασαν στο ζενίθ εκείνα τα χρόνια. Το 1986 η Γιουβέντους πήρε τον τίτλο αφήνοντας τη Νάπολι στην τρίτη θέση. Ωστόσο, έναν χρόνο αργότερα, ήταν η σειρά των Παρτενοπέι να τερματίσουν στην κορυφή έχοντας μόλις τρεις βαθμούς περισσότερους από τους Μπιανκονέρι, παίρνοντας το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους!

Ο «προδότης» Ιγκουαΐν και το... ρεσιτάλ προσβολών

Δεν ήταν όμως μόνο ο σπουδαίος Μαραντόνα που οδήγησε την κόντρα σε άλλη διάσταση. Ένας άλλος που φόρεσε τη φανέλα και των δύο αναζωπύρωσε τη φωτιά σχετικά πρόσφατα. Η μεταγραφή του Γκονσάλο Ιγκουαΐν στη Νάπολι το 2013 εξόπλισε τους Παρτενοπέι με ένα ικανότατο και αποτελεσματικό φορ που με τη δική του «υπογραφή» εξασφάλισε στην ομάδα το Κύπελλο το 2014.

Όλα όμως στη ζωή αλλάζουν. Δύο χρόνια αργότερα, ο Αργεντινός μετατράπηκε σε κόκκινο πανί για τους οπαδούς που άλλοτε τον λάτρευαν. Η Γιουβέντους ενεργοποίησε τη ρήτρα του, έδωσε στους Ναπολιτάνους 90 εκατ. ευρώ και τον έφερε στον Τορίνο. Οι φίλαθλοι της Νάπολι δεν πήραν καθόλου ψύχραιμα την εξέλιξη αυτή θεωρώντας τον Ιγκουαΐν «Ιούδα». Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ξεχύθηκαν οργισμένοι στους δρόμους καίγοντας την φανέλα με το νούμερο 9 που κάποτε φιλούσαν. Μάλιστα, τη σεζόν 2016/2017 οι Αρχές αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν τη μετακίνηση των Ναπολιτάνων για την αναμέτρηση στο Τορίνο!

Φυσικά, στην παθιασμένη για το ποδόσφαιρο Ιταλία, η πάντα... φωνακλού εξέδρα δεν θα μπορούσε να λείψει από τον χορό της διαμάχης. Με την πρώτη ευκαιρία, τα δύο «στρατόπεδα» ανταλλάσσουν μερικά διόλου ευκαταφρόνητα συνθήματα, ενίοτε ρατσιστικά, κυρίως από την αυτών της Γιουβέντους.

Το «O Vesuvio, lavali col fuoco» («Βεζούβιε, πλύνε τους με φωτιά») είναι ένα από τα πιο κοινά, το οποίο πέραν των οπαδών των Μπιανκονέρι υιοθετούν και εκείνοι άλλων συλλόγων για να πικάρουν τους Ναπολιτάνους χαρακτηρίζοντάς τους... βρώμικους. Οι οποίοι κάποιες φορές δεν λογίζονται καν ως Ιταλοί κάτι που αντικατοπτρίζεται στο «Benvenuti in Italia» («Καλώς ήρθατε στην Ιταλία»)!

Κάποτε και ο ίδιος Μαραντόνα, όταν η Ιταλία έπαιξε απέναντι στην Αργεντινή για τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 -και μάλιστα στο γήπεδο των Παρτενοπέι- είχε προκαλέσει «κακό χαμό» με την εξής δήλωση: «Η Νάπολη δεν είναι... Ιταλία»!

Η αναβίωση του μίσους στη Serie B

Από τις δόξες και τις επικές κόντρες του '80, οι δύο ομάδες κάποτε βρέθηκαν αντιμέτωπες στην Serie Β! Το 2006, η Γιουβέντους υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην δεύτερη κατηγορία, μετά την αποκάλυψη του περίφημου σκανδάλου Calciopoli, το οποίο της στέρησε επίσης δύο πρωταθλήματα (2005 και 2006). Απέναντί της εκεί βρήκε τη Νάπολι, η οποία είχε πέσει στην 3η κατηγορία to 2004, λόγω πτώχευσης. Σαν να μην έφτανε αυτό, αναγκάστηκε να αλλάξει και ονομασία και τελικά χρειάστηκε η σωτήρια συμβολή ενός κινηματογραφικού παραγωγού για τη διάσωσή της.

Ο λόγος για τον Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις που στην ουσία επανίδρυσε τη Νάπολι στηρίζοντάς την οικονομικά, ενώ εξαγόρασε και πάλι την επωνυμία του συλλόγου (Società Sportiva Calcio Napoli). Από τη μία λοιπόν βρισκόταν η Νάπολι που βρισκόταν σε μία φάση ανασυγκρότησης και από την άλλη η Γιουβέντους προσπαθούσε να ξεπεράσει το σοκ από το οικονομικό σκάνδαλο που τάραξε το ιταλικό ποδόσφαιρο. Άλλωστε, κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές της είχαν ανέβει στην κορυφή του κόσμου δύο περίπου μήνες πριν, κάνοντας ένα ταξίδι... εξπρές από τον παράδεισο στην κόλαση!

Η πρώτη μεταξύ τους «μονομαχία» για τη σεζόν 2006/2007 ήταν άκρως δραματική. Μία από τις δύο έπρεπε να μείνει εκτός συνέχειας στο Κύπελλο Ιταλίας, αφού η κληρωτίδα είχε.. κέφια βγάζοντάς τες μαζί. Το 2-2 της κανονικής διάρκειας, το ματς είχε εκ νέου ισοπαλία στην παράταση με το τελικό 3-3 να τις στέλνει στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, η Νάπολι ήταν πιο ψύχραιμη (5-4) παίρνοντας την πρόκριση στον επόμενο γύρο.

Η Γιουβέντους πήρε το... αίμα της πίσω αρκετούς μήνες αργότερα, όταν τερματίζοντας ως πρώτη κέρδισε την άνοδο για την Serie A, με τη Νάπολι να την ακολουθεί. Και κάπως έτσι, μετά από μία... σύντομη περιπέτεια, αμφότερες επέστρεψαν εκεί που ιστορικά ανήκουν.