The Invincibles: Το αριστούργημα του Βενγκέρ

Πέραν του επιτεύγματος του αήττητου Πρωταθλήματος, ο Αρσέν Βενγκέρ ουσιαστικά άλλαξε τον τρόπο που οι προπονητές διαχειρίζονται τους παίκτες, τουλάχιστον στην Αγγλία. Ανέλαβε σε μια εποχή όπου οι ξένοι managers στο Νησί ήταν εξαιρετικά σπάνιοι και σε όλους έμοιαζε στην αρχή σαν καθηγητής σε σχολείο. Αποδείχθηκε ότι ήταν φιλόσοφος του ποδοσφαίρου, μεταλαμπαδεύοντας μια εντελώς νέα νοοτροπία. Ποτέ δεν ήθελε παίκτες-ρομπότ, αλλά δημιουργικούς ποδοσφαιριστές που θα έβρισκαν το χώρο να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, να πάρουν πρωτοβουλίες χωρίς να φοβούνται, να αυτοσχεδιάσουν. Να εκφράζουν αυτό που ο ίδιος ονομάζει «το παιχνίδι που αγαπάμε».

Επίσης, του αρέσει να δοκιμάζει πράγματα που άλλοι δεν σκέφτονταν. Η μετεξέλιξη του Ανρί σε έναν εκπληκτικό επιθετικό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Λαουρέν ήρθε ως μέσος για να γίνει μπακ, ο Λιούμπεργκ ως δεκάρι για να γίνει δεξί εξτρέμ. Ο Τουρέ έγινε κανονικός σέντερ μπακ έχοντας δοκιμαστεί σε πολλές θέσεις. Ο Αλσατός τους προσέφερε το κατάλληλο περιβάλλον αλλά δούλευε μαζί τους σαν τρελός για να τους τελειοποιήσει στον νέο ρόλο τους, έχοντας υπομονή και επιμονή. Άλλαξε τις συνήθειες προπόνησης, διατροφής και καθημερινής διαβίωσης, έδιωξε το δόγμα της «boring Arsenal», έκανε τους ποδοσφαιριστές πρωτίστως αθλητές. Έφερε διατροφολόγο, που ανέλυε στους παίκτες τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην υγεία τους ένα αμφιλεγόμενο συμπλήρωμα και την σημασία της σωστής διατροφής.

Ήταν το νταμπλ του 2002, που έκανε τους «Κανονιέρηδες» να πιστέψουν πραγματικά ότι μπορούν να βγάλουν ολόκληρη τη σεζόν χωρίς ήττα. «Το 2002 νικήσαμε τα τελευταία 13 ματς της σεζόν, δεν χάσαμε εκτός έδρας... Ξεκινήσαμε να δημιουργούμε ρεκόρ, να σκοράρουμε σε κάθε ματς, να κάνουμε αήττητα σερί, να μην χάνουμε μακριά από το Λονδίνο. Νομίζω ότι όλα αυτά βοήθησαν την δημιουργία της ομάδας του 2004», παραδέχεται ο Μάρτιν Κίον στο βιβλίο «Invincible» της Έιμι Λόρενς. Για τον Ανρί, η ομάδα απέκτησε ακόμα περισσότερο μέταλλο λόγω της κατάκτησης του Πρωταθλήματος του 2002 μέσα στο Old Trafford. Το 2002-03 ξεκίνησε με 10 νίκες και δύο ισοπαλίες, μέχρι να γκρεμίσει το σερί ο πιτσιρικάς τότε Ρούνεϊ με τη φανέλα της Έβερτον, λίγο μετά την δήλωση του Βενγκέρ ότι η ομάδα μπορεί να τελειώσει τη σεζόν χωρίς να ηττηθεί.

Η Άρσεναλ άργησε να συνέλθει και έχασε τον τίτλο. Έμαθε όμως από τα λάθη της. Τις χρονιές που δεν έπαιρνε πρωτάθλημα, ξεκινούσε την επόμενη με μεγαλύτερη δίψα. Και στην μηχανή της πρόσθεσε τον αντικαταστάτη του εμβληματικού, αλλά σαφώς γερασμένου Ντέιβιντ Σίμαν. Τον Γενς Λέμαν. Ο Βενγκέρ εμπιστεύτηκε την ωριμότητά του, τον χαρακτήρα του και τον τρόπο που διαχειριζόταν την πίεση, προκειμένου να μην χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Επιθετικός στον αγωνιστικό χώρο, με παραστάσεις. «Ο Γενς ήταν εφιάλτης μερικές φορές. Αλλά μεγέθυνε την νοοτροπία νικητή στην ομάδα. Μάλωνε με όλους στην προπόνηση, γιατί τους ήθελε συγκεντρωμένους, να δουλεύουν σκληρά και να νικούν. Πάντα ήθελε το κάτι παραπάνω από όλους», θυμάται ο Βιεϊρά. Ο προπονητής τον έκλεισε μιλώντας απευθείας μαζί του στο τηλέφωνο, χωρίς ατζέντηδες, χωρίς να τον έχει δει ποτέ από κοντά. «Μετά από δύο συζητήσεις μαζί του ήξερα ότι είναι ο άνθρωπος που χρειαζόμαστε, επειδή είχε το ίδιο επίπεδο και κινήτρου και προσωπικότητας με την υπόλοιπη ομάδα».

Το καλοκαίρι εκείνο ο σύλλογος έπεισε τους Μπέργκαμπ, Βιεϊρά και Πιρές να υπογράψουν νέα συμβόλαια και ο ο Βενγκέρ πειραματίστηκε με τον Κόλο Τουρέ στο κέντρο της άμυνας, ανακαλύπτοντας την νέα δυναμική του δίπλα στον Κάμπελ. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό. Τόσο, ώστε να κρατάει εκτός των τειχών του κλαμπ το ενδιαφέρον για τα αστέρια. «Αυτό που μας έκανε δυνατότερους ήταν η προηγούμενη σεζόν. Ήταν πολύ απογοητευτική. Κυρίως όταν κοιτούσαμε τους παίκτες που είχαμε. Αυτή η απογοήτευση μας έκανε πολύ δυνατούς για την επόμενη περίοδο...», τόνιζε ο Ζιλμπέρτο. Ο κορμός ήταν έτοιμος, έχοντας εμπειρίες και απίστευτη ποιότητα. Η νέα άμυνα, έχοντας κληρονομήσει το αμυντικό know how του προκατόχου του Βεννγκέρ, Τζορτζ Γκρέιαμ χάρη στους «παλιούς» Άνταμς, Κίον, Ντίξον, χτίστηκε σε τρομερά θεμέλια και κάνοντας προπονήσεις απέναντι σε φοβερούς επιθετικούς. Ο Τουρέ, ο Κάμπελ, ο Λαουρέν και ο Άσλεϊ Κόουλ έμαθαν να λειτουργούν σε πλήρη συνεννόηση. Ο Βιεϊρά με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα ανέπτυξαν από την αρχή εκπληκτική αλληλοκατανόηση. Ο Πιρές, ο Λιούνμπεργκ, ο Μπέργκαμπ και ο Ανρί ήταν οι performers. «Υπήρχε μια πραγματική αίσθηση πολλών ηγετών στην ομάδα, πολλών νικητών. Υπήρχε μια ξεχωριστή αύρα γύρω από αυτούς τους παίκτες, από τον Ανρί, τον Βιεϊρά... Ακόμα και σήμερα του βλέπεις και την κουβαλούν. Έχουν πραγματικό χάρισμα», τονίζει ο Μάρτιν Κίον.

Το πρώτο ματς της σεζόν με την Έβερτον στο Highbury ξεκίνησε στραβά, αφού στο 25' ο Κάμπελ αποβλήθηκε. Ωστόσο, οι «Κανονιέρηδες» αντεπιτέθηκαν και επικράτησαν 2-1. Μετά από μια τεσσάρα επί της Μίντλεσμπρο και μια εντός έδρας νίκη με την Άστον Βίλα, ήρθε το 1-2 μέσα στο Σίτι οφ Μάντσεστερ. Παρά το αυτογκόλ του Λαουρέν και την κακή απόδοση στο πρώτο 45λεπτο, η Άρσεναλ ήρθε από τα αποδυτήρια φουριόζα. Βιλτόρ και Λιούμπεργκ γύρισαν το αποτέλεσμα. Το πρωτάθλημα διεκόπη για δύο εβδομάδες και στην επανέναρξή του, η Άρσεναλ «γκέλαρε» με την νεοφώτιστη Πόρτσμουθ, η οποία προηγήθηκε, αλλά ο Ανρί ισοφάρισε μετά από πέναλτι που κέρδισε ο Πιρές και προκάλεσε τα παράπονα του Χάρι Ρέντναπ. Στην Ευρώπη, η ήττα με 3-0 από την Ίντερ προκάλεσε επιπλέον προβληματισμό λίγο πριν το πιο δυνατό μέχρι στιγμής τεστ: Την αναμέτρηση με την Γιουνάιτεντ στο Μάντσεστερ στις 21 Σεπτεμβρίου.

Το μεγάλο παιχνίδι έδειχνε να πηγαίνει προς την ισοπαλία, αλλά πήρε φωτιά στο 81', όταν ο Φαν Νίστελροϊ έπεσε άτσαλα πάνω στον Βιεϊρά και εκείνος προσπάθησε να τον κλοτσήσει, χωρίς να τον πετύχει. Ο διαιτητής τον είδε και τον απέβαλλε. Στο τελευταίο λεπτό, μετά από σέντρα του Γκάρι Νέβιλ, ο Φορλάν έπεσε από το μαρκάρισμα του Κίον. Ο Στιβ Μπένετ δεν δίστασε. Έδειξε την άσπρη βούλα. Ο Φαν Νίστελροϊ πήρε φόρα, ενώ στην κερκίδα επικρατούσε μια παράξενη σιωπή. Η μπάλα όμως χτύπησε το δοκάρι. Το 0-0 έμεινε μέχρι τέλους και στη συνέχεια αρκετοί «Κανονιέρηδες» την... έπεσαν στον Ολλανδό και ακολούθησε ένας μικρός χαμός. Η ένταση συνεχίστηκε στο τούνελ και στα αποδυτήρια, ο Βενγκέρ κατηγόρησε δημόσια των Φαν Νίστελροϊ και η καμπάνα αναμενόταν μεγάλη. Ο Independent έκανε λόγο ακόμα και για 20 ματς τιμωρίας, ενώ η Express έγραφε: «Πείτε αντίο στον τίτλο».

Η ετυμηγορία της FA αργούσε και στο μεταξύ οι Λονδρέζοι συνέχισαν με τρεις σημαντικές νίκες. Απέναντι σε Νιούκαστλ και Τσέλσι στο Highbury, απέναντι στη Λίβερπουλ στο Anfield με ένα εκπληκτικό γκολ του Πιρές. Οι ποινές ανακοινώθηκαν στις 30 Οκτωβρίου και το πρόστιμο των 275.000 λιρών ήταν το υψηλότερο που έχει επιβληθεί για πειθαρχικούς λόγους στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο Λαουρέν τιμωρήθηκε με τέσσερις αγωνιστικές, ο Κίον με τρεις και οι Πάρλορ και Βιεϊρά από μία. Η ομάδα όμως είχε μείνει αήττητη. Ο Κάμπελ, που παρακολούθησε το ματς από την τηλεόραση λόγω του θανάτου του πατέρα του έλεγε στη συνέχεια: «Η στιγμή σε επιλέγει. Δεν την επιλέγεις εσύ. Γιατί αν ο Φαν Νίστελροϊ σκόραρε, όλα τελείωναν. Ο στόχος του να τερματίσεις αήττητος, τελείωνε...». Ο Οκτώβριος ολοκληρώθηκε με το 1-1 με την Τσάρλτον. Η Άρσεναλ ήταν για δέκα ματς αήττητη και πρώτη στη βαθμολογία.

Παρότι είχε τρεις ήττες, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν στην κορυφή του Πρωταθλήματος την Πρωτοχρονιά του 2004. Είχε έναν βαθμό περισσότερο από την Άρσεναλ που έκανε ισοπαλίες με Τσάρλτον, Φούλαμ και Μπόλτον, ενώ είχε νικήσει το ντέρμπι με την Τότεναμ. Στο μεταξύ, τον Ιανουάριο οι Λονδρέζοι για πρώτη φορά τους τελευταίους τρεις μήνες έχασαν ματς για αγγλική διοργάνωση. Η Μίντλεσμπρο τους νίκησε 1-0 για το Carlng Cup και στη συνέχεια τους πέταξε έξω. Στην επεισοδιακή ρεβάνς, ο Κίον αποβλήθηκε και ο Ρέγιες με αυτογκόλ έδωσε στη Μπόρο την πρόκριση. Όταν ήρθε η άνοιξη όμως, οι «Κανονιέρηδες» ήταν μέσα και στους τρεις στόχους που τους είχαν μείνει και μετά από 30 ματς βρίσκονταν στην κορυφή της Premier League, αήττητοι και με σπουδαίες εμφανίσεις. Μπροστά τους βρισκόταν μια σειρά κρίσιμων αγώνων. Με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα ημιτελικά του FA Cup, με την Τσέλσι στα προημιτελικά του Champions League και με την Λίβερπουλ εντός έδρας για το Πρωτάθλημα.

Στο Βίλα Παρκ, πριν τον ημιτελικό με τη Γιουνάιτεντ, μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους οπαδούς. Ο Ανρί ήταν εκτός, καθώς ο Βενγκέρ αποφάσισε να τον ξεκουράσει. Το γκολ του Σκόουλς στο πρώτο μέρος ήταν αρκετό για να ακουστεί στο τέλος το «Where's your treble gone?» από την πλευρά των «Κόκκινων Διαβόλων». «Ποτέ δεν ξέρεις τις ψυχολογικές συνέπειες μιας ήττας», έχει πει ο Αλσατός. Ήταν προφανώς εκνευρισμένος από τον αποκλεισμό, αλλά οι δύο μεγάλοι στόχοι ήταν μπροστά του. Απέναντι στην Τσέλσι για το Champions League, με την οποία η Άρσεναλ είχε αναδειχθεί ισόπαλη 1-1 στο Stamford Bridge, χάνοντας αρκετές ευκαιρίες για τη νίκη, ο Ανρί επέστρεψε. Ο Ρέγιες έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του, αλλά ο Λάμπαρντι ισοφάρισε. Και λίγο πριν τη λήξη, ενώ όλα έδειχναν παράταση, ο Μπριτζ πέταξε την συμπολίτισσα έξω από έναν ακόμα στόχο. Το σοκ ήταν μεγάλο. Ο Λέμαν τα έβαλε με την κόπωση και τον κακό προγραμματισμό της FA που τοποθέτησε το ματς με τη Γιουνάιτεντ ανάμεσα στα άλλα. Άλλοι παίκτες, δεν κατάφεραν ποτέ να εξηγήσουν τις δύο ήττες.

Χρόνος για επιπλέον συλλογισμό όμως δεν υπήρχε, αφού οι «Μπλε» είχαν μειώσει στους τέσσερις από την κορυφή. Η νίκη απέναντι στους Ρεντς ήταν μόνοδρομος για να μείνει ζωντανό το όνειρο του αήττητου Πρωταθλήματος. Η Λίβερπουλ μπήκε δυνατά στο Highbury, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την «κοιλιά» που έδειχναν να κάνουν οι γηπεδούχοι. Προηγήθηκε με 2-1 στο ημίχρονο. «Ένιωθα ότι το γήπεδο σταμάτησε να αναπνέει», θυμάται ο Ανρί. Ο Κίον, όπως αποκαλύπτει η Έιμι Λόρενς, για πρώτη φορά πήρε το λόγο στα αποδυτήρια στο ημίχρονο. «Είστε το καλύτερο γκρουπ παικτών που έχω παίξει ποτέ. Αν πετύχουμε ένα γκολ αυτό το γήπεδο, αυτός ο κόσμος, μας περιμένει για να τρελαθεί!». Όλοι κατάλαβαν το κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκονταν. Μπήκαν στο γήπεδο και άρχισαν να κάνουν αυτό που ήξεραν καλύτερα: Πάσες με τη μία, κίνηση στο χώρο, ανοίγματα. Το 2-2 ήταν θέμα χρόνου. Το πέτυχε ο Πιρές από κοντά. Και στη συνέχεια, πήρε το όπλο του ο Ανρί. Μόνος του απέναντι σε όλη την άμυνα. Δεν έψαξε βοήθεια, δεν δίστασε στιγμή. Επιτέθηκε κατά μέτωπο, πέρασε τους πάντες και εκτέλεσε. «Ήταν κάτι παραπάνω από ένα γκολ», θα πει αργότερα ο «Τιτί». Ο Ζιλμπέρτο χαρακτήρισε το τέρμα εκείνο ως το σημαντικότερο της χρονιάς. Το 3-2 ήταν γεγονός και ο Γάλλος με ένα ακόμα χτύπημα ολοκλήρωσε το χατ-τρικ του (είχε πετύχει το γκολ του πρώτου ημιχρόνου) και το τελικό 4-2. Τα φαντάσματα είχαν ξορκιστεί. Δεν υπήρχε τρόπος αυτή η ομάδα να μην πάρει τον τίτλο.

Όταν τα φώτα έκλεισαν την Μεγάλη Παρασκευή, μετά το ματς απέναντι στους Ρεντς, η Άρσεναλ ήταν 10 πόντους μπροστά με πέντε ματς να απομένουν. Είχε περάσει με 2-1 από την έδρα της Τσέλσι, είχε αναδειχθεί ισόπαλη 1-1 με τη Γιουνάιτεντ (Ο Σαχά ισοφάρισε στο 86') και είχε φυσικά τη μεγάλη νίκη επί της Λίβερπουλ, παίρνοντας λευκή ισοπαλία στη συνέχεια στο Νιούκαστλ. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι περισσότερο. Η Τσέλσι, που βρισκόταν στο κατόπι της, πέταξε λευκή πετσέτα, καθώς αναδείχθηκε ισόπαλη εντός έδρας με την Έβερτον και έχασε από τη Νιούκαστλ. Οι Gunners ήθελαν απλά έναν βαθμό. Πλέον, ο στόχος ήταν η ιστορία: Το αήττητο πρωτάθλημα. Και περνούσε από μια έδρα, στην οποία οι γηπεδούχοι ήθελαν όσο τίποτα να καταστρέψουν το όνειρο. Το White Hart Lane. Ο Σολ Κάμπελ που επέστρεφε στην παλιά του γειτονιά ήταν το κεντρικό πρόσωπο και άπαντες καταλάβαιναν την πίεση. Στις προπονήσεις πριν το ματς, ο Μπέργκαμπ τον αποδοκίμαζε όποτε έπαιρνε τη μπάλα για να συνηθίσει!

Οι «Κανονιέρηδες» μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και ξεκίνησαν να απλώνουν το παιχνίδι τους. Το γκολ ήρθε από τον Βιεϊρά, έπειτα από μια κλασική επίθεση της ομάδας. «Είχες την τεχνική του Ντένις, την ταχύτητα του Τιερί και την δική μου δύναμη. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μου γκολ», θυμάται ο Γάλλος. Ο Πιρές, κακός δαίμονας των Σπερς, τρία λεπτά αργότερα έγραψε το 2-0, περιγράφοντας το πρώτο ημίχρονο της ομάδας του ως «το τέλειο ποδόσφαιρο». Ο Ρέντναπ με ένα μακρινό σουτ μείωσε 30 λεπτά πριν τη λήξη και στο τέλος ο Ρόμπι Κιν κέρδισε ένα... περίεργο πέναλτι, αφού μετά από κοκορομαχίες με τον Λέμαν μπήκε μπροστά του, οι δυο τους κατέληξαν στα δίχτυα και ο διαιτητής απεφάνθη ότι τον έσπρωξε. Το σκορ έγινε 2-2.

Ήταν αρκετό για να σφραγίσει τον τίτλο. Ο Γερμανός κίπερ όμως ήταν απαρηγόρητος. Ήταν η δεύτερη φορά στη σεζόν, μετά από το πέναλτι του Φαν Νίστελροϊ, που ένιωσε ότι ο αντίπαλος τον παγίδευσε. Το αήττητο σερί παρόλα αυτά συνεχίστηκε και οι «Κανονιέρηδες» γιόρτασαν τον τίτλο στη φωλιά των Σπερς. Το γήπεδο είχε αδειάσει, εκτός από την «κόκκινη» γωνία του, με τους stewards να πασχίζουν να κρατήσουν τους οπαδούς μακριά από τους Πρωταθλητές. Κι ύστερα, όλοι μαζί, με τον προπονητή τους, σήκωσαν το τρόπαιο της Premier League μέσα σε εχθρικό έδαφος. «Ακόμα κι αν δεν νικήσαμε, πήραμε τον τίτλο στο γήπεδό τους. Σήμαινε πολλά για εμάς. Οι οπαδοί τους αναστατώθηκαν, εξαγριώθηκαν όταν αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε με τον κόσμο», θυμάται ο Ζιλμπέρτο. Η σεζόν όμως δεν είχε τελειώσει...

Όταν το 2002 ο Αρσέν Βενγκέρ είχε πει σε συνέντευξη Τύπου ότι η ομάδα μπορούσε να πάρει αήττητη πρωτάθλημα, στα αποδυτήρια, σύμφωνα με τον Κίον, κυριάρχησε η αβεβαιότητα. Πλέον, δεν υπήρχε ούτε ένα ενδεχόμενο στο μυαλό των παικτών η διάκριση να χαθεί. Μπέρμιγχαμ, Πόρτσμουθ, Φούλαμ και Λέστερ έμεναν για το πέσιμο της καρό σημαίας. Το δύσκολο ήταν να μείνει συγκεντρωμένο το μυαλό και να μην θεωρήσει ότι όλα είχαν τελειώσει, ξεχνώντας την κόπωση αι το γεγονός ότι το Πρωτάθλημα είχε ήδη κατακτηθεί. Ο Ανρί ήταν ο περισσότερο παθιασμένος από όλους. Το εμπόδιο των «Μπλε» πέρασε ισόπαλο χωρίς τέρματα, αλλά απέναντι στην Πόρτσμουθ, η Άρσεναλ βρέθηκε πίσω στο σκορ από το γκολ του Γιακούμπου. Το πρώτο γκολ του Ρέγιες στο Πρωτάθλημα έσωσε την παρτίδα. Ο ίδιος διαμόρφωσε και το τελικό 1-0 στο Craven Cottage. Έμεναν 90 λεπτά για το θαύμα. Η Λέστερ όμως προηγήθηκε στο ημίχρονο, απειλόντας στο φινάλε να χαλάσει την παράσταση. Στην ανάπαυλα οι φιλοξενούμενοι έδειξαν να έχουν πια στερέψει από δυνάμεις. Τελικά, ο Μπέργκαμπ έκανε τη διαφορά με δύο πάσες. Η πρώτη, έφερε το πέναλτι της ισοφάρισης. Η δεύτερη, βρήκε τον Βιεϊρά σε θέση βολής κι εκείνος δεν αστόχησε. «Ήταν το όνειρο μου. Ό,τι και να γίνει τώρα, πραγματοποίησα ένα από τα όνειρά μου», έλεγε ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας.

Αντί επιλόγου, ακολουθεί η τοποθέτηση του Τιερί Ανρί στο βιβλίο Invincible: «Ήμασταν όλοι στο ίδιο μήκος κύματος. Ό,τι κι αν γινόταν. Είτε αφορούσε το ποδόσφαιρο, είτε όταν διαφωνούσαμε, για οτιδήποτε είχαμε να κάνουμε, βρισκόμασταν στο ίδιο μήκος κύματος. Πρέπει να έχεις τους παίκτες που είχαμε. Σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Νικητές. Άνδρες. Πρέπει να έχεις έναν σπουδαίο προπονητή. Πρέπει να έχεις τον σωστό συνδυασμό. Σίγουρα βοηθάει όταν τριγύρω σου βρίσκονται γεννημένοι νικητές. Όλοι ξέραμε τι ακριβώς έπρεπε να κάνουμε στον αγωνιστικό χώρο. Εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον, ακόμα το κάνουμε. Πρέπει να έχεις αυτή την αφοσίωση, αυτή τη σύμπνοια. Πολλές φορές ο προπονητής δεν χρειαζόταν να μας μιλήσει. Αυτό που είπα μετά το ματς με τη Λέστερ και ακόμα το λέω είναι ότι "όταν είσαι πρώτος, είσαι πρώτος". Η πρώτη ομάδα που το κατάφερε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ήμασταν εμείς. Όποιος το κάνει τώρα, θα είναι απλά δεύτερος...»

Follow @Thansarr