Και τώρα που φεύγει η ΑΕΚ από το ΟΑΚΑ, τι;

Προ εβδομάδων έτυχε να κάνω μια στενάχωρη συζήτηση με τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής με φόντο το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Βρισκόμασταν στον τελευταίο όροφο του κτηρίου της Ολυμπιακής Επιτροπής, σε ένα μπαλκόνι με την πολύ όμορφη θέα του συγκροτήματος των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και ειδικά του κεντρικού σταδίου, και κουβεντιάζαμε με τον Σπύρο Καπράλο σχετικά με όλα αυτά που θα μπορούσε να έχει κάνει η Ελλάδα στην διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, δηλαδή προτού ακόμη διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 προκειμένου να αξιοποιήσει αυτές τις εγκαταστάσεις. Στον λόγο του προέδρου της ΕΟΕ διέκρινες τον ίδιο καημό και την ίδια στεναχώρια που έχει κάθε ένας από εμάς που έβλεπε εδώ και τόσα χρόνια αυτές τις εγκαταστάσεις να σκουριάζουν αναξιοποίητες. Σήμερα, που η ΑΕΚ μετακομίζει, και άρα δημιουργείται ένα νέο δεδομένο - ότι δεν θα υπάρχει και μάλλον δεν θα υπάρξει ξανά μια ποδοσφαιρική ομάδα για να το χρησιμοποιήσει και να συνεισφέρει με αυτό τον τρόπο στην συντήρησή του, μένεις με την απορία: πώς θα ζήσει, και άρα πώς θα αντέξει το Ολυμπιακό Στάδιο στον χρόνο;

Πήγα να χαρώ όταν είδα την πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ Σφία Σακοράφα να ζητεί την παραχώρηση του Σταδίου και των γύρω χώρων (Κ1, Κ2, κλειστό προπονητήριο, ξενώνες) για 49 χρόνια, αλλά την ίδια στιγμή αναρωτήθηκα πώς θα δημιουργηθούν έσοδα που θα “εγγυηθούν” την συντήρηση του Σταδίου; Εκτός των άλλων, ο στίβος του Σταδίου έχει 8 και όχι 9 διαδρόμους - γεγονός που του μειώνει τις πιθανότητες να φιλοξενήσει μια μεγάλη διοργάνωση. Ακόμη όμως και αν μπορούσε να φιλοξενήσει, δεν θα μπορούσε κανείς να δει πώς θα εξελισσόταν σε μια σταθερή έδρα διεξαγωγής ενός μεγάλου αθλητικού γεγονότος ώστε να επωφελείται οικονομικά σε ετήσια βάση.

Περίπου έναν χρόνο πίσω, τον Ιούλιο του 2021, όταν άκουσα τον Πρωθυπουργό να μιλά για το “ΟΑΚΑ 2.0” άρχισα να σκέπτομαι ότι μπορεί να αποκτήσει ρεαλισμό η επιθυμία όλων μας να δούμε το Ολυμπιακό Στάδιο να ανακαινίζεται και να εκσυγχρονίζεται. Και επειδή ως σχετικά συχνός επισκέπτης του ΟΑΚΑ είχα αρχίσει στην διάρκεια της τελευταίας 2ετίας, δηλαδή από την άνοιξη του 2020, που τοποθετήθηκε ο Κωνσταντίνος Χαλιορής στην θέση του Συντονιστή Γενικού Διευθυντή, να βλέπω ότι εξελίσσεται μια πραγματική και όχι επικοινωνιακή προσπάθεια να συμμαζευτεί το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο, είχα αρχίσει να αισιοδοξώ. Σήμερα διαβάζω ότι θα αλλάξει το ταρτάν του στίβου, ότι επιτέλους θα συντηρηθεί το στέγαστρο, δηλαδή ότι έχουν αρχίσει να σχεδιάζονται έργα συντήρησης. Και όλα αυτά τα αντιλαμβάνομαι ως καλά σημάδια. Μόνο που ακόμη και σήμερα δεν βλέπω πώς δεν θα βρεθούμε, οι Έλληνες, μπροστά στην ίδια κατάσταση μετά από μια 5ετία, δηλαδή πώς θα αξιοποιηθεί το Στάδιο προκειμένου να δημιουργήσει πηγές εσόδων που θα αποτελούν μια εγγύηση πόρων για την συντήρησή του και τον εκσυγχρονισμό του.

Είμαι από αυτούς που έχουν μείνει εδώ και περίπου μια 20ετία με την απορία σχετικά με το πώς η Αθήνα δεν αξιοποίησε την ευκαιρία εκμετάλλευσης ενός αθλητικού αξιοθέατου, το οποίο θα μπορούσε να αθροιστεί στα υπόλοιπα “Ολυμπιακά αξιοθέατα” και να δημιουργήσει ή να μεγαλώσει τους όγκους της Ελλάδας στον αθλητικό τουρισμό. Ακόμη και σήμερα μου είναι άγνωστο αν και πώς μπορεί να επισκεφθεί ένας τουρίστας το Ολυμπιακό Στάδιο και να ξεναγηθεί στους χώρους των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Μένω με την απορία σχετικά με το πώς γίνεται να μην υπάρχει ένα μουσείο με εκθέματα από όλα τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα που έχει φιλοξενήσει το ΟΑΚΑ στα 40 χρόνια της ζωής του. Και την ίδια ώρα “σκάω” κάθε φορά που λαμβάνω πληροφορίες σχετικά με την “εμπορική” εκμετάλλευση ξένων αθλητικών εγκαταστάσεων, που γίνονται τόποι ψυχαγωγικών και εταιρικών εκδηλώσεων, ή προσφέρονται για αθλητικά γεγονότα με εμπορική αξιοποίηση από αυτούς που πληρώνουν πολλά για να ζήσουν μια αθλητική εμπειρία στο έδαφος που έχουν διεξαχθεί ιστορικά αθλητικά γεγονότα. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι ο κοινός νους θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πλάνο που θα δημιουργούσε στο συγκρότημα των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων αλλά και στο Ολυμπιακό Στάδιο μια προοπτική ουσιαστικής αξιοποίησης προκειμένου αυτό να συνεχίσει να υπάρχει. Όχι να υπάρχει για να μας στεναχωρεί με την όψη του, αλλά για να δίνει στον πολίτη την ευκαιρία να ψυχαγωγείται και να ασκείται στις εγκαταστάσεις του και την ίδια ώρα να μην προβληματίζει το κράτος με τη συντήρησή του.

Για την ώρα ακούω μόνο το πώς θα ανακαινιστεί. Χαίρομαι που αρχίζει να συμβαίνει, αλλά εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πώς θα συντηρηθεί - δηλαδή πώς θα αξιοποιηθεί ώστε να δημιουργήσει μια προοπτική συντήρησης μέσα από τα έσοδά του.