Ας θυμηθούμε λοιπόν ποια είναι η Ντρισμπιώτη που κανείς δεν βρέθηκε να στηρίξει…

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη για όσους ασχολούμαστε με το ρεπορτάζ του στίβου, δεν μπήκε τώρα στη ζωή μας. Μπήκε στις ζωές όσων παρακολουθούν από τα ΜΜΕ στίβο, πέρυσι κυρίως μετά την 8η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μια διάκριση που μετά το 2004 με την Τσουμελέκα και το χρυσό μετάλλιο, ήταν η μεγαλύτερη που είχαμε στο βάδην.

Ολη τη χρονιά όμως πέρυσι, είτε σε ατομικό, είτε σε ομαδικό επίπεδο, έφερνε μετάλλια και διακρίσεις. Τόσο σε Ευρωπαϊκά όσο και σε Παγκόσμια πρωταθλήματα και κύπελλα (σε επίπεδο ομάδων).

Πριν ξεκινήσει η φετινή σεζόν, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Gazzetta και στον… λατρεμένο Βασίλη Τσίγκα, είχε πει πως παρά τις διακρίσεις, δεν υπάρχει στήριξη από χορηγούς. Ούτε καν από την τοπική αυτοδιοίκηση, να προσθέσω εγώ. Αυτό το θέμα έχει πολλά «αγκάθια» που θα τα αναλύσω παρακάτω...

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη λοιπόν, αναδείχθηκε 8η ολυμπιονίκης στο Τόκιο.

• Εχει χάλκινο σε Μεσογειακούς Αγώνες, χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων στο ατομικό σκέλος και αργυρή με την Εθνική ομάδα.
• Φέτος πήρε αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα βάδην ομάδων επίσης.
• Αναδείχθηκε 4η παγκόσμια πρωταθλήτρια πριν ένα μήνα στις ΗΠΑ
• Αναδείχθηκε σήμερα πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Μια αθλήτρια που δεν ήρθε… ουρανοκατέβατη σήμερα να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο με λίγα λόγια. Κι όμως μέχρι σήμερα δεν έχει καμία ουσιαστική στήριξη.

• Η στήριξη είναι η οικογένειά της και το μεροκάματο που βγάζει δουλεύοντας στην οικογενειακή ταβέρνα.
• Είναι κάποια χρήματα που παίρνει από τον ΣΕΓΑΣ μέσω του Σχεδιασμού.
• Είναι η προπονητής της, ο Ναπολέοντας Κεφαλόπουλος που μέσα από την τρέλα του και το πάθος του για το βάδην, είναι αυτός που την έπεισε το 2012 να επιστρέψει, οδηγώντας την στη κορυφή της Ευρώπης.

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι όμως επίσης αυτή που λόγω… ηλικίας κόπηκε από την πριμοδότηση μέσω της ΕΟΕ. Στα 38 της θεωρήθηκε μάλλον… μεγάλη από την επιτροπή που αποφάσισε πώς και με ποια κριτήρια θα δοθούν αυτά τα χρήματα. Και αν δεν ήταν φωνές όπως αυτή της Κατερίνας Στεφανίδη (στο στίβο… δεν χρειάζεται πιο ισχυρή φωνή από τη δική της), δεν θα είχε αλλάξει αυτή η αδικία.

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι αυτή που προτιμά να κάνει πρωταθλητισμό δουλεύοντας όλη μέρα και κάνοντας προπόνηση στους δρόμους της Καρδίτσας σχεδόν όλη τη σεζόν. Ευτυχώς που πήγε Ιταλία τις τελευταίες εβδομάδες για να μαζέψει δυνάμεις από το Παγκόσμιο, αλλιώς χλωμό θα ήταν το χρυσό.

Είναι μία αθλήτρια που όχι μόνο λόγω ηλικίας, αλλά και λόγω της φύσης του αγωνίσματός της, ακόμη και τώρα, δεν έχει δεχτεί μία χορηγία της προκοπής να την στηρίξει έστω για τα επόμενα δύο χρόνια ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι, που δεδομένα θα πάει για να κλείσει εκεί την καριέρα της.

Μπορούν να γραφτούν πολλά ακόμη, αλλά εν κατακλείδι θα πω τα εξής: Αν υπάρχει μία αδικημένη αθλήτρια στον ελληνικό στίβο με βάση της επιτυχίες της, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κερδίζει με διαφορά το χρυσό μετάλλιο… Και θα είναι ντροπή ακόμη και τώρα να μην υπάρξει έστω ένας που θα την στηρίξει για τα επόμενα δύο χρόνια. Αλήθεια, το πρόγραμμα «υιοθετήστε έναν αθλητή» της ΕΟΕ, ισχύει για όλους; Θα δοθεί προτεραιότητα στην σπουδαία αυτή αθλήτρια; Ή όχι πάλι;

ΥΓ: Πολλά εύσημα για την πορεία του ελληνικού γυναικείου βάδην ανήκουν στον Ναπολέοντα Κεφαλόπουλο. Δεν είναι μόνο η Αντιγόνη, είναι και οι Φιλτισάκου, η Κουρκουτσάκη, η Παπαδοπούλου κι άλλα κορίτσια. Όχι όλες στο γκρουπ του εν λόγω προπονητή, αλλά οφείλουμε να του πούμε ένα μπράβο (όπως φυσικά και στους υπόποιπους προπονητές του βάδην επί τη ευκαιρία) γιατί μέσα από την τρέλα του, όπως έγραψα και πιο πάνω, μέρα με την μέρα φέρνει όλο και καλύτερα αποτελέσματα. Και η δουλειά πρέπει να επιβραβεύεται.

ΥΓ2: Δεν υπάρχει πιο όμορφη και συγκινητική εικόνα από την υποδοχή που επιφύλαξε η εθνική ομάδα στην Αντιγόνη μόλις έφτασε στο ξενοδοχείο. Αυτό θα πει ενότητα. Πολλά μπράβο σε όλους!