Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι αθόρυβοι ολυμπιονίκες χωρίς μετάλλιο

Το 2004 ήμουν ήδη πάνω από μια πενταετία εργαζόμενος στον χώρο του Τύπου, οπότε «συμμετείχα» στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ως μάχιμος (τρομάρα μου) δημοσιογράφος και όχι ως φίλαθλος, που πολύ θα το ήθελα.

Η εναλλακτική επιλογή – ιδιότητα, εφόσον δεν θα εργαζόμουν, θα ήταν αυτή του εθελοντή. Λόγω και της γνώσης της ισπανικής γλώσσας (μητρική γαρ), σίγουρα θα μπορούσα να βοηθήσω με κάποια από τις δεκάδες ισπανόφωνες αποστολές που έδωσαν το παρών εκείνο τον προ 20ετίας Αύγουστο της ολυμπιακής παράνοιας στην ελληνική πρωτεύουσα.

Δεν ήμουν εθελοντής, αλλά με κάποιον τρόπο έπεσε στα χέρια μου μια από εκείνες τις τόσο πολύχρωμες και ξεχωριστές μπλούζες των εθελοντών, οι οποίες κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης ακόμα και δύο δεκαετίες αργότερα.

Ναι, οι απόλυτοι πρωταγωνιστές των Ολυμπιακών Αγώνων είναι οι αθλητές πρωτίστως και οι προπονητές δευτερευόντως. Δυστυχώς, ενίοτε έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και οι διαιτητές, όπως συνέβη στον συναρπαστικό ημιτελικό του τουρνουά μπάσκετ, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες λύγισαν με ανατροπή και στο φινάλε την Σερβία.

Και τα κατάφεραν χάρη στο ρεσιτάλ τριπόντων του Στέφεν Κάρι, το γεμάτο παιχνίδι του Ζοέλ Εμπίντ και το ιστορικό τριπλ νταμπλ του 39χρονου ΛεΜπρόν Τζέιμς (τελικά, μήπως όντως είναι ανώτερος από τον Μάικλ Τζόρνταν;), αλλά φρονώ πως είχαν και μια (μικρή έστω) χείρα βοηθείας από τους άνδρες με τα γκρι, όπως κατήγγειλαν και τα πάντα παραπονιάρικα αδέλφια μας από την Σερβία. Ξέφυγα όμως.

Απίστευτα σκληρή, βρώμικη και πολύτιμη δουλειά για να κυλήσει και να ολοκληρωθεί επιτυχώς μια τέτοια διοργάνωση – μαμούθ κάνουν και οι εθελοντές. Και στο Παρίσι είναι πάνω από 45 χιλιάδες, όσοι είναι και οι αστυνομικοί που φροντίζουν για την ασφάλεια όλων!

Ο εθελοντής, όπως το λέει και η λέξη, βοηθάει εθελοντικά. Για την ακρίβεια, αν δεν είναι ντόπιοι, οι οποίοι βεβαίως αποτελούν την πλειοψηφία, δεν διστάζουν να βάλουν (βαθιά) το χέρι στην τσέπη για τα αεροπορικά εισιτήρια και την διαμονή τους, αφού οι διοργανωτές τους εξασφαλίζουν ένα γεύμα κατά την διάρκεια της οκτάωρης εργασίας και μέχρι εκεί. Ε και;

Όσους εθελοντές έχω συναντήσει έχουν πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη, είναι έτοιμοι να βοηθήσουν για οτιδήποτε χρειαστεί και δεν στραβομουτσουνιάζουν, ακόμα και αν συναντήσουν δύσκολους αθλητές ή θεατές, που κάνουν πιο ζόρικη την (εθελοντική) εργασία τους.

Και, για να είμαστε ακριβείς, δεν μιλάμε μόνο για το Παρίσι, όπου βεβαίως λαμβάνουν και έλαβαν χώρα τα περισσότερα αθλήματα. Εθελοντές χρειάστηκαν (και ανταποκρίθηκαν απόλυτα στο κάλεσμα) στην Λιλ, την Λιόν, την Μασσαλία, τη Μπορντό (που κλαίει για την διάλυση της ποδοσφαιρικής της ομάδας), τη Ναντ, το Σατορού, ακόμα και στην Ταϊτή, όπου διεξήχθη το σέρφινγκ που τόσο ταλαιπώρησε τους διοργανωτές (λόγω… μη κυμάτων) μέχρι να ολοκληρωθεί.

«Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ένα δώρο ζωής» μου λέει ο Τζον από το Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, ο οποίος διέσχισε 16 χιλιάδες χιλιόμετρα για να βοηθήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και περιμένει με ανυπομονησία το Λος Άντζελες το 2028 και, κυρίως, το 2032, όταν η πόλη του θα φιλοξενήσει το κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

«Είμαι περήφανη που βάζω και εγώ ένα λιθαράκι, έστω και πολύ μικρό, για να πουν καλά λόγια για την Γαλλία όσοι ήρθαν για να συμμετάσχουν ή απλώς για να απολαύσουν τους Αγώνες» προσθέτει η Ζανέτ, η οποία πήρε ολιγοήμερη άδεια από την κανονική της δουλειά για να δώσει την δική της χείρα βοηθείας στους (και) «δικούς της» Αγώνες.

Οι αθλητές χύνουν ποτάμια ιδρώτα και περνούν εκατοντάδες, χιλιάδες ώρες στα γυμναστήρια και στους στίβους για να καταφέρουν να δώσουν το παρών σε αυτή την μεγάλη αθλητική γιορτή. Δεν είναι μόνοι τους όμως.

Οι φίλαθλοι βάζουν και αυτοί βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τους ωθήσουν προς την επιτυχία από τις εξέδρες, αλλά οι εθελοντές είναι ακόμα πιο αξιέπαινοι, αφού δεν έχουν κανένα υλικό κέρδος από αυτή την ενασχόληση, πέραν ίσως από μερικές καρφίτσες (pins). Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι τρέλα επικρατεί γι’ αυτά στο Παρίσι!

Οι εθελοντές, όμως, δεν προσβλέπουν σε υλικά αγαθά. Η παρουσία τους, αθόρυβη και ταυτόχρονα υπέρ πολύτιμη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους προσφέρει την χαρά της ειλικρινούς βοήθειας, της δημιουργίας ενός δικτύου γνωριμιών με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο και μια πρωτόγνωρη και ξεχωριστή πολυπολιτισμική εμπειρία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις ψυχές τους. Και αυτό δεν πληρώνεται ούτε με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου…