Ο στίβος από «βασιλιάς» μετατρέπεται σε «δεύτερης διαλογής» και χρειάζεται ριζικές αλλαγές

Κάποτε ο στίβος ήταν το Νο1 ατομικό άθλημα. Το τένις που έχει γίνει πλέον καθαρά επαγγελματικό, το έχει ξεπεράσει κατά πολύ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και έτσι θα παραμείνει η κατάσταση για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι για τις αλχημείες που κάνει η Παγκόσμια ομοσπονδία και ο Σεμπάστιαν Κόου, αλχημείες που έχουν δεχτεί κριτική και από τους ίδιους τους αθλητές, με αποκορύφωμα αυτή τη γελοία κατάσταση στα Diamond League όπου μπορεί κάποιος να έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος στο δεύτερο άλμα του, αλλά επειδή στο τελευταίο δεν θα έκανε καλύτερη επίδοση από τον δεύτερο, να έχανε τον αγώνα. Επί των ημερών του ο στίβος έχει χάσει την ταυτότητά του σε πολλά πράγματα και αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Το δεύτερο στοιχείο που κάνει τον «βασιλιά των Ολυμπιακών Αγώνων» να μένει στη σκιά του τένις (γιατί αυτό ανταγωνίζεται) είναι ότι παραμένει σε ερασιτεχνικό mood. Αν και οι αθλητές είναι επαγγελματίες σε τοπ επίπεδο, πληρώνονται ως ερασιτέχνες.

Για παράδειγμα, στο Γιουτζίν αν κερδίσεις το χρυσό μετάλλιο, θα πάρεις μόλις 70.000 δολάρια. Τόσα παίρνει ένας τενίστας που θα περάσει στον δεύτερο γύρο ενός grand slam.

Και αν είναι… άξιος να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ, θα πάρει μία επιταγή επιπλέον των 100.000 δολαρίων. Ποσά τραγικά για αθλητές που, επαναλαμβάνω, είναι καθαρά επαγγελματίες, αλλά το άθλημα εξακολουθεί να φέρεται ερασιτεχνικά. Και να πεις ότι δεν έχει έσοδα… Τηλεοπτικά όλος ο πλανήτης δείχνει μίτινγκ και μεγάλες διοργανώσεις. Μέχρι και το Netflix ετοιμάζει ντοκιμαντέρ. Πηγές εσόδων υπάρχουν, αλλά οι αμοιβές για τους κορυφαίους του κόσμου προκαλούν κατάθλιψη, όταν μιλάμε για τον στίβο. Τα 5.000 δολάρια που δίνει η Παγκόσμια ομοσπονδία στον 8ο παγκόσμιο πρωταθλητή, δεν φτάνουν ούτε για να καλύψει την προετοιμασία του για την επόμενη σεζόν.

Μία εκ των κορυφαίων αθλητριών της Βρετανίας στις ημιαποστάσεις και τις αποστάσεις, η Εϊλις ΜακΚόλγκαν, έθεσε ένα ερώτημα μέσω του BBC πάνω στην φθίνουσα πορεία που έχει ο στίβος σε αυτό το επίπεδο.

«Τα έπαθλα συνεχίζουν να μειώνονται. Τα μίτινγκ έχουν αρχίσει και αδειάζουν από κόσμο, ενώ τηλεοπτική κάλυψη υπάρχει, αλλά έτσι όπως έχει γίνει το αγωνιστικό πρόγραμμα, είδε δύσκολο και για τον τηλεθεατή να παρακολουθήσει. Events μεταφέρονται για να κάνουν πιο σύντομο το αγωνιστικό πρόγραμμα και οι μεγάλες αποστάσεις δείχνουν έτσι υπερβολικά βαρετές για το κοινό» ανέφερε χαρακτηριστικά. Και το λέει μια αθλήτρια από την Βρετανία που θα τρέξει 1.500 μέτρα, σε μια χώρα που ο κόσμος θα κάτσει να δει μέχρι και 6 ώρες αγώνα κρίκετ…

Ο στίβος χάνει φιλάθλους από χώρες με παράδοση και φανατικούς υποστηρικτές όπως η Βρετανία. Και η ειρωνεία είναι ότι ένας δικός τους, ο Σεμπάστιαν Κόου, χρεώνεται αυτή την αποτυχία ως πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Οσο και να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους οι Αμερικανοί, ο Ντουπλάντις και η Ρόχας, το άθλημα χρειάζεται ριζικές αλλαγές για να γίνει Νο1. Και κυρίως, να αρχίσει να γίνεται αμιγώς επαγγελματικό. Είναι υποκρισία σε αυτό το επίπεδο να λέμε ότι πρέπει να παραμείνει ερασιτεχνικό. Οσο ρομαντικοί κι αν είμαστε. Οι καιροί άλλαξαν και οι αθλητές σε αυτό το επίπεδο, κάνουν επαγγελματική καριέρα. Καιρός να τους δουν έτσι.

ΥΓ: Προφανώς πολλοί θα το βλέπετε από διαφορετική σκοπιά. Ομως το θέμα είναι πως αισθάνονται οι αθλητές που βλέπουν αυτές τις διαφορές στις οικονομικές απολαβές. Ειδικά όταν μιλάμε για τον στίβο. Και θα είχε ενδιαφέρον να τους ρωτήσουμε γι' αυτό...

ΥΓ: Καλή επιτυχία στην Ελληνική αποστολή στο Ορεγκον. Δεν είναι μόνο ο Τεντόγλου, η Στεφανίδη, ο Καραλής. Είναι οι βαδιστές (και περιμένω προσωπικά την έκπληξη από την Ντρισμπιώτη), είναι τα νέα παιδιά (Φραντζεσκάκης, Τζένγκο, Καρύδη κ.α.) και η παλιά φουρνιά (Κυριακοπούλου κ.α.) που δεν πάνε για... τουρισμό, αλλά γιατί έχουν να αποδείξουν πολλά.