Ολυμπιακός, ένας «Θρύλος» ετών 92! (vids)

Είναι αλήθεια πως η φετινή χρονιά στον Ολυμπιακό ήταν δύσκολη από κάθε άποψη. Με 4ο τεχνικό πριν καν μπούμε στο πρώτο δεκαήμερο Μαρτίου, τον υπηρεσιακό Βούζα και πιθανότητα για 5ο, με αποχωρήσεις παικτών - κλειδιά όπως του Μιλιβόγεβιτς και... γκρίνια από τον κόσμο για την ποιότητα του ποδοσφαίρου της ομάδας, τον Μπέντο που εν τέλει αποχώρησε και φυσικά για την διοίκηση και τις επιλογές της. Και όλα αυτά παρότι έφτασε στις 16 κορυφαίες ομάδες του Γιουρόπα Λιγκ και παρέμεινε εντός όλων των στόχων του. Όλα αυτά όμως δεν αναιρούν την μεγάλη και σπουδαία ιστορία που έχει πίσω του.

Μία ιστορία που πάντα γράφεται σπιθαμή προς σπιθαμή και χιλιοστό το χιλιοστό... Γράφεται με τις νίκες, τις ήττες, τα τρόπαια και τις διακρίσεις. Για τον Ολυμπιακό τα... πάντα ξεκίνησαν στις 10 Μαρτίου του 1925. Ήταν η ημέρα ίδρυσης του Ολυμπιακού και μία ημέρα που δεν πρόκειται να ξεχαστεί από κανέναν. Είτε έχει περάσει από τον σύλλογο και είτε είναι δεμένος με αυτόν. Ο ιστορικός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ) δημιουργήθηκε από την συγχώνευση δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς.

«Νονός» του Ολυμπιακού ήταν ο αξιωματικός του Ναυτικού και αεροπόρος Νότης Καμπέρος. Αυτό που θέλησε ήταν ο τίτλος του νέου σωματείου να εκφράζει την δύναμη, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, την επικράτηση και το Ολυμπιακό ιδεώδες. Όλα αυτά τα θετικά στοιχεία μαζί δηλαδή. Ο βιομήχανος και μετέπειτα Δήμαρχος Πειραιά, Μιχάλης Μανούσκος, προσέθεσε δίπλα από τον Ολυμπιακό τις λέξεις Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς και έτσι ο πλήρης τίτλος έγινε Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ).

Ως το έμβλημα της ομάδας ομάδας επελέγη ως γνωστόν το κεφάλι ενός δαφνοστεφανωμένου εφήβου. Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ήταν έμπνευση του πρώτου αντιπροέδρου της ομάδας, Νότη Καμπέρου. Συμβολίζει την ευγενή άμιλλα και το αθλητικό ιδεώδες. Τα χρώματά του ήταν εξαρχής το κόκκινο και το άσπρο, κατόπιν προτάσεως του Γιάννη Ανδριανόπουλου, θαυμαστή της ερυθρόλευκης Άρσεναλ, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Το πρώτο Δ.Σ. του Ολυμπιακού απάρτιζαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.

Το ερυθρόλευκο χρώμα ήταν επιλογή του Γιάννη Ανδριανόπουλου, που σχεδίασε και την πρώτη φανέλα. Σύμφωνα με το καταστατικό της ομάδας, το κόκκινο συμβολίζει το πάθος, ενώ το λευκό την αγνότητα ενώ το δε έμβλημα του Ολυμπιακού, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, παραπέμπει και στα Ολυμπιακά ιδεώδη. Πρώτη έδρα του Ολυμπιακού αποτέλεσε το Ποδηλατοδρόμιο, το οποίο ήταν γήπεδο με καρβουνόσκονη, ενώ στην αρχή δεν είχε τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσει τους πολυάριθμους φιλάθλους που το πήγαιναν εκεί.

Ο Ολυμπιακός ταυτίστηκε στην αρχή της δημιουργίας του με πέντε αδέρφια. Τα αδέρφια Ανδριανόπουλου. Και οι πέντε έγραψαν ιστορία! Ο καθένας με τον τρόπο του. Πέντε αδέρφια που ήταν συμπαίκτες σε μία ομάδα και όλοι τους έπαιζαν στην επίθεση. Πρόκειται για μία οικογένεια με τεράστια προσφορά στον Ολυμπιακό. Όσο για τους άλλους πρωτοπόρους; Ήταν ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος και Κώστας Τερεζάκης.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε απώλειες για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα και τους πιο πολλούς τίτλους θρήνησε τον χαμό αρκετών παικτών της, που πλήρωσαν το τίμημα του πολέμου. Ανάμεσά τους ήταν ο Γόδας, που ζήτησε εκτελεστεί με την φανέλα του Ολυμπιακού αλλά και ο Αναματερός. Το 1946 - 1947 ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις επιτυχίες, αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Αυτό ήταν το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του. Πρόκειται για μία χρονική περίοδο πλήρους ερυθρόλευκης κυριαρχίας σε επίπεδο τίτλων. Σε αυτήν ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε πρωταθλητής Ελλάδος σε 9 (!) από τις 12 διοργανώσεις (1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959) και Κυπελλούχος σε 8 από τις 13 διοργανώσεις (1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959). Επίσης κατέκτησε 6 φορές το νταμπλ (1947, 1951, 1954 και τρεις συνεχόμενες το 1956-1959). Πρόκειται για επιτεύγματα που έμειναν στην ιστορία.

Την περίοδο 1960-1961 ο Ολυμπιακός θα πετύχει τη νίκη απέναντι στην Σάντος του Πελέ στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαϊδης». Επικράτησε με σκορ 2-1 των Βραζιλιάνων με γκολ των Ποσειδώνα και Σουρούνη με τον σύλλογο από την χώρα του καφέ να έχει μία αποβολή στο ματς. Η νίκη αυτή πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις λόγω της δυναμικής των Βραζιλιάνων και της πολύ μεγάλης αξίας του Πελέ που εγκλωβίστηκε από το μαν του μαν των Στεφανάκου και (κυρίως) του Πολυχρονίου.

Έγινε σύνθημα στα χείλη του κόσμου και ακόμα και τραγούδι. Το άκρως δυσάρεστο για τον Ολυμπιακό ήταν πως ένας φίλαθλός του, ο Νίκος Καλούδης δεν άντεξε. Η καρδιά του τον... πρόδωσε κατά την διάρκεια του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Υπέστη καρδιακή προσβολή, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο γήπεδο της Λεωφόρου. Στην συνέχεια ήρθαν για τον Ολυμπιακό τα χρόνια του Μάρτον Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή της διετίας 1965-67. Του ανθρώπου με τα μεγάλα ρεκόρ, όπως οι 11 νίκες που είχε κάνει σε ισάριθμους αγώνες στο ξεκίνημα της σεζόν 1966-67.

Ο Ολυμπιακός έχοντας στο δυναμικό του παίκτες, όπως οι Γιώργος Σιδέρης, Νίκος Γιούτσος, Βασίλης Μποτίνος και Αριστείδης Παπάζογλου, νικούσε τους αντιπάλους του με μεγάλα σκορ παίρνοντας το πρωτάθλημα και τις δύο χρονιές. Μάλιστα το 1966-67 κατέκτησε και το Κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με 1-0.

Η περίοδος του προέδρου Νίκου Γουλανδρή ικανοποίησε για τα καλά τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Δημιουργήθηκαν σπουδαία ρεκόρ την τριετία 1972-75 σε νίκες, σκορ και τέρματα, τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα μπήκαν στην τροπαιοθήκη του συλλόγου ενώ στην Ευρώπη οι Πειραιώτες κατάφεραν να αποκλείσουν την Σέλτικ και την Κάλιαρι.

Η σεζόν 1973-74 μνημονεύεται - ακόμα και σήμερα - για το επιθετικό κρεσέντο του Ολυμπιακού. Κατέκτησε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο έχοντας σκοράρει 102 γκολ ενώ δέχτηκε μόνο 14! Όσον αφορά στην Ευρώπη βρήκε απέναντί του την Σέλτικ και την Άντερλεχτ έχοντας απολογισμό 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα. Τα επόμενα χρόνια έμελλε να φέρουν και άλλους τίτλους στο Λιμάνι. Πιο συγκεκριμένα τα πρωταθλήματα των ετών 1980, 1981, 1982 και 1983 πήγαν και αυτά στην ομάδα του Ολυμπιακού. Αυτό που όμως κλόνισε για τα καλά τον Ολυμπιακό και αποτέλεσε μία ημέρα θρήνου και μνήμης ήταν η τραγωδία της Θύρας 7 στις 8/2/1981 που έγινε στο πλαίσιο του αγώνα της 20ής αγωνιστικής με αντίπαλο την ΑΕΚ. Έκτοτε είναι μία ημέρα πόνου, απώλειες, θλίψης αλλά και μνήμης όχι μόνο για τον Ολυμπιακό αλλά και για ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό. Εξάλλου εκείνη την ημέρα χάθηκε και ένας φίλαθλος της ΑΕΚ.

Ο Ολυμπιακός είχε παραταχθεί τότε με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Επικράτησε με το επιβλητικό 6-0 της ΑΕΚ, όμως εκείνο που θα ακολουθούσε δεν το περίμενε κανείς. Ο κόσμος του Ολυμπιακού άρχισε να τρέχει πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει από το γήπεδο, με προορισμό την έξοδο της Θύρα 1, απ' όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Η πόρτα της Θύρα 7 όμως ήταν μισάνοιχτη. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.

Πολλοί τραυματίες και είκοσι ένας νεκροί. Άνθρωποι που δεν θα ξεχαστούν ποτέ και είναι πάντα στο Καραϊσκάκη «στεκούμενοι» στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο. Οι 21 αδικοχαμένες ψυχές ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14, Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 - οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Πούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40.

Η ιαχή «Αθάνατοι» και το σύνθημα «Αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε»! θα ακούγονται πάντα στο φαληρικό γήπεδο. Και θα υπάρχει πάντα αυτή η εικόνα των παιδιών που έφυγαν τόσο πρόωρα και τόσο άδικα...

Ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό έρχεται το 1987, όταν κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Από τότε άρχισαν τα «πέτρινα χρόνια», η περίοδος της βαθιάς αγωνιστικής κρίσης που διήρκεσε έως τα μέσα της δεκαετίας του '90. Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το 1988 προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς υποστηρικτές των «ερυθρολεύκων», όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμεναν, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990 και 1992) και το Σούπερ Καπ του 1992 να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισαν στο Λιμάνι μέχρι το 1996. Την σεζόν 1992-93, πάντως, οι Πειραιώτες καταφέρνουν να φτάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλείστηκαν από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαν πανηγυρίσει πρόκριση επί της Μονακό με νίκη στο Πριγκιπάτο.

Το 1993 την προεδρία της ομάδας ανέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης, με στόχο να καταστήσει ξανά τον Ολυμπιακό κυρίαρχο και τα κατάφερε. Στην εποχή του οι Πειραιώτες θα κατακτήσουν ουκ ολίγα πρωταθλήματα και Κύπελλα, θα κάνουν ευρωπαϊκές πορείες και θα φέρουν στο Λιμάνι παιχταράδες, όπως οι Ζιοβάνι και Ριβάλντο. Ο Κόκκαλης θεωρείται ο πιο πετυχημένος πρόεδρος στην σύγχρονη ιστορία της ομάδας.

Το 2010 η προεδρική σκυτάλη πέρασε από τον Σωκράτη Κόκκαλη στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και η ιστορία των ερυθρολεύκων συνεχίστηκε με κατακτήσεις σερί τίτλων, Κυπέλλων αλλά και μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες με ομάδες όπως οι Γιουβέντους, Γιουνάιτεντ και Ατλέτικο Μαδρίτης.

Στον Ολυμπιακό την σύγχρονη εποχή του πέρασαν προπονητές που έβαλαν την σφραγίδα τους για τα καλά στην ομάδα. Ο Μπάγεβιτς, ο Λεμονής και φυσικά ο Βαλβέρδε, με τον Ισπανό να θεωρείται ίσως ο κορυφαίος ξένος τεχνικός των τελευταίων ετών στην ομάδα. Ακόμα και ο Μίτσελ με τη νίκη επί της Γιουνάιτεντ... Ο Μάρκο Σίλβα όμως αν και είναι στην ομάδα λίγους μήνες πρόλαβε να τα κάνει όλα! Η ομαδάρα του Μάρτον Μπούκοβι ήταν αυτή που είχε κάνει 11 νίκες σε ισάριθμους αγώνες στο ξεκίνημα της σεζόν 1966-67. Από τότε αυτό το ρεκόρ παρέμενε στοιχειωμένο και έδειχνε ακατόρθωτο να σπάσει! Φέτος ο Μάρκο Σίλβα με την ομάδα του κατάφερε να καταρρίψει δύο εντυπωσιακά ρεκόρ στην Super League.

Αρχικά, ξεπέρασε τους αείμνηστους Λες Σάνον και Λάκη Πετρόπουλο που είχαν σταματήσει στο οκτώ στα οκτώ τις σεζόν 1976-77 και 1974-75 αντίστοιχα. Μετά έσπασε και το ρεκόρ που είχε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα με τον Παναθηναϊκό την σεζόν 1994-95 με το εννιά στα εννιά!

Στην συνέχεια πέρασε και τον Μπούκοβι! Τον Νοέμβριο του 2015 και μετά τα όσα συνέβησαν στο ντέρμπι της Λεωφόρο οι ερυθρόλευκοι έπιασαν το 11 στα 11 για να... σταματήσουν μετά στο ασύλληπτο 17 στα 17! Το 1-1 στα Χανιά ήταν το παιχνίδι που έμελλε να βάλει τέλος σε ένα ρεκόρ που εάν συνέχιζε μπορεί και να πήγαινε και μέχρι τέλους. Ο Πορτογάλος κόουτς έγινε ο πρώτος προπονητής στην ερυθρόλευκη ιστορία που καταφέρνει να... γράψει 10 νίκες σε ισάριθμους αγώνες από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Έτσι οι Ντούσαν Μπάγεβιτς και Τροντ Σόλιντ έμειναν πίσω και σε αυτόν τον... τομέα. Και μέσα σε αυτές τις δέκα νίκες, οι δύο ήταν σε ντέρμπι (με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ).

Εκτός από τον Μπούκοβι ήταν και η σειρά της ομάδας του Τροντ Σόλιντ να δει το ρεκόρ της να μένει... 2ο. Οι 16 σερί νίκες που έκανε ο Ολυμπιακός τη σεζόν 2005/06 υπό την καθοδήγηση του Τροντ Σόλιντ εξακολουθούσαν να είναι το μεγαλύτερο σερί νικών. Ο Ολυμπιακός το ξεπέρασε κατά μία νίκη. Μάλιστα το σερί του Σόλιντ ήταν το μεγάλο από το 1959-60 έως και σήμερα! Και φυσικά υπάρχει και το ρεκόρ της πιο γρήγορης κατάκτησης τίτλου φέτος.

Ο Ολυμπιακός βέβαια φέτος έχει κάνει και ρεκόρ στην Ευρώπη. Πρώτη φορά διπλό στην Αγγλία (το 3-2 με την Άρσεναλ στο Emirates) και πρώτη φορά στην ιστορία του τρία διαδοχικά «τρίποντα» σε φάση ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν τα λες και λίγα...

Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα στην Ελλάδα. Είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχοντας κερδίσει 43 πρωταθλήματα Ελλάδας, 27 Κύπελλα, 4 Σούπερ Καπ και 1 Βαλκανικό Κύπελλο.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει προκριθεί δύο φορές σε προημιτελικά διασυλλογικής διοργάνωσης, στο Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 1998–99 και στο Κύπελλο Κυπελλούχων την περίοδο 1992–93 και ενώ είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συλλόγων (European Club Association - ECA). Στο Γιουρόπα Λιγκ έχει πορεία μέχρι τις 16 κορυφαίες ομάδες. Πορεία που έχει συντελεστεί δύο φορές από το 2011 έως και σήμερα.

Πρωταθλήματα Ελλάδας (43): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 και 2016.

Κύπελλα Ελλάδας (27): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013 και 2015.

Νταμπλ (17): 1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013 και 2015.

Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992 και 2007.

Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963.