Ο Ρομπέρτο ήρθε, άφησε την ιστορία του και έφυγε...

25/7 του 2013: Εντελώς αθόρυβα, λίγο μετά τις 16:00 περνά την αυτόματη πόρτα των αφίξεων του «Ελευθέριος Βενιζέλος» ο Ρομπέρτο.

Πηγαίνει για τα απαραίτητα εργομετρικά και πριν τις 22:00 το βράδυ ποζάρει στα γραφεία της Πλατείας Αλεξάνδρας μπροστά από τον δαφνοστεφανομένο έφηβο.

Φοράει το κασκόλ γύρω από το λαιμό του, με το χρυσό «40» να δεσπόζει (τόσα ήταν τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού τότε), ενώ τον βλέπουμε να κρατά την ασημί φανέλα με το 16 στην πλάτη.

Την επόμενη μέρα βρίσκεται στην Αυστρία και μαζί με τον Κάρολ παρακολουθεί το φιλικό με την Στουτγκάρδη. Χωρίς να χάνει πολύ χρόνο φοράει τα γάντια του και αρχίζει τη δουλειά.

Στις 5/8, η αίθουσα «Αχιλλέας Γραμματικόπουλος» του Γεώργιος Καραϊσκάκης λάμπει από την απαστράπτουσα Μάρτα.

Μαζί με τους Ολαϊτάν, Τζόελ Κάμπελ και Μετζανί, ο Ισπανός τερματοφύλακας λίγα λεπτά αργότερα ποζάρει μέσα γήπεδο.

Όλα αυτά συνθέτουν το κάδρο των πρώτων στιγμών ενός... νέου παίκτη σε μια ομάδα.

19/6 του 2016: Τρία χρόνια αργότερα το μήνυμα στα «social media»: «όλοι έχουμε μια ιστορία να πούμε» βάζει τελεία σε μια... ιστορία που γράφτηκε από πολλές αποκρούσεις, τεράστια εκατέρωθεν αγάπη και από υπέρτατο σεβασμό. Απ' όλες τις πλευρές. Αυτή η ιστορία έχει και πόνο. Εχει και στεναχώρια.

Συναισθήματα ανθρώπινα που φαντάζει αδύνατο να μη σε αγγίξουν.

Είτε είσαι παίκτης, είτε άνθρωπος της διοίκησης, είτε ένας οπαδός που συνήθιζες να φωνάζεις «Ρομπέρτο αλάνι για πάντα στο Λιμάνι».

Ο Ρομπέρτο από τις 22/6 του 2016 αποτελεί παίκτη της Εσπανιόλ. Στον Ολυμπιακό, όμως, φεύγοντας δεν άφησε μόνο μια συγκινητική επιστολή, τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και 117 συμμετοχές.

Ο Ρομπέρτο φεύγει αλλά αφήνει στον Πειραιά...

-Πρώτα απ' όλα την προσωπικότητά του. Το εκτόπισμά του τόσο ως τερματοφύλακας, όσο και ως άνθρωπος θα λείψουν σε όλους όχι μόνο στους Ολυμπιακούς.

- Το χαμόγελό του. Δύσκολα θα τον έβλεπες, χωρίς αυτό. Τουλάχιστον μπροστά στον κόσμο και στις κάμερες δεν έφινε δικαίωμα για το παραμικρό.

- Τον επαγγελματισμό του. Ποτέ δεν γράφτηκε ή ακούστηκε ότι δεν τηρεί τον εσωτερικό κανονισμό της ομάδας. Αρχηγός εντός και εκτός γηπέδων.

- Φυσικά τις αποκρούσεις του στα πέναλτι των Ιμπραΐμοβιτς, του Βιδάλ αλλά και πόσες ακόμη σωτήριες επεμβάσεις που οδήγησαν τον Ολυμπιακό στους «16» του Champions League.

- Τους πανηγυρισμούς του. Το άνοιγμα των χεριών του και το «vamos» στους συμπαίκτες του, ύστερα από κάποια θεαματική του απόκρουση, θέλοντας να τους εμψυχώσει.

- Την αγάπη του στον κόσμο. Τα χιλιάδες αυτόγραφα και τις χιλιάδες φωτογραφίες στις οποίες πόζαρε, θέλοντας να μην χαλάσει χατίρι σε κανέναν.

- Το σεβασμό στον αντίπαλο και στο ποδόσφαιρο.

- Τα μηνύματά του στα social media. Ποτέ δεν δίστασε να εκφράσει τα συναισθήματά του. Την οργή του, την θλίψη του για τα όσα βιωσε σε Τούμπα και Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

- Ένα μάθημα στον καθένα μας για το πως πρέπει να φέρεσαι στη ζωή. Με ταπεινότητα, με χαρά, με έκφραση των όσων νιώθεις, με απλά, αγνά συναισθήματα γι αυτό που κάνεις, αυτό που ζεις, αυτό που βιώνεις.

- Τέλος, αφήνει μια ιστορία. Την ιστορία του στο Λιμάνι και στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θα τη σβήσει κανείς. Ούτε τα παιδιά του, τα οποία λατρεύει όσο τίποτα και τα οποία αποτέλεσαν και το λόγο που στις 22/6 μπήκε στο αεροπλάνο για την Καταλωνία, για την Εσπανιόλ. Το πρότζεκτ της ομάδα του Κίκε Φλόρεθ δεν ξέρουμε αν τον ικανοποιεί, ξέρουμε όμως ότι θα βρει την ισορροπία που έψαχνε.

... και παίρνει...

- Παίρνει την καθημερινότητα στο Ρέντη, την παρουσία του στις προπονήσεις, το περπάτημά του στη φυσούνα μέχρι να πατήσει το χορτάρι του «Καραϊσκάκης». Τα μηνύματά του πριν από τους αγώνες της ομάδας του.

- Τις βόλτες του στη Γλυφάδα και σε άλλα μέρη των νοτίων προαστίων.

- Την παρουσία του στο ΣΕΦ. Μαζί με άλλους συμπαίκτες δεν έχανε ματς της παρέας του Βασίλη Σπανούλη.

- Ένα κομμάτι για το οποίο η κοινωνία του αθλητισμού μας ήταν περήφανη.

- Την αντανάκλαση της οντότητάς του, την οποία βέβαια, ο Ολυμπιακός τον βοήθησε να επαναφέρει στην επιφάνεια.

- Παίρνει την ιστορία του. Τα όσα έζησε, τα όσα πήρε και πρόσφερε στην Ελλάδα, με τον έφηβο στο στήθος δεν πρόκειται να βγάλει από το μυαλό του. Ούτε από την καρδιά του.

Ρομπέρτο σ' ευχαριστoύμε, εις το επανιδείν.