Η γενιά του Κόμπι (pics&vids)

Τι να πρωτοπεί κανείς βλέποντας τη λίστα με τα ονόματα των παικτών που είχαν επιλεγεί στο ντραφτ του ΝΒΑ στις 26 Ιουνίου του 1996; Τότε βέβαια δεν ξέραμε παρά ελάχιστα από αυτά. Μας ενδιέφεραν κυρίως τα δικά μας παιδιά. Ο Ευθύμης Ρεντζιάς (τον είχαν πάρει οι Ντένεβερ Νάγκετς στο νούμερο 23), ο οποίος μοιράστηκε με το gazzetta.gr τις αναμνήσεις του από εκείνη τη βραδιά και ο Πέτζα Στογιάκοβιτς που τότε έπαιζαν μαζί στον ΠΑΟΚ.

Είχαμε ακουστά τον Άλεν Άιβερσον, καθώς η φήμη του τρομερού σκόρερ τον συνόδευε από τα κολεγιακά του χρόνια και τον Αντουάν Ουόκερ που εκείνη τη χρονιά είχε οδηγήσει το Κεντάκι στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στο NCAA. Αυτά του Κόμπι Μπράιντ, του Στιβ Νας ή του Ρέι Άλεν δεν μας έλεγαν και πολλά όμως 20 χρόνια μετά γνωρίζουμε τα πάντα γι' αυτούς αφού έχουν ολοκληρώσει τις καριέρες τους και έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ΝΒΑ.

Άλεν Άιβερσον (Νο1-Φιλαδέλφεια Σίξερς-Τζόρτζταουν)

Έπαιξε 14 χρόνια (τα δέκα πρώτα στους Σίξερς με τους οποίους έκλεισε την καριέρα του το 2010) στο ΝΒΑ φορώντας επίσης τις φανέλες των Νάγκετς, των Πίστονς και των Γκρίζλις. Είναι ο πρώτος από αυτή τη γενιά που θα περάσει το κατώφλι του Hall of Fame στο οποίο θα ενταχθεί τον Σεπτέμβριο. Αναδείχτηκε MVP της κανονικής περιόδου το 2001 όταν οδήγησε τους Σίξερς στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά μετά το 1983 και τελευταία μέχρι σήμερα. Ήταν ο ρούκι της χρονιάς για το 1997. Έγινε 11 φορές All Star, πήρε δύο φορές (2001, 2005) το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη στο σχετικό παιχνίδι όπως και σε αυτό των ρούκις το 1997. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ το 1999, το 2001, το 2002 και το 2005, ενώ το 2006 αποτέλεσε την πιο παραγωγική του χρονιά αφού έφτασε να σκοράρει 33 πόντους ανά αγώνα. Βρέθηκε τρεις φορές στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος (1999, 2001, 2005) και ήταν τρεις χρονιές (2001, 2002, 2003) πρώτος σε κλεψίματα. Μετά από όλα αυτά εννοείται πως η Φιλαδέλφεια έχει αποσύρει τη φανέλα του με το νούμερο «3».

Μάρκους Κάμπι (Νο2-Τορόντο Ράπτορς-Μασαχουσέτη)

Πήγε στο ντραφτ ως ο παίκτης της χρονιάς για το 1996 στο NCAA αλλά στο ΝΒΑ έκανε καριέρα ως πολύ καλός αμυντικός. Γι' αυτό άλλωστε πήρε το σχετικό βραβείο το 2007. Την ίδια χρονιά αλλά και το 2008 ψηφίστηκε στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του πρωταθλήματος, ενώ ήταν τέσσερις φορές (1998, 2006, 2007, 2008) πρώτος σε κοψίματα. Η καριέρα του διήρκεσε 17 χρόνια και μετά τους Ράπτορς αγωνίστηκε στους Νικς (τους βοήθησε να πάνε στους τελικούς το 1999), στους Νάγκετς, στους Κλίπερς, στους Μπλέιζερς, στους Ρόκετς και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να κρεμάσει τη φανέλα του το 2013 σε ηλικία 39 ετών.

Σαρίφ Αμπντούρ-Ραχίμ (Νο3-Βανκούβερ Γκρίζλις-Καλιφόρνια)

Στην τρίτη του χρονιά στο ΝΒΑ είχε μέσο όρο 23 πόντους ανά αγώνα και όταν άφησε τους Γκρίζλις για τους Χοκς έγινε All Star (2002) όμως οι τραυματισμοί τον ανάγκασαν να αποσυρθεί μετά από 12 σεζόν. Εκτός από το Βανκούβερ (οι Γκρίζλις τότε δεν είχαν μετακομίσει ακόμα στο Μέμφις) και την Ατλάντα αγωνίστηκε στους Μπλέιζερς και τους Κινγκς στους οποίους αφότου ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2008 δούλεψε ως παράγοντας.

Στεφόν Μάρμπερι (Νο4-Μινεσότα Τίμπεργουλβς-Τζόρτζια Τεκ)

Για την ακρίβεια είχε επιλεγεί από τους Μπακς οι οποίοι τον έδωσαν στους «Λύκους» για να πάρουν τον Ρέι Άλεν. Συνέθεσε ένα πολλά υποσχόμενο δίδυμο με τον Κέβιν Γκαρνέτ αλλά λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του οι Τίμπεργουλβς τον έστειλαν με ανταλλαγή στους Νετς μετά από δύο χρόνια. Στο Νιου Τζέρσεϊ έγινε All Star (2001) κάνοντας τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του αλλά ούτε εκεί τον άντεξαν. Επόμενος σταθμό του ήταν οι Σανς. Έγινε και εκεί All Star (2003) αλλά από τη στιγμή που πήγε στους Νικς τον πήρε οριστικά η κάτω βόλτα. Οι Σέλτικς του έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία το 2009 και από εκεί και μετά παρότι ήταν 32 χρονών συνέχισε την καριέρα του στην Κίνα.

Ρέι Άλεν (Νο5-Μιλγουόκι Μπακς-Κονέκτικατ)

Πλέον τον συνοδεύει ο τίτλος του παίκτη με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα (2.973) στην ιστορία του ΝΒΑ. Έχει δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή (πήρε ένα με τους Σέλτικς το 2008 και ένα με τους Χιτ το 2013). Είναι 10 φορές All Star, έχει αγωνιστεί επίσης στους Σιάτλ ΣούπερΣόνικς με τους οποίους πραγματοποίησε την πιο παραγωγική σεζόν από τις 18 της καριέρας έχοντας μέσο όρο 26.4 πόντους το 2007 και φυσικά έχει πετύχει αμέτρητα μεγάλα σουτ.

Αντουάν Ουόκερ (Νο6-Μπόστον Σέλτικς-Κεντάκι)

Μαζί με τον Πολ Πιρς έβαλαν ξανά τους Σέλτικς στον χάρτη του ΝΒΑ όταν το 2002 τους οδήγησαν στα πλέι οφς για πρώτη φορά μετά το 1995 και τους βοήθησαν να φτάσουν μέχρι του τελικούς της Ανατολής κάτι που είχε να συμβεί από το 1988. Με τη φανέλα τους έγινε τρεις φορές All Star κάνοντας πολλές δουλειές στο παρκέ αλλά στις επόμενες ομάδες του είχε άλλο ρόλο. Πέρασε από τους Μάβερικς, τους Χοκς, επέστρεψε για λίγο στη Βοστώνη και κατέληξε στους Χιτ με τους οποίους στέφτηκε πρωταθλητής το 2006. Τελικά ολοκλήρωσε την καριέρα του στο ΝΒΑ στους Τίμβεργουλβς το 2008 σε ηλικία 31 ετών.

Κόμπι Μπράιαντ (Νο13-Σάρλοτ Χόρνετς-Λόουερ Μέριον Highschool)

Τι και αν δεν είχε κλείσει ακόμα τα 18; Ο Τζέρι Ουέστ (τότε Τζένεραλ Μάνατζερ στους Λέικερς) δεν δίστασε να θυσιάσει τον Βλάντε Ντίβατς για να τον αποκτήσει. Τελικά αποδείχτηκε πως το μάτι του ανθρώπου που αποτελεί το σήμα του ΝΒΑ έκοβε. Μετά από 20 χρόνια ο Μπράιαντ ολοκλήρωσε φέτος την καριέρα ως ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ με 33.643 πόντους και δεν άλλαξε ποτέ φανέλα οδηγώντας τους Λέικερς στην κατάκτηση πέντε πρωταθλημάτων (2000, 2001, 2002, 2009, 2010). Φυσικά είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία τους και κατέχει ακόμα την πρωτιά σε συμμετοχές (1.346), λεπτά συμμετοχής (48.637), εύστοχα σουτ (11.719), εύστοχα τρίποντα (1.827), βολές (8.378) και κλεψίματα (1.944). Ήταν ο MVP της κανονικής περιόδου το 2008 και των τελικών το 2009 και το 2010. Έγινε 18 φορές All Star, ήταν τέσσερις φορές πολυτιμότερος παίκτης (2002, 2007, 2009, 2011), βρέθηκε 11 φορές στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ, εννιά στην καλύτερη αμυντική πεντάδα, ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος το 2006 και το 2007 και φυσικά το απόλυτο highlight της καριέρας του είναι οι 81 πόντοι που σημείωσε απέναντι στους Ράπτορς στις 22 Ιανουαρίου του 2006.

Πέτζα Στογιάκοβιτς (Νο14-Σακραμέντο Κινγκς-ΠΑΟΚ)

Έκανε δύο χρόνια να πάει στο Σακραμέντο αλλά δεν άργησε να πρωταγωνιστήσει και να γίνει ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία των Κινγκς. Με τη φανέλα τους έγινε τρεις φορές All Star (2002, 2003, 2004) και καθιερώθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ. Έπαιξε επίσης στους Πέισερς, στους Χόρνετς, στους Ράπτορς (για μόλις δύο αγώνες) και αποσύρθηκε το 2011 ως πρωταθλητής με τους Μάβερικς. Πλέον αποτελεί το δεξί χέρι του Βλάντε Ντίβατς στην διοίκηση των Κινγκς οι οποίοι μέσα στο 2015 είχαν αποσύρει τη φανέλα του με το νούμερο «16».

Στιβ Νας (Νο15-Φοίνιξ Σανς-Σάντα Κλάρα)

Το πρώτο πέρασμα του από τους Σανς δεν προμήνυε σε καμία περίπτωση πως θα εξελισσόταν η καριέρα του. Είχε μπροστά του τον Τζέισον Κιντ βλέπετε. Στους Μάβερικς μετατράπηκε σε All Star και όταν επέστρεψε στο Φοίνιξ έγινε ο πρώτος μη Αμερικανός στην ιστορία του ΝΒΑ που πήρε το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου. Ακολούθησε ο Ντιρκ Νοβίτσκι αλλά ο Καναδός παραμένει ο μόνος που το έχει κερδίσει δύο φορές (2005, 2006). Συνολικά έγινε οκτώ φορές All Star, βρέθηκε τρεις χρονιές (2005, 2006, 2007) στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος, ήταν πέντε φορές (2005, 2006, 2007, 2010, 2011) πρώτος σε ασίστ και φυσικά αποτελεί έναν από τους κορυφαίους παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από το Φοίνιξ που έχει αποσύρει τη φανέλα του με τον αριθμό «13». Είναι πρώτος στην ιστορία των «Ήλιων» σε εύστοχα τρίποντα (1.051) και ασίστ (6.997) κατηγορία στην οποία είναι τρίτος στην ιστορία του ΝΒΑ με 10.335 ασίστ. Πριν αποσυρθεί στα 39 του επεδίωξε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με τους Λέικερς όμως οι συνεχόμενοι τραυματισμοί που αντιμετώπισε δεν του επέτρεψαν να τους βοηθήσει όσο θα μπορούσε.

Ζερμέιν Ο'Νιλ (Νο17-Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς-Eua Claire Highschool)

Όταν έκανε το ντεμπούτο του ήταν ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία που έχει παίξει σε αγώνα ΝΒΑ. Στο γεμάτο ρόστερ των Μπλέιζερς, που έκαναν πρωταθλητισμό στις πρώτες του σεζόν στο ΝΒΑ, δεν βρήκε θέση και έτσι άρχισε να δείχνει τι μπορεί να κάνει όταν πήγε στους Πέισερς. Στην Ιντιάνα αναδείχτηκε ο πιο βελτιωμένος παίκτης του πρωταθλήματος το 2002, έγινε έξι φορές All Star και πραγματοποίησε τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του. Οι τραυματισμοί τον ανάγκασαν να έχει τον ρόλο του βετεράνου πριν καν γίνει 30 και μέχρι να αποσυρθεί στα 35 του έπαιξε επίσης στους Ράπτορς, τους Χιτ, τους Σέλτικς, τους Σανς και τους Ουόριορς.

Ζιντρούνας Ιλγκάουσκας (Νο20-Κλίβελαντ Καβαλίερς-Ατλέτας)

Παρότι λόγω τραυματισμών στις αρχές της καριέρας του, έχασε δύο ολόκληρες σεζόν και το μεγαλύτερο μέρος από άλλες δύο, κατάφερε να επιστρέψει και να πρωταγωνιστήσει. Μάλιστα με τους Καβς έγινε δύο φορές All Star (2003, 2005) και εφόσον είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές (771), τα περισσότερα ριμπάουντ (5.904) και τα περισσότερα κοψίματα (1.269) στην ιστορία τους όταν κρέμασε τα παπούτσια του (ως παίκτης των Χιτ το 2011) απέσυραν προς τιμήν του το νούμερο «11».

Ήταν κι αυτοί εκεί

Σε αυτό ντραφτ είχε επιλεγεί επίσης και ο Ντέρεκ Φίσερ αμέσως μετά από τον Ευθύμη Ρεντζιά στο νούμερο 24 από τους Λέικερς με τους οποίους κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα ως ο βασικός τους πόιντ γκαρντ. Στο νούμερο 16 οι Χόρνετς είχαν επιλέξει τον Τόνι Ντελκ που το 2007 είχε έρθει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Οι Τζαζ είχαν πάρει στο 26 τον Εσθονό Μάρτιν Μιούρσεπ που μερικά χρόνια αργότερα αγωνίστηκε στον Άρη και στην ΑΕΚ. Στο 28 οι Χοκς τον Πριστ Λότερντεϊλ που πριν πάει στο ντραφτ έπαιζε στο Περιστέρι. Στο 35 ήταν ο Τζόσεφ Μπλερ που πέρασε από τον ΠΑΟΚ, στο 37 ο Τζεφ ΜακΊνις που ήρθε λίγους μήνες αργότερα στον Πανιώνιο, στο 48 ο Μάρκους Μπράουν που στην πορεία έγινε ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της Ευρωλίγκας πρωταγωνιστώντας με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στο 49 ο Αμάλ ΜακΚάσκιλ που έπαιξε κι αυτός στον Πανιώνιο και στο 58 ο Νταρνελ Ρόμπινσον που φόρεσε τη φανέλα του Άρη.

Η περίπτωση Ουάλας

Σε αυτό το ντραφτ θα μπορούσε να είναι και ο Μπεν Ουάλας. Δεν τον επέλεξε όμως καμία ομάδα. Παρόλα αυτά έπαιξε 16 σεζόν στο ΝΒΑ με Ουίζαρντς, Μάτζικ, Πίστονς (έκανε δύο περάσματα από το Ντιτρόιτ), Μπουλς και Καβαλίερς. Πήρε τέσσερις φορές (2002, 2003, 2005, 2006) το βραβείο του καλύτερου αμυντικού και μαζί με τον Ντικέμπε Μουτόμπο είναι οι παίκτες που το έχουν πάρει περισσότερες φορές, έγινε τέσσερις φορές All Star (2003, 2004, 2005, 2006), βρέθηκε πέντε φορές (2002, 2003, 2004, 2005, 2006) στην καλύτερη αμυντική πεντάδα, το 2002 ήταν πρώτος σε κοψίματα στο πρωτάθλημα, την ίδια χρονιά και το 2003 ήταν επίσης πρώτος σε ριμπάουντ και φυσικά το 2004 κατέκτησε το πρωτάθλημα με τους Πίστονς (είναι πρώτος σε κοψίματα στην ιστορία τους με 1.486) που φέτος απέσυραν τη φανέλα του με το νούμερο «3».