Οι Πέισερς έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής για 2 σερί σεζόν, το 1998 και το 1999, ενώ το 2000 πήγαν στους τελικούς. Φυσικά ο φοβερός και τρομερός Ρέτζι Μίλερ ήταν μπροστάρης σε όλο αυτό.Πάντως η Ιντιάνα της σεζόν 1997-98 ήταν ίσως η κορυφαία στην εποχή του Reggie Killer.
O Ρέτζι σούταρε με 43% τρίποντα, ενώ Ντέιλ και Αντόνιο Ντέιβις έκαναν δουλίτσα στην άμυνα. Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον Ιπτάμενο Ολλανδό, Ρικ Σμιτς. Η Ιντιάνα απάντησε στο 2-0 των Μπουλς με αγχωτικές νίκες στα 2 επόμενα ματς και τελικά η σειρά πήγε σε Game 7. O Tζόρνταν είχε 9/25 σουτ, ενώ το Σικάγο έχασε 17 βολές. Ωστόσο το black out των Πέισερς στα τελευταία 5:50 (έβαλαν μόλις 4 πόντους), έστειλε την παρέα του MJ στους τελικούς.
O Σακίλ Ο’Νίλ και ο Πένι Χάρνταγουεϊ… απέκλεισαν τους Μπουλς στον δεύτερο γύρο των playoffs του 1995, σε μια σεζόν που ο Μάικλ έπαιξε ελάχιστα ματς λόγω της ιστορίας με το baseball. Στα playoffs του 1996 οι Μάτζικ έμπαιναν με μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες, αφού τελείωσαν τη regular season με 60 νίκες. Στα playoffs πήραν τα 7 εκ των 8 πρώτων ματς.
Αλλά κόντρα στους Μπουλς το πράγμα άλλαξε. Ο Τζόρνταν είδε τον Ρόντμαν να έχει 13 και 21 ριμπάουντ στο Game 1, ενώ ο Πίπεν βγήκε μπροστά με 27 πόντους στο Game 3. O ΜJ μυρίστηκε αίμα και ολοκλήρωσε το sweep με 45άρα στο 4ο παιχνίδι. Ο Σακίλ έφυγε για τους Λέικερς και το Ορλάντο έκανε να φτάσει σε τελικούς περιφέρειας 13 ολόκληρα χρόνια.
Τη σεζόν 1991-92 ο Τζόρνταν ήταν ο MVP και ο Ντρέξλερ το Νο.2 στην ψηφοφορία για τον MVP. Οι 2 τους τα… είπαν και στους τελικούς του ΝΒΑ. Το Πόρτλαντ έκανε 57 νίκες στη regular season και… σκότωσε τους πάντες μέχρι τους τελικούς.
Βέβαια εκεί ο Τζόρνταν έδωσε το στίγμα από το ξεκίνημα με τα 6 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο του Game 1 στο περίφημο Shrug game. Τελείωσε με 39 πόντους, ενώ οι Μπουλς νίκησαν με 33 πόντους διαφορά. Με τον Μάικλ να αναλαμβάνει δράση και στα επόμενα ματς και ειδικά στο Game 5 (46 πόντοι), οι ταύροι προηγήθηκαν με 3-2. Το Game 6 κατέληξε στο Σικάγο και εκείνη είναι η τελευταία παρουσία των Μπλέιζερς σε τελικούς ΝΒΑ μέχρι σήμερα.
Οι Νικς του 1993 ήταν ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά μιλάμε για μια σκληρή ομάδα που δυσκόλευε τον οποιονδήποτε αντίπαλο. Στη Νέα Υόρκη θαύμασαν ένα εξαιρετικό δίδυμο αποτελούμενο από τους Πάτρικ Γιούιν και Τζον Σταρκς. Ο Σταρκς μέτρησε 17.5 πόντους μέσο όρο εκείνη τη σεζόν, ενώ κατάφερε να μπει στην αμυντική πεντάδα της σεζόν. Η Νέα Υόρκη πήρε τα 30 από τα 37 τελευταία ματς με την άνοδο του Σταρκς, ενώ φυσικά η σταθερή δύναμη άκουγε στο όνομα Πάτρικ Γιούιν, ενώ σημαντικό ρόλο είχαν οι Σμιθ, Όκλεϊ και Μέισον.
Καθάρισε τους Πέισερς και τους Χόρνετς για να φτάσει στο μεγάλο ραντεβού των τελικών Ανατολής με τους Μπουλς. Ο Σταρκς με 25 πόντους βοήθησε τους Νικς να πάρουν το πρώτο ματς, ενώ οι Νικς έκαναν και το 2-0. Ωστόσο στη συνέχεια ο Τζόρνταν το πήρε πάνω του και οι Μπουλς κατέκτησαν τις νίκες στα 4 επόμενα, αφήνοντας με τα όνειρα τη Νέα Υόρκη..
Μία εκ των κορυφαίων fun to watch ομάδων της ιστορίας. Οι… Υπερηχητικοί έφτασαν στο peak τους το 1996 και η ανταμοιβή ήταν μια θέση στους τελικούς. Το Σιάτλ ήταν η 2η καλύτερη ομάδα στην άμυνα και 8η στην επίθεση, τελειώνοντας ως το Νο.1 της Δύσης με 64 νίκες.
Φυσικά το δίδυμο που τα… έσπαγε ήταν οι Σον Κεμπ και Γκάρι Πέιτον. Και οι 2 τερμάτισαν στο TOP 10 στην κούρσα για τον MVP. Το δικό τους λιθαράκι έβαλαν και οι Σρεμπφ, Πέρκινς και Χόκινς. Οι Σούπερσονικς δεν άφησαν τους Ρόκετς να παλέψουν για το three-peat και τους σκούπισαν, ενώ κατάφεραν να υποτάξουν τους Τζαζ σε θρίλερ που πήγε σε 7 ματς. Αλλά στους τελικούς το Σικάγο μπήκε ορεξάτο και πήρε τα τρία πρώτα ματς για να κλείσει την υπόθεση-τίτλος στο Game 6. Πάντως κανείς δεν θα ξεχάσει το φοβερό δίδυμο του Κεμπ και Πέιτον.
Ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ και η παρέα του έκαναν φοβερά πράγματα το 1993 στον δρόμο μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ. Χρειάστηκαν 5 ματς για να αποκλείσουν τους Λέικερς, ενώ τα χρειάστηκαν κόντρα στους Σούπερσονικς, αφού επικράτησαν στο Game 7. To Φοίνιξ εκείνη τη σεζον είχε 62 νίκες στη regular season και είχε το καλύτερο offensive rating στη λίγκα. Ο Sir Charles είχε αναδειχθεί MVP, κάτι που πλήγωσε πολύ τον Τζόρνταν
Ο Μπάρκλεϊ ήταν εκπληκτικός στην postseason, ενώ σπουδαία δουλειά σε όλο τον δρόμο των ήλιων μέχρι τους τελικούς έκανε και ο Κέβιν Τζόνσον. Στο Φοίνιξ βρισκόταν και ο εξαιρετικός σουτέρ Dan Majerle με τα περισσότερα τρίποντα εκείνη τη σεζόν. Ομάδα με εξαιρετικές επιθετικές επιλογές, αλλά στον τελικό μίλησε ο Τζόρνταν και στο Game 6 ο Πάξον. Ο Μάικλ τελείωσε τους τελικούς με 41 πόντους μέσο όρο (40% τρίποντο), ενώ έβαλε 55 στο Game 4.
Οι Τζαζ έφτασαν σε 2 σερί τελικούς, το 1997 και το 1998, δυσκολεύοντας τον Μάικλ Τζόρνταν και την αρμάδα των Μπουλς. Αλλά οι Μορμόνοι της σεζόν 1996-97 κέρδισε περισσότερα ματς, ήταν καλύτερη σε επίθεση και άμυνα από εκείνη του 1997-98.
Μπορεί πέρα από τους Μαλόουν και Στόκτον να μην υπήρχε άλλος μεγάλος σταρ, ωστόσο η ομάδα είχε βάθος στον πάγκο. Έπαιζαν και οι 12 παίκτες πάνω από 10 λεπτά ανά ματς, πράγμα πολύ σπάνιο για σύνολο που διεκδικεί τίτλο. Ο Χόρνατσεκ βοηθούσε πολύ, ενώ ο Μαλόουν ήταν ο MVP. Η Γιούτα σκούπισε Κλίπερς και άφησε εκτός τους Λέικερς, ενώ δεν αντιμετώπισε πρόβλημα ούτε απέναντι στους Ρόκετς. Οι Τζαζ ήταν μια φοβερή ομάδα που όμως είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον Τζόρνταν, ο οποίος τους στέρησε τον... θρόνο για 2 σερί σεζόν με τα μαγικά του.
Το 1997 ο ΜJ τους... σκότωσε με 38 πόντους στο Game 5, το περίφημο Flu Game (έπαιζε με γρίπη), ενώ τους έδωσε το τελειωτικό χτύπημα με τους 39 πόντους και τα 11 ριμπάουντ που είχε στο 6ο παιχνίδι της σειράς.
