Η χριστουγεννιάτικη ποδοσφαιρική παράδοση στην Ουνιόν Βερολίνου! (vid)

Η Ουνιόν δεν είναι ένας «συνηθισμένος» ποδοσφαιρικός σύλλογος. Από την εποχή της Ανατολικής Γερμανίας, όταν η Ντιναμό Βερολίνου – ο… μισητός εχθρός – ήταν η ομάδα της Στάζι, οι οπαδοί της Ουνιόν ήταν τα «περιθωριακά στοιχεία» του καθεστώτος. Ήταν εκείνοι που με τα χρόνια χαρακτηρίστηκαν πολέμιοί του.

Όταν η Ουνιόν κέρδιζε ένα φάουλ, οι οπαδοί της φώναζαν «Die Mauer muss weg», «το Τείχος πρέπει να πέσει». Άνθρωποι εκείνης της εποχής, θυμίζουν ότι το «Stadion An der Alten Försterei» ήταν γεμάτο… διαφορετικότητα. Με τα χρόνια οι οπαδοί ανέπτυξαν μία εξίσου διαφορετική σχέση με τον σύλλογο. Με περηφάνια η Ουνιόν πλέον χαρακτηρίζεται μία από τις «Kult» ομάδες στην Γερμανία.

Οι επιτυχίες δεν ήρθαν μετά την ενοποίηση και μάλιστα κάποια στιγμή ο σύλλογος βρέθηκε στα όρια της καταστροφής. Ήταν το 2004, όταν η Ουνιόν υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 4η κατηγορία. Τα χρήματα για την αδειοδότηση δεν υπήρχαν και οι οπαδοί αποφάσισαν μία σειρά δράσεων, προκειμένου να συμπληρωθεί το ποσό. Η πιο γνωστή από αυτές ήταν το «μάτωσε για την Ουνιόν». Οργανώθηκε αιμοδοσία για τα νοσοκομεία του Βερολίνου και τα χρήματα που θα έπαιρνε κάθε οπαδός, θα πήγαιναν στα ταμεία του συλλόγου. Τελικά, τα κατάφεραν.

Στην διοίκηση τα προηγούμενα χρόνια είχαν βρεθεί άνθρωποι, που δεν είχαν δυνατούς δεσμούς με τον σύλλογο και επαφή με τους οπαδούς. Όλα αυτά, μέχρι την στιγμή που οι τελευταίοι αποφάσισαν να επέμβουν και με πρόεδρο τον – οπαδό – Ντιρκ Τσίνγκλερ όλα άλλαξαν.

Εκείνη την εποχή ξεκίνησε η πιο όμορφη χριστουγεννιάτικη ποδοσφαιρική παράδοση. «Μετά από κάποια αρνητικά αποτελέσματα, αποφασίσαμε απλά να βρεθούμε εμείς που ήμασταν μαζί κάθε βδομάδα στο γήπεδο και να ευχηθούμε ο ένας στον άλλο για τα Χριστούγεννα. Τότε, πρότεινα να το κάνουμε στο γήπεδο μία ημέρα πριν την παραμονή των Χριστουγέννων. Να ευχηθούμε και να τραγουδήσουμε», είπε στην Morgenpost o Τόρστεν Άιζενμπαϊζερ, που ήταν ένας από τους 89 ανθρώπους που έδωσαν τότε το παρών.

«Επισήμως το γήπεδο ήταν κλειστό, καθώς ο σύλλογος δεν είχε ενημερωθεί. Έτσι, αποφάσισα μόνος μου να κάνω την αρχή και να πηδήξω τον φράκτη, καθώς δεν βρήκαμε καμία πύλη ανοιχτή», θυμήθηκε ο Ντιρκ Τσιμίντσκε για την 23η Δεκεμβρίου του 2003.

Χρόνο με τον χρόνο η παράδοση συνεχίστηκε και κάθε φορά όλο και περισσότεροι μαζεύονταν. Άλλωστε, όταν επισκέπτεσαι το «Stadion An der Alten Försterei» η αίσθηση είναι διαφορετική. Ακόμη και ο δρόμος προς το γήπεδο έχει την δική του ιστορία. Πολλά καροτσάκια είναι γεμάτα με άδεια τενεκεδάκια μπύρας. Η απορία λύνεται, όταν μαθαίνεις ότι οι οπαδοί τα προσφέρουν σε αυτούς που τα μαζεύουν και στη συνέχεια τα πουλάνε ως ένα είδος αλληλεγγύης, ενώ το περιοδικό που θα αγοράσετε είναι παραγωγή των ίδιων των οπαδών και πιθανότατα θα σας το πουλήσει ένα μέλος της διοίκησης. Έτσι, θα μπορέσετε να του πείτε και τα παράπονά σας…

Στη συνέχεια θα συναντήσεις μία μεγάλη επιγραφή με περίπου 2.500 ονόματα. Δεν είναι θρύλων του παρελθόντος, αλλά τα ονόματα των οπαδών, που το 2008 προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για την ανακαίνιση του γηπέδου. Μετά από 140.000 εργατοώρες και 300 ημέρες όλα ήταν στην εντέλεια και έτσι όπως είχαν επιλέξει οι οπαδοί!

Το 2011, όμως, θα έπρεπε να αποπληρωθούν και τα δάνεια για την ανακαίνιση. «Πουλάμε την ψυχή μας», ήταν τα πρώτα λόγια του προέδρου στους οπαδούς, όμως δεν πρέπει να υπήρξε άλλη που αυτά τα λόγια αντιμετωπίστηκαν με χειροκροτήματα. Όπου «ψυχή», βάλτε το γήπεδο. Εκδόθηκαν, λοιπόν, 10.000 μετοχές προς 500 ευρώ η μία και διατέθηκαν για πώληση αποκλειστικά στους εγγεγραμμένους οπαδούς (που πλέον έχουν ξεπεράσει τις 11.000) και στους χορηγούς.

Χορηγούς; Ναι. Η Ουνιόν δεν μπορούσε να μείνει πίσω από αυτά που η εποχή επιτάσσει. Έτσι, το 2011 σταμάτησε ο κανόνας, που κράτησε για περίπου 5 χρόνια, και δαπανήθηκαν τα πρώτα χρήματα για μεταγραφή. «Οι χορηγοί μας είναι εξίσου σημαντικοί για εμάς, όσο και ο απλός οπαδός. Όμως, στο περιβάλλον μας μπορούμε να βάλουμε μόνο χορηγούς, οι οποίοι με τις καμπάνιες τους θα αντιπροσωπεύουν όλα όσα πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος και μόνο αν σέβονται τους οπαδούς μας. Η διαφορετικότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν καθόμαστε και ψάχνουμε τρόπους, ώστε να διαχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους. Απλά, έχουμε το δικό μας προφίλ», είχε πει ο Τσίνγκλερ στο περιοδικό 11Freunde.

Η διαφορά λοιπόν, στην παραπάνω κίνηση είναι ότι κανένας (είτε φυσικό πρόσωπο είτε εταιρεία) δεν μπορούσε να αγοράσει πάνω από 10 μετοχές. «Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί οι αποφάσεις να παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Στην Ουνιόν όλοι και καθένας ξεχωριστά είναι σημαντικοί. Όλοι χρειάζονται. Αυτό το συναίσθημα πολλές φορές δεν τον βρίσκεις ούτε στην κοινωνία», σχολίασε ο Σβεν Μίλε, μέλος του ΔΣ.

Αυτή η διαφορετικότητα, λοιπόν, γιορτάζεται κάθε φορά τα Χριστούγεννα. Την περασμένη Δευτέρα (23/12) 27.500 χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στο γήπεδο. Περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Οι πύλες ήταν ορθάνοιχτες για όλους, ενώ τυπώθηκαν μόλις 1.750 για την εξέδρα των VIP. Για λόγους ασφαλείας, μάλιστα, σε αρκετούς δεν επετράπη η είσοδος. Τραγουδούσαν για 90’ συν κάποιες… καθυστερήσεις, με τις φωνές τους να ενώνονται σε μία εκπληκτική... ασύμφωνη συμφωνία.

«Το εκτιμάς αφάνταστα να βρίσκεσαι εδώ. Δεν είναι μόνο η εκπληκτική ατμόσφαιρα, αλλά και η κατανόηση των οπαδών. Μόνο και μόνο να βλέπεις τόσους ανθρώπους να τραγουδούν μαζί και να κρατάνε κεριά είναι απίστευτο», είπε ο αμυντικός Κρίστιαν Στουφ, που ήταν ανάμεσα στο πλήθος.

Το ποδόσφαιρο μπορεί και πρέπει να δίνει όμορφες στιγμές ανά πάσα στιγμή και οι οπαδοί της Ουνιόν απλά έχουν καταφέρει να τις κάνουν όλες να μετράνε με μία απίστευτη... πινελιά μαγείας. Καλά Χριστούγεννα!

Follow me @entanovasilis