Ηλίας Κουτσουπιάς: The Ιtalian dream!

Ο Γιώργος Κουτσουπιάς έμεινε στην ιστορία ως παίκτης του ΟΦΗ για το γκολ που είχε πετύχει απέναντι στον Παναθηναϊκό, αφήνοντάς τον εκτός Ευρώπης. Ο πρώην αμυντικός των Κρητικών έκανε μάλιστα το βήμα και για το εξωτερικό, αφήνοντας την Κρήτη για την Στουρμ Γκρατς. Το μήλο... έπεσε κάτω από τη μηλιά και ο γιος, του Ηλίας, ερωτεύτηκε επίσης από μικρός την ασπρόμαυρη θεά. Και έχοντας την κατάλληλη καθοδήγηση, άνοιξε τα φτερά του από πολύ μικρός, έχοντας στόχο να καθιερωθεί σε ένα από τα ισχυρότερα ποδοσφαιρικά οικοδομήματα του πλανήτη. To ιταλικό.

Στον Πλατανιά, στον οποίο πήγε μετά τον ΟΦΗ, έπαιξε με παιδιά που ήταν μεγαλύτερης ηλικίας από εκείνον και σε ηλικία 16 ετών, ο Ηλίας Κουτσουπιάς έκανε το καλοκαίρι το βήμα για την Βίρτους Εντέλα, προκειμένου να ενταχθεί, σε πρώτο στάδιο, στην Primavera. την ομάδα των νέων της. Δεν χρειάστηκε να κάνει και πολλά για να τους πείσει, καθώς ξεχώρισαν αμέσως την ικανότητά του και έτσι του προτάθηκε να ενταχθεί άμεσα στην ομάδα που πέρυσι έφτασε μέχρι τον τελικό του Coppa Italia Primavera, για να ηττηθεί τελικά από τη Ρόμα.

Η Εντέλα γενικότερα έχει παράδοση στην ανάδειξη και προώθηση ταλέντων στην πρώτη ομάδα και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που έκαναν τον νεαρό μέσο να επιλέξει την Βόρεια Ιταλία, πάνω που το όνομά του είχε αρχίσει να συζητιέται και αλλού. Το... scout report άλλωστε μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την ικανότητά του εντός γηπέδου. Και λίγους μήνες μετά, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο για 3.5 χρόνια.

Αυτό που απέδειξε στην κουβέντα που κάναμε, είναι πως αποτελεί ένα παιδί εξαιρετικά συγκροτημένο, συνειδητοποιημένο και έτοιμο να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά του. Ο πολλά υποσχόμενος μέσος μιλάει στο gazzetta.gr για τον τρόπο που προσεγγίζουν στην Εντέλα τις μικρές ηλικίες, το τι συνάντησε στην ομάδα της Serie B, καθώς και για την ιταλική ποδοσφαιρική κουλτούρα γενικότερα.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις την Ιταλία και την Εντέλα συγκεκριμένα;

«Εγώ είχα βάλει στόχο να φύγω κάποια στιγμή από τον Πλατανιά και γενικότερα από την Κρήτη. Σε έναν αγώνα που με είδαν είπαν ότι υπάρχει η επιλογή να έρθω εδώ για δοκιμαστικά. Στην αρχή το είδα πιο πολύ ως εμπειρία. Με επέλεξαν όμως και μετά το σκέφτηκα σαν επιλογή. Ήταν μια ομάδα Serie B, της οποίας η Primavera πέρυσι έφτασε μέχρι τον τελικό Κυπέλλου. Οι ακαδημίες προωθούν τα παιδιά και γενικά σαν ομάδα κάνει πολύ καλή δουλειά, οπότε το αποφάσισα».

Εντάχθηκες αρχικά στα τμήματα υποδομής της Εντέλα, πριν υπογράψεις επαγγελματικό συμβόλαιο μαζί της. Θα ήθελα να μας περιγράψεις λίγο που ξεχωρίζεις εσύ τις διαφορές στην προσέγγιση προς τους νεότερους σε σχέση με την Ελλάδα και τι ήταν αυτό που σε κέρδισε.

«Εδώ πέρα γενικά προσέχουν πάρα πολύ τα παιδιά. Και όταν δουν ότι κάποιος δουλεύει και έχει μέλλον, τα πάει καλά και ανταπεξέρχεται, κάνουν τα πάντα για να τον κρατήσουν. Κύριος στόχος είναι να ανεβάσουν τα παιδιά στην πρώτη ομάδα βήμα-βήμα και μετά βέβαια να το εκμεταλλευτούν αυτό για να βγάλουν χρήματα από πωλήσεις. Σου παρέχουν ό,τι είναι δυνατόν από γιατρούς και ό,τι άλλο χρειαστείς. Κάνουν τα πάντα για να έχει ο ποδοσφαιριστής ό,τι χρειαστεί για να τα πάει καλά. Επίσης εδώ είναι σημαντικό και το αποτέλεσμα στους αγώνες, κάτι που στην Ελλάδα δεν υπήρχε γενικότερα. Σε κάθε αγώνα παρακολουθούμαστε από ανθρώπους της Εντέλα και όχι μόνο, από άλλους ανθρώπους του ποδοσφαίρου κτλπ. Στην Ελλάδα, τουλάχιστον στον ΟΦΗ και στον Πλατανιά, δεν υπήρχε τόσο απαίτηση να νικήσουμε όσο το να κάνουμε μια καλή και αξιοπρεπή εμφάνιση. Εδώ τους νοιάζει και η βαθμολογία και όλα. Υπάρχει ένα σύστημα, έρχονται πολλοί μάνατζερς και άλλες ομάδες που κοιτάζουν παίκτες και βλέπουν την βαθμολογία. Μια ομάδα με λίγους βαθμούς δεν θα την δουν τόσο. Δεν λένε ότι πάμε για πρωτάθλημα, αλλά κοιτάζουμε να είμαστε αξιοπρεπείς και να πάρουμε το αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα έλεγαν ότι μετράει πιο πολύ η παρουσία και το αποτέλεσμα αν είναι να έρθει, θα έρθει αλλά δεν ξέρω αν είναι έτσι».

Πώς είναι γενικότερα τα πράγματα εκεί σε σχέση με αυτά που έβλεπες στην Ελλάδα;

«Σε σχέση με Ελλάδα ξεχωρίζει η οργάνωση και εδώ και στο εξωτερικό γενικότερα. Είναι διαφορετικά και τα οικονομικά, υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά οπότε γι' αυτό και το ποδόσφαιρο εδώ, παρότι δεν ήταν όπως ήταν πριν κάποια χρόνια, το εξελίσσουν πολύ, ειδικά με τους μικρούς. Είναι ένα θέμα που το κοιτάνε πάρα πολύ».

Ταιριάζει η ιταλική ποδοσφαιρική κουλτούρα σε παιδιά από την Ελλάδα που έχουν θέληση και δίψα για δουλειά;

«Ο καθένας είναι διαφορετικός. Εμένα μου έχει ταιριάξει απόλυτα. Δεν ήταν βέβαια όλα ρόδινα και εύκολα στην αρχή, αλλά νομίζω πως όταν έχει κάποιος όρεξη για δουλειά, όπου και να πάει θα τα καταφέρει. Η ιστορία θα το δείξει».

Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί 16 ετών να φύγει εκτός Ελλάδας; Είχες στην αρχή προβληματισμούς και ανησυχίες; Με το θέμα του σχολείου τι κάνεις;

«Στην αρχή ναι, είχα προβληματισμούς. Όπως ο καθένας πιστεύω. Εγώ έφυγα κι από ένα νησί που καλώς ή κακώς είναι πιο δύσκολο, γιατί είναι όλα πιο κοντινά και πιο ωραία. Ήταν λίγο δύσκολο να αφήσω την πόλη, την οικογένεια, τους φίλους και όλα. Αλλά βάζοντας κάτω τη λογική και μετά από πολλές συζητήσεις με τους γονείς μου, αποφάσισα ότι από τη στιγμή που είναι αυτό που μου αρέσει, οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ή έρχομαι και κυνηγάω το όνειρό μου, είτε μένω στην Ελλάδα και οι πιθανότητες είναι πολύ λιγότερες. Σχολείο εδώ δεν πηγαίνω, τα πρωινά κάνω προπονήσεις. Διαβάζω κάποια πράγματα μόνος μου και στο τέλος του χρόνου δίνω εξετάσεις. Στόχος μου είναι να πάρω το απολυτήριο και να μάθω τη γλώσσα άριστα, ώστε κάποια στιγμή να περάσω σε ένα πανεπιστήμιο».

Ας γυρίσουμε λίγο στην Ελλάδα και στα πρώτα σου βήματα. Γιατί επέλεξες να πας στον ΟΦΗ; Είχε να κάνει και με το παρελθόν του πατέρα σου;

«Ήμασταν στο Ηράκλειο και οι επιλογές ήταν ούτως ή άλλως λίγες. Λόγω του πατέρα μου λοιπόν επέλεξα κατευθείαν τον ΟΦΗ. Είναι και η ομάδα της καρδιάς μου, με αυτή μεγάλωσα, οπότε την επέλεξα απευθείας».

Το ότι ο πατέρας σου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, πετυχαίνοντας μάλιστα και ένα ιστορικό γκολ, σε βοήθησε στην εξέλιξή σου ή σου δημιούργησε περισσότερο άγχος;

«Και τα δύο! Οι συμβουλές που έπαιρνα από τον πατέρα μου και οι συζητήσεις μας με έχουν βοηθήσει σε πολλά πράγματα από μικρό. Νομίζω πως αν δεν υπήρχε ο πατέρας μου δεν θα ήμουν εδώ για πολλούς λόγους και το ξέρει και ο ίδιος. Και από την άλλη υπάρχει πίεση, όταν έχει όλη αυτή την ιστορία στο Ηράκλειο και στην Κρήτη γενικότερα λόγω του γκολ που είχε πετύχει. Από ένα σημείο και μετά όμως είμαι μόνο περήφανος και μόνο στόχο έχω να τον ξεπεράσω κάποια στιγμή!».

Από την αρχή έπαιζες ως μέσος; Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο εξάρι ή οκτάρι και τι είναι αυτό που προτιμάς να κάνεις μέσα στο γήπεδο;

«Πιο πολύ οκτάρι, αν και εδώ παίζω εξάρι. Μου αρέσει να είμαι πιο επιθετικός και αυτό που κοιτάω είναι να βοηθάω την ομάδα μου πάντα σε ό,τι χρειάζεται».

Εσύ είχες την τύχη να προχωρήσεις στο ποδόσφαιρο έχοντας την καθοδήγηση ενός «ποδοσφαιρανθρώπου». Σε πολλά παιδιά όμως οι χειρισμοί των γονέων που προσπαθούν να παρακάμψουν και τους προπονητές δημιουργεί σοβαρά ζητήματα και λάθος ποδοσφαιρική κουλτούρα. Είναι θεωρείς αυτό ένα από τα βασικά ζητήματα της ποδοσφαιρικής μας παιδείας;

«Η αλήθεια είναι ότι και εδώ υπάρχουν τέτοια κρούσματα. Γονείς που θα φωνάξουν εκτός γηπέδου και κτλπ, σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια από την Ελλάδα, όπου έχω δει περιστατικά με γονιό έτοιμο να μπει μέσα. Εμένα με βοήθησε πολύ που είχα αυτή την υποστήριξη από τον πατέρα μου, αλλά το είδα σε άλλα παιδιά αυτό που λέτε και δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει εύκολα. Σίγουρα ένα παιδί μπορεί να το επηρεάσει πολύ ένας γονιός που συμπεριφέρεται έτσι, αλλά από εκεί και έπειτα εξαρτάται πολύ κι από το κάθε παιδί, από το χαρακτήρα του. Ο καθένας μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά. Μακάρι να μην υπήρχε, αλλά όπως σας είπα συμβαίνουν και αλλού αυτά».

Ποιον παίκτη θαυμάζεις περισσότερο στη θέση σου και με ποιον προπονητή θα ήθελες να δουλέψεις περισσότερο;

«Στη θέση μου τον Πογμπά και τον Ινιέστα, αλλά είδωλό μου από μικρός ήταν ο Ροναλντίνιο, με αυτόν μεγάλωσα. Σαν προπονητή ο Γκουαρδιόλα φαίνεται εξαιρετικός!».

Αν σε ρωτούσε ένα παιδί 15-16 χρονών τη συμβουλή σου που είχε πρόταση από το εξωτερικό για το αν είναι σωστή η ηλικία αυτή για να το πραγματοποιήσει τι θα του απαντούσες;

«Θα του απαντούσα ότι σίγουρα είναι μια καλή επιλογή, αλλά εξαρτάται και από τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά».

Η προσαρμογή σου πώς ήταν;

«Από όταν ήρθα κατευθείαν τα παιδιά ήταν κοντά μου. Με υποδέχθηκαν πολύ καλά. Κάνω παρέα και με το παιδί που μένουμε μαζί στο δωμάτιο και γενικά είμαι πολύ καλά εδώ, είναι οικογενειακό το κλίμα και με έχει βοηθήσει πολύ».

Τι σου αρέσει να διαβάζεις; Θεωρείς ότι το σκάκι βοηθά τη σκέψη σου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στο ποδόσφαιρο;

«Στον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει αν διαβάζω περισσότερο κάποιες βιογραφίες, αυτή τη στιγμή διαβάζω του Μέσι για παράδειγμα. Το σκάκι εμένα με βοηθάει, παίζω με το παιδί που είμαστε μαζί στο δωμάτιο πριν από αγώνες. Λαι επειδή εξασκείς το μυαλό πάρα πολύ καλά και επειδή είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής που πάντα μου άρεσε να παίζω, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι είμαι πολύ καλός».

Θα γύριζες στην Ελλάδα αν ερχόταν πρόταση από κάποια «μεγάλη ομάδα»;

«Αυτή τη στιγμή θα έλεγα όχι. Για το μέλλον δεν μπορώ να πω, η ιστορία έχει δείξει ότι τα φέρνει περίεργα τα πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι εδώ και μακάρι να έχω την δυνατότητα να μείνω».

Πώς θα έβλεπε ο τωρινός Ηλίας για να είναι απόλυτα ικανοποιημένος τον Ηλία μετά από δέκα χρόνια;

«Αυτοί είναι κάποιοι στόχοι που καλύτερα να τους κρατήσω για τον εαυτό μου. Βήμα-βήμα και βλέπουμε που θα φτάσουμε, στην τελική 16 χρονών παιδί είμαι, δεν έχω καταφέρει και τίποτα. Θα ήθελα με την ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους μου τους προπονητές και ιδιαίτερα τους Κουνδουράκη, Μανιδάκη, Παντζαρίδη, Πλεσίτη την ομάδα του Πλατανιά και την οικογένεια του φίλου μου Γιάγκου που με φιλοξενούσε τον 1.5 χρόνο που έπαιζα στον Πλατανιά».