Μπόγρης: «Δουλεύω πολύ σκληρά»

Η συνέντευξη του Γιώργου Μπόγρη στην εφημερίδα DiariAndorra:

-Ήταν το καλύτερό σου παιχνίδι μέχρι τώρα;
«Ναι. Για μένα όμως το πιο σημαντικό είναι ότι νίκησε η ομάδα».

-Κατάφερες να περιορίσεις τον Ερνανγκόμεθ, ο οποίος ήταν από τους παίκτες που είχαν διακριθεί τις προηγούμενες εβδομάδες. Είχες κάνει κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία;
«Όχι… Όπως κάθε εβδομάδα, ο προπονητής μας είπε ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να συγκεντρωθούμε σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Και αυτό κάναμε όλοι».

-Θα πρέπει να διατηρηθείτε σε αυτό το επίπεδο…
«Φυσικά… Η νίκη αυτή μας δίνει φτερά, αλλά θα πρέπει να συνεχίσουμε έτσι. Δεν ήταν εύκολο μέχρι στιγμής, γιατί είμαστε μια νέα ομάδα. Για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι ότι παίξαμε και πάλι ως ομάδα. Σε αυτό το παιχνίδι θυσιαστήκαμε για την ομάδα. Ο Ναβάρο για παράδειγμα που είναι ο πρώτος μας σκόρερ, σε αυτό το παιχνίδι έγινε και δημιουργός με 7 ασίστ. Ή άλλοι παρά το ότι μπορεί να είχαν κάποιο πρόβλημα λένε «δεν πειράζει, καλή προσπάθεια, πάμε για το επόμενο». Αυτές οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά».

-Είναι δύσκολο να δεχθείς την ήττα;
«Είναι μπάσκετ και όλα μπορεί να συμβούν. Υπήρξαν παιχνίδια που δεν είχαμε τύχη, όπως απέναντι στη Βαλένθια. Πιστεύω ότι θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας αυτό το μήνα που πέρασε και να κοιτάξουμε τη συνέχεια. Κανείς δεν νιώθει καλά όταν χάνει».

-Νιώθεις καλύτερα όταν παίζεις άμυνα; Διαβάζεις τι λένε για σένα;
«Δεν μιλάω ισπανικά και δεν διαβάζω ισπανικά, οπότε δεν ξέρω τι λέγεται ή τι γράφεται για μένα. Παίζω το παιχνίδι όπως ξέρω. Αν κάποιος είναι ευχαριστημένος είμαι κι εγώ. Αν όχι θα συνεχίσω να δουλεύω και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό».

- Νιώθεις ότι βελτιώνεσαι;
«Ναι… Και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δουλεύω πολύ σκληρά και πιστεύω ότι τώρα με τον Τζαβάι θα βελτιωθώ ακόμη περισσότερο, γιατί θα προπονούμαι μαζί του κάθε μέρα. Θα ανέβει το επίπεδο της ομάδας. Είναι καλό να είσαι κοντά σε μεγάλους παίκτες».

-Κατά πόσο έχεις προσαρμοστεί στην Ανδόρρα;
«Είναι αρκετά διαφορετικά σε σχέση με ότι έχω συνηθίσει. Κάνει αρκετό κρύο, είμαι μόνος μου εδώ και δεν έχω συνηθίσει έτσι… Αλλά με το μυαλό στο μπάσκετ, ο χρόνος «πετάει». Μου αρέσει το φαγητό εδώ, κάποιες συνήθειες και η ζωή… Και τώρα περιμένω και την οικογένειά μου να με επισκεφθεί για τα Χριστούγεννα, κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο».