Ο Ντιγκινί βρήκε τον παράδεισο στη Superleague

''Εδώ παίζεις στην έδρα σου και με Cash Out* '' *Ισχύουν Όροι και Προυποθέσεις

Όλα ξεκίνησαν σε ηλικία πέντε ετών. Τότε, μικρό παιδάκι ακόμα, έτρεχε σαν παλαβό πίσω από μια μπάλα, στην παραλιά, στον κήπο του σπιτιού, σε μια αλάνα. Ήταν σε αυτή τη φάση που έχουν βρεθεί οι περισσότεροι πιτσιρικάδες, μέχρι να βγει η μαμά τους έξω και να τους καλέσει να σταματήσουν και να πάνε σπίτι κι εκείνοι ζητούν μια φάση ακόμα. «Ένα γκολ ακόμα». Από τότε ο ο Νικολά Ντιγκινί έχει βάλει πολλά γκολ, όχι μόνο ένα. Το μεγαλύτερο όμως το πέτυχε όταν κατάλαβε τι πρέπει να κάνει, για να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο. Να φύγει από την αλάνα και να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο.

ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΓΚΟΛ ΣΤΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΤΟΥ

Γεννημένος το 1988 στο Σαν Ζερμέν εν Λαΐγ, προάστιο στο δυτικό Παρίσι, ο Ντιγκινί δεν άργησε να ανακαλύψει τον «έρωτά» του για τη «στρογγυλή θεά». Πρώτη του ακαδημία, αυτή της Ασέρς και μετά στα τμήματα υποδομής της Παρί Σεν Ζερμέν, πριν αναγκαστεί να εγκαταλείψει την «Πόλη του Φωτός» για τη Ναντ, όταν μετακόμισαν οι γονείς του. Εκεί έπαιξε μπάλα ως τα 14, προσπαθώντας να «μεγαλώσει» και να μάθει το μάλλον αδύναμο κορμί του (σ.σ σήμερα είναι 1.79) να κοντράρεται, να χτυπάει και να αντέχει.

Όλα αυτά ως τα 17, όταν η Vannes τον υποδέχθηκε και του έδωσε την ευκαιρία στη Ligue 2. Λίγο πριν κλείσει τα 19, έκανε το ντεμπούτο του στην κατηγορία και σκόραρε. Ωραία ιστορία, θαυμάσιο ξεκίνημα, που δυστυχώς δεν είχε συνέχεια. Αυτό ήταν το μοναδικό γκολ του στη σεζόν με τις 29 συμμετοχές, που πάντως του έδωσαν την ευκαιρία να αρχίσει να «ψήνεται».

Αυτό ήταν το όχημα στο οποίο θα ανέβαινε για να «φτιάξει» την καριέρα του. Δεν τα κατάφερε. Λίγες συμμετοχές στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας, ακόμα λιγότερα γκολ, με τις σεζόν του ως το 2014 να σημαδεύονται από τραυματισμούς και προβλήματα, που τον καθιστούσαν «ανέτοιμο».

Το σημαντικότερο επίτευγμά του ήταν ότι σε ένα παιχνίδι απέναντι στη Μετς τον Ιανουάριο του 2013, όταν ο τερματοφύλακας της ομάδας του έκανε πέναλτι και αποβλήθηκε στο 91’, με τις αλλαγές να έχουν ολοκληρωθεί, έκατσε στο τέρμα κι απέκρουσε τη μπάλα, γνωρίζοντας την αποθέωση! Δυο εβδομάδες αργότερα, έκανε καρέ τερμάτων στο 5-0 επί της Quevilly, μένοντας για λίγο στον «αφρό». Για λίγο όμως.

Κατά τ’ άλλα, ουδέν. Στην τρίτη του σεζόν σκόραρε 4 γκολ, αλλά η Vannes υποβιβάσθηκε στην National 3. Αφού έπαιξε δυο σεζόν (4 και 5 γκολ αντίστοιχα), βρέθηκε στην Poire-sur-Vie, ξανά στην 3η κατηγορία. Ο λιγνός μεσοεπιθετικός είχε γίνει απλά κάποιος «που έβαλε γκολ στο ντεμπούτο του» και το χειρότερο ήταν πως, στην προσπάθειά του να αναδειχθεί και να φτάσει σε επίπεδο Ligue 1, κινδύνευε να του μείνει η «στάμπα». Ο Ντιγκινί έπρεπε να το πάρει απόφαση και να επαναπροσδιορίσει την πορεία του, μετά από 25 παιχνίδια με 6 γκολ και 8 ασίστ με τη φανέλα της Poire-sur-Vie.

ΓΑΛΛΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ, ΕΥΚΟΛΟ «ΔΙΠΛΟ»

«Στην Ελλάδα, οι ομάδες και οι οπαδοί δεν δίνουν σημασία στο βιογραφικό: εάν δεν εξαπατήσουμε και δεν δώσουμε ό,τι έχουμε στα παιχνίδια, θα ανταμειφθούμε», δήλωνε σε συνέντευξή του σε γαλλικό ΜΜΕ εν μέσω της παρουσίας του στον Πανθρακικό, στον οποίο βρέθηκε, όταν την «έψαξε» μακριά από την πατρίδα του.

«Κουμπάρος» στη γνωριμία με τους Θρακιώτες ήταν ο Μοχάμεντ Μπεν, που είχε επίσης φύγει από τη Vannes για τη Βέροια και του μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την Ελλάδα. Ο Ντιγκινί σκέφτηκε «δεν έχω και τίποτα να χάσω» και βρέθηκε στη Superleague.

«Είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω μια νέα χώρα, έναν νέο πολιτισμό, έστω κι αν αυτό δεν συνέβη σε ένα οικονομικό eldorado. Στην Ελλάδα έχουμε προβλήματα πληρωμών, αλλά η ποιότητα ζωής είναι πολύ ευχάριστη και αξίζει τον κόπο η αθλητική πρόκληση», διηγούταν το 2016. Ήταν τότε που είχε «κλείσει» τον κύκλο του στην Κομοτηνή, τον πρώτο του ως πετυχημένο. 57 συμμετοχές, 8 γκολ και 5 ασίστ σε δυο σεζόν και ο Ατρόμητος είχε δει «κάτι» σ’ αυτόν, «καπαρώνοντάς» τον πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η σεζόν 2015/16.

ΑΤΥΧΟΣ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

«Οι κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα θα στέκονταν στη Ligue 1 στη Γαλλία. Βλέπεις πως εδώ έρχονται παίκτες σαν τον Καμπιάσο, τον Σαβιόλα, τον Μπερμπάτοφ, τον Μπεργκ, τον Λε Ταλέκ, που θα τον έχω συμπαίκτη». Εκεί θα έπαιζε κι αυτός λοιπόν, με τους καλύτερους, αφού ο τότε προπονητής των Περιστεριωτών, Τραϊανός Δέλλας, ήθελε να τον κάνει «ζευγαρώσει» στην επίθεση των Περιστεριωτών με τον τελευταίο, που τον πήρε εξαρχής «από κοντά».

Τα πράγματα πάντως δεν θα κυλούσαν ιδανικά κι ανέφελα για τον νεοαποκτηθέντα, που εκτός της προσαρμογής του στη νέα ομάδα, έπρεπε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα στους κοιλιακούς, που ήρθε να τον συναντήσει με το που φόρεσε τη φανέλα της. Τρεις συμμετοχές λοιπόν κι εκτός δράσης, μέχρι που τον Ιανουάριο αποφάσισε να μπει στο χειρουργείο. Είχε χάσει δρόμο, αλλά ήταν πια υγιής, χωρίς αστερίσκους και ερωτηματικά.

Με 10 συμμετοχές με το «αστέρι» και 4 γκολ, οι αριθμοί του δεν είχαν σχέση με τις προηγούμενες σεζόν του στον Πανθρακικό. Δεδομένων των συνθηκών πάντως, κατάφερε να κάνει καλό «φίνις» στη σεζόν, σκοράροντας απέναντι στη Βέροια, τον Πανιώνιο και τον Πλατανιά και να κερδίσει την εμπιστοσύνη για την επόμενη σεζόν.

Μιλώντας στους συμπατριώτες του, δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του για τη συνέχειά του στην Ελλάδα. Αισθανόταν πια καλύτερα σαν αθλητής, απολάμβανε το ποδόσφαιρο, ενώ έπαιξε σε πολύ καλύτερη ομάδα απ’ αυτή που θα μπορούσε να φτάσει ως «ταβάνι» στη Γαλλία. «Είμαι καλύτερα οικονομικά, αθλητικά, ψυχολογικά, σε όλα, συγκριτικά με τη Γαλλία. Η ζωή εδώ είναι ωραία, ο καιρός εξαιρετικός, ο κόσμος καλοσυνάτος, το φαγητό υπέροχο, οι γυναίκες όμορφες! Η ποιότητα ζωής μου είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με το παρελθόν», έλεγε τον περασμένο Ιούνιο ο 28χρονος πια Ντιγκινί.

Έστω κι αν ο Ατρόμητος πέρυσι δεν κατέκτησε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, ο Γάλλος καθιερώθηκε στο Περιστέρι. Κι αν κανείς δεν περίμενε το «όνειρο» της τρέχουσας σεζόν, αυτή ήρθε και ο ίδιος «εκτοξεύθηκε». Ο Νταμίρ Κάναντι τον εμπιστεύθηκε ως εξτρέμ κι εκείνος κατάφερε να φανεί αντάξιος, μετρώντας ως τώρα 9 γκολ κι 7 ασίστ. Έκανε αυτά που δεν γινόταν να καταφέρει στη Γαλλία, όπου «αν δεν πετύχεις 15 γκολ, κανείς δεν ασχολείται μαζί σου».

ΕΝΑΣ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Στο 100ο του εν Ελλάδι παιχνίδι, τα τρία γκολ απέναντι στον Πλατανιά, που ήταν και το πρώτο του χατ τρικ με τη φανέλα του Ατρόμητου, ήρθαν για να δείξουν την καλή του κατάσταση, ως αποτέλεσμα της εξαιρετικής φετινής του σεζόν, που δεν αποκλείεται να κλείσει ακόμα καλύτερα, στους εναπομείναντες αγώνες με Λεβαδειακό και Κέρκυρα.

Η επιλογή του λοιπόν να μετακομίσει στην Ελλάδα, να χαμηλώσει τον πήχυ του και να δουλέψει δικαιώνεται. Τώρα πια, δικαιολογημένα είναι σε θέση να κάνει αυτό που υποστήριζε παλαιότερα:

«Αν είχα έναν νεαρό συμπατριώτη μου ποδοσφαιριστή, θα του πρότεινα σίγουρα να ζήσει μια εμπειρία στο εξωτερικό, αν αυτή του δοθεί. Για την ακρίβεια, αυτό θα το έλεγα σε κάθε νέο παίκτη, που παίζει στα τμήματα υποδομής μιας γαλλικής ομάδας και περιμένει μάταια την ευκαιρία: μην διστάσετε να φύγετε! Στη χειρότερη περίπτωση, θα αποκτήσετε μια μοναδική εμπειρία ζωής, στην καλύτερη περίπτωση, θα έχετε μια αθλητική επιτυχία που δεν θα είχατε στη Γαλλία. Εγώ αυτό έζησα και πλέον το απολαμβάνω, ενώ εργάζομαι σκληρά για να πάω ψηλότερα».

Το συμβόλαιό του λήγει, αλλά το κλίμα για εκείνον είναι παραπάνω από θετικό. Οι πρώτες συζητήσεις έχουν ήδη γίνει και όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να φοράει τη φανέλα του Ατρόμητου, μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του. Κοιτώντας μπροστά του, θα δει το Europa League και τις νέες προκλήσεις, ενώ με μια ματιά πίσω του θα ξεχωρίσει ικανοποιημένος την πολλή δουλειά, τις γενναίες αποφάσεις και τα αποτελέσματά τους. Στο Περιστέρι έγινε αυτός που ήθελε, ο Ντιγκινί που ονειρευόταν, όταν ερχόταν από τα αζήτητα και κατάφερε να μπει στον «χάρτη».