Χαραλαμπόπουλος: Από το «γαλανόλευκο» ζενίθ, στο... συλλογικό ναδίρ

ΑΕΚ - Σέλτικ! Με υψηλές αποδόσεις και πολλά ειδικά στοιχήματα! (21+)

Λένε πως όταν μια σχέση δεν προχωράει, όσο καλή θέληση και να υπάρχει, τότε το σοφό δεν είναι να την... τραβήξεις από τα μαλλιά, αλλά να βάλεις ένα τέλος.

Κάτι τέτοιο φαίνεται πως θα γίνει και στην περίπτωση των Βασίλη Χαραλαμπόπουλου και Παναθηναϊκού.

Όσο καλή θέληση κι αν υπάρχει, όσο κι αν τα αισθήματα ήταν κι είναι αμοιβαία, το πράγμα φαίνεται πως δεν... τραβάει πια.

Παίκτης και ομάδα θα συζητήσουν σύντομα για το μέλλον τους, το οποίο, όπως διαφαίνεται, δεν θα είναι κοινό, αφού υπάρχει το ενδεχόμενο ο 21χρονος φόργουορντ, όχι απλά να δοθεί δανεικός, αλλά να μείνει ακόμα κι ελεύθερος.

Το gazzetta.gr κάνει μια αναδρομή στην πορεία του παίκτη και αναζητά τα αίτια του τέλους.

Ο Χαραλαμπόπουλος είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον ανθρώπων και ομάδων του μπάσκετ από πολύ μικρός.

Το «τριφύλλι» ήταν, όμως, αυτό που κέρδισε την καρδιά του ξανθού αγοριού με τα γαλάζια μάτια και απέσπασε την υπογραφή του το 2012, όταν ακόμα ήταν 15 ετών. Τότε, έκανε και το ντεμπούτο του με τα πράσινα, κόντρα στον Πανιώνιο, για τα προημιτελικά Κυπέλλου (26/09/12).

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η «πράσινη» ΚΑΕ ανακοίνωσε την οκταετή (!) επέκταση στον Αιγαλεώτη παίκτη, δείχνοντάς του απόλυτη εμπιστοσύνη και δίνοντάς του το δικαίωμα να κυνηγήσει το όνειρό του στο ΝΒΑ (αλλά να επιστρέψει μόνο σε αυτή, αν δεν τα κατάφερνε). Μάλιστα, τότε είχε ειπωθεί η ιστορική, αλλά και ρομαντική, ατάκα από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, «αν στην επόμενη πεντεατία δεν πάρουμε Euroleague με τον Χαραλαμπόπουλο, να μη με λένε Γιαννακόπουλο».

Και ποιος να τον αδικήσει, άλλωστε; Όταν έχεις στις τάξεις σου ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού, αλλά και του ευρωπαϊκού, μπάσκετ, τότε το μόνο που έχεις είναι μεγάλες βλέψεις και απίθανα όνειρα.

Με το πέρασμα των χρόνων, όμως, ο κόσμος έβλεπε έναν... μαραζωμένο σε συλλογικό επίπεδο Χαραλαμπόπουλο, κι έναν αναγεννημένο σε εθνικό. Όχι, δεν εννοούμε πως δεν άρπαζε τις ευκαιρίες, ούτε πως έμπαινε παρκέ και... βαριόταν. Απλά αυτό το breakthrough με τα γαλανόλευκα δεν ήταν κατάφερε να γίνει εμφανές με τα πράσινα.

Το γεγονός πως με τις μικρές εθνικές, ο γεννηθείς στις 06/01/97 αθλητής έχει γευτεί μόνο επιτυχίες, με τον ίδιο μεγάλο πρωταγωνιστή, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι, άλλωστε.

• Χάλκινο το 2013 με την Εθνική Παίδων στο Eurobasket.
• Τέταρτος στο Παγκόσμιο με την Εφήβων και την ίδια χρονιά πρωταθλητής στο Ευρωπαϊκό του Βόλου, MVP του τουρνουά, μέλος της καλύτερος πεντάδας και καλύτερος φόργουορντ στη διοργάνωση.
• Τρίτη θέση κι ακόμα ένα χάλκινο με τους Νέους στο Ευρωπαϊκό Β' Κατηγορίας στη Χαλκίδα, ξανά MVP και μέσα στην καλύτερη πεντάδα το 2016.
• Στην κορυφή της Ευρώπης με τους Νέους το 2017 στην Κρήτη. Ξανά MVP. Ξανά στην καλύτερη πεντάδα. Για να μην ξεχάσουμε το ότι ήταν και αρχηγός των ομάδων.
• Και ήρθε και το ντεμπούτο με την Ανδρών στις 04/07/16, στο Προολυμπιακό του Τορίνο, κόντρα στο Ιράν.

Τι έφταιξε, όμως, και πάντα κάτι έλειπε από την καταξίωση στο «τριφύλλι»; Κι αν όχι η καταξίωση, έστω αυτό το... κάτι, που θα τον έφερνε στο προσκήνιο και θα έδειχνε ότι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις.

Ήταν η πίεση και το άγχος που μπορεί να νιώθει ένα νέο παιδί, όταν ένας τόσο μεγάλος σύλλογος έχει προσδοκίες από αυτόν κι όταν όλοι σε αποκαλούν τον επόμενο «Διαμαντίδη» και «Αλβέρτη» (όσον αφορά την σύνδεση των Ελλήνων με την ομάδα);

Ήταν η εμπιστοσύνη που δεν έδειξαν προπονητές, φοβούμενοι το «ρίσκο» χρησιμοποίησης ενός νεαρού παίκτη, για να μην «θυσιάσουν» αποτελέσματα;

Ήταν θέμα νοοτροπίας; Λάθος χειρισμών; Ήταν η στιγμή που έρχεται μια μεγάλη ευκαιρία στη ζωή σου, δεν ξέρεις πως να την διαχειριστείς και τελικά καταλήγεις στο αντίθετο αποτέλεσμα, από αυτό που ήθελες;

Δεν ήταν οι συνθήκες ιδανικές και ήταν όλα απλά θέμα timing; Ήταν οι ατυχίες; Μην ξεχνάμε πως είχε έναν τραυματισμό (κοιλιακοί), ο οποίος άργησε να αντιμετωπιστεί, με αποτέλεσμα να χάσει το πρώτο μέρος της σεζόν πέρυσι στον ΠΑΟΚ, όπου και ήταν δανεικός.

Οι αριθμοί του με τα χρόνια

Μετά τις συζητήσεις που θα γίνουν με τον Παναθηναϊκό κι αφού διευθετηθεί τι θα γίνει με το πολύ καλό συμβόλαιό του, ο Χαραλαμπόπουλος, αν δεν δοθεί ξανά δανεικός, θα αναζητήσει ως ελεύθερος τον επόμενο προορισμό του.

Το Λαύριο, το οποίο έχει έναν προπονητή (Χρήστος Σερέλης) ο οποίος ξέρει πως να αναδεικνύει παίκτες, έχει εκφράσει το ενδιαφέρον του. Το Περιστέρι, το οποίο έχει στον πάγκο του τον άνθρωπο που τον πρωτοεμπιστεύτηκε στο «τριφύλλι» (Αργύρης Πεδουλάκης) έχει πράξει το ίδιο.

Ακόμα και άλλες ομάδες τον βολιδοσκοπούν, αλλά το... μυστήριο θα λυθεί το αμέσως επόμενο διάστημα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν κάτι τελειώνει, γίνεται η αρχή για κάτι καινούριο.

Ο Χαραλαμπόπουλος είναι από τα παιδιά που έχουν πολύ... μπάσκετ μέσα του. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο σεμνός και ταπεινός του χαρακτήρας είναι οδηγοί για το μέλλον. Ο σεβασμός για τον αντίπαλο. Ποιος θα ξεχάσει το γεγονός πως, όταν πήρε το βραβείο του MVP στο Ευρωπαϊκό Β' Κατηγορίας το 2016, εκείνος είπε να το κρύψουν, γιατί θεώρησε πως έπρεπε να το πάρει παίκτης από την πρώτη ομάδα;

Όλα αυτά τα ξέρουν άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί μαζί του. Το ξέρει ο ίδιος. Το γνωρίζουν όσοι από το εξωτερικό τον παρακολουθούν χρόνια τώρα και περιμένουν να κάνει το «μπαμ». Ίσως αυτό που μένει, είναι να βρει τον άνθρωπο που απλά θα «λυθεί» στα χέρια του.

Αυτό το... κάτι που θα φέρει τη δικαίωση, κάποια στιγμή θα βρεθεί. Πάντα βρίσκεται.