Ζλάτκο Ζάχοβιτς: Ενας προβληματικός παικταράς που του άρεσε να αυτοκαταστρέφεται! (pics & vid)

• Προβλήματα από την Γκιμαράες
• Μέλος μιας… θρυλικής Πόρτο
• «Στην Ελλάδα σαν να ήμουν θαμμένος ζωντανός»
• Εδιωξε Μπάγεβιτς και Μπιγκόν, δεν τον ηρέμησε ούτε ο Μητρόπουλος
• Η (προσωρινή) ανακωχή με τον Κάτανετς στην Σλοβενία
• «Ο Κούπερ δεν αντέχει την πίεση, θα κατακτήσει ποτέ του τίτλο»
• «Μπορώ να αγοράσω εσένα, το σπίτι σου, την οικογένειά σου»
• Πρωτάθλημα με την Μπενφίκα, τέλος καριέρας, τέλος στα… νεύρα!

Η Bundesliga παίζει με Live Streaming* και προσφορές* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Αυτήν τη στιγμή στη Σλοβενία έχουν να ασχολούνται με την Μελάνια Τραμπ. Κι η αλήθεια είναι ότι δεν καμαρώνουν και τόσο πολύ για την πρώτη κυρία.

Τουλάχιστον, δεν περηφανεύονται τόσο όσο για τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς, που στα '90s και στις αρχές του 2000 το ταλέντο του ήταν τεράστιο αλλά ο κακός χαρακτήρας του κατάφερε να... σβήσει την φλόγα του!

Mε αφορμή, λοιπόν, την αρνητική δημοσιότητα της Μελάνια, το thesefootballtimes.co, κάνει αναδρομή στην καριέρα του Ζάχοβιτς, που ήρθε και στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό και έμεινε για πάντα στην ιστορία ως «πιο ακριβή μεταγραφή από τον Ζιοβάνι κι όμως δεν πρόσφερε ούτε στο ελάχιστο σε σχέση με τον Βραζιλιάνο».

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον ερχόμενο Φλεβάρη θα γιορτάσει μισό αιώνα ζωής και από το 1989 μέχρι το 2009 όπου και κράτησε η καριέρα του κατάφερε πολλά και ελάχιστα (πάντα βάσει του ταλέντου του).

Ο Ζλάτκο, γεννήθηκε στο Μάριμπορ το 1971 από τους Γιουσούφ και Ζινέτα. Οι γονείς του ήταν Σέρβοι μετανάστες κι η ιστορία του δεν διαφέρει από τόσες και τόσες άλλες: Η οικογένειά του ανήκε στην εργατική τάξη, ήταν ταπεινή κι ο ίδιος είχε πάντα μια μπάλα κολλημένη στα πόδια του. Το ταλέντο του όμως ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο που είχε το μέσο παιδί της ηλικίας του.

Ο Μίλκο Γκουρόφσκι ήταν εκείνος που τον ξεχώρισε στην Παρτιζάν, το 1989 όταν εκείνος ήταν 18 ετών και έκανε την θητεία του στο στρατό στο Βελιγράδι. Ο τότε επιθετικός της ομάδας ξεχώρισε τις δεξιότητές του και τον πρότεινε στην πρώτη ομάδα, πριν τον καλέσει απευθείας στην πρώτη ομάδα ο Όσιμ.

Ετσι, ο Ζάχοβιτς, με την ενηλικίωσή του αφήνει την οικογένειά του και τους φίλους του για να γίνει συμπαίκτης του Μιγιάτοβιτς, του Σάβο Μιλόσεβιτς και στη συνέχεια φυσικά να προπονηθεί υπό τις οδηγίες του Ίβιτσα Όσιμ. Πάνω που ο Ζάχοβιτς έπαιρνε τα πάνω του στην Παρτιζάν, η Ενωμένη Γιογκοσλαβία κατέρρεε και έτσι ο παίκτης αναζήτησε το μέλλον του αλλού. Βέβαια, να σου πούμε ότι έπαιξε και μια σεζόν δανεικός στην FK Proleter Zrenjanin όπου σε 15 ματς είχε τρία γκολ.

Προβλήματα από την Γκιμαράες

Κάπου εκεί, λοιπόν, έρχεται στον δρόμο του η Πορτογαλία κι η Γκιμαράες. Ο τότε τεχνικός της ομάδας Μπερναντίνιο Πεντρότο έψαχνε έναν παίκτη για την αριστερή του πτέρυγα. Και τα «θέλω του τα βρήκε στον Σλοβένο άσο.

Ωστόσο, είχε προβλήματα και εκεί με τον τότε τεχνικό της ομάδας καθώς δεν του άρεσε το σύστημά του και ο πρόεδρος της ομάδας εκείνη την εποχή Αντόνια Πιμέτα Μασάντο έφτασε στο σημείο να τον τιμωρήσει.

Ο Πεντρότο έφυγε κι η άφιξη του Χάιμε Πατσέκο ήταν εκείνη που τελικά έδωσε... άνθιση στην παραμονή του στην Βόρεια Πορτογαλία. Με εκείνον τον κόουτς, ο Ζάχοβιτς βρήκε περισσότερη ελευθερία στο παιχνίδι του και στην ουσία του έδωσε ελεύθερο ρόλο πίσω από τους επιθετικούς.

Το ματς ορόσημο και εκείνο που του έδωσε το εισιτήριο για τη μεταγραφή στην Πόρτο ήταν όταν την 32η αγωνιστική της σεζόν 1995-1996 σκόραρε το νικητήριο γκολ στη νίκη με 3-2 της Γκιμαράες επί των «δράκων».

Μέλος μιας… θρυλικής Πόρτο

Ο Ζάχοβιτς μετακομίζει στο Οπόρτο και γίνεται μέλος της παρέας των Ντρούλοβιτς, Καπούτσο, Ζαρντέλ και μαζί κατακτούν τρία σερί πρωταθλήματα (1996–97, 1997–98, 1998–99).

«Επρεπε να καταλάβουμε γρήγορα την φιλοσοφία του συλλόγου. Όποιος είχε ποιότητα και ήθελε να πετύχει στην Πόρτο, μπορούσε να το κάνει, επειδή είχε αρκετή βοήθεια στα αποδυτήρια, θα έλεγε αργότερα στο «MaisFutebol» ο Ζάχοβιτς.

Ήταν αναπόφευκτος ο έρωτας των οπαδών προς το πρόσωπό του. Το μακρύ μαλλί του πάντα κολλημένο προς τα πίσω, το αριστερό του πόδι, το πάθος του, η υπέροχη τεχνική του και φυσικά ο εύφλεκτος χαρακτήρας του ήταν αρκετά για να δώσουν όσα ήθελε η εξέδρα μέσα στο παιχνίδι.

Φυσικά, η τελευταία του σεζόν στην Πόρτο ήταν κι η καλύτερή του μιας και βρέθηκε στον πίνακα των σκόρερ πίσω από τους Γιορκ και Σεβτσένκο.

«Στην Ελλάδα σαν να ήμουν θαμμένος ζωντανός»

Το καλοκαίρι του 1999 ουκ ολίγοι σύλλογοι κύκλωσαν το όνομά του και έδειξαν να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του. Κανείς, όμως, δεν έκανε επίσημη πρόταση. Κανείς; Λάθος!

«Ο Σωκράτης Κόκκαλης, που διέθετε τεράστιο πλούτο και ήταν ο μεγιστάνας των τηλεπικοινωνιών, είχε ήδη αναδιαρθρώσει το χρέος του συλλόγου και το 1997 έφερε το πρώτο πρωτάθλημα στην ομάδα ύστερα από μία δεκαετία. Προσέφερε στην Πόρτο το εντυπωσιακό ποσό των 10.000.000 λιρών», αναφέρει το δημοσίευμα του «thesefootballtimes.co».

«Δεν είχε σημασία που ο Ζάχοβιτς προτιμούσε μια μεταγραφή στην Ισπανία. Δεν είχε επίσης σημασία ότι είχε πει στους δημοσιογράφους πως "παίζοντας στην Ελλάδα θα ένιωθα σαν να ήμουν θαμμένος ζωντανός"», συνεχίζει το δημοσίευμα.

Φυσικά, κατά την άφιξή του, στο αεροδρόμιο της Παραλιακής είχε γίνει χαμός. «Τον υποδέχτηκε ο κόσμος σαν βασιλιά. Τον περίμεναν χιλιάδες», τονίζεται χαρακτηριστικά από τον αρθρογράφο.

Ο παίκτης με το που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα έδειξε ότι η χώρα μας ήταν το μόνο μέρος που δεν ήθελε να είναι. Είχε συνέχεια μούτρα, ένιωθε ανώτερος και από το σύλλογο στον όποιο άνηκε. Είχε τουπέ και εν τέλει έμεινε με τον... βεντετισμό του. Ο Ζάχοβιτς δεν έπρεπε να είχε έρθει καν. Η ιστορία έπρεπε να σταματήσει όταν στο ταξίδι που είχε κάνει ο Κόκκαλης στο Οπόρτο τον είδε να εμφανίζεται στο ραντεβού με σορτσάκι, παντόφλες και ακουστικά.

Το deal, όμως, προχώρησε. Το ξέρετε αυτό. Ο «νέος Φούτρε», όπως είχε χαρακτηριστεί στην Πορτογαλία, δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα με τους συμπαίκτες του, δεν ενσωματώθηκε ποτέ στην ομάδα, δεν ήθελε πολλά - πολλά με κανέναν. Μάλιστα, σ' ένα ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα αντιμίλησε στον Μπάγεβιτς επειδή του είπε να παίξει στη δεξιά πλευρά. Αργότερα, βέβαια, στο ματς με τον ΠΑΟΚ θυμάστε ότι έσκισε τη φανέλα του και την πέταξε στον κόουτς του επειδή τον έκανε αλλαγή.

Εδιωξε Μπάγεβιτς και Μπιγκόν, δεν τον ηρέμησε ούτε ο Μητρόπουλος

Η ρήξη του Μπάγεβιτς με τον Ζάχοβιτς ήταν ολοκληρωτική. Ο Κόκκαλης τότε μεταξύ των δύο κράτησε τον παίκτη που του είχε κοστίσει και πολλά παραπάνω χρήματα. Χρεώθηκε, δε, στον τότε τεχνικό του Ολυμπιακού η απόκτηση του παίκτη και το γεγονός ότι δεν κατάφερε να του επιβληθεί.

Ο παίκτης από την πλευρά του είχε αποξενωθεί και από τους οπαδούς που όση αγάπη του έδειξαν στο καλωσόρισμα άλλο τόσο οργισμένοι ήταν με τη στάση και τη συμπεριφορά του.

Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όταν είχε φύγει για υποχρεώσεις με την Σλοβενία στο πλαίσιο του ματς με την Ουκρανία για τα play off του Euro 2000.

Ο Μπιγκόν, που είχε διαδεχτεί τον Μπάγεβιτς προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει αλλά ο Ζάχοβιτς είχε μείνει καρφωμένος στον καναπέ του στο Μάριμπορ, αφού δεν μπορούσε να δεχτεί ότι θα έχει για προπονητή τον Ιταλό.

Στα τέλη του Ιανουαρίου, τελικά, ο Ζάχοβιτς σταματάει τα... παιχνιδάκια και επιστρέφει στον Πειραιά. Μάλιστα γίνεται ξανά παρουσίασή του από τον σύλλογο, παρουσία και του Καραταΐδη που ήταν ο αρχηγός. Όλα αυτά μέχρι την επόμενη έκρηξή του.

Αυτή ήρθε στο ματς με τον Παναθηναϊκό για την 25η αγωνιστική. Το λάθος του Ιταλού τεχνικού να τον κάνει αλλαγή στο 65' έφερε το τέλος του παίκτη από την ομάδα.

Στο 65' ο Ζάχοβιτς αφήνει την θέση του στον Αλεξανδρή. Ο παίκτης είχε... κατεβάσει ομίχλη. Δεν έβλεπε τίποτα μπροστά του, έβριζε και έκανε χειρονομίες στον Μπιγκόν. Ούτε ο Τάσος Μητρόπουλος μπορούσε να τον ηρεμήσει. Ο Μπιγκόν τελείωσε από τον πάγκο του Ολυμπιακού, μετά το 2-2 με τους «πράσινους», μιας και ούτε εκείνος κατάφερε να βάλει τον ατίθασο Ζλάτκο σε καλούπι. Όμως, αυτήν την φορά κι ο Κόκκαλης τιμώρησε τον παίκτη και τον κράτησε εκτός ομάδας μέχρι το τέλος της σεζόν.

Η (προσωρινή) ανακωχή με τον Κάτανετς στην Σλοβενία

Για την εθνική του ομάδα πάντως είναι ο παίκτης που έχει σημειώσει τα περισσότερα γκολ σε επίπεδο προκριματικών (15 για το Euro και 6 για το Μουντιάλ).

Μάλιστα, είναι εκείνος με τον οποίο η Σλοβενία πήγε στην τελική φάση του Euro και είναι εκείνος που στο ματς με τη Γιουγκοσλαβία πέτυχε 2 γκολ και είχε και 1 ασίστ με το τελικό σκορ να είναι 3-3. Σκόραρε και στην ήττα από την Ισπανία κι η ομάδα του χαιρέτησε με δύο ισοπαλίες και μία ήττα.

Ο Κάτανετς, που πήρε την ομάδα από την αφάνεια και την οδήγησε εκεί φαινόταν ο κατάλληλος προπονητής για τον πολύ δύσκολο Ζάχοβιτς. Φυσικά και με τον Κάτανετς ο Ζάχοβιτς έπρεπε να κάνει ανακωχή. Τα... είχε πάρει μαζί του όταν ο τεχνικός της ομάδας δήλωσε πως «η Σλοβενία δεν έχει πραγματικό ηγέτη στο γήπεδο».

«Ο Κάτανετς ήταν πειθαρχημένος, πιστός στο να δίνει προτεραιότητα στην ομάδα. Ο Ζάχοβιτς, αντίθετα, ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα, τεχνικά προικισμένο, ατομιστής. Και οι δύο είχαν μεγάλο "εγώ"», γράφει ο Τζόναθαν Ουίλσον στο «Behind the Iron Curtain».

«Ο Κούπερ δεν αντέχει την πίεση, θα κατακτήσει ποτέ του τίτλο»

Οι εμφανίσεις του με την Ολλανδία και το Βέλγιο τότε βοήθησαν πολύ στο να έρθει μια πρόταση. Εννοείται ότι ο Κόκκαλης είχε κουραστεί από τον προβληματικό χαρακτήρα του παίκτη και έτσι ήρθε η πρόταση της Βαλένθια. Το ποσό δεν ήταν ούτε το μισό από εκείνο που είχαν δώσει οι ερυθρόλευκοι» έναν χρόνο πριν αλλά τι σημασία είχε πια; Ο Ζάχοβιτς έφυγε προς ανακούφιση του συλλόγου, των τότε συμπαικτών του και φυσικά του ίδιου.

Πήγε σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα, σε έναν ανταγωνιστικό σύλλογο, είχε συμπαίκτες τους Μεντιέτα και Κίλι Γκονσάλες και προπονητή τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ. Ο Ζάχοβιτς ήξερε ότι στην Βαλένθια δεν θα έχει ρόλο βασικού με το «καλημέρα» και ότι έπρεπε να αποδείξει για την αξία του.

«Ο Κούπερ ήταν ένα απλά ένα εντελώς διαφορετικό άτομο. Δεν μπορούσε να αντέξει την ψυχολογική πίεση οπότε οι ομάδες του έχαναν πάντα», δήλωσε ο Ζάχοβιτς στο «Dnevnik» αργότερα.

*Το χαμένο του πέναλτι απέναντι στον Καν στον τελικό του Champions League με την Μπάγερν

Οι σχέσεις των δύο δεν ήταν καλές κι ο Κούπερ ήθελε έναν παίκτη που δεν θα είχε πρόβλημα να έχει περιορισμένο ρόλο και να είναι αξιόπιστος όταν θα μπαίνει στο ματς. Από την άλλη, ο Ζάχοβιτς έπρεπε να αποτελεί το κέντρο της προσοχής όπου πήγαινε.

«Η Βαλένθια ήταν μια πολύ αμυντική ομάδα. Αυτός δεν είναι ο τρόπος παιχνιδιού μου. Στην πραγματικότητα είμαι πεπεισμένος πως ο Κούπερ δεν θα κερδίσει ποτέ του κανέναν τίτλο», δήλωσε στην «Record» παραμονές της αποχώρησής του από την Βαλένθια.

Ετσι, εκείνο το καλοκαίρι, ο γενικός διευθυντής της Μπενφίκα Λουίς Φιλίπε Βιέιρα πέταξε για το Μάριμπορ, έχοντας ως διαπραγματευτικό όπλο τον εγγυημένο βασικό ρόλο που θα είχε στην ομάδα ο Ζάχοβιτς.

Εκεί, ο Ζλάτκο θα μπορούσε να αποτελέσει τον μέντορα νεότερων παικτών όπως ήταν τότε οι Σιμάο και Μαντόρας.

«Μπορώ να αγοράσω εσένα, το σπίτι σου, την οικογένειά σου»

Στο Μουντιάλ του 2002 η Σλοβενία παίζει πρώτο ματς με την Ισπανία, όπου χάνει με 3-1. Ο Ζάχοβιτς γίνεται αλλαγή από τον Ατσίμοβιτς. Ο Κάτανες τα ακούει για τα καλά, με τον παίκτη να του λέει «θα μπορούσα να αγοράσω εσένα, το σπίτι σου και την οικογένειά σου».

Η Ομοσπονδία προσπάθησε να υποβαθμίσει το περιστατικό, αρχικά. Στους παίκτες είχε απαγορευτεί να σχολιάσουν το τι έγινε. Ο Κάτανετς αργότερα ανακοίνωσε πως μετά το τουρνουά θα αποχωρήσει από την Εθνική ομάδα. Φυσικά και αναφέρθηκε και στο περιστατικό με τον Ζάχοβιτς, ο οποίος βιαστικά απάντησε με δική του Συνέντευξη Τύπου, καταγγέλλοντας τους δημοσιογράφους.

«Αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό. Ήθελε να προκαλέσει την αντίδρασή μου από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Συνέβαιναν πράγματα και δεν ήθελα να αντιδράσω, παρόλο που έπρεπε να ακούω κάποιον που με έριχνε καθημερινά. Εκεί η ομοσπονδία τον... τελείωσε!

Πρωτάθλημα με την Μπενφίκα, τέλος καριέρας, τέλος στα… νεύρα!

Ετσι, ο παίκτης επέστρεψε στη Λισαβόνα. Ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του Καμάτσο ήταν εκεί. Η ομάδα επανέκαμψε και εξασφάλισε πάλι την θέση της στο Champions League.

Την επόμενη σεζόν έσκασε σαν... βόμβα ο τραγικός θάνατος του Μίκλος Φεχέρ. Στο ματς με την Ακαδέμικα ο Ζάχοβιτς σκόραρε και του αφιέρωσε το γκολ μαζεύοντας τους συμπαίκτες του σε έναν κύκλο στα γόνατα, δείχνοντας τον ουρανό.

Η Μπενφίκα πήρε τη δεύτερη θέση, ενώ με τον Ζάχοβιτς της σεζόν 2004-2005 κατέκτησε το πρωτάθλημα ύστερα από 11 χρόνια!

Ο Καμάτσο το καλοκαίρι εκείνο πήγε στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Τραπατόνι συνεργάστηκε με τον Ζάχοβιτς μέχρι το Γενάρη, μιας και το συμβόλαιο του παίκτη λύθηκε πέντε μήνες πριν εκπνεύσει.

«Η Μπενφίκα εύχεται στον Ζάχοβιτς τα καλύτερα στην καριέρα του για το μέλλον, τον ευχαριστούμε για τον επαγγελματισμό και την αφοσίωσή του», ανάφερε η ανακοίνωση.

Βαδίζοντας στο 34ο έτος της ηλικίας του ήξερε ότι δεν θα έχει πια τις δυνάμεις που είχε. Ετσι, αποφάσισε να αποσυρθεί.

«Θα θεωρείται αιώνιος ποδοσφαιρικός σταρ», σύμφωνα με τον Μίραν Ζόρε, αρχισυντάκτη της σλοβενικής ιστοσελίδας Nogomania. «Κάθε ποδοσφαιρική συζήτηση στη Σλοβενία ​​αργά ή γρήγορα καταλήγει στον Ζάχοβιτς. Μπορεί να χωρίζει τους ανθρώπους για τον χαρακτήρα του και για το ποδόσφαιρό του, αλλά είναι ξεκάθαρο. Ο τύπος αξίζει ένα άγαλμα».