Το παιδί που μεγάλωσε στον Πειραιά!

Το μικρό θαύμα!

Δεκέμβριος, 2010... Εκείνη τη στιγμή φάνταζε ως πιο ο διάσημος από τους σχεδόν χίλιους συγχωριανούς του. Δίπλα του, ένας ηλικιωμένος άντρας, που πέρα από κάθε αμφιβολία ήταν ο πιο περήφανος από τους χίλιους συγχωριανούς του. Όπως θα ήταν και χθες στο καφενείο των Σιταγρών Δράμας, όπως ήταν κι όταν τα καλοκαίρια ο μικρός Γιάννης έπαιζε στην πλατεία του χωριού. Η οικογένεια του Γιάννη Φετφατζίδη κατάγεται από το μικρό χωριό στα νότια της Δράμας, ένα μέρος δε γνώρισε ως μόνιμη κατοικία, αφού ο πατέρας του αποφάσισε το 1971 να μετακομίσει στην Αθήνα.

Ο Γιώργος Φετφατζίδης, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, συνδύασε στην πρωτεύουσα τη δουλειά του με το χόμπι του. Μέχρι τα 40 του χρόνια έπαιζε ποδόσφαιρο, με κυριότερη ομάδα τον Κεραυνό Γλυφάδας. Αριστερό μπακ ο πατέρας κληροδότησε στο γιο του την... μοναδικότητα του αριστερού ποδιού και λίγο από το ταλέντο του. Οι φήμες, που πάντα υπάρχουν σε τέτοιες περιπτώσεις, θέλουν τον πατέρα να είναι οπαδός του ΠΑΟΚ, αλλά τον μικρό να αγαπάει από παιδί τον Ολυμπιακό. Ο πατέρας του ήταν εκείνος που επέμενε ώστε το ταλέντο του Γιαννάκη να μην μείνει ανεκμετάλλευτο.

Έστω κι αν το μικρό του ύψος έμοιαζε να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τον αθλητισμό. Εκείνος ήταν που τον πήγαινε σε όλα τα παιχνίδια του στην Αθήνα και ποτέ δεν παρενέβη υπέρ του παιδιού του. Κάτι σπάνιο για τους γονείς, που σε τέτοιες ηλικίες προσπαθούν να εξυψώσουν τον εγωισμό τους, μέσω της επιτυχίας του κάθε «μικρού». Για τον Γιώργο Φετφατζίδη προείχε να βρει καταφύγιο για τον Γιάννη. Και θα έφτανε μέχρι την... Παιανία για να τα καταφέρει!

Φέτφα... αιωνίων!

Η βάση της οικογένειας βρισκόταν στη Γλυφάδα. Η αναζήτηση μιας ομάδας έμπαινε στο πλαίσιο πρωτίστως της απόστασης, γι’ αυτό άλλωστε και η άγνωστη Βουλιαγμένη ήταν ο πρώτος σταθμός στην junior πορεία του Γιάννη Φετφατζίδη. Από τα έξι του χρόνια μέχρι τα εννέα, όταν και πέρασε το κατώφλι της Παιανίας. Το ταλέντο του ήταν τέτοιο που ανάγκασε τον πατέρα του να ψάξει κάτι καλύτερο για το παιδί του και παρότι η Βάρης-Κορωπίου δεν ήταν ακόμα στην εξελιγμένη της μορφή, η διαδρομή έμοιαζε η ασφαλέστερη για ένα σπουδαίο μέλλον.

Στον Παναθηναϊκό θα μείνει λιγότερο από ένα χρόνο. Θα προλάβει να παίξει σε έναν αγώνα με την ομάδα junior, στο οποίο θα σκοράρει κιόλας, όμως μέσα σε λίγους μήνες θα αναγκαστεί για νέα... υποχώρηση, λόγω των αλλαγών που υπήρχαν στις ακαδημίες του τριφυλλιού. «Μου τον έφερε ένας φίλος από τη Βουλιαγμένη, για να δοκιμαστεί. Τον είχα στα χέρια μου έναν περίπου χρόνο, από το Νοέμβριο του 1999 μέχρι το 2000, όπως και τον Τζαβέλλα, που αναδείχθηκε στον Πανιώνιο, τον Σακελαρίου του ΠΑΟΚ, τον Παπουλή του Πανθρακικού και άλλους», θυμήθηκε ο Δημήτρης Νταής, ο οποίος διατέλουσε προπονητής των τμημάτων υποδομής εκείνη την εποχή.

Επόμενος σταθμός, Σούρμενα. Ο Γιάννης Φετφατζίδης, γεννημένος στις 21 Δεκεμβρίου του 1990, θα άλλαζε τρίτη ομάδα μέσα σε έξι χρόνια... καριέρας. Θα ήταν και η τυχερή! Τα κατορθώματά του άρχισαν να γίνονται γνωστά και ο Ολυμπιακός έσπευσε να πάρει προσωπική γεύση από τον μικρό. Διοργανώθηκε ένα φιλικό, ο μικρός έκανε χατ-τρικ και την επόμενη μέρα βρισκόταν στο Ρέντη! Τότε ήταν 13 ετών και είχε ύψος 1μ.51! Οκτώ εκατοστά ψηλότερος από τον Λιονέλ Μέσσι στην ίδια ηλικία... Το πρόβλημα του μικρού λέγεται πως ήταν με τον θυρεοειδή αδένα και ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα, ώστε να ψηλώσει τόσο, ώστε να μπορεί να κάνει καριέρα! Έχει φτάσει σήμερα στο 1μ.64, τρία εκατοστά λιγότερα από τον Λιονέλ Μέσι.

Το πείραμα του Ζίκο!

Τα χρόνια έμοιαζαν να περνούν... βασανιστικά αργά, έστω κι αν ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν πάντα από τους παίκτες που ξεχώριζαν οι προπονητές του. Ο Σίνισα Γκόγκιτς, ο Βασίλης Καραπιάλης, ο Νίκος Νεντίδης και ο Αλέκος Αλεξανδρής, ο οποίος ως πρωταθλητής της ομάδας Κ21 μιλούσε από τότε για το ταλέντο του μικρού. «Λες κ εσύ ότι είναι κοντός; Κούνια που σας κούναγε… Αυτός ξέρει πολλά καντάρια μπάλα! Τον πιστεύω πολύ. Δεν έχετε δει τίποτα από αυτόν. Εγώ στα τόσα χρόνια που βλέπω ποδόσφαιρο, δεν έχω ξαναδεί άλλον Έλληνα σε αυτήν την ηλικία με τα στοιχεία που έχει αυτός!».

Τα ίδια στοιχεία είδε και ο Ζίκο. Ο Βραζιλιάνος τεχνικός που έφυγε με τόσο άσχημο τρόπο και διαπομπεύτηκε στον Ολυμπιακό, είχε αφήσει μια κληρονομιά. Ο... μύθος θέλει τον Γιάννη Φετφατζίδη να «σκάει» μια απίστευτη ντρίμπλα στον «λευκό Πελέ» σε μια από τις ευχάριστες στιγμές στο Ρέντη κι έτσι τον έπεισε για το ταλέντο του. Ήταν η αρχή για μια καινούργια καριέρα, μια επαγγελματική σταδιοδρομία. Στις 31 Οκτωβρίου του 2009, ο Ζίκο θα ρίξει τον 18χρονο τότε μέσο ως αλλαγή στον αγώνα με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Και μερικά βράδια αργότερα τα αγωνιστικά προβλήματα θα τον φέρουν να κάνει ντεμπούτο και στο Champions League για να κλείσει η μαγική εβδομάδα με φανέλα βασικού στο ματς με τον Ηρακλή.

Ένα νέο φαινόμενο είχε αρχίσει να δημιουργείται, έστω κι αν η αλλαγή προπονητή και η πίεση του πρωταθλητισμού καθυστέρησε την εκτόξευσή του. Ο Γιάννης Φετφατζίδης θα... χαθεί για το επόμενο διάστημα και θα επιστρέψει μόνο στο τέλος της σεζόν για 15 λεπτά στον αγώνα πλέι οφ με την ΑΕΚ. Θα έχει υπογράψει, όμως, το πρώτο του συμβόλαιο από τις 4 Σεπτεμβρίου του 2009 έναντι αμοιβής 50.000 ευρώ και την αναπροσαρμογή του τον Μάρτιο του 2010 με τη ρήτρα να ανεβαίνει στα 12,5 εκ. ευρώ από τα 2 εκ. ευρώ που ήταν αρχικά. Το τρίτο συμβόλαιο ήταν μια προσφορά του Ευάγγελου Μαρινάκη, ο οποίος το καλοκαίρι του 2010 θα αναλάμβανε τον Ολυμπιακό.

«Θα υπέγραφα ακόμα και λευκό συμβόλαιο. Θα τον εμπιστευόμουν. Δεν έχω κάτι άλλο στο μυαλό μου. Θα τον εμπιστευόμουν τον πρόεδρο», είχε δηλώσει ο Γιάννης Φετφατζίδης και το είχε πει και στον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, όταν είχε φτάσει η ώρα των υπογραφών. Κι εκείνος τον επιβράβευσε με περίπου 120.000 ευρώ ετησίως και μια Mercedes δώρο για να πηγαίνει στις προπονήσεις!

Καθιέρωση και Εθνική!

Εκείνο το καλοκαίρι ήταν περίεργο για τον Ολυμπιακό... Ίσως πολύ περίεργο για να το αντέξει ένας 20χρονος που προσπαθούσε να ξεκινήσει την καριέρα του. Άλλαξε ο πρόεδρος μέσα στον Ιούλιο, άλλαξε ο προπονητής μέσα στον Αύγουστο και ήρθε εκείνος, ο «κακός», που δεν θέλει τους Έλληνες! Ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα έδειχνε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του Γιάννη Φετφατζίδη. Τον καθιέρωσε στη βασική ενδεκάδα κι εκείνος με δύο ασίστ κι ένα γκολ στο διάστημα αυτό θα έκανε απόσβεση της συμμετοχής του. Παράλληλα, θα ερχόταν και η κλήση στην Εθνική ομάδα, λόγω τραυματισμού στου Γιώργου Σαμαρά.

«Η συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών είναι ό,τι πιο σημαντικό στην καριέρα ενός παίκτη. Η δική που πρόσκληση πιστεύω ότι ήρθε λόγω της σκληρής δουλειάς των τελευταίων χρόνων. Θέλω να δικαιώσω όσους πίστεψαν σε μένα και στις δυνατότητές μου», θα πει ο «μικρός» στις 4 Οκτωβρίου και μια ακόμα υπέροχη εβδομάδα τον περίμενε. Ο Φερνάντο Σάντος τον χρησιμοποίησε στη Λετονία... «Όταν με φώναξε ο κ.Σάντος, άλλαξα πολύ γρήγορα τα ρούχα επειδή ήθελα να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούσα. Με πήρε αγκαλιά ο κόουτς και αυτό μου έδωσε θάρρος. Με χτύπησε στην πλάτη. Δεν μου είπε πολλά λόγια», θυμήθηκε ο 20χρονος μέσος, που λίγες μέρες μετά θα έπαιζε και απέναντι στο Ισραήλ στο Στάδιο Καραϊσκάκη.

«Τα νέα παιδιά που έρχονται τα ξέραμε, εκτός από τον Γιαννάκη, που είναι κατά τη γνώμη μου κάτι συγκλονιστικό. Εγώ δεν τον ήξερα, τον έζησα από κοντά αυτές τις μέρες. Είναι κάτι σπάνιο, η Ελλάδα έχει να βγάλει τόσα χρόνια κάτι ανάλογο και για μένα το ακόμη πιο σπάνιο είναι το πόσο σοβαρός είναι και πόσο μυαλό έχει μέσα και έξω από το γήπεδο», θα πει για τον συμπαίκτη του ο Κώστας Κατσουράνης και στην Εθνική θα αρχίσει να βρίσκει ο Φετφατζίδης το καταφύγιό του. Τόσο, ώστε μετά τον αγώνα με τη Μάλτα να νιώσει ότι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα...
«Για μένα, ευτυχώς υπάρχει η Εθνική. Τα δίνω όλα στις προπονήσεις του Ολυμπιακού και από εκεί και πέρα βλέπουμε».

Μικρό συννεφάκι...

Τα νέα διαδόθηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και οι απορίες ήταν εύλογες. Υπάρχει δυσαρέσκεια του Γιάννη Φετφατζίδη προς τον Ερνέστο Βαλβέρδε; Η αλήθεια είναι πως οι συμμετοχές του 20χρονου από τον Ιανουάριο και μετά είχαν μειωθεί αισθητά, με μόλις μια παρουσία στη βασική ενδεκάδα, μόλις έξι παιχνίδια σε τρεις μήνες και με μέσο όρο συμμετοχής τα 18 λεπτά στα εν λόγω ματς (σ.σ. πλην της βασικής του 90λεπτης συμμετοχής). Η απάντηση ήρθε άμεσα:

«Αναμφίβολα όλοι οι ποδοσφαιριστές, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, τόσο σε ηλικία, όσο και σε αξία, θέλουν να παίζουν και να συμμετέχουν στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας τους. Δεν έχω εκδηλώσει ποτέ κάποιου είδους δυσαρέσκεια, και δεν μπορώ να καταλάβω πως προκύπτει στα δημοσιεύματα κάτι τέτοιο», θα ξεκαθαρίσει ο ίδιος, ενώ μετά από μερικούς μήνες σε συνέντευξή του θα απορήσει: «Πώς είναι δυνατόν να έχω πρόβλημα με τον προπονητή που με καθιέρωσε;».

Την ίδια εποχή, όμως, θα έρθει και μια άλλη δήλωση να ταράξει τα νερά στο γαλήνιο ταξίδι του Γιάννη Φετφατζίδη. Ο Φερνάντο Σάντος τον Απρίλιο του 2011 και ορμώμενος από το φιλικό της Ελλάδας με την Πολωνία θα προσπαθήσει να επαναφέρει τον μικρό σε τάξη. «Ένιωσα απογοήτευση γιατί ξέρω τι μπορεί να κάνει. Αυτό το πισωγύρισμα που είχε στα ματς με τη Μάλτα και την Πολωνία με απογοήτευσε. Λέω τα πράγματα έτσι όπως έχουν. Δεν θέλω να χαϊδέψω. Ποτέ στη ζωή μου δεν χάιδεψα αυτιά. Δεν είναι ωραίο όμως τώρα που τον βρήκαμε στα κάτω του να τον ρίξουμε πιο χαμηλά. Πρέπει να σηκώσει το κεφάλι. Έχω αισθανθεί και για άλλους παίκτες έτσι. Το «δώστε μου την μπάλα να βάλω γκολ» δεν το κάνει ούτε ο Μέσι. Και μιλάμε για τον Μέσι».
Η αποζημίωση για τον Πορτογάλο θα έρθει στο επίσημο ματς με την Μάλτα. Ο Γιάννης Φετφατζίδης θα σκοράρει δύο φορές και οι δηλώσεις του μετά θα είναι βγαλμένες από το... σημειωματάριο του Σάντος. «Δεν θα έλεγα ότι είμαι ολοκληρωμένος παίκτης ούτε καθιερωμένος. Αλλά προσπαθώ μέσα τις προπονήσεις κάθε μέρα να γίνομαι όλο και καλύτερος».

Το μετέωρο βήμα!

Το καλοκαίρι του 2011 θα είναι και πάλι δύσκολο για εκείνον. «Με τόσες μεταγραφές που κάναμε δεν θα παίζω καθόλου», έλεγε μεταξύ σοβαρού κι αστείου, όμως δεν ήταν διατεθειμένος να τα παρατήσει. Ούτε όταν βρέθηκε να παρακολουθεί την προετοιμασία, ανήμπορος λόγω τραυματισμού να συμμετάσχει, ούτε όταν το πρόβλημα στους κοιλιακούς ήρθε να τον βρει ξανά στην αρχή της σεζόν. Είχε βάλει από μόνος του ψηλά τον πήχη. «Δεν θέλω να λένε ακόμα ότι είμαι ταλέντο. Ότι είμαι μικρός. Τέρμα οι δικαιολογίες. Χαίρομαι πολύ που έχουν απαιτήσεις από μένα. Αυτό θέλω να δείξω. Να είμαι κανονικός, επαγγελματίας, ένας παίκτης από τον οποίο έχουν απαιτήσεις».

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε σε ανύποπτο χρόνο τον είχε προειδοποιήσει. «Πρέπει να είναι προσεκτικός. Δεν είναι τόσο εύκολα, όσο του έχουν έρθει, τα πράγματα στο ποδόσφαιρο». Ο Αριέλ Ιμπαγάσα σε ανύποπτο χρόνο τον είχε συμβουλέψει. «Ο Φετφατζίδης είναι η αδυναμία μου. Είναι σε ηλικία που θέλει προσοχή, εμπιστοσύνη και όχι υπερπροστασία. Πρέπει όμως να αποβάλει την ντροπή που έχει όταν βγαίνει στο γήπεδο. Πρέπει να βγάλει περισσότερο θράσος».

Στις 23 Νοεμβρίου θα το έκανε. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε τον έβαλε στον αγώνα με τη Μαρσέιγ στο 76’ κι εκείνος έξι λεπτά αργότερα ξεδίπλωσε το ταλέντο του και με εκπληκτικό σουτ χάρισε μια σπουδαία νίκη στον Ολυμπιακό. Το καλούπι είχε σπάσει! «Μετά από αρκετή ώρα το συνειδητοποίησα τι έγινε και είμαι πολύ ευτυχισμένος γι’ αυτό. Το έψαχνα καιρό αυτό το γκολ. Είχα κατηγορηθεί γι’ αυτό, αλλά το πέτυχα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Δεν μένω σε αυτό, βέβαια, υπάρχει και συνέχεια», έλεγε ο «μικρός» μετά το ματς με τον προπονητή του να προσθέτει:
«Ελπίζουμε αυτό το γκολ αν του δώσει ώθηση. Πιστεύουμε σε αυτόν και έχει πολλές ικανότητες να γίνει πιο αποφασιστικός για να τελειώνει τις φάσεις».

Εκείνο το βράδυ θα μπορούσε να αλλάξει την καριέρα του. Δεν συνέβη, όμως, αυτό. Η συχνότητα της παρουσίας του στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού αυξήθηκε, η σεζόν έκλεισε με 22 συμμετοχές και τέσσερα γκολ, ωστόσο η αλλαγή στον πάγκο συνιστούσε νέο πισωγύρισμα. Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ εμπιστευόταν τον 22χρονο πλέον, μέσο μόνο ως αλλαγή ή βασικό στα ματς του κυπέλλου, με αποτέλεσμα τον περασμένο Δεκέμβριο να ερίζουν ομάδες που τον ήθελαν ως δανεικό (βλ. Πανιώνιος, Άρης, ακόμα και σενάριο για την ΑΕΚ υπήρξε) ή και άλλες που ήθελαν να τον αποκτήσουν.

Μια θετική εμφάνιση στην Πάτρα κι ένα γκολ κόντρα στην Παναχαϊκή στις 19 Δεκεμβρίου και στην μόλις πέμπτη του συμμετοχή στη σεζόν έμοιαζαν να αλλάζουν εκ νέου τη μοίρα του. «Ο Φετφατζίδης προσπάθησε πολύ, είναι ένας παίκτης που δεν έπαιξε καιρό και από τη στιγμή που πέτυχε το γκολ ανέβηκε και προσπαθούσε ακόμα περισσότερο. Αυτή τη στιγμή δεν θα μιλήσω για αποχωρήσεις ή αφίξεις παικτών. Ο Φετφατζίδης είναι δικός μας παίκτης και σημαντικός για την ομάδα», έλεγε μετά το ματς ο Ζαρντίμ, που παράλληλα με τα συγχαρητήρια αποκάλυπτε και τη δυσαρέσκειά του. «Ο Φετφατζίδης πρέπει να είναι πιο απελευθερωμένος, πρέπει να παίζει πιο ομαδικά, πρέπει να κάνει αυτό που έκανε στα τελευταία 20-30 λεπτά του παιχνιδιού. Με αυτόν τον τρόπο θα παίζει και περισσότερο».

Τα πράγματα για τον «Φέτφα», που ενδιάμεσα είχε κάνει μια ακόμα αναπροσαρμογή στο συμβόλαιό του και είχε επεκτείνει ως το 2016 με νέα αύξηση αποδοχών, δεν άλλαξαν. Ούτε όταν τον Πορτογάλο τεχνικό διαδέχτηκε ο Αντώνης Νικοπολίδης, ούτε όταν ανέλαβε ο Μίτσελ. Έκλεισε τη σεζόν με μόλις οκτώ συμμετοχές ως βασικός, λιγότερες δηλαδή και από την πρώτη του γεμάτη περίοδο, το 2010-11. Το καλοκαίρι η ιστορία του προηγούμενου Δεκεμβρίου θα επαναλαμβανόταν. Ομάδες από το εσωτερικό που θα έριζαν για να τον δανειστούν, ομάδες του εξωτερικού που θα σκέφτονταν να τον αποκτήσουν. Στον Ολυμπιακό έμοιαζαν κάθετοι, άλλωστε ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν η αδυναμία του Βαγγέλη Μαρινάκη.

«Δεν παραχωρείται ο παίκτης», έλεγαν ανεπίσημα στις 30 Ιουλίου. Ένα μήνα μετά όλα άλλαξαν. Εκτός από τα συναισθήματα στο καφενείο του χωριού.