Δεκαδικό σύστημα!

1. Τα παιδικά τραύματα…

Η ζωή του ξεκίνησε στις 10 Σεπτεμβρίου του 1988 και ήταν διαφορετική από εκείνη που στους πρώτους μήνες διαγραφόταν. Διαφορετική απ’ ό,τι θα έπρεπε να είναι η ζωή ενός παιδιού. «Όταν ήμουν πολύ μικρός, η μητέρα μου με εγκατέλειψε. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα πού είναι και τι κάνει», έχει αποκαλύψει σε παλαιότερη συνέντευξη ο Λούκας, ο οποίος ανατράφηκε από τον παππού του και τη γιαγιά του. «Είναι τα πάντα για μένα. Δεν μιλάω ιδιαίτερα με τον πατέρα μου, που έχει φτιάξει εκ νέου τη ζωή του και δεν τον ενδιέφερε και ποτέ για μένα».

Οι παππούδες του έφυγαν πριν μερικά χρόνια από τη ζωή, όμως για τον Ισπανό μέσο είναι πάντα εκείνοι που τον ακολουθούν και του δίνουν δύναμη. «Χωρίς εκείνους δε θα είχα τίποτα να διεκδικήσω στη ζωή μου. Όλα είναι για εκείνους, τους αγαπάω και μου λείπουν».

2. Το μεγάλο όνειρο!

Όντας γεννημένος στη Γαλικία στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οι πρώτες εικόνες του στην ηλικία που αποκτά συνείδηση και φτιάχνει όνειρα είναι της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Μιας ομάδας που είχε τεράστια άνθηση από το 1992 ως το 2004, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του ισπανικού πρωταθλήματος το 2000 και φυσικά την επί σειρά ετών συμμετοχή της στο Champions League. Κάπως έτσι, λοιπόν, μοιάζει φυσιολογικό και το δικό του.

«Ονειρεύομαι να κατακτήσω το ισπανικό πρωτάθλημα με την Λα Κορούνια, που είναι η ομάδα της πόλης μου», έχει δηλώσει, αφήνοντας και μια… εναλλακτική επιλογή, να το κατακτήσει με την Μπαρτσελόνα!

3. Η παιδική περιπλάνηση…

Στη Γαλικία που τόσο αγαπάει και ονειρεύεται να καταλήξει θα αργούσαν να τον μάθουν. Θα έπρεπε να ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, πριν αρχίσουν οι τοπικές εφημερίδες να γράφουν το όνομά του και να ψάχνουν τη ζωή του. Το όνειρό του, όμως, από εκεί ξεκίνησε… «Άρχισα όταν ακόμα πήγαινα δημοτικό σχολείο. Στις ακαδημίες της Ντεπορτίβο, που τότε είχε προπονητή τον σπουδαίο Αρσένιο», θα πει ο Λούκας, ο οποίος σε μικρή ηλικία θα αλλάζει διαρκώς ομάδες.

Έφυγε από την Ντεπορτίβο για την Βικτόρια, μετά την Arteixo, ακολούθησε η Αλαβές την εποχή του ιδιόρρυθμου Ντιμίντι Πίτερμαν, απ’ όπου αναγκάστηκε να φύγει όταν ο σύλλογος χρεοκόπησε, για να καταλήξει στη Μαδρίτη και στην τρίτη ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης.

4. Η αγωνιστική περιπλάνηση…

Ανάμεσα στις συνεχείς αλλαγές ομάδων και στη διαρκή αναζήτηση για την επιτυχία, ο Λούκας Πέρεζ δοκίμασε και το διαφορετικό! Για ένα φεγγάρι, την εποχή που έπαιζε στην άγνωστη Montaneros, αποφάσισε να εγκαταλείψει τους ανοικτούς αγωνιστικούς χώρους και να δοκιμάσει την τύχη του σε κλειστά γήπεδα! Ο Ισπανός μέσος πειραματίστηκε με το ποδόσφαιρο σάλας και για μικρό χρονικό διάστημα αγωνίστηκε στην Λουρέιρο.

«Κατάλαβα ότι δεν μ’ αρέσει να παίζω ποδόσφαιρο στο πάτωμα και προτιμώ να βρίσκομαι σε ανοικτό χώρο», διηγείται και προσθέτει μάλλον χιουμοριστικά: «Εξάλλου, στο μεγάλο γήπεδο τρέχεις περισσότερο και καις θερμίδες!». Ωστόσο, πρόλαβε να παίξει δύο παιχνίδια με την ομάδα στη Silver Division (σ.σ. δεύτερη κατηγορία) και να πετύχει εφτά γκολ κόντρα στην Azkar Lugo και πέντε κόντρα στην Lobelle de Santiago.

5. Μια πρώτη αναγνώριση…

Δε θα το έλεγες εκπλήρωση ονείρου. Ωστόσο στο ιδιαίτερο ανταγωνιστικό ισπανικό πρωτάθλημα από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κάποιος! Ο Λούκας Πέρεζ Μαρτίνεζ ξεκίνησε αργά και ξεκίνησε χαμηλά… Το 2007 έρχεται το ντεμπούτο του σε αντρική ομάδα και έρχεται στην τέταρτη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Στην tercera division θα παίξει δύο χρόνια με την Ατλέτικο Μαδρίτης και σε 55 συμμετοχές θα πετύχει 18 γκολ. Μπορεί να μην ήταν η ιδανική κατάσταση, ωστόσο ο νεαρός μέσος αρχίζει να υπάρχει στον ποδοσφαιρικό χάρτη λίγο πριν κλείσει τα 20 του χρόνια.

Ακολούθως θα έπαιρνε και την πρώτη του μεταγραφή. «Σε αυτή την ομάδα νιώθω λες και βρίσκομαι σπίτι μου, στη Λα Κορούνια», θα πει και θα αποδειχθεί στο γήπεδο. Η Ράγιο Βαγεκάνο θα τον αποκτούσε το καλοκαίρι του 2009 και θα βοηθούσε τη Β’ ομάδα του μαδριλένικου συλλόγου θα προαχθεί από την τέταρτη στην τρίτη κατηγορία. Εκείνο, όμως, που μετρούσε παραπάνω ήταν η δική του προαγωγή. Το 2010 θα του δινόταν η ευκαιρία να παίξει δύο ματς στη Segunda Division με την πρώτη ομάδα, μια ευκαιρία που άρπαξε και μονιμοποιήθηκε. Ξεκίνησε την περίοδο 2010-11 στην κανονική ομάδα της Ράγιο και πέτυχε το πρώτο του γκολ στις 6 Νοεμβρίου του 2010 απέναντι στη Βαγιαδολίδ. Σε ένα ματς που βρέθηκε μάλλον συμπτωματικά στη βασική ενδεκάδα, αφού ήταν τραυματίες δύο γνωστοί μας… Ο Αντρίγια Ντελίμπασιτς και ο Νταβίντ Αγκάνθο!

Ακόμα πιο ενδιαφέρον, όμως, έχει ο γκολκίπερ που δέχτηκε το παρθενικό γκολ του Λούκας με τη φανέλα της Ράγιο Βαγιεκάνο. Στην εστία της Βαγιαδολίδ προασπιζόταν εκείνο το απόγευμα ο Χακόμπο!

6. Το μακρινό ταξίδι…

Μερικές καλές εμφανίσεις και η αληθινή καριέρα θα ξεκινούσε! Με ανατρεπτικό τρόπο και σε ένα μέρος που δε θα μπορούσε να φανταστεί… Από τη δύση στην ανατολή από την παραθαλάσσια και ηλιόλουστη Γαλικία, όπου το ταξίδι ξεκίνησε, στο παγωμένο Λβιβ. Παράδεισος, όμως, είναι το μέρος όπου συναντάμε τα όνειρά μας, οπότε για τον Λούκας Πέρεζ δεν είχε σημασία ούτε η θερμοκρασία που είναι μονίμως υπό του μηδενός τον χειμώνα, ούτε η βαριά αρχιτεκτονική, ούτε φυσικά το περίεργο φαγητό. Εκείνο που τον ένοιαζε ήταν η μεγάλη ευκαιρία που είχε μπροστά του.

Και τον Δεκέμβριο του 2011 δεν ήταν η μόνη ευκαιρία. Ο Ισπανός μέσος θα απορρίψει προτάσεις από τη Χετάφε και την Αλμερία για να ταξιδέψει περισσότερα από 2.000 χιλιόμετρα μακριά. «Είχα δει τα παιχνίδια της Καρπάτι με τη Ντόρτμουντ και τη Γαλατασαράι και είχα εντυπωσιαστεί. Ήθελα να παίξω σε ευρωπαϊκή διοργάνωση», θα εξηγήσει για την επιλογή του, την ώρα που το τμήμα σκάουτινγκ της ουκρανικής ομάδας θα είναι όλο περηφάνια…

«Είδαμε τις ικανότητες που είχε αυτός ο τύπος. Παρακολουθήσαμε τον αγώνα της Ράγιο με την Ρεάλ και ήταν προφανές ότι ο Λούκας έπαιζε σε ανώτερο επίπεδο από όλους τους υπόλοιπους. Κινείται σωστά, ανοίγει διαδρόμους, σκοράρει και παίζει σε υψηλό ρυθμό», έλεγε ο Ιγκόρ Γιοβίτσεβιτς και η πορεία του Ισπανού θα τον δικαίωνε απόλυτα…

7. Ο παίκτης της χρονιάς!

Ένα ματς του Αυγούστου του 2011 θα ήταν η αφορμή για να γραφτεί για πρώτη φορά το όνομα του Λούκας Πέρεζ στα ελληνικά μέσα. Το γκολ του απέναντι στον ΠΑΟΚ θα προβλημάτιζε για λίγο τον δικέφαλο του βορρά, που θα έπαιρνε όμως την πρόκριση απέναντι στην Καρπάτι… Οι Ουκρανοί είχαν αρχίσει να τον γνωρίζουν πολύ πριν από εκείνο το παιχνίδι. Μέχρι το ματς με την ελληνική ομάδα στις 25 Αυγούστου, θα είχε ήδη πετύχει τέσσερα γκολ στο ουκρανικό πρωτάθλημα και θα τελείωνε τη χρονιά με εφτά γκολ και πέντε ασίστ.

Η αναγνώριση ήταν καθολική. Ψηφίστηκε από τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές ως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος της σεζόν στο ουκρανικό πρωτάθλημα, ενώ σε ψηφοφορία στην ιστοσελίδα του συλλόγου κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία τον τίτλο του MVP της σεζόν. Ανάμεσα σε δέκα υποψηφίους είχε ποσοστό 49,4% και 2.105 ψήφους, έναντι 692 του δεύτερου!

8. Η πύλη της φαντασίωσης!

Εφτά γκολ και πέντε ασίστ σε μια ολόκληρη σεζόν… Οκτώ γκολ και τρεις ασίστ μέσα σε μερικούς μήνες και τα σκαλοπάτια προς την κορυφή εμφανίστηκαν μπροστά στον Λούκας Πέρεζ. Ένα χατ-τρικ τον Νοέμβριο του 2012 θα τον κάνει θέμα στην Ισπανία, ο ίδιος θα έχει την ευκαιρία να ευχαριστήσει εκείνους που του στάθηκαν, αλλά παράλληλα δε γνώριζε ότι θα ήταν αφορμή για να ξεκινήσει μια αντιδικία με την ομάδα του. Η Καρπάτι τον πίεζε να ανανεώσει και εκείνος αρνούταν. Είχε ενημερωθεί για το ενδιαφέρον της Ντιναμό από το καλοκαίρι – με την ουκρανική ομάδα να αξιώνει 2 εκ. ευρώ -, υπήρχαν δημοσιεύματα για ενδιαφέρον του Ολυμπιακού και μετά από έναν εκατέρωθεν πόλεμο νεύρων δόθηκε η λύση.

Η Ντιναμό Κιέβου τον απέκτησε δανεικό μέχρι το καλοκαίρι και με οψιόν αγοράς και ο Ισπανός μέσος προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει την ευκαιρία που είχε μπροστά του. «Από την πρώτη ημέρα που έφτασα στην Ουκρανία, ονειρευόμουν να παίξω σε αυτόν τον σύλλογο. Στην ομάδα που έπαιξε μια μυθική φιγούρα για το ποδόσφαιρο, όπως ο Αντρέι Σεφτσένκο. Πάντα τη θαύμαζα και τώρα βλέπω ένα όνειρό μου να πραγματοποιείται. Υπέγραψα σε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Είναι η ευκαιρία μιας ζωής». Ο Λούκας θα επιλέξει τον αριθμό 70, καθότι το εφτά είναι το τυχερό του νούμερο, όμως στην ευκαιρία της ζωής του, ελάχιστη τύχη θα του φέρει.

9. Η μεγάλη σύγκρουση!

Οι τρεις μήνες πέρασαν βασανιστικά… Όσο βασανιστικό μπορεί να είναι να βρίσκεσαι στο όνειρό του και να αντιλαμβάνεσαι πόσο δίκιο έχουν εκείνοι οι Κινέζοι όταν λένε «πρόσεχε τι εύχεσαι». «Θέλω να αποδείξω ότι αξίζω να παίζω στη Ντιναμό και είμαι έτοιμος να παίξω ακόμα και στο προσεχές ματς», έλεγε γεμάτος ενθουσιασμό ο άσος του ΠΑΟΚ την 1η Μαρτίου, όταν η μεταγραφή του επισημοποιήθηκε και ο ίδιος ανυπομονούσε. Δεν ήξερε ότι άναβε το φυτίλι. Ο Λούκας Πέρεζ δε θα παίξει ούτε λεπτό με τη Ντιναμό Κιέβου, η οποία προφανώς και δε θα ενεργοποιήσει την οψιόν το καλοκαίρι για να τον αποκτήσει. Αιτία της περιθωριοποίησής του ήταν η σύγκρουση με τον Όλεγκ Μπλαχίν, ο οποίος λίγες μέρες μετά τη μεταγραφή του Ισπανού και συγκεκριμένα στις 13 Μαρτίου θα ξεσπάσει εναντίον του και θα είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι δεν θα τον υπολογίζει.

«Ποιος είναι ο Λούκας; Ακόμα δεν έχω ιδέα ποιος είναι. Δεν έκανε προπόνηση για δύο μήνες και τον πήραμε για να τον δοκιμάσουμε. Κανένας παίκτης δεν έχει δικαίωμα να κάνει υποδείξεις σε έναν προπονητή. Αν πιστεύω ότι είναι έτοιμος θα τον βάλω να παίξει στην πρώτη ομάδα. Αν εκείνος πιστεύει ότι είναι έτοιμος και το υποδεικνύει στον προπονητή, τότε θα υπάρχει σύγκρουση. Ο Λούκας αρνήθηκε να παίξει με τη δεύτερη ομάδα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι όταν έχει χρειαστεί το έχουν κάνει». Ο Μπλαχίν δεν άλλαξε ποτέ στάση απέναντί του και οι τρεις μήνες πέρασαν με τον Ισπανό μέσο να παρακολουθεί τη Ντιναμό κάπου εκεί που ήταν και το είδωλό του. Ο Αντρέι Σεφτσένκο.

10. Η μοιραία συνάντηση!

«Είναι από τις περιπτώσεις που προκύπτει αμέσως χημεία! Ήρθα για δυο μέρες στη Θεσσαλονίκη με την Καρπάτι, μου άρεσε πολύ η πόλη από το λίγο που την είδα και μετά... ήρθαμε στην Τούμπα! Μόλις είδα τι συμβαίνει, είπα στον συμπαίκτη μου Μπόρχα Γκόμεθ: «Φίλε, αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Να παίζεις εδώ». Αυτή τη φορά, ο Λούκας Πέρεζ πρόσεξε τι ευχήθηκε… Κι εκείνο που φαντάστηκε τον Αύγουστο του 2012 όταν επισκέφτηκε να παίξει ως αντίπαλος του ΠΑΟΚ, πλέον το ζει.