Η καλύτερη ομάδα του κόσμου

Θυμάστε την ιστορία με τον «Πατέρα του αιώνα»; Οσοι δεν την γνωρίζεται, είναι συγκλονιστική και αξίζει 1.000% να δείτε την σχετική αφήγηση και πάνω απ' όλα το βιντεάκι. Προφανώς εκείνος ο ΗΡΩΑΣ πέτυχε περισσότερα απ' όσα ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί. Δεν ήταν μόνο όσα βίωσε ο ίδιος και ο γιος του, αλλά το ότι ενέπνευσε και άλλους ανά τον κόσμο να μιμηθούν το εκπληκτικό παράδειγμα του. Ενας από δαύτους είναι και ο Ρικ Φαν Μπικ, ο οποίος ακολουθώντας προφανώς εκείνη την μοναδική ιστορία, ίδρυσε μαζί με την κόρη του, Μάντισον, την καλύτερη ομάδα του κόσμου, την εκπληκτική «Team Maddy».

Η ομάδα συστήθηκε στον κόσμο πριν από 4,5 περίπου χρόνια. Είχε προηγηθεί ένας χρόνος προετοιμασίας πριν βγει να αγωνιστεί και κατακτήσει τις καρδιές όλων των φιλάθλων. Η ιστορία της ξεκίνησε όμως πολύ νωρίτερα. Συγκεκριμένα το 1998 όταν η οικογένεια Φαν Μπικ έφερε στον κόσμο την μπέμπα Μάντισον. Δύο μήνες αργότερα διαγνώστηκε πως το μωράκι είχε την χειρότερη εγκεφαλική δυσλειτουργία και στα 14 της ακόμα εξακολουθεί ο εγκέφαλος να έχει μεγαλώσει όσο ενός βρέφους τριών μηνών. Δηλαδή δεν μπορεί να μιλήσει, να περπατήσει και γενικότερα να ικανοποιήσει την οποιαδήποτε βασική ανάγκη μόνη της.

«Στην αρχή ήμασταν απελπισμένοι. Για τα οκτώ επόμενα χρόνια παραμέναμε πολύ στεναχωρημένοι. Ωσπου την πήγα και είδαμε μαζί έναν αγώνα τρίαθλου. Ηταν η πρώτη φορά που την έβλεπα να χαμογελάει τόσο πολύ: που αισθάνθηκα ότι ήταν ευτυχισμένη. Τότε ήταν που μου ήρθε στο μυαλό», περιγράφει ο καταπληκτικός πατέρας που λίγο καιρό αργότερα θα γινόταν και ο ίδιος αθλητής του τρίαθλου. Το αρχικό πρόβλημα ήταν η κάκιστη φυσική κατάσταση του. Ο Ρικ δεν ήταν απλά καπνιστής, αλλά χρειαζόταν δύο πακέτα την ημέρα, ενώ είχε και καμιά 20αριά παραπανίσια κιλά.

Την επόμενη μέρα λοιπόν το έκοψε μαχαίρι, ξεκίνησε προπονήσεις και κατάφερε να γίνει υπεραθλητής. Εκτοτε ακολούθησαν περισσότεροι από 70 αγώνες. Φυσικά σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές του ο Ρικ δεν ήταν μόνος του, αλλά όπως είπαμε ήταν μέρος της «Team Maddy». Παρέα με τη Μάντισον λοιπόν κάθε φορά ξεκινούσε κολύμπι 0,5 χλμ, συνέχιζε με ποδηλασία 20 χλμ. και έκλεινε με τρέξιμο 5 χλμ., έλκοντας αντίστοιχα τη Μάντι σε κανό και σπρώχνοντας τη με καροτσάκι!

«Εκείνη την ημέρα κατάλαβα ότι η κόρη μου ήθελε να βρίσκεται έξω. Πως αυτό της έκανε πολύ καλό», αιτιολόγησε ο Ρικ που όποτε λαμβάνει μέρος σε αγώνα, αισθάνεται πως το παιδί του κατανοεί και ευχαριστιέται τη διαδικασία. «Μέσα απ' όλη αυτή τη διαδικασία όμως τελικά η ευτυχία επιστρέφει σε μένα. Και όταν λέω πως είμαστε ομάδα, το εννοώ. Εγω βάζω τα πόδια και εκείνη την καρδιά και η ψυχή της μας δίνει και στους δύο δύναμη. Κάπως έτσι τη βλέπω να τσιρίζει από χαρά όταν τρέχουμε και καταλαβαίνω πως εγώ και η Μάντι κάνουμε καλό δίδυμο. Ετσι δεν είναι;»

ΥΓ.: «Για οκτώ χρόνια παρακαλούσα τον Θεό και ευχόμουν να είχα ένα υγιές παιδί. Ημουν δυστυχισμένος. Κοιτάζοντας όμως πίσω στα πέντε τελευταία χρόνια, ξέρω ότι εάν δεν είχε έρθει η Μάντισον στην ζωή μου, δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα!»

Follow me: @jorgekaraman