Ο δρόμος της επιστροφής!

1. Γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Νίκαια… Στις 5 Μαρτίου του 1993 ο Δημήτρης Διαμαντάκος ήρθε στη ζωή και οι επιρροές από τον παππού του ήταν εκείνες που τον ώθησαν στο ποδόσφαιρο. Στην οικογένειά του είναι μοναχογιός, αλλά όχι μοναχοπαίδι, αφού υπάρχει η αδελφή του Μαρία για να κλέβει συνήθως την παράσταση.

2. Το πρότυπό του είναι ο Ζλάταν Ιμπραήμοβιτς, όμως μεγαλώνοντας άλλη αφίσα υπήρχε στο δωμάτιό του. Ο Αλέκος Αλεξανδρής ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού γέμιζε τις παιδικές εικόνες του Δημήτρη Διαμαντάκου, ο οποίος αργότερα τον είχε προπονητή στον Ολυμπιακό. Όταν οι ερυθρόλευκοι κατόρθωσαν να ανακαλύψουν το ταλέντο που υπήρχε στη διπλανή πόρτα.

3. Ο Δημήτρης ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Ανδρέα Παπαδόπουλου στο Ρέντη και άνηκε στον Ατρόμητο, μέχρι να τον ανακαλύψει ο Νίκος Κλιτσίδης και να εισηγηθεί την απόκτησή του στον Ολυμπιακό ο Μπάμπης Ζελενίτσας. Αφορμή ήταν ένα φιλικό των Νέων του Ατρομήτου με τους αντίστοιχους του Ολυμπιακού, με τον Διαμαντάκο να σκοράρει τρεις φορές και να κλέβει την παράσταση.

4. Το πρώτο του συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό το υπέγραψε το 2009, ενώ είχε τριετή διάρκεια. Το 2011 υπέγραψε νέο συμβόλαιο, αφού είχε κλείσει τα 18 του χρόνια. Το αντίτιμο που πλήρωσαν οι ερυθρόλευκοι στον Ατρόμητο ήταν 15.000 ευρώ. Το περασμένο καλοκαίρι και πριν δοθεί δανεικός στον Εργοτέλη, ο Δημήτρης Διαμαντάκος επέκτεινε το συμβόλαιό του με τους πρωταθλητές ως το 2016.

5. Ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία του παιχνιδιού του είναι ότι συνδυάζει πολύ καλή τεχνική κατάρτιση με εντυπωσιακή σωματοδομή. Η αιτία είναι ότι πήρε απότομα ύψος και έφτασε το 1μ.85, ενώ φοράει αριθμό παπουτσιού 46! Πριν εξελιχθεί αγωνιστικά και σωματικά, έμενε στη σκιά του Βασίλη Σκούρτη, τον οποίο πίστευαν πολύ περισσότερο στον Ολυμπιακό και τον πρώτο καιρό στην ομάδα Νέων έπαιρνε ελάχιστες συμμετοχές.

6. Στον Ολυμπιακό δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες με τη πρώτη ομάδα, παρότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε ήταν εκείνος που τον προώθησε να προπονείται με τους… άντρες. Η πρώτη ομάδα στην οποία παραχωρήθηκε ως δανεικός ήταν ο Πανιώνιος τον Αύγουστο του 2012. Η μοναδική ανάμνηση των κυανέρυθρων από τον 19χρονο τότε επιθετικό ήταν ένα γκολ στο φιλικό με την Πάρμα, αφού σε εννέα ματς που αγωνίστηκε (οκτώ για το πρωτάθλημα κι ένα για το κύπελλο) δεν κατάφερε να γράψει τίποτα στη… στατιστική. Τον Γενάρη του 2013 επέστρεψε στον Πειραιά.

7. Η αναμονή του κράτησε σχεδόν δέκα μέρες μέχρι να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Από τις 4 Ιανουαρίου μέχρι τις 17 του ίδιου μήνα, όταν αποφάσισε να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη για να ενταχθεί στον Άρη. «Ευχαριστώ τους ανθρώπους του Άρη για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Με κέρδισαν με την συμπεριφορά τους, από την πρώτη στιγμή. Ξέρω ότι έρχομαι σε μια μεγάλη ομάδα, με πολύ κόσμο και χαίρομαι που θα αγωνίζομαι μπροστά σε ένα τέτοιο κοινό», δήλωνε στην πρώτη του μέρα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και εκ των υστέρων θα μιλούσε για πόσο ευχαριστήθηκε την εμπειρία του στον Άρη. «Την πρώτη φορά όταν μπήκα στο Βικελίδης, χάζεψα! Κοιτούσα τον κόσμο και δεν πίστευα στα μάτια μου. Νόμιζα πως δεν ήταν έτσι όπως μου τα έλεγαν, σε τέτοιο μέγεθος, αλλά τελικά ήταν! Στην αρχή δεν μπορούσα να το συνηθίσω, αλλά επειδή είχε πολύ κόσμο κάθε φορά, στο τέλος το συνήθισα». Στο τέλος είχε 13 συμμετοχές, χωρίς πάλι να καταφέρει να σκοράρει, αλλά η παρουσία του στον Άρη είχε θετικό πρόσημο.

8. Το καλοκαίρι του δόθηκε μια ευκαιρία που περίμενε καιρό. Συμμετείχε σε όλη την προετοιμασία του Ολυμπιακού και, μάλιστα, πέτυχε γκολ στο φιλικό με τη Σίμουργκ. «Ζω μια πρωτόγνωρη εμπειρία εδώ. Είναι φοβερά αυτά τα πράγματα που βιώνω στην πρώτη μου προετοιμασία με τον Ολυμπιακό. Σήμερα ήταν δύσκολο για μας να βρεθούμε στο πρώτο μας φιλικό παιχνίδι. Σιγά-σιγά θα βρούμε τον δρόμο μας. Είμαι χαρούμενος που άνοιξα εγώ το λογαριασμό. Ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή, συνεχίζεται μία δύσκολη προετοιμασία και προχωράμε».

9. Περίπου ένα μήνα μετά το όνειρο τελείωσε και η συνέχεια ήταν στην Κρήτη. Ο Ολυμπιακός τον παραχώρησε δανεικό στον Εργοτέλη, όπου θα έβρισκε τους φίλους του Ανδρέα Μπουχαλάκη και Μανώλη Τζανακάκη και η προσαρμογή του στο Ηράκλειο θα γινόταν πιο εύκολη. «Στον Εργοτέλη όλα είναι εξαιρετικά με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και μου έχουν συμπεριφερθεί άψογα. Αυτό φαίνεται και μέσα στο γήπεδο, είμαστε σαν μια οικογένεια. Νομίζω ότι αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας μας το ότι είμαστε όλοι ενωμένοι», δήλωνε για τη νέα του ομάδα και σε προσωπικό επίπεδο ξεκίνησε με φόρα για να κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.

Το πρώτο γκολ που σημείωσε έμελλε να συζητηθεί για άλλους λόγους, πέρα από την ουσία. Ο Διαμαντάκος σκόραρε στη Λεωφόρο απέναντι στον Παναθηναϊκό και κατακρίθηκε για τον τρόπο που το πανηγύρισε. «Δυστυχώς, στην Ελλάδα έτσι σκεφτόμαστε», έλεγε μετά και συνέχισε την πορεία του με τέσσερα ακόμα γκολ, τα οποία έδωσαν και βαθμό ή βαθμούς στην ομάδα του.

10. Η συνεχώς ανοδική του πορεία, οι συμμετοχές του με την Εθνική ομάδα, τα γκολ με τον Εργοτέλη, η ποδοσφαιρική του ωρίμανση και τα όνειρα του έχουν έναν κοινό παρονομαστή. «Για μένα είναι όνειρο να παίξω κάποια στιγμή με την πρώτη ομάδα και ειδικά στο Καραϊσκάκη. Μέχρι στιγμής πηγαίνω σαν οπαδός στις εξέδρες και κάποια στιγμή περιμένω να πάρω κι εγώ την ευκαιρία μου. Αρκετές φορές σκέφτομαι το συναίσθημα να σκοράρω σε ένα γεμάτο Καραϊσκάκη».