Έθεσε… Beto η Σεβίλλη!

Από το Μπάρι στη Λισσαβώνα!

Φεύγοντας από το ληξιαρχείο κοιτάζονταν μεταξύ τους με απορία… Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, όμως, και ποιος θα ασχολούταν στο μέλλον με ένα γράμμα; Η οικογένεια Πιμπαρέλι κατάγεται από την Ιταλία. Στο Μπάρι γεννήθηκε ο παππούς, στη Λισσαβώνα ο εγγονός. «Μου είπαν ότι χάθηκε το τελικό «ι» όταν γραφόταν το πιστοποιητικό γεννήσεως». Μικρό το κακό. Η ουσία ήταν στη γέννηση. Ο Αντόνιο Αλμπέρτο Μπάστος Πιμπαρέλ θα ερχόταν στον κόσμο την 1η Μαΐου του 1982, όταν οι μόνοι που δούλευαν ήταν μάλλον εκείνοι που τον ξεγέννησαν.

Δίπλα του από την πρώτη στιγμή ο πατέρας του. Οι δυο τους θα ανέπτυσσαν μια ιδιαίτερη σχέση από την παιδική ηλικία του Μπέτο, όπως θα ‘ναι το χαϊδευτικό του, με το ποδόσφαιρο και τη Σπόρτινγκ να τους δένει. Πήγαιναν μαζί στα παιχνίδια και ο Βαλντεμάρ Αλμπέρτο Πιμπαρέλι ονειρευόταν να δει το γιο του να φοράει την πράσινη και άσπρη φανέλα. «Εκείνος μου έμαθε τι σημαίνει να είσαι άντρας, με δίδαξε για τη ζωή και πάντα θα είναι ο ήρωάς μου». Ίσως να ήταν και η φύση της δουλειάς του τέτοια, που πρόσθετε κύρος και ηρωισμό στα μάτια του μικρού Μπέτο. Ο πατέρας του δούλευε στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία, μια δουλειά που και ο ίδιος ήθελε να κάνει όταν θα μεγάλωνε.

Στην πορεία αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρο που είχε ο Βαλντεμάρ για εκείνον και το οποίο ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής. Ο Μπέτο ξεκίνησε να παίζει στη γειτονιά με τους φίλους του και πάντα του άρεσε να υπερασπίζεται το τέρμα, ενώ οκτώ ετών εντάχθηκε στην ακαδημία της Πόντε Φριέλας. Εκεί ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «chichi» επειδή ήταν στρουμπουλός και ντροπαλός, μια ακόμα αιτιολογία για να γίνει γκολκίπερ! Στη μικρή ακαδημία της Λισσαβώνας έμεινε τρία χρόνια, πριν αποφασίσει να πάει στη Σπόρτινγκ. Εκεί φιλοδοξούσε να ζήσει το απόλυτο όνειρο…

Νεανική απόρριψη!

Τα πρώτα έξι χρόνια πέρασαν γεμάτα εικόνες, εμπειρίες και σκέψεις για το μέλλον. Ο Μπέτο θα έχει τη μοναδική ευκαιρία του να προπονείται από το είδωλό του, τον Βίτορ Ντάμας, αλλά και να νιώσει το κενό συναίσθημα του θανάτου όταν ο σπουδαίος γκολκίπερ της Σπόρτινγκ έφυγε από τη ζωή το 2003. Θα του δοθεί η δυνατότητα να δει από κοντά τον Πίτερ Σμάιχελ στη διετία που βρέθηκε στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, αλλά και να ανέβει στην πρώτη ομάδα. Ο 32χρονος γκολκίπερ έχει αναγνωρίσει το θάρρος του Λάζλο Μπόλονι να του δώσει ρόλο τρίτου τερματοφύλακα στη Σπόρτινγκ πριν κλείσει τα 20 του χρόνια, όμως ο πρώην τεχνικός του ΠΑΟΚ ήταν μάλλον ο πρώτος και ο τελευταίος που πίστεψε σε εκείνον.

Το 2004, η Σπόρτινγκ έδειξε την πόρτα στον Μπέτο και το όνειρο έχανε τη γοητεία του… «Ένιωσα την απόρριψη από την ομάδα που αγαπούσα περισσότερο. Χωρίς καμία καθοδήγηση για το μέλλον μου, χωρίς καμία εκτίμηση για τα έντεκα χρόνια αφοσίωσης που είχα δείξει, μου είπαν να φύγω. Ήταν μια στιγμή που έπρεπε να πάρω αποφάσεις. Είτε θα συνέχιζα την προσπάθεια να πραγματοποιήσω το όνειρο του πατέρα μου και το δικό μου, είτε θα επέστρεφα στο σχολείο για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου». Κέρδισε το πρώτο. «Αποφάσισα να πάω σε ομάδες που θα είχα την ευκαιρία να παίξω και να έχω μια συνέχεια στην καριέρα μου». Ομάδες άσημες στην Πορτογαλία και ευρύτερα άγνωστες. Κάσα Πία, Τσάβες και Μάρκο, όπου αν μη τι άλλο πήρε τις συμμετοχές που ήθελε και ένιωθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Δικαίωση και απώλεια!

Ως επαγγελματίας θα μάθαινε να ανεβαίνει βήμα-βήμα τα σκαλοπάτια. Με την Κάσα Πία έπαιξε στην τέταρτη κατηγορία, με την Τσάβες στη δεύτερη, με την Μάρκο επίσης και το καλοκαίρι του 2006 ήρθε η ευκαιρία που θα του άλλαζε την καριέρα. Η Λεϊσόες εντυπωσιασμένη από τις εμφανίσεις του στη μικρή ομάδα του Οπόρτο θα του καταθέσει πρόταση. Ο Μπέτο θα την αποδεχτεί… Σε πείσμα, όμως, του συμπατριώτη του, που θέλει το σύμπαν να συνωμοτεί όταν θες κάτι πολύ, ο Αμπέρτο θα έβλεπε το σύμπαν να του παίζει ένα πολύ άσχημο παιχνίδι.
«Στην πιο σημαντική ημέρα της καριέρας μου, την ημέρα που θα υπέγραφα στην Λεϊσόες πέθανε ο πατέρας μου».

Έκτοτε, ο Μπέτο θα έπαιζε για τη Σελία, τη μητέρα του, αλλά και για εκείνον. Στην πλάτη του έχει ζωγραφίσει έναν μεγάλο σταυρό που είναι προς τιμήν του Βαλντεμάρ και πριν από κάθε παιχνίδι προσεύχεται για να έχει τη βοήθεια του Θεού και του μπαμπά του. Φαίνεται ότι βοήθησαν. Με την Λεϊσόες, ο Μπέτο θα ανέβει στη μεγάλη κατηγορία, θα καθιερωθεί σε αυτή και το 2009 θα κάνει τη Σπόρτινγκ να αναρωτιέται που έγινε το λάθος.

Ο Μπέτο θα κάνει ντεμπούτο με την Εθνική Πορτογαλίας στις 10 Ιουνίου του 2009 και λίγο μετά θα υπογράψει στην Πόρτο! «Παρότι δεν κατόρθωσα να καθιερωθώ, ήμουν από τους ηγέτες των αποδυτηρίων κι ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες της εξέδρας», θα πει ο Πορτογάλος γκολκίπερ, ο οποίος θα παίξει με τους «δράκους» μόνο σε έξι ματς, αλλά θα κατορθώσει να είναι στην αποστολή για το μουντιάλ του 2010. Στη δεύτερη σεζόν του θα παίξει μόλις σε δύο ματς και στον τελευταίο χρόνο συμβολαίου του θα αποφασίσει να μεταναστεύσει προκειμένου να μην χάσει το Euro και το τρένο της εξέλιξής τους.

Είναι γάτα ο κοντός…

Οι πρώτες του επιλογές ήταν από την Γερμανία. «Διαπραγματευόμουν σε δύο ομάδες, αλλά στο τέλος και οι δύο μου είπαν πως είμαι μόλις 1μ.82 και ψάχνουν γκολκίπερ πάνω από το 1μ.90», θυμάται ο Μπέτο, για τον οποίο κάποτε ο Χόρχε Χέσους είχε πει πως «δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μεγάλος γκολκίπερ, επειδή είναι κοντός». Ο τεχνικός της Μπενφίκα μάλλον χθες το ξανασκέφτηκε, οι γερμανικές ομάδες είχαν πάρει στην ώρα τους την πληρωμένη απάντηση του Πορτογάλου γκολκίπερ. «Με ενοχλούσε αυτή η συμπεριφορά και ξέσπασα… Ψάχνετε γκολκίπερ να πιάνει τη μπάλα, να δίνει πόντους στην ομάδα ή ψάχνετε την εμφάνιση;».

Εκείνοι που εντέλει έψαχναν την ουσία ήταν οι Ρουμάνοι. Ο Μπέτο αποδέχτηκε την πρόταση της Κλουζ και βρέθηκε στην Τρανσυλβανία για μια σεζόν γεμάτη αντιθέσεις. «Στα 29 μου χρόνια ήταν μεγάλο ρίσκο να έρθω στη Ρουμανία και είχα άγχος, όμως αισθάνομαι ότι έκανα τη σωστή επιλογή. Πήρα το πρωτάθλημα, έπαιξα σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια, επέστρεψα στην Εθνική ομάδα και βρήκα συμβόλαιο στη Μπράγκα», έλεγε στον απολογισμό του στο τέλος της σεζόν, έναν απολογισμό που είχε και την άλλη όψη. Η αντίδρασή του σε ένα ματς είχε ως αποτέλεσμα να διαπομπευτεί από τα μίντια και να του προσφερθεί από σατιρική εκπομπή μέχρι και βραβείο ηθοποιίας. «Δεν ήταν θέατρο. Ήταν, απλά, μια πανέξυπνη αντίδραση. Από τότε αποφάσισα να μην ασχοληθώ ξανά με τα μίντια», σχολίαζε ο ίδιος, αλλά το βίντεο (σ.σ. gallery) μάλλον δεν τον δικαιώνει.

Ο μικρός το δέμας τερματοφύλακας συνέχιζε να δικαιώνει τον πατέρα του… Επέστρεψε στην Πορτογαλία για να παίξει με τη Μπράγκα, όταν ένα ντόμινο εξελίξεων με τον τραυματισμό του Κασίγιας και τη μεταγραφή του Ντιέγκο Λόπεζ στη Ρεάλ τον έφεραν στη Σεβίλλη στο φινάλε της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου του 2013.

Ο Μπέτο θα ερωτευόταν κεραυνοβόλα για δεύτερη φορά στη ζωή του. Η πρώτη ήταν η Ντανιέλα, την οποία συνάντησε σε ένα εστιατόριο στο Πόρτο κι έκανε ό,τι μπορούσε για να τη γνωρίσει. Το κατάφερε, της έκανε πρόταση γάμου ανήμερα των γενεθλίων της και σήμερα έχουν μαζί έναν γιο τεσσάρων ετών, τον Γκονζάλο. «Δε λένε ότι η Σεβίλλη έχει ένα ιδιαίτερο χρώμα; Ε, είναι αλήθεια. Λατρεύω την πόλη και τους ανθρώπους της», δήλωνε ενθουσιασμένος στην πρώτη του συνέντευξη και δεχόταν να βάλει στοίχημα ένα δείπνο με τον δημοσιογράφο για το αν θα επεκτείνουν το συμβόλαιό του μετά το καλοκαίρι. «Είναι η μοναδική φορά που δε θα με πειράξει να χάσω», πρόσθετε γελώντας.

«Όταν ο μάνατζέρ μου, μου ανέφερε τη Σεβίλλη του είπα να μην χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο. Τέτοιες ευκαιρίες δεν έρχονται συχνά στη ζωή». Στην Ανδαλουσία ένιωσε ευτυχισμένος και γεμάτος με το ποδόσφαιρο, το καλοκαίρι η Σεβίλλη ενεργοποίησε τον όρο στη συμφωνία της με την Μπράγκα και κράτησε τον Μπέτο, για χάρη του οποίου άφησε τον Αντρές Πάλοπ να φύγει μετά από οκτώ χρόνια στην ομάδα! Ο Πορτογάλος καθιερώθηκε και πλέον είναι η τέταρτη γενιά της οικογένειας εκείνη που μπορεί να θαυμάζει την προηγούμενη.

«Πριν από κάθε παιχνίδι μιλάω με τον Γκονζάλο. Είναι η έμπνευσή μου. Βλέπει κάθε παιχνίδι μου και στο τέλος μου κάνει παρατηρήσεις. Μου λέει «μπαμπά έφαγες γκολ, αλλά έκανες και τρεις αποκρούσεις». Χθες, ήταν καλή μέρα για τον μπαμπά! Έστω κι αν ο Γκονζάλο μπορεί να είχε πάει για ύπνο…