Το στοίχημα του Αβραάμ

Ο επιθετικός… σέντερ μπακ!

Στοίχημα πρώτο… Στις 3 Δεκεμβρίου του 1984 γεννιέται ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Τα «βιβλία» και οι αναφορές τον θέλουν να ξεκινάει τη ζωή του στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, χωρίς περισσότερες πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια ή για τον τρόπο που βρέθηκε η οικογένειά του από το Λάκκωμα σε άλλη ήπειρο. Στο μικρό ορεινό χωριό της Χαλκιδικής μεγάλωσε και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον Διγενή, όπου το γήπεδο πλέον φέρει το όνομά του.

Μη έχοντας ακόμα τη σημερινή σωματοδομή και σε μια ηλικία που όλα τα παιδιά τείνουν προς την επίθεση, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ξεκίνησε μια διαφορετική καριέρα από εκείνην που θα τον καθιέρωνε στα μεγάλα σαλόνια. «Στον Διγενή έπαιζα κυρίως στο κέντρο και μερικές φορές σέντερ φορ και πετύχαινα γκολ», θα δηλώσει αργότερα στην καριέρα του, γεγονός πάντως που θα τον βοηθήσει στην πορεία του. Στην καριέρα του έχει σκοράρει 19 φορές, τις 16 φορές με τη φανέλα του Άρη.

Το σύντομο δρόμο για τη Θεσσαλονίκη θα έπαιρνε τον Γενάρη του 2001, έπειτα από δοκιμή στον Άρη. Ακόμα και τότε η μετακίνησή του δεν ήταν απλή υπόθεση, αφού ενεπλάκη τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και ο Άρης, ενώ στην πορεία επιδικάστηκε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό στην πρώτη του ομάδα. «Δεν δοκιμάστηκα ποτέ στον ΠΑΟΚ. Είχα όμως πρόταση να υπογράψω στον ΠΑΟΚ, πριν έρθω στον Άρη. Από μικρός ήμουν Αρειανός και πραγματικά είμαι ευτυχισμένος να αγωνίζομαι με αυτή τη φανέλα», θα πει σε συνέντευξή του, όταν πλέον θα γίνει αντιληπτό ότι ο Άρης είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού. Από την πρώτη του σεζόν, όντας ακόμα ανήλικος, θα μεταφερθεί στην άμυνα και θα ξεκινήσει σκληρή δουλειά, προκειμένου να καταφέρει να καθιερωθεί. «Στον Άρη παίζω κυρίως στόπερ, αν και πέρσι έπαιζα αμυντικό χαφ», παραδέχεται το 2005, ενώ αποκαλύπτει πως του αρέσει περισσότερο να παίζει στη μεσαία γραμμή.

Το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Άρη θα πραγματοποιηθεί στις 14 Νοεμβρίου του 2002, πριν κλείσει δηλαδή τα 18 του χρόνια. Από την επόμενη σεζόν θα κερδίσει χρόνο συμμετοχής και θα συμπληρώσει 22 συμμετοχές τη σεζόν 2003-04. Το 2005 θα είναι ακόμα καλύτερος με 34 συμμετοχές και πέντε γκολ, ωστόσο ο Άρης θα υποβιβαστεί. Ο Αβραάμ κλείνει τα αυτιά του και αποφασίζει να παραμείνει στη Θεσσαλονίκη.

«Είχα επίσημη πρόταση από την ΑΕΚ και ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Ήθελα, όμως, πραγματικά να μείνω στον Άρη και το έκανα. Δεν υπάρχει ρήτρα στο συμβόλαιό μου». Την επόμενη σεζόν δεν θα είναι απλώς ένας παίκτης του Άρη. Θα είναι ο αρχηγός του! Στα 21 του χρόνια συμπεριλαμβάνεται στην τριάδα των αρχηγών και δηλώνει: «Είναι μεγάλη τιμή να είσαι αρχηγός σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ο Άρης και θα προσπαθήσω πολύ για να φανώ αντάξιος».

Μέρα με τη μέρα και αγώνα με τον αγώνα φαντάζει όλο και πιο πολύτιμος για τον Άρη, το δέσιμό του με την κερκίδα μεγαλώνει. «Είμαι Άρης. Από μικρό παιδί ήμουν φίλαθλος της ομάδας. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή ήταν όταν υπέγραψα στον Άρη. Περιμένω να ζήσω πολλές ευτυχισμένες στιγμές στο μέλλον. Θα ήθελα βέβαια να μείνω για πάντα στον Άρη». Λάθος: Μια από τις κουβέντες που ένας ποδοσφαιριστής καλό είναι να αποφεύγει.

Ο Αρειανός στο λιμάνι!

Στοίχημα δεύτερο… Η τελευταία του δήλωση θα αναπαραγόταν ξανά και ξανά και ξανά. Θα την έλεγαν στα ραδιόφωνα, θα την έγραφαν στα φόρουμ, θα την χρησιμοποιούσαν πολλάκις εναντίον του. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος του Άρη άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται… Εθνικό θέμα. Πότε ο Παναθηναϊκός, όμως κυρίως ο Ολυμπιακός εμφανίζεται όλο και πυκνότερα να ερίζει για την απόκτησή του. Στην αρχή ήταν αδιάφορος: «Το έχω ξαναπεί ότι εγώ δεν γνωρίζω κάτι για αυτό το θέμα. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον, εγώ όμως οφείλω να είμαι συγκεντρωμένος στις υποχρεώσεις του Άρη, της ομάδας που υποστηρίζω από μικρός και η οποία έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε αυτά τα ζητήματα».

Φτάνοντας προς το καλοκαίρι, που θα άλλαζε από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο στοιχείο της ζωής του, ο Αβραάμ κρατούσε την ίδια στάση. «Είναι ανοησίες, όλα αυτά που λένε και γράφουν ότι θέλω να φύγω. Αν είναι δυνατόν. Δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποιο δικαίωμα τα γράφουν αυτά. Έχουν κουράσει όλα αυτά τα χρόνια και όμως συνεχίζουν. Πραγματικά ούτε καν θέλω να μιλάω για αυτά τα θέματα αφού πολύ απλά δεν υπάρχουν», θα δηλώσει στις 11 Απριλίου του 2008, ενώ 40 μέρες μετά θα έρχονταν τα πλέον ευχάριστα νέα για τους οπαδούς του Άρη.

Στις 23 Μαΐου δια στόματος Λάμπρου Σκόρδα ανακοινώνεται πως «κάναμε μια πρώτη συζήτηση με τον παίκτη και ήρθαμε σε αρχική συμφωνία για την επέκταση του συμβολαίου του μέχρι το 2013». Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η πρόταση του Άρη ήταν κοντά στα 2 εκ. ευρώ για πέντε χρόνια, ωστόσο σύντομα όλα θα ανατρέπονταν. Ένα μήνα μετά την προφορική συμφωνία, αρνείται να υπογράψει προβάλλοντας διαφορετικές απαιτήσεις και ξεκινάει το γαϊτανάκι της μεταγραφής του.

Ο Λάμπρος Σκόρδας δηλώνει ότι ο παίκτης «δεν πωλείται στον Ολυμπιακό», ο Νικόλας Πατέρας προσπαθεί να τον πάρει στον Παναθηναϊκό, όμως η στάση του Παπαδόπουλου θα είναι αμετακίνητη. «Ή στον Ολυμπιακό ή θα εξαντλήσω στο συμβόλαιό μου», φέρεται να λέει στους διοικούντες τον Άρη, βάζοντας ταφόπλακα στις σχέσεις του με τον κόσμο. Στην πρώτη προπόνηση της 30ης Ιουνίου θα αποδοκιμαστεί έντονα, μέχρι που θα προπηλακιστεί, με τον Σέρτζιο Κόκε και τον Κώστα Νεμπεγλέρα να παίρνουν το πλευρό του παίκτη.

Ο εισαγγελέας (!!) θα παρέμβει και θα διατάξει επείγουσα προκαταρκτική εξέταση περί άσκησης σωματικής και ψυχολογικής βίας εις βάρος του ποδοσφαιριστή, γεγονός που θα προκαλέσει την επερώτηση στη Βουλή από τον Κυριάκο Βελόπουλο! Η μεταγραφή είχε ξεφύγει από τα ποδοσφαιρικά όρια και η κατάσταση ξεφεύγει γενικώς από τα όρια. Ο Παναθηναϊκός θα πιέσει, σε μια εποχή που ταυτόχρονα εξελισσόταν και το σίριαλ με τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, ο Λάμπρος Σκόρδας θα συμφωνήσει με την καλύτερη πρόταση του τριφυλλιού, ο Αβραάμ θα επιμείνει για τον Ολυμπιακό και θα δικαιωθεί!

«Εγώ έκρινα ότι για μένα η καλύτερη επιλογή και το καλύτερο περιβάλλον είναι ο Ολυμπιακός. Ο Ολυμπιακός είναι αυτό που πίστευα πριν έρθω, είναι αυτό που ονειρευόμουν». Στις 4 Ιουλίου του 2008 ανακοινώθηκε και επίσημα η μεταγραφή του!

Από τα… Flocafe στο Rich!

Στοίχημα τρίτο… Μια καινούργια ομάδα, μια καινούργια πόλη, διαφορετικοί άνθρωποι, νέες συνήθειες. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος θα βρει στον Ολυμπιακό τον Βασίλη Τοροσίδη, με τον οποίο ήταν φίλοι από τις μικρές Εθνικές ομάδες και η τότε φημολογία ήθελε τον πρώην παίκτη της Ξάνθης να έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του Αβραάμ. «Ακούστηκαν πολλά γι' αυτή τη μεταγραφή, ότι τον έπαιρνα τηλέφωνο και του έλεγα να φύγει από τον Άρη. Εγώ ποτέ δεν πήρα τον Αβραάμ για να του πω «φύγε από τον Άρη για να έρθεις στον Ολυμπιακό». Όποτε τον πήρα να του μιλήσω για τη μεταγραφή του τού είπα «έλα σε εμάς, μην πας σε καμία άλλη ομάδα, αν είναι να φύγεις από τον Άρη», θα ξεκαθαρίσει ο Τοροσίδης όταν πια η μεταγραφή θα έχει ολοκληρωθεί.

Ο Τοροσίδης μαζί με τον Παρασκευά Άντζα, τον Χρήστο Πατσατζόγλου, αλλά και τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς θα αποτελέσουν τα στηρίγματά του το πρώτο διάστημα, όταν προσπαθούσε να συνηθίσει στην πρωτεύουσα. «Άλλαξα ζωή, όχι μόνο ομάδα. Είναι άλλη πόλη η Αθήνα και διαφορετικές οι συνθήκες αλλά και οι ρυθμοί. Έπρεπε να μπω σε μία σειρά και αυτό δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα». Η Γλυφάδα πήρε τη θέση της αγαπημένης του Καλαμαριάς, όπου έμενε στη Θεσσαλονίκη και το «Rich» που τότε μεσουρανούσε αντικατέστησε τα Flocafe στην Κρήνη, όπου συνήθιζε να πίνει τον καφέ του.

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε αντικαταστήσει τον Άρη, κάτι που ο Αβραάμ Παπαδόπουλος θα ένιωθε εντονότερα από ποτέ στις 26 Οκτωβρίου, όταν έπρεπε να επιστρέψει ως αντίπαλος στο «Κλεάνθης Βικελίδης». «Ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά στον Άρη και στα χρόνια που ήμουν στην ομάδα προσπαθούσα να δίνω ό,τι περισσότερο μπορούσα. Θεωρώ ότι είναι άδικο όλο αυτό, αλλά ο κόσμος έχει τη δική του κρίση. Το Χαριλάου ήταν για μένα το δεύτερο σπίτι μου».

Ως άνθρωπος δεν άλλαξε. Παραμένει χαμηλών τόνων, δεν βγαίνει τα βράδια και κρατάει την προσωπική του ζωή για τις… φιέστες, όπου όλοι περιμένουν να ανακαλύψουν αν συντροφεύεται ή όχι. Τον Φεβρουάριο του 2011 – κάτι που επανέλαβε και το καλοκαίρι του ’12 με το πριμ της Εθνικής- δώρισε στο ίδρυμα «Ελπίδα» τα 10.000 που κέρδισε στο φλουρί της πίτας, αλλά κράτησε για τον ίδιο το γούρι που φέρνει το τυχερό νόμισμα. Αυτή τη φορά το συμβόλαιό του θα ανανεωνόταν και με υπογραφές κι ένα ακόμα καινούργιο όνειρο θα γεννιόταν… «Θα ήμουν χαρούμενος αν με θυμούνται ως «σημαία», είναι πραγματικό όνειρο. Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος και αυτό θα ήταν ιδανικό».

Υπογραφή… καρδιάς!

Στις 19 Απριλίου του 2011 η προσφορά του αναγνωρίστηκε. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος επέκτεινε το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό ως το 2015, σχεδόν διπλασίασε τις απολαβές του και ετοιμαζόταν για την πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του. Ξαφνικά ένιωσε ότι δεν μπορεί πια να ονειρεύεται και πως τον κυνηγούσε ένας εφιάλτης. Το πρώτο σοκ έρχεται με την εμπλοκή του στα στημένα παιχνίδια, καθώς το όνομά του θα είναι ανάμεσα σε εκείνα που είχαν κέρδος από παράνομο στοιχηματισμό. Ο Ολυμπιακός θα τον στηρίξει και θα κρατήσει χαμηλούς τόνους, ο ποδοσφαιριστής θα αποφύγει τις δηλώσεις, όμως θα εμμένει στην αθωότητά του.

Θα μιλήσει για το θέμα μόνο από την προετοιμασία του Ολυμπιακού στην Αυστρία κι αφού θα έχει αρθεί η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. «Δεν έχω καμία σχέση με όλα αυτά. Περιμένω να με καλέσει σύντομα ο ανακριτής για να το αποδείξω. Η εμπλοκή του ονόματός μου είναι άδικη. Όταν το θέμα θα τεθεί στις πραγματικές του διαστάσεις, τότε θα φανεί ότι έχω εμπλακεί εντελώς άδικα. Εμπιστεύομαι απόλυτα την ελληνική Δικαιοσύνη, έχω το δίκιο με το μέρος μου και θα αποδειχθεί πως είμαι παντελώς ξένος προς όλα αυτά. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο, κύριο Βαγγέλη Μαρινάκη, τη διοίκηση γενικότερα, τον κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά και τους δικούς μου ανθρώπους που με στήριξαν και για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν», θα πει και στην πορεία θα δικαιωθεί, αφού το θέμα δεν θα πάρει καν το δρόμο της δικαιοσύνης.

Το μόνο στοίχημα που φαίνεται να έχει κερδίσει είναι εκείνο με τον εαυτό του. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, απαλλαγμένος από κατηγορίες και το άγχος του συμβολαίου, θα κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με τον Ολυμπιακό, αγωνιζόμενος σε 35 ματς συνολικά και ειδικότερα στην Ευρώπη θα προκαλέσει εντύπωση με τις εμφανίσεις του. Στο φινάλε της σεζόν ακόμα ένα όνειρο, ακόμα ένα στοίχημα. Το πρώτο Euro στην καριέρα του…

Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος θα ξεκινήσει βασικός στο ματς με την Πολωνία, όμως στο 37’ θα έρθει η στιγμή που θα συγκλονίσει όλη την Εθνική. «Χίλιες φορές να χάναμε, παρά αυτό που του συνέβη», θα πει ο Κώστας Κατσουράνης μετά το ματς συμπληρώνοντας πως «ό,τι κάνουμε από ‘δω και πέρα, θα το αφιερώσουμε στον Αβραάμ». Το έκαναν! Με πιο χαρακτηριστική στιγμή εκείνη που ο Γιώργος Καραγκούνης πήρε μια φανέλα του για να πανηγυρίσει το γκολ μετά τη Ρωσία. Για τον Αβραάμ ήταν μια παρηγοριά μετά τη συντριπτική διάγνωση. Ολική ρήξη χιαστού, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση μεταφραζόταν σε εφτά μήνες απουσίας.

«Από την πρώτη στιγμή είχα στο πλευρό μου και την οικογένειά μου, και τον κόσμο του Ολυμπιακού, και γενικότερα την διοίκηση. Αυτό με έκανε να νιώσω απ' την αρχή σιγουριά και να έχω τη δύναμη να συνεχίσω. Όπως είπα και πριν είναι κάτι πολύ δύσκολο, γιατί ουσιαστικά ξεκινάς να κτίσεις κάτι απ' την αρχή. Και αυτό θέλει αρκετούς μήνες». Το γαϊτανάκι που στήθηκε για ακόμα μια φορά γύρω από το όνομά του δεν τον απασχόλησε. Οι αλληλοκατηγορίες ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΕΠΟ και η ευθύνη για τον τραυματισμό του δεν ήταν κάτι που μπορούσε να τον απασχολήσει. Προείχε να επιστρέψει.

«Ήταν ένα πολύ δύσκολο κομμάτι αυτό που βίωσα τους προηγούμενους μήνες. Είναι όμως κάτι αναπόφευκτο, το οποίο συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Είναι κάτι άσχημο. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Εύχομαι να είμαι ο τελευταίος που το παθαίνει αυτό». Η αντίστροφη μέτρηση ολοκληρώθηκε στους εφτά μήνες και είκοσι ημέρες. Στις 30 Ιανουαρίου του 2013, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος πάτησε και πάλι χορτάρι. Στο ημίχρονο του αγώνα με την Καβάλα για το κύπελλο μπήκε στη θέση του Κώστα Μανωλά και άρχισε εκ νέου να βάζει στοιχήματα. «Το Καραϊσκάκη είναι κάτι που μου έχει λείψει πολύ», έλεγε μετά από εκείνο το ματς. Κατάφερε πέρυσι να παίξει σε 24 ματς, αλλά φαίνεται πως αυτή τη φορά δεν είχε υπομονή να δει αν θα κέρδιζε το στοίχημα. Το έριξε στον… κουβά και συμπλήρωσε νέο δελτίο!