Ο Λουίς Αντριάνο που έγινε Ουκρανός!

1. Η ιστορία του δεν διαφέρει σε πολλά με εκείνες των περισσότερων Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών. Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1987 και αποτέλεσε το πέμπτο παιδί της Μαρίας Ντε Λούρδες και του Αντριάνο Λουίς Σόουζα Ντα Σίλβα. Έχει δύο αδελφές, την Πατρίτσια και την Καρολίν και δύο αδελφούς τον Μουρίλο και τον Φαμπιάνο. Μεγάλωσε στη γειτονιά του Bom Jesus στο Πόρτο Αλέγκρε με τις στερήσεις και τις δυσκολίες που είχαν τα περισσότερα παιδιά στη γειτονιά του. Και οι δύο του γονείς δούλευαν, ώστε να μπορούν να παρέχουν μια αξιοπρεπή ζωή στα παιδιά τους, ενώ συντροφιά στις ελεύθερες ώρες τού έκαναν το κρίκετ και το ποδόσφαιρο που έπαιζε στην αυλή. Ο πατέρας του εργαζόταν σε εταιρία σεκιούριτι σε χημικό εργαστήριο, η μητέρα του ως οικιακή βοηθός σε σπίτια, ενώ και τα δύο του αδέλφια προσπάθησαν στο ποδόσφαιρο ωστόσο δεν είχαν το δικό του ταλέντο.

2. Οι παιδικοί του φίλοι, εκείνοι με τους οποίους μέχρι και σήμερα κάνει παρέα, του έσπειραν το ζιζάνιο του ποδοσφαίρου. Χάρη στη δική τους επιμονή προσπάθησε και κατόρθωσε να βρει μια θέση στις ακαδημίες της Ιντερνασιονάλ, με την οποία θα γινόταν και γνωστός. Ο ίδιος ήθελε να σπουδάσει και έμεινε στο σχολείο μέχρι και την ηλικία των 15 ετών, όταν η μητέρα του τον προέτρεψε να στρέψει ολοκληρωτικά την προσοχή του στο ποδόσφαιρο κάτι που έγινε. Το αντίκρισμα δεν άργησε να έρθει και προωθήθηκε στην αντρική ομάδα, με την οποία έκανε ντεμπούτο λίγο πριν ενηλικιωθεί.

«Το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία είναι ένας από τους λίγους τρόπους να μην χάσεις το μυαλό σου και να μην χαθείς μέσα στο πλήθος», δηλώνει για την απόφασή του να στραφεί εξ ολοκλήρου στο ποδόσφαιρο. Στο σχολείο αν και ήταν σχετικά καλός μαθητής, δεν άντεχε με τίποτα τα μαθήματα των θετικών επιστημών.

3. Η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του θα ερχόταν το 2006. Ο ίδιος έχει διηγηθεί πως ήταν στο ταξί και στο δρόμο προς την προπόνηση όταν άκουσε πως συμπεριλήφθηκε στην αποστολή που θα ταξίδευε για την Ιαπωνία και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Στην Γιοκοχάμα, το αστέρι της Ιντερνασιονάλ θα ήταν ο δυο χρόνια μικρότερός του και φίλος του, Αλεξάντρε Πάτο, αλλά την παράσταση θα την έκλεβε ο Λουΐς Αντριάνο. Στον ημιτελικό με την Αλ Αχλί μπήκε στο γήπεδο στο 65’ και στο 72’ πέτυχε το καθοριστικό γκολ για τη βραζιλιάνικη ομάδα. Στον τελικό το σενάριο ήταν λίγο διαφορετικό. Μπήκε στη θέση του Πάτο στο 61’ και στο 82’ είχε συμμετοχή στο γκολ με το οποίο η Ιντερνασιονάλ έγραψε ιστορία και κατέκτησε το διηπειρωτικό.

«Αν μπω και σκοράρω θα χορέψω σάμπα», είχε πει λίγο πριν περάσει στο παιχνίδι στον Φαμπιάν Βάργκας, με τον οποίο και… έδωσαν ραντεβού στο σημαιάκι λίγη ώρα μετά το γκολ του στον ημιτελικό.

4. Μόλις τρεις μήνες μετά τα κατορθώματά του στην Ιαπωνία, ήρθε η ευρωπαϊκή πρόκληση. Χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις, αφού η Σαχτιόρ έκανε γενναιόδωρη πρόταση προς την Ιντερνασιονάλ κι έναντι 3 εκ. ευρώ απέκτησε τον 20χρονο επιθετικό. Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε στις 2 Μαρτίου του 2007 και ο Λουίζ Αντριάνο μετακόμισε άμεσα στην Ουκρανία, προσπαθώντας να συνηθίσει σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Προσαρμόστηκε σε μια καινούργια θέση, αφού μέχρι τότε έπαιζε ως δεύτερος επιθετικός, έμαθε να τρώει σούπες, συνήθισε στο κρύο, είδε πρώτη φορά στη ζωή του χιόνι!

«Είχαμε κρύο και στο Πόρτο Αλέγκρε, αλλά χιόνι; Δεν είχα δει ποτέ», σχολίασε και μίλησε για την επιλογή του να αφήσει την πατρίδα του. «Έφυγα πολύ μικρός από τη Βραζιλία, αυτό είναι αλήθεια. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο, το ομολογώ. Ένιωθα μοναξιά και δυσκολευόμουν να προσαρμοστώ. Ήμουν, άλλωστε, μόνο είκοσι χρονών. Αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν η σωστή στιγμή. Έχω κερδίσει τόσους τίτλους στην Ουκρανία που δεν το μετανιώνω. Αυτή η ομάδα είναι ο έρωτάς μου και δεν βλέπω το λόγο να μην μείνω εδώ για πάντα».

5. Αν η Σαχτιόρ δεν ήταν ουκρανική ομάδα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι βραζιλιάνικη. Γεγονός που βοηθάει τον Λουίζ Αντριάνο να μην νιώθει – συνήθως -νοσταλγία για το σπίτι του. Στο ρόστερ της ομάδας του Ντόνετσκ υπάρχουν 15 «ντόπιοι» και 13 ποδοσφαιριστές από τη χώρα της σάμπα, από τους πολλούς περισσότερους που έχουν φορέσει την πορτοκαλί φανέλα. Ο Λουίς Αντριάνο είναι τόσο παλαιός, που πλέον έχει και τον τίτλο του υπαρχηγού πίσω από τον Ντάριο Σρνα. «Η προσαρμογή είναι κάτι δύσκολο. Υπάρχει το πρόβλημα της γλώσσας, που είναι λίγο ενοχλητικό και ο καιρός που είναι διαφορετικός. Η διαφορά στην Ουκρανία και στη Σαχτιόρ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα είναι ότι έχει πολλούς Βραζιλιάνους και βοηθάει για να μην νοσταλγείς το σπίτι σου».

6. Ο ίδιος, βέβαια, δεν κατάφερε να συνηθίσει 100% μακριά από την Βραζιλία και συχνά-πυκνά έκανε σκέψεις επαναπατρισμού. Στη διάρκεια των εφτά χρόνων που βρίσκεται στην Ουκρανία, υπήρξαν συζητήσεις με την Παλμέιρας, ενώ το καλοκαίρι του 2012 δήλωνε ανοικτά ότι θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αγωνιστεί ως δανεικός στην Ιντερνασιονάλ. Βασικός του στόχος ήταν να καταφέρει να κληθεί στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας, στην οποία δεν έχει κληθεί ποτέ. Η Σαχτιόρ, ωστόσο, δεν τον παραχώρησε και έμεινε στην Ουκρανία. Μετά και την αποτυχία του να κληθεί στην σελεσάο για το μουντιάλ του 2014 ωριμάζει η σκέψη να παίξει στην Εθνική Ουκρανίας. Οι συζητήσεις έχουν γίνει και είναι πιθανόν σύντομα να αποκτήσει ουκρανικό διαβατήριο.

7. Μπορεί να έχει περάσει, ήδη, εφτά χρόνια στην Ουκρανία, ωστόσο το όνειρό του δεν περιορίζεται στο παγωμένο Ντόνετσκ. «Θέλω να μείνω λίγο ακόμα στην ομάδα και μετά να αλλάξω περιβάλλον. Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία, ίσως και η Γαλλία θα ήταν ένα υπέροχο μέρος για να παίξω». Το συμβόλαιό του εκπνέει το ερχόμενο καλοκαίρι και ο Λουίς Αντριάνο, παρότι βρίσκεται στη Γηραιά Ήπειρο πολλά χρόνια, είναι μόλις 27 ετών!

8. Πόσο πιθανό είναι αυτό να συμβεί; Το καλοκαίρι του 2012 η Πόρτο προσπάθησε να τον αποκτήσει ως αντικαταστάτη του Χουλκ, αλλά όταν άκουσε τα 20 εκ. ευρώ που ήθελε η Σαχτιόρ έκανε πίσω. Ακολούθησαν φήμες γύρω από το όνομά του έχουν, με τις αγγλικές ομάδες να περιμένουν στη σειρά για να τον αποκτήσουν. Η Άρσεναλ, η Τότεναμ και η Λίβερπουλ φέρονται να ενδιαφέρονται για τον Βραζιλιάνο, ο οποίος έχει κατακτήσει 17 τίτλους στην καριέρα του και πολλές ατομικές διακρίσεις. Όπως για παράδειγμα, τα πέντε γκολ σε έναν αγώνα που πέτυχε χθες!

9. «Πριν από πολλά χρόνια ένα μικρό και ταλαντούχο αγόρι από την Βραζιλία είχε κανονίσει να συμμετάσχει σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου μαζί με μερικούς φίλους του. Το ραντεβού είχε δοθεί για την επόμενη μέρα και ο αγώνας θα διεξαγόταν το πρωί κι έτσι έπρεπε να σηκωθεί νωρίς. Ο μικρός Λουίζ, όμως, παρακοιμήθηκε. Το γεγονός ότι άργησε δεν τον εμπόδιζε απ’ το να πάει, όμως του επέτρεψαν να παίξει μόνο στο τελευταίο ματς. Κι εκείνος όχι απλά έπαιξε, αλλά σκόραρε κιόλας το καθοριστικό γκολ για την ομάδα του. Από τότε η μοίρα του Λουίζ Αντριάνο μοιάζει καθορισμένη: Να πετυχαίνει πάντα τα κρίσιμα γκολ».

Η εισαγωγή στη ζωή του στην προσωπική ιστοσελίδα, γίνεται με το παραπάνω κείμενο. Κι έχει αποδειχθεί ακριβής. Γκολ στο ντεμπούτο του, γκολ στην Ιαπωνία, γκολ στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ… Μοιάζει να βρίσκεται πάντα στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή. Ενίοτε και στην πλέον ακατάλληλη θέση, την πλέον ακατάλληλη στιγμή!

10. Ο τελευταίος αγώνας που είχε σημαδέψει την καριέρα του, είναι κι εκείνος που τον έχει στιγματίσει. Έστω κι αν το παίρνει λίγο πιο ελαφριά απ’ όσο θα έπρεπε. «Δεν το αρνούμαι το περιστατικό. Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα κι εγώ ότι ήταν μια περίεργη στιγμή για την καριέρα μου. Δεν ήμουν μπροστά στο επεισόδιο, είχα γυρισμένη την πλάτη μου και ήμουν συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Όταν είδα τη μπάλα δίπλα μου, την πήρα, πέρασα τον τερματοφύλακα και σκόραρα. Τη δουλειά μου έκανα. Οι επιθετικοί είναι στο γήπεδο για να σκοράρουν». Δε θα του δώσει άδικο όποιος δεν γνωρίζει για ποιο περιστατικό μιλάει.

Στις 20 Νοεμβρίου του 2012 η Νόρντσελαντ υποδεχόταν την Σαχτιόρ και οι Ουκρανοί θα έφευγαν νικητές από τη Δανία με 5-2! Ο Λουίς Αντριάνο σε μια από τις δικές του βραδιές θα είχε πετύχει τρία γκολ. Το πρώτο ήταν ένα από τα πιο δακτυλοδεικτούμενα στην ιστορία της διοργάνωσης. Ο Γουίλιαν θέλησε να επιστρέψει τηρώντας το fair play τη μπάλα στους γηπεδούχους, που εκείνη τη στιγμή προηγούνταν με 1-0, ο Λουίς Αντριάνο την έκλεψε και ισοφάρισε για την ομάδα του. Όλοι πάγωσαν!! Οι παίκτες της Νόρντσελαντ διαμαρτύρονταν, ο κόσμος αποδοκίμαζε, όμως το γκολ μέτρησε. «Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για το συγκεκριμένο γκολ. Ρώτησα τον Αντριάνο τι σκεφτόταν και μου απάντησε ότι αντέδρασε αντανακλαστικά», έλεγε μετά το ματς ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, ενώ η ΟΥΕΦΑ αφού εξέτασε την υπόθεση τιμώρησε με μια αγωνιστική τον Βραζιλιάνο επιθετικό.

«Οι παίκτες μας αντιλαμβάνονται πλήρως ότι λειτουργούν ως πρότυπα για τους νεαρούς οπαδούς της Σαχτιόρ και γενικότερα για το ποδόσφαιρο και τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές από την ομάδα», ήταν η θέση που πήρε ο σύλλογος για το περιστατικό αδειάζοντας τον ποδοσφαιριστή. Ο Λουίς Αντριάνο είχε μια ακόμα δική του βραδιά χθες στο Champions League. Έγραψε ιστορία - συν τις άλλοις έγινε και πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Σαχτιόρ - και αυτή τη φορά δεν υπάρχει καμία κηλίδα στο γραπτό του. Όπως έγραφε, άλλωστε, και η Σαχτιόρ... «Ο δικός μας ήρωας. Ο δικός μας θρύλος».