«Λιονταράκια» με θάρρος και στο βάθος... it's coming home!

Δεν παίζει ποδόσφαιρο που τρίβεις τα μάτια σου, παρά το ταλέντο και τη νεανικότητα του ρόστερ. Ούτε είναι φαβορί. Το αντίθετο. Ακόμα και απέναντι στη Σουηδία το ερχόμενο Σάββατο είναι ικανή να αποκλειστεί. Αλλά αυτή η Εθνική Αγγλίας για πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια έχει... τσαγανό και δείχνει έτοιμη να βάλει τέλος στη γκρίνια που για χρόνια την καταδίωκε. Η πρόκριση επί της Κολομβίας στα πέναλτι έβαλε ξανά σε κρίση άγχους ολόκληρο το Νησί. Δεδομένα οι περισσότεροι ήταν σίγουροι ότι θα έβλεπαν το ίδιο έργο όταν έφτασε η διαδικασία, αλλά αυτή τη φορά οι Άγγλοι τα κατάφεραν. Και γι' αυτό άλλωστε ακόμα δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ότι προκρίθηκαν στα πέναλτι!

Έχτισε επιτέλους ψυχολογία

Για χρόνια την Αγγλία στις μεγάλες διοργανώσεις βάραινε αυτή η ταμπέλα του λούζερ που είχαν κολλήσει οι αποτυχίες των προηγούμενων. Τα πόδια... ζύγιζαν εκατό κιλά και το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Σκυμμένο κεφάλι και πίσω στο Νησί με τα χέρια άδεια. Η νίκη στο τέλος με την Τυνησία την πρώτη αγωνιστική του ομίλου έδειξε κάτι. Ότι σε αυτή τη διοργάνωση ίσως το πράγμα να αλλάζει. Η νίκη στα πέναλτι με την Κολομβία ίσως να πέταξε από τους ώμους των «Λιονταριών» αυτή τη ρετσινιά. Θα φανεί. Ωστόσο, αναμφισβήτητα, αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν ομάδες με μεγάλες προσωπικότητες με τους Τζέραρντ, Λάμπαρντ και Μπέκαμ, η νεανική ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ δείχνει -τουλάχιστον- να το πετυχαίνει.

Ο «Άγγλος τερματοφύλακας» δεν είναι πια ανέκδοτο

Σε αυτό το Μουντιάλ, η Αγγλία πέρα από την ψυχολογία κερδίζει επιτέλους και έναν καλό τερματοφύλακα για πολλά χρόνια. Είχε καταντήσει... ανέκδοτο καθώς τα λάθη των γκολκίπερ είχαν κάψει τους Άγγλους πάρα πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλά τα «Λιοντάρια» σε αυτό το Μουντιάλ πήγαν με δύο εξαιρετικές λύσεις. Γιατί εκτός από τον Τζόρνταν Πίκφορντ που αποτέλεσε κομβικός για την πρόκριση στα προημιτελικά με την επέμβαση στο πέναλτι, αλλά και τη γενικότερη παρουσία του, και ο Τζακ Μπάτλαντ που κάθεται στον πάγκο αποτελεί επίσης μια πολύ αξιόλογη επιλογή. Και θα ακουγόταν πολύ λογικό αν ο Σάουθγκεϊτ είχε... πονοκεφαλιάσει πριν την έναρξη του Μουντιάλ σε ποιον θα έδινε φανέλα βασικού κάτω από τα δοκάρια.

Βρίσκει ηγέτη στο πρόσωπο του Κέιν

Σε αυτήν την Εθνική Αγγλίας δεν υπάρχουν μεγάλες ηγετικές προσωπικότητες. Και ίσως τελικά αυτό να είναι το κλειδί για την καλή μέχρι τώρα πορεία. Όλοι μέσα στην ομάδα είναι ίσοι και δουλεύουν για όλους. Αυτός που ξεχωρίζει και τείνει να πάρει τη μορφή ηγέτη μέσα στην ομάδα, χωρίς ωστόσο αλαζονικά στοιχεία, είναι ο Χάρι Κέιν. Στο πρόσωπό του η Αγγλία βρήκε έναν αδίστακτο επιθετικό που έχει τη δυνατότητα να σκοράρει με κάθε τρόπο μέσα στην περιοχή. Αρκεί ένα άγγιγμα της μπάλας είτε με το δεξί, είτε με το αριστερό πόδι, είτε με το κεφάλι για να τη στείλει στα δίχτυα. Στο πέναλτι που κερδίζει στο δεύτερο ημίχρονο, παίρνει ο ίδιος την μπάλα να τη στήσει στην άσπρη βούλα. Ο 24χρονος επιθετικός χτίζει ένα προφίλ – ηγέτη, ο οποίος όμως θα βοηθήσει στην ομαδική δουλειά που γίνεται και αποτελεί παράδειγμα για τους υπόλοιπους.

Ο... unsung hero Τζόρνταν Χέντερσον

Αν από αυτή την Εθνική Αγγλίας ξεχωρίζει μια τρίτη προσωπικότητα, πέρα από τους Πίκφορντ και Κέιν, είναι ο Τζόρνταν Χέντερσον. Το όνομά του δεν γίνεται τραγούδι στα χείλη των οπαδών, αλλά κάνει τη δουλειά στον χώρο της μεσαίας γραμμής με την εμπειρία του. Τρέχει, μαρκάρει, πρεσάρει, κλέβει, βοηθάει στην ανασταλτική λειτουργία, αλλά και να βγει η ομάδα μπροστά σε κάποια αντεπίθεση. Πάντα πρόθυμος να συνεισφέρει και να αποτελέσει και αυτός παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Να τους παρακινήσει να δώσουν το κάτι παραπάνω. Δεν θα κάνει ποτέ το κάτι εντυπωσιακό, αλλά αυτό που πρέπει και χρειάζεται η ομάδα. Και το γεγονός ότι γίνεται θυσία και ματώνει τη φανέλα τον έχει καθιερώσει επάξια στον χώρο του κέντρου.

Θα έρθει το τρόπαιο «σπίτι»;

Το... it's coming home ήταν ένα κρυφό όνειρο πριν την έναρξη του Μουντιάλ. Πλέον οι Άγγλοι έχουν αρχίσει και το σιγοψιθυρίζουν. Αλλά, είπαμε, δεν είναι και ούτε θα γίνει το φαβορί. Η πρόκριση στα ημιτελικά (αν έρθει) θα συνιστά από μόνο του επιτυχία για μια Εθνική Αγγλίας που έχει γεμίσει με πολύ πίκρα τους φίλους της στις προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις. Και από εκεί και πέρα ό,τι προκύψει. Σίγουρα πάντως ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ θα πρέπει να βγάλει από την ομάδα που έχει στα χέρια του την ποιότητα και το ταλέντο που πραγματικά διαθέτει. Ίσως αυτό το 3-5-2 να... ακυρώνει ορισμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Όπως παράδειγμα τη χρησιμοποίηση του Ραχίμ Στέρλινγκ στην κορυφή, με τον Άγγλο επιθετικό να ήταν πιο ουσιώδης αν έπαιζε ως ακραίος σε ένα 4-3-3 και τα «Λιοντάρια» να ήταν πιο επιθετικά στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό όμως, από τη στιγμή που η Αγγλία έφτασε ως εδώ, δεν θα αλλάξει. Απέναντι στη Σουηδία η μάχη θα πάει στο σώμα με σώμα και στα δυνατά μαρκαρίσματα και της Αγγλίας αυτός ο αντίπαλος ενδεχομένως της ταιριάζει για να σπάσει την κατάρα και να κάνει το επόμενο βήμα.