Αυτό που άφησε ο κύκνος… (vid)

• Το ξαφνικό κάλεσμα
• Η όμοια έκλαμψη

Όλοι ήταν εκεί! Κι ας μην τους είδε ανθρώπινο μάτι. Ο κοκκινολαίμης, η μέλισσα, η μύγα, το θλιμμένο ελάφι, στάθηκαν για λίγο, ακινητοποίησαν τη ματιά τους και είδαν τα υπέροχα λευκά φτερά του, τον αλαβάστρινο λαιμό του, το σώμα του να «μιλά» και να ξεσπά, να αφήνει το τραγούδι του ελεύθερο. Σε λίγα λεπτά όλα είχαν τελειώσει και ο κύκνος είχε ησυχάσει. Ο ουρανός σκέπαζε τα πάντα και ετοιμαζόταν να δώσει το έναυσμα για τη συνέχιση της ζωής. Και ναι, αυτή συνεχίστηκε και τότε τη θέση των ζώων πήραν οι άνθρωποι. Δεν υπήρχαν δέντρα, λίμνες και υγρό γρασίδι. Πλαστικές θέσεις, τσιμέντο και δεκάδες ψηφιακά μάτια ήταν αποδέκτες της συνέχειας… Αυτό που άφησε ο κύκνος το πήρε μια γυναίκα, ευειδής και τολμηρή. Δεν ήταν φτιαγμένη από αλάβαστρο. Ο καθρέφτης που κοιτούσε, όμως, της έδειχνε το φτεροκόπημα και το γοητευτικό παραλήρημα του θεϊκού πλάσματος. Δεν υπάρχει γυάλινη επιφάνεια, υγρή ήταν και όλα άλλαζαν. Οι φυσικές διαστάσεις χάνονταν και η κίνηση έσπαγε τα δεσμά της. Η γυναίκα εισήλθε άφοβα στο νερό και χωρίς ερωτήσεις αφέθηκε στην πορεία του κύκνου. Όλα ήταν όμορφα, αθώα, αυθεντικά και όταν ήρθε η σιωπή η Ανίτα Άλβαρες άκουσε τον άγριο κύκνο να την καλεί. Το φτεροκόπημα διήρκησε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Μετά, όλα πήραν τη θέση τους.

Το ξαφνικό κάλεσμα

Η Ανίτα Άλβαρες ξαπλωμένη ανάσκελα και μέρος του κορμιού της στο νερό. Το σώμα της στα χέρια των διασωστών και η εικόνα της στα μάτια των θεών! Η αμερικανίδα αθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης, άθελα της έπιασε τον απόηχο του άσματος του κύκνου που πεθαίνει! «Ο θνήσκων κύκνος» του Τένισον, της Άννας Πάβλοβα και του Μιχάηλ Φοκίν συναντήθηκαν στο κορμί και στην αρχέγονη μήτρα του νερού. Η Άλβαρες μετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου της Βουδαπέστης και όταν ολοκλήρωσε το πρόγραμμα της, όταν σταμάτησε η μουσική, το λάλον ύδωρ την κάλεσε κοντά του. Η σολίστ πάγωσε και αφέθηκε στη μοίρα του νερού και στην πρώτη θέα. Εκεί, στο κατώφλι της ζωής πήρε την αντίθετη πορεία, βρήκε ξαφνικά τον δρόμο της επιστροφής και όλα έπαυσαν για λίγο να υπάρχουν. Το ξαφνικό κάλεσμα δεν πέρασε τα υδάτινα όρια, όμως η ακινησία έστρεψε τα βλέμματα των ανθρώπων στην πισίνα, εκεί που η Άλβαρες συνάντησε το τραγούδι του κύκνου, εκεί που η ερημιά απρόσκλητη ήρθε και κατέθεσε την ψυχή της, εκεί που φάνηκε κάτι από την εικόνα της Πάβλοβα. Το απροσδόκητο φινάλε ήταν η επιβεβαίωση σύνδεσης χώρου και χρόνου, ήταν η κατάφαση στην εξομολόγηση του πανέμορφου πλάσματος.

Η όμοια έκλαμψη

«Ο θνήσκων κύκνος» δημιουργήθηκε το 1905 από τον ρώσο χορευτή και χορογράφο Μιχάηλ Φοκίν. Ήταν η ικανοποίηση του αιτήματος της Πάβλοβα. Η τελευταία είχε προσληφθεί ως μπαλαρίνα από το «Αυτοκρατορικό Θέατρο Μαρίνσκι» στην Αγία Πετρούπολη. Έπρεπε να παρουσιάσει ένα σόλο σε γκαλά που θα έδιναν καλλιτέχνες του θεάτρου. Ο Φοκίν γνώριζε την αγάπη της για τους κύκνους, όπως και την αγάπη της για το ποίημα του Τένισον. Τα λόγια, όμως, είναι φτωχά όταν η εικόνα «μιλά». Αυτό που έκανε η Πάβλοβα, και δεκάδες μπαλαρίνες μετά απ’ αυτήν, βρίσκει την όμοια έκλαμψη του στον χορό της Άλβαρες. Το σόλο της αμερικανίδας στο νερό πλησιάζει τη διάσημη χορογραφία. Η κίνηση της στην πισίνα έχει κάτι από τις ομοιόμορφες ρευστές κινήσεις των χεριών. Η κίνηση πάνω στο ρευστό διάφανο δείχνει την επιθυμία της Άλβαρες να επιστρέψει στο βάθος απ’ όπου εμφανίστηκε. Τα πλάγια γράμματα, τα «λοξά» λόγια ανήκουν στον κριτικό μπαλέτου Αντρέ Λέβινσον. Οι κινήσεις, όμως, ανήκουν στα αέρινα πλάσματα, ανήκουν στα σώματα που ένιωσαν τον πόνο της ομορφιάς και το δροσερό, μαρμάρινο, χάδι. Τη στιγμή που ο κύκνος χαμηλώνει το κεφάλι και κλείνει τα φτερά του, τη στιγμή αυτή σηκώνει το παραδομένο -για λίγο- σώμα της Ανίτα Άλβαρες!

Πηγή
-«Ο θνήσκων κύκνος» ζωντανεύει ξανά [theepochtimes.gr, της Lorraine Ferrier, μτφρ: Αλία Ζάε]