Davis Cup: Σαν να είσαι παρών στη γέννηση ενός αθλήματος

Η εικόνα ήταν περίεργη, από την πρώτη στιγμή που πατούσες το πόδι σου στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Αντί παρκέ, ένα κορτ τένις. Αντί μπασκέτες, ένα φιλέ. Κι αντί πορτοκαλί σπυριάρες, μικρά κίτρινα μπαλάκια να πηγαίνουν πέρα δώθε. Και κόσμος στις κερκίδες. Πολύς κόσμος στις κερκίδες. Οικογένειες, μικρά παιδιά με κορδέλες στα μαλλιά, χαμόγελα παντού κι ένα όνομα στο στόμα όλων, μικρών και μεγάλων: «Κοίτα, ο Στέφανος!».

Αν μου έλεγε κάποιος δέκα χρόνια πριν, ότι κοντά 14.000 Έλληνες θα γέμιζαν ένα κλειστό γυμναστήριο για να παρακολουθήσουν αγώνες τένις της Ελλάδας στο Davis Cup, δεν θα τον αποκαλούσα απλά τρελό. Θα έψαχνα κάτι πιο extreme.

Αυτή είναι όμως η κληρονομιά του Στέφανου Τσιτσιπά και της Μαρίας Σάκκαρη. Αν ψάχνετε για legacy, ο 25χρονος Τσιτσιπάς και η 27χρονη Σάκκαρη το έχουν ήδη πετύχει. Έκαναν τον Έλληνα να παρακολουθεί τένις. Και κυρίως, έκαναν τα μικρά παιδιά της χώρας μας να θέλουν να ασχοληθούν με ένα άθλημα που για δεκαετίες θεωρείτο προνόμιο των πλουσίων, της ελίτ.

Καταλαβαίνω πως ο τίτλος του κειμένου, μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και προσβλητικός για τους ανθρώπους που κοπιάζουν δεκαετίες για την ανάπτυξη του τένις στη χώρα μας. «Εμείς παλεύουμε τόσα χρόνια και τώρα γεννιέται το τένις στην Ελλάδα; Εμείς τι κάναμε μέχρι τώρα;». Αλήθεια, το καταλαβαίνω. Και μπάσκετ υπήρχε όμως στην Ελλάδα πριν το 1987. Και άρση βαρών πριν το 1992. Και ενόργανη γυμναστική πριν το 1996.

Ένα άθλημα για να ανθίσει, ειδικά στην Ελλάδα που είμαστε και λίγο πανηγυρτζίδες, χρειάζεται επιτυχίες. Θέλει πρότυπα και πρόσωπα. Απαιτεί ήρωες, που θα μας καθοδηγήσουν, θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας δείξουν πως είναι εφικτό να τα καταφέρουμε κι εδώ. Αυτούς θα δουν τα παιδιά και θα προσπαθήσουν να τους μιμηθούν.

Και ο Στέφανος φαίνεται πως το έχει βάλει καλά στο μυαλό του αυτό. Όταν ρωτήθηκε για τον κόσμο στο κλειστό, η απάντησή του ήταν αυθόρμητη, κάποιος θα έλεγε αφελής, ταυτόχρονα όμως κι ενδεικτική: «Να γεμίσουμε και το ανοικτό του ΟΑΚΑ. Έγινε στο Μεξικό, όταν μαζεύτηκαν 100.000 άνθρωποι να δουν τον Φέντερερ με τον Ζβέρεφ. Να το δούμε κι εδώ».

Ώπα, βρε Στέφανε! Εκατό χιλιάδες άνθρωποι σε αγώνα τένις στην Ελλάδα; Πώς θα γίνει αυτό;

Να σας πω, όμως, κάτι; Θα γίνει κι αυτό! Θα το δούμε κι αυτό!

Όπως μας έμαθαν παλαιότερα κάποιοι άνθρωποι μπάσκετ, όπως μας έμαθαν στίβο, όπως μας έμαθαν πόλο, έτσι θα μάθουμε και τένις! Κι αν δεν θέλουμε εμείς οι λίγο παλαιότεροι να μάθουμε, θα θέλουν τα παιδιά μας. Αυτά που κρατούσαν φωτογραφίες του Τσιτσιπά, αυτά που φορούσαν κορδέλες στα μαλλιά όπως ο Τσιτσιπάς, αυτά που κρατούσαν μπάλες του τένις στο ΟΑΚΑ.

Ο Στέφανος δήλωσε πως έχει τρία τενιστικά όνειρα: Να κερδίσει όλα τα Grand Slams, να ανέβει στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης και να κερδίσει το Davis Cup με την Ελλάδα. Εγώ λέω πως θα καταφέρει τέσσερα κι αυτό το τέταρτο θα είναι και το σημαντικότερο: θα κάνει μια χώρα να αγαπήσει και να αγκαλιάσει ένα άθλημα. Καταλαβαίνετε πόσο σπάνιο είναι αυτό;

Η κορυφαία διοργάνωση Davis Cup έχει το δικό της νερό, φυσικό μεταλλικό νερό Μιτσικέλι που αναβλύζει στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.