Τσιτσιπάς: Ξέρει τον τρόπο στο χώμα, ψάχνει ρυθμό και... εμπιστοσύνη

• Το πρόβλημα με την εμπιστοσύνη που δε δείχνει ο Τσιτσιπάς στο μπάκχαντ
• Η ευκαιρία στη χωμάτινη σεζόν για κάτι μεγάλο

«Προσπάθησα να χτυπήσω δύο ή τρία μπάκχαντ crosscourt και μετά να αλλάξω για να επιτεθώ στην ευθεία. Αυτό ήταν το κλειδί. Νομίζω "ζει" στη γωνία του μπάκχαντ, αναζητώντας το φόρχαντ του». Αυτά ήταν τα λόγια του Κάρλος Αλκαράθ μετά την επικράτησή του με 2-0 επί του Στέφανου Τσιτσιπά στο περσινό Miami Open.

Έναν χρόνο και μερικές μέρες αργότερα η συζήτηση ξαναγυρίζει γύρω από εκείνη τη γωνία. Ο Φριτζ όντας φανερά ανώτερος σε δύο σετ, θα εκθρονίσει τον Τσιτσιπά από το Μόντε Κάρλο μετά από δύο τίτλους και 12 συνεχόμενες νίκες.

Και αν οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Φριτζ ως έναν πολύ καλό σέρβερ, οι επιτυχίες του μαρτυρούν την ικανότητά του σε πιο αργές επιφάνειες. Η κατάκτηση ενός Indian Wells (από τα πιο αργά hard courts στο τουρ) μόνο τυχαία δεν είναι.

Ο Αμερικανός κυριάρχησε από τη βασική γραμμή, βρήκε αρκετό βάθος στα χτυπήματά του και αφαίρεσε όλον τον χρόνο από τον Τσιτσιπά. Είναι αυτή μία συνθήκη που μπορεί να επαναλαμβάνεται στο χώμα; Όχι! Ο Έλληνας τενίστας πάσχει φανερά από έλλειψη ρυθμού. Είναι εμφανές όχι μόνο στα χτυπήματά του αλλά και στην εμπιστοσύνη που δείχνει σε αυτά.

Το πρόβλημα με την εμπιστοσύνη που δε δείχνει ο Τσιτσιπάς στο μπάκχαντ

Ο Αλκαράθ χωρίς να το θέλει είχε επισημάνει πέρσι το σημαντικότερο ζήτημα αγωνιστικής προσέγγισης του Τσιτσιπά. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους της περσινής του μέτριας επίδοσης στο χώμα, ήταν αυτός. Όσο μέτρια μπορεί να θεωρηθεί μία τέτοια με έναν τίτλο, μαζί με μία παρουσία σε τελικό, ημιτελικό και προημιτελικό αντίστοιχα.

Το πόσο ταιριάζει το στιλ του με το βαρύ topspin από το φόρχαντ στη συγκεκριμένη επιφάνεια είναι γνωστό. Η έντονη επιθυμία του να παίρνει όλες τις μπάλες στο φόρχαντ του έχει αρχίσει να γίνεται σοβαρό πρόβλημα, από τη στιγμή που έχει διαβαστεί σε τέτοιον βαθμό. Ένα ζήτημα που ανέδειξε πρώτος από όλους ο Ναδάλ στα μεταξύ τους συναπαντήματα.

Δεν είναι μόνο ζήτημα του πόσο προβλέψιμο μπορεί να γίνει το δικό του παιχνίδι. Κόντρα στον Φριτζ κατάφερε ή μάλλον επέλεξε να παίξει μόλις οκτώ μπάκχαντ στην ευθεία. Δύο εξ αυτών οδήγησαν στο μοναδικό break που πέτυχε σε ολόκληρη την αναμέτρηση.

Το θέμα γιγαντώνεται όταν ο αντίπαλός του έχει τα ποιοτικά χτυπήματα εδάφους και μπορεί να ανακατευθύνει την μπάλα από τη βασική γραμμή. Αυτό που είπε ο Αλκαράθ μετράει δύο σκέλη, να «κλειδώσεις» τον Τσιτσιπά στη γωνία του μπάκχαντ και στη συνέχεια να μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση. Μετά από ένα σετ με τον Τζάρι, ο Στέφανος είχε πάρει μόλις 33% της μπάλας στο μπάκχαντ και μόνο όταν αυτό κρινόταν απολύτως απαραίτητο. Τα λάθη του Χιλιανού όμως δε γινόταν να τον αφήσουν εκτεθειμένο. Ο Φριτζ το κατάφερε αφού είχε όλον τον χρόνο να επιτεθεί στο ανοιχτό κορτ.

Εκεί έγκειται και ο ρυθμός που λέγαμε παραπάνω. Χωρίς τα βασικά του «όπλα», το φόρχαντ στην ουσία, ήταν αδύνατο να μείνει στο ματς ο Τσιτσιπάς, χάνοντας ακόμα και τα ράλι με 9+ χτυπήματα. Για έναν παίκτη που βασίζεται στο να βρίσκεται διαρκώς στο κορτ και να αγωνίζεται, το μόλις ένατο ματς σε διάστημα δύο μηνών είναι πολύ μικρός αριθμός. Πολλώ δε μάλλον όταν στα περισσότερα από αυτά, πριν το Μόντε Κάρλο δηλαδή, ο πόνος στον ώμο χαμήλωνε το ταβάνι.

Το τένις δεν είναι ποδόσφαιρο, στο κορτ είσαι μόνος σου. Δεν επιστρέφεις και παίζεις αμέσως. Χρειάζεσαι χρόνο για να βρεις τα χτυπήματά σου, τα μοτίβα σου, ακόμα και το σημείο στο οποίο θα σταθείς στις επιστροφές. Η αλλαγή επιφάνειας μέσα σε όλο αυτό, έκανε την αποστολή πιο δύσκολη.

Η ευκαιρία στη χωμάτινη σεζόν για κάτι μεγάλο

Ας βάλουμε κάτω τα δεδομένα. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς ήρθε από απουσία λόγω... εμβολίου (δεν αγωνίστηκε στο Sunshine Double) με φανερή πτώση στο σερβίς αλλά και μανίκι στον αγκώνα του που φανερώνει κάποιου είδους πρόβλημα. Αποκλείστηκε από τον Μουσέτι, αυξάνοντας τα ερωτηματικά για την κατάστασή του. Κανείς δεν τον ξεγράφει φυσικά, μιας και θα είναι το νούμερο ένα φαβορί για το χώμα. Αυτό διότι ο Ράφα Ναδάλ είναι πολύ μακριά από τον εαυτό του και ταλαιπωρείται από τραυματισμούς μετά τα μέσα της περσινής σεζόν. Ο Ισπανός απόλυτος άρχοντας του χώματος δεν έχει ακόμα πατήσει κορτ μετά την Αυστραλία και δεν αναμένεται να συμβεί κάτι τέτοιο τουλάχιστον μέχρι τη Ρώμη, μία εβδομάδα πριν το Roland Garros.

• Τσιτσιπάς: «Είμαι καλύτερος από αυτό που έδειξα»

Από το top tier μένει ο Αλκαράθ (εκτός Μόντε Κάρλο λόγω τραυματισμού) και ο Τσιτσιπάς ως οι κυριότεροι διεκδικητές των τίτλων. Ο Μεντβέντεφ έχει τα δικά του θέματα να λύσει στο χώμα, ενώ ο Ζβέρεφ τώρα ξαναβρίσκει τα πατήματά του μετά τον φρικιαστικό τρόπο που τον άφησε εκτός ο περσινός ημιτελικός του γαλλικού όπεν.

Σίνερ, Ρούουντ, Ρούμπλεφ αποτελούν τενίστες που μπορούν να κάνουν στις ημέρες τους τη ζημιά αλλά όχι να αποτελέσουν φόβητρα για οποιονδήποτε βρεθεί στο peak του. Ο Τσιτσιπάς καλώς ή κακώς στο χώμα, πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες επιφάνειες που παίζεται το τένις ανά τον κόσμο, είναι υποχρεωμένος να ζει με τη στάμπα του φαβορί. Και όσο οι big-3 που στην πορεία έμειναν (;) δύο, παρουσιάζουν πολλές περισσότερες ρωγμές στην πανοπλία τους ένεκα των χρόνων που την κουβαλάνε στην πλάτη, τόσο οι προσδοκίες μεγαλώνουν.

Προσδοκίες που δεν είναι αποκύημα της ελληνικής φαντασίας ή επίδειξη μεγαλομανίας. Για το Νο3 του κόσμου ο πρώτος στόχος είναι η παραμονή στην πρώτη τετράδα μέχρι το Roland Garros και από εκεί ο τίτλος. Μέχρι τότε οι λέξεις κλειδιά είναι λίγες αλλά σημαντικές. Ρυθμός, υγεία και εμπιστοσύνη στο μπάκχαντ. Τα υπόλοιπα θα βρεθούν...