Αν απογοήτευσε κάτι στο Καλλιμάρμαρο δεν ήταν ο Τσιτσιπάς, αλλά μία μικρή μερίδα του κόσμου…

Στην Ελλάδα δεν είναι υπερβολή (ή προσβολή) να πούμε πως η αθλητική παιδεία έχει χαθεί και σε αυτό φταίει πρώτα το σύστημα στην Παιδεία και μετά όλα τα άλλα (κατά τη γνώμη μου). Ωστόσο, αυτό το διήμερο στο τένις παρατήρησα ορισμένα πράγματα τα οποία αρχικά μου προκάλεσαν προβληματισμό και μετά θλίψη.

Και μέσα σε όσα θα καταγράψω παρακάτω, άρχισα να απορώ αν πραγματικά η χώρα μας είναι έτοιμη και σε θέση να αναλάβει ένα τουρνουά ATP όπως το είχε εξαγγείλει πέρυσι από το ΟΑΚΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Πριν μπω στο… ψητό για τον κόσμο στις κερκίδες, θα κάνω μία παρένθεση για το Καλλιμάρμαρο. Εξαιρετική σαν ιδέα για την εικόνα, την επισκεψιμότητα, την βόλτα, το ιστορικό της υπόθεσης αν θέλετε να γίνει ένα τουρνουά τένις εκεί. Ομως στην ουσία της υπόθεσης αποδείχθηκε κακή επιλογή. Λέω κακή, όχι λάθος, γιατί εκ του αποτελέσματος κρίνω και δεν ευθύνεται κάποιος συγκεκριμένα για την επιλογή.

Η ζέστη που επικρατούσε αυτό το διήμερο έκανε ανυπόφορη την παραμονή στο Στάδιο. Τα μάρμαρα… έβραζαν και ο κόσμος είχε ιδρώσει μέχρι τα… σώβρακα (συγνώμη, αλλά άκουσα κόσμο να το λέει και δεν ήταν υπερβολή). Ο κόσμος δυσανασχέτησε τόσο από τις συνθήκες, που πάνω από 1.000 άτομα έφυγαν την ώρα που ο Στέφανος Τσιτσιπάς ξεκινούσε το παιχνίδι με τον Μολτσάν χθες, στο οποίο πάλευε η Ελλάδα για την ισοφάριση. Δεν θέλω καν να φανταστώ τι θα γινόταν αν δεν ήταν ο Στέφανος και ήταν ο Πέτρος, ή ο Σκορίλας, ή ο Θάνος ή ο Πρεβολαράκης…

Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες και για τους αθλητές (με κράμπες Κλάιν και Τσιτσιπάς), όχι μόνο ζέστης, αλλά και.. καθισμάτων (τα οποία άλλαξαν την άλλη μέρα μετά τα παράπονα του Στέφανου).

Και πάμε στον κόσμο…

Καταλαβαίνω απόλυτα ότι οι συνθήκες ήταν δύσκολες λόγω της ζέστης, αλλά το να μην πάνε σε σημεία πιο μακρινά εντός του Σταδίου που υπήρχε σκιά και να επιλέξουν να φύγουν, ήταν μια εικόνα που ενόχλησε πάρα πολύ. Οπως ενόχλησε και το ότι θα περίμενε κανείς περισσότερο κόσμο από τους 8-9 χιλιάδες που βρέθηκαν την Κυριακή στο στάδιο (το Σάββατο ήταν λίγο λιγότεροι).

Ομως το χειρότερο είναι αυτό που είδα ενώ πήγα να κάτσω στις κερκίδες πίσω από την baseline για να έχω μία καλύτερη εικόνα του Στέφανου.

Είδα (και το λέω με μεγάλη λύπη) ball kids να κόβουν βόλτες και να μιλάνε ενώ παιζόταν το παιχνίδι (δείγμα ότι κανείς δεν έχει κάτσει να ασχοληθεί με το να μάθει τα βασικά). Προφανώς και δεν φταίνε τα παιδιά που δεν τους είπε κάποιος ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτά που έκαναν, ούτε ασχολήθηκε κανείς με το να τα σταματήσει. Είναι κάτι το οποίο οι αρμόδιοι πρέπει να δουν (την εκπαίδευση των παιδιών στον ρόλο των ball kids) αν θέλουμε να πάρουμε τουρνουά και γενικότερα να ανέβουμε επίπεδο σε διοργανώσεις. Οταν κάτι δεν λειτουργεί σωστά από τη βάση, θα υπάρχουν προβλήματα και στην κορυφή…

Το πιο ενοχλητικό απ’ όλα όμως είναι ότι είχα γύρω μου νέα παιδιά τα οποία προφανώς πήγαν για χαβαλέ στο γήπεδο και όχι για να δουν τένις. Μειοψηφία βέβαια (ο περισσότερος κόσμος είχε άψογη συμπεριφορά), αλλά κάποιοι νόμιζαν ότι ήταν σε ντέρμπι ποδοσφαίρου.

Αλλοι έβριζαν τον Μολτσάν, άλλοι τον γιούχαραν (λες και έκανε κάτι και τους προκάλεσε), άλλοι αποκαλούσαν πουλημένο και πληρωμένο τον διαιτητή σε challenge που έχανε ο Τσιτσιπάς, ενώ την κρίσιμη ώρα του αγώνα του Στέφανου στο tie break, υπήρξε θεατής ο οποίος σε πόντο που έχασε (και στοίχισε τελικά) στον Τσιτσιπά, γύρισε και του φώναξε «πάρε τον επόμενο πόντο για την Μπαντόσα». Φυσικά χασκογελούσε όπως και οι φίλοι του δίπλα του, αλλά κανείς δεν βρέθηκε στην κερκίδα να τον μαζέψει. Την ίδια στιγμή, κάθε φορά που ο Μολτσάν σέρβιρε στο φιλέ, κάποιοι πανηγύριζαν λες και έχασε πέναλτι η αντίπαλη ομάδα.

Και φυσικά να μην ξεχάσω να προσθέσω ότι δύο Ελληνες θεατές άρχισαν να τσακώνονται άγρια φωνάζοντας ο ένας στον άλλο και να τσακώνονται άγρια εν ώρα αγώνα, μη δίνοντας δεκάρα στο ότι δύο παίκτες και ο διαιτητής περίμεναν να ηρεμήσουν για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Τώρα θα μου πείτε, σιγά ρε αδερφέ και τι έγινε; Αυτό που έγινε, είναι ότι βλέποντας συμπεριφορές ποδοσφαιρικές στην κερκίδα, αλλά και ανεκπαίδευτα παιδιά γύρω από το άθλημα, θεωρώ πως η Ελλάδα ούτε για ATP τουρνουά είναι έτοιμη, ούτε για Davis Cup ούτε για οτιδήποτε που θα περιλαμβάνει μέσα Τσιτσιπά και Σάκκαρη όπου θα πάνε για τις φωτογραφίες, τα αυτόγραφα και μετά θα κάνουν ότι τους καπνίσει εν ώρα αγώνα.

Δεν μπορούμε καν να σεβαστούμε τους ίδιους τους παίκτες, κάτι που βέβαια τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε και σε άλλες χώρες του κόσμου. Οι κερκίδες στο τένις έχουν αρχίζει και αλλάζουν ως προς αυτό το κομμάτι και γίνονται πιο… ποδοσφαιρικές (σε αυτό φταίνε και οι τενίστες σε ένα κομμάτι, αλλά είναι μια παρένθεση που θα ανοίξουμε άλλη φορά), σε φάση που το άθλημα αρχίζει και χάνει την διαφορετικότητά του σε σχέση με άλλα αθλήματα.

Στην Ελλάδα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμη βρισκόμαστε σε… βρεφική ηλικία για να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε το άθλημα, τα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει» σε ένα event όπως το Davis Cup. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τενιστικό κοινό δεν θα γίνουμε ποτέ ακόμη κι αν ο Τσιτσιπάς γίνει… Φέντερερ σε επιδόσεις, ή η Σάκκαρη γίνει Σερένα. Οχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε.

ΥΓ: Εχει ακούσει πολλά, έχει δεχτεί σκληρή κριτική για πολλά εκτός και εντός γηπέδων, αλλά οφείλω να βγάλω το καπέλο στον Στέφανο Τσιτσιπά για ένα πράγμα. Εχει κάνει πολλά καλά, βοηθώντας κοινότητες στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα, για τα οποία και ο Τύπος έχει μάθει με καθυστέρηση ή κατόπιν εορτής. Ούτε μία φορά δεν βγήκε ο ίδιος να μιλήσει γι' αυτά. Αλλοι μίλησαν και αποκάλυψαν τις φιλανθρωπίες του. Οταν συνάδελφος του ζήτησε διευκρινήσεις για το τι σχεδιάζει για τους πλημμυροπαθείς, ζήτησε να μην γραφτούν λεπτομέρειες. Οταν όμως μαθεύτηκε ότι πρόσφερε 100.000 ευρώ, όταν επιχειρηματίες με εκατομμύρια είναι εξαφανισμένοι, δεν γίνεται να μην προβληθεί. Γιατί έχει και μία πλευρά διαφορετική από αυτή που έχει δημιουργήσει... haters γύρω από το πρόσωπό του. Αλλά ενώ θα ήταν προς όφελός του να πει για τις φιλανθρωπίες του, αυτός επιλέγει να σιωπήσει. Και μπράβο του... Οπως μπράβο του που παρά την στενοχώρια του δεν χάλασε χατίρι σε κανένα παιδί να φωτογραφηθεί μαζί του ή να βγάλει αυτόγραφα.