Τα είδαμε όλα Στέφανε!

Η ερώτηση ήταν συνηθισμένη. Ο Στέφανος μπορεί στα 2 νικηφόρα σετ, στα 3 μπορεί; Η συνθήκη των Grand Slam αντρών, ό,τι πιο απαιτητικό σε χρόνο, κόπο και πνευματική πίεση γίνεται ακόμα πιο πιεστική αν απέναντί σου παίρνει θέση ο πλέον αποτελεσματικός και επιτυχημένος ever, ο Ράφα Ναδάλ.

Απόδειξη των παραπάνω μια στιγμή από τη μετάδοση και τις αναρτήσεις της ATP TV όταν κέρδισε το πρώτο set ο Ναδάλ. Η λεζάντα έγραψε «άλλο ένα κερδισμένο set σε Australian Open». Λες και δεν είχε απέναντί του έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες του tour ο Ισπανός, λες και δεν είχε πραγματική ελπίδα ο Στέφανος.

Θα είμαι ειλικρινής. Αν στο 2-0 υπέρ του Ναδάλ μου ζητούσαν προγνωστικό, δεν θα έδινα ούτε set στον Στέφανο, στην πραγματικότητα φοβόμουν ένα «ξεφούσκωτο» 3ο set. Δεν φανταζόμουν ότι ο Έλληνας πρωταθλητής θα γινόταν μόλις ο δεύτερος αθλητής που θα έκανε comeback κόντρα τον Ναδάλ σε major μετά το μακρινό 2015 και τον αλλοπρόσαλλο Φάμπιο Φονίνι. Αλλά ήταν η ώρα.

Δε θα γράψω για το game per game match, αυτά σας τα περιέγραψε ο Αντώνης Πατσούρας σε ένα ακόμη εξαιρετικό live. Σημασία για μένα έχουν το πριν και το μετά. Η νίκη στα 5 set απέναντι στον Θανάση Κοκκινάκη γέννησε μια ανθεκτικότητα, που σήμερα ο Στέφανος χρειάστηκε απέναντι σε έναν μυθικό παίκτη που πήγαινε για τον 21ο grand slam τίτλο του.

Η δήλωση του Έλληνα αθλητή ότι κατάφερε επιτέλους να ελέγχει τα νεύρα του, τα συναισθήματά του και την προσήλωσή του στο «πόντο-πόντο» παιχνίδι γεννά τις μεγαλύτερες ελπίδες για το μετά. Ένα ματς κόντρα στον «εχθρό» του και μάλιστα σε μια συνθήκη που το «πρέπει» το κουβαλά ο Στέφανος, όπως κάθε παίκτης που έχει μόλις αποκλείσει έναν από τους big 3.

Το όπλο κόντρα στον Ράφα Ναδάλ δεν ήταν οι εντυπωσιακοί winners αλλά η σταθερότητα στο σερβις και στη baseline, αυτό που μερικοί έχουν βαφτίσει ως «βαρετό» παραβλέποντας προφανώς, ότι το να αντέχεις στις οβίδες που εξαπολύει ο Ισπανός είναι από μόνο του υπερδύναμη.

Στο τέλος ενός 5 set match στέκεται όρθιος ο πιο αθλητικός τύπος, ο πιο υπομονετικός και συνήθως εκείνος που σέρβιρε καλύτερα. Ο Στέφανος είχε 17 άσσους και κανένα double fault. Είχε καλύτερα ποσοστά και σε 1ο και σε 2ο σερβις παρά το ότι πήγαινε συχνότερα σε 2ο. Σέρβιρε πιο δυνατά και στο 1ο και στο 2ο και είχε καλύτερα ποσοστά στις επιστροφές του. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα λιγότερα λάθη που έκανε από τον Ισπανό είναι τα μαγικά νούμερα που οδήγησαν στον θρίαμβο.

Το μόνο πράγμα που δεν μετριέται στα στατιστικά μετά τον αγώνα είναι η θερμοκρασία του αίματος και το ποσοστό στοχοπροσήλωσης. Στην πραγματικότητα είναι αυτά που τον οδήγησαν και που οδηγούν κάθε αθλητή να γουστάρει να παραμένει μέσα στο court ακόμα κι όταν βρίσκεται με 2 set πίσω, αντί να «σπάει» τις μπάλες για να φύγει μια ώρα αρχύτερα, συνθήκη που πολλοί έχουν ζήσει κόντρα στον Ναδάλ. Πολλοί αλλά όχι ο Στέφανος. Όχι σήμερα!