Ναδάλ: Για ένα τελευταίο (;) τάνγκο στο Παρίσι

• Το ζήτημα των δύο εβδομάδων
• Το ranking βάζει ακόμα περισσότερα εμπόδια
• Αν κάποιος μπορεί να το κάνει, τότε είναι ο Ναδάλ

«Ό,τι έγινε στο Μόντε Κάρλο μένει στο Μόντε Κάρλο, ό,τι έγινε στη Βαρκελώνη μένει στη Βαρκελώνη, ό,τι έγινε στη Μαδρίτη μένει στη Μαδρίτη. Και τώρα είμαστε εδώ, στη Ρώμη». Όσοι έχουν ασπαστεί τον Ραφαναδαλισμό γνωρίζουν πολύ καλά τη συγκεκριμένη φράση.

Ο Ναδάλ διανύει το 2019 μία κάκιστη για τα δεδομένα του σεζόν στο χώμα, αλλά κάνει το δικό του reset στη Ρώμη για να φτάσει ως το πολυπόθητο Roland Garros. Τέσσερα χρόνια αργότερα τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Η μεγαλύτερη κυριαρχία που έχει δει ποτέ ο αθλητισμός απειλείται με τους τίτλους τέλους, αφού τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς.

Ο Ναδάλ έστειλε μήνυμα... απόγνωσης στους φίλους του μέσω των social media, λέγοντας αυτό που περιμένανε λίγο πολύ όλοι, πως δεν προλαβαίνει να αγωνιστεί στη Μαδρίτη και θα κάνει τα πάντα για το Roland Garros. Ο λαγονοψοΐτης του αριστερού του ποδιού υπέστη θλάση και η προσπάθεια στο Australian Open έμεινε ημιτελής. Το διάστημα αποθεραπείας των 6-8 εβδομάδων αποδείχθηκε λανθασμένο, καθώς αισίως διανύουμε τη 14η και ο Ισπανός δεν έχει πατήσει στο κορτ παρά μόνο για μερικές σκόρπιες προπονήσεις.

Η αλλαγή θεραπείας, όπως ο ίδιος είπε, μοιάζει με την τελευταία ελπίδα για το Roland Garros. Πώς όμως θα μπει με αξιώσεις σε αυτήν την κατάσταση, ακόμα και σε μία διοργάνωση που μετράει ρεκόρ 112-3;

Το ζήτημα των δύο εβδομάδων

Έμοιαζε με υπερβολή ώρες ώρες, αλλά η ατάκα «στο Roland Garros θα φτάσει να τους κερδίζει χωρίς ρακέτα» για έναν άνθρωπο που έχει χάσει τρεις φορές σε 115 αναμετρήσεις και μετράει 14 κατακτήσεις δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Για ποια υπερβολή μιλάμε, όταν στο περσινό τουρνουά μούδιαζε με ενέσεις το πόδι του για να αντέξει τον πόνο, αλλά ακόμα και έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Κάπου εκεί όμως... έσβησαν όλα.

Ο Ισπανός δεν ξαναβρήκε ποτέ ρυθμό και συνεχόμενα παιχνίδια, ενώ με αρχή το Wimbledon όπου κέρδισε όντας τραυματίας στους κοιλιακούς τον Φριτζ στους προημιτελικούς και μετά αποχώρησε, έφυγε λαβωμένος στα δύο από τα τρία τελευταία Major.

Σβήνοντας 37 κεράκια στην τούρτα του, ο υγιής Ναδάλ μπορεί να μπει στο χώμα του Παρισιού και με το αδυσώπητο spin στο φόρχαντ του να κερδίσει τον οποιονδήποτε. Ωστόσο αυτό το σενάριο πλέον έχει υπόσταση μόνο στη φαντασία, αφού ο Ράφα όσο υπεράνθρωπος και αν μοιάζει, είναι αδύνατο να τα βάλει με το σώμα του.

Κάθε Grand Slam έχει τις δικές του απαιτήσεις και στα κόκκινα τη βελόνα του δείκτη δυσκολίας. Για να φτάσεις να το κατακτήσεις πρέπει να κερδίσεις 21 σετ σε διάστημα δύο εβδομάδων. Κάθε best of five μπορεί να επιβαρύνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Οποιαδήποτε αναμέτρηση τραβήξει πάνω από αυτό που ο Ναδάλ ενδεχομένως υπολογίζει ως χρόνο παραμονής στο κορτ, θα μοιάζει σα μικρό βέλος που διαπερνά την πανοπλία και καρφώνεται πάνω στο κορμί του. Οι δύο εβδομάδες αποτελούν δύσκολο task για έναν 37χρονο, ακόμα και για αυτόν τον 37χρονο, που μέσα στο 2023 έχει αγωνιστεί μόλις 4 φορές, στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου.

Το ranking βάζει ακόμα περισσότερα εμπόδια

Ένα απ΄ τα τεράστια κατορθώματα του Ναδάλ ήταν γραφτό να «σπάσει» φέτος. Οι 912 εβδομάδες που βρέθηκε σερί στο Top-10, αρχής γενομένης από τον Απρίλιο του 2005, έφτασαν στο τέλμα. Αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο -καθόλου τυχερό- 13 και πολύ πιθανό να κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πως ακόμα και αν νιώσει έτοιμος να αγωνιστεί στη Γαλλία, το μονοπάτι του θα είναι γεμάτο εμπόδια από το ξεκίνημα. Σε μία άλλη εποχή ίσως να μην τον ένοιαζε, αλλά όπως είπαμε, με μόλις 4 παιχνίδια φέτος στα πόδια του και κανένα στο χώμα, η υψηλή ένταση από τους πρώτους γύρους είναι πιθανό να γυρίσει μπούμερανγκ. Είναι διαφορετικό να συναντήσεις για παράδειγμα τον Τζόκοβιτς στον ημιτελικό και άλλο πράγμα στους «16».

Εκτός των άλλων, αυτή η θλάση στον λαγονοψοΐτη του στερεί και πράγματα από το παιχνίδι του. Ξανά με το δεδομένο πως θα είναι απολύτως καλά, ο τραυματισμός του είναι σε μέρος που επηρεάζει άμεσα την κίνηση του σερβίς του. Πολύ θα ήθελε να έχει τον χρόνο να φτάσει στα μεγάλα παιχνίδια χωρίς να ρισκάρει, όμως το ranking του αυτό δύσκολα θα το επιτρέψει φέτος και με λιγότερα χιλιόμετρα στο σερβίς του είναι ακόμα πιο ευάλωτος.

Αν κάποιος μπορεί να το κάνει, τότε είναι ο Ναδάλ

Οι πιθανότητες δεν είναι ούτε τώρα με το μέρος του. Όπως δεν ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της τενιστικής του καριέρας. Το αποκούμπι του στο Philippe Chatrier ολοένα και απομακρύνεται φέτος. Μετά την επική του ανατροπή στη Μελβούρνη το 2021, κόντρα στον Μεντβέντεφ, είχα γράψει πως «αν κάποιος μπορούσε να το κάνει είναι αυτός, αν δεν μπορούσε αυτός, τότε δε θα μπορούσε κανείς».

Λίγο πολύ αυτό συνοψίζει και τη φετινή clay season του. Αν μπορεί κάποιος να πετύχει δίχως αγωνιστική δράση στο Roland Garros, δεν είναι άλλος από τον απόλυτο βασιλιά του χώματος, που κουβαλά στις πλάτες του την πιο dominant ιστορία. Αυτήν τη φορά δεν μπορεί να αφήσει στο Μόντε Κάρλο, τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη όσα συνέβησαν, γιατί η κόλλα είναι λευκή, άδεια. Κενή από δράση, στιγμές και συναισθήματα, χωρίς το vamos και την υψωμένη του γροθιά.

Όλη αυτή η περιπέτεια είναι αδύνατο να μην του έχει φέρει δεύτερες σκέψεις στο μυαλό. Στην ερώτηση που του γινόταν για το τέλος της καριέρας του επί μια δεκαετία (ίσως και παραπάνω) απαντούσε με επίθεση, όπως συχνά πυκνά είχε μάθει να κάνει στο κορτ. Η διαφορά έγκειται στη δράση, από την οποία πλέον είναι απών. Οι μακρινοί στόχοι, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024, δεν μπορούν πλέον να μπουν στο κάδρο του. Αν ο Ναδάλ δεν είναι ικανός να είναι ανταγωνιστικός, τότε δεν είναι Ναδάλ. Αν όμως βρεθεί στο Παρίσι καλό θα είναι να απολαύσουμε την κάθε του στιγμή, αφού ποτέ δεν ξέρεις ο χρόνος τι θα φέρει...

Υ.Γ.: Αν ο Σαποβάλοφ θεωρεί ότι μπορεί να μπει σε χωμάτινη επιφάνεια και να κερδίσει τον Τσιτσιπά σε μία «μονομαχία» μόνο με φόρχαντ, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που είδαμε χθες.

Υ.Γ.2: Ο υγιής Τσιτσιπάς είναι απ' τα φαβορί στη Βαρκελώνη, ακόμα και στην πιο γρήγορη επιφάνεια της Μαδρίτης. Για τα υπόλοιπα έχουμε χρόνο ακόμα.