Τσιτσιπάς: Αναζητώντας τη... Νέα Ρώμη

• Απέκλεισε τους φλατ Ιταλούς με στιλ
• Το σπουδαίο σερβίς του Τσιτσιπά τον οδηγεί στο χώμα

Ολονυχτία στη Ρώμη, ποιος να το περίμενε; Ας όψεται λοιπόν η βροχή, που κράτησε τον Τσιτσιπά στο κορτ έως περίπου τις 3:00 ώρα Ελλάδας, για να κλείσει μία θέση στα προημιτελικά επικρατώντας του Μουσέτι.

Το draw της... κολάσεως παίρνει μία μέρα ρεπό και από αύριο οι Τσιτσιπάς, Τσόριτς, Μεντβέντεφ και Χάνφμαν διεκδικούν μία θέση στον έναν ημιτελικό, από τη στιγμή που ο Μαροζάν πέταξε εκτός τον «λύκο» της κάτω πλευράς, Κάρλος Αλκαράθ.

• Ο προπονητής του Μαροζάν στο Gazzetta: «Η νίκη με τον Αλκαράθ είναι θαύμα, θέλαμε να κερδίσουμε απλώς ένα παιχνίδι στα προκριματικά»

Τι σημαίνει αυτό για τον Τσιτσιπά; Ότι μπορεί κάλλιστα, ακόμα και αν ο Μεντβέντεφ παρουσιάζει την καλύτερη εκδοχή του στο χώμα, να ψάξει τον δεύτερο τελικό στη φετινή clay season, στο τελευταίο σημαντικό τουρνουά πριν το Roland Garros.

Με τα πάνω του και τα κάτω του, τις φανερές αδυναμίες αλλά και τα «όπλα» του στο χώμα, ο Τσιτσιπάς μπορεί να μην έχει πανηγυρίσει ακόμα τίτλο αλλά είναι πάντοτε εκεί. Προημιτελικός στο Μόντε Κάρλο, τελικός στη Βαρκελώνη, προημιτελικός στη Μαδρίτη και τουλάχιστον προημιτελικός στη Ρώμη.

Ας συμφωνήσουμε πως για τα δεδομένα του και τον πήχη που έχει τοποθετήσει ψηλά, αυτό δεν είναι κάτι εξωπραγματικό, όμως δεν είναι και λίγο. Μην ξεχνάμε πως το ξεκίνημα της χωμάτινης περιόδου τον βρήκε τραυματία στον ώμο και έψαχνε για μεγάλο διάστημα τα πατήματά του.

Με τον Νόλε τραυματία για μεγάλο διάστημα, μόνο ο Αλκαράθ μπορεί να ισχυριστεί ότι τα ανδραγαθήματά του στο χώμα φέτος είναι σπουδαιότερα.

Απέκλεισε τους φλατ Ιταλούς με στιλ

Ο Στεφ ήταν εξαιρετικός και στα δύο παιχνίδια με τους Σονέγκο και Μουσέτι, αποκλείοντας σε κάτι περισσότερο από 24 ώρες τους δύο Ιταλούς του ταμπλό. Και με τους δύο ήταν φανερό πως έπρεπε απλώς να τελειώσει τις ευκαιρίες του για να πάρει τα σετ.

Ακόμα και η υπερπροσπάθεια του Σονέγκο να τον στείλει σε tiebreak έπεσε σε τοίχο, αφού ο μεν κέρδιζε love games το ένα πίσω από το άλλο (τα χρειάστηκε για λίγο στο φινάλε), ενώ στην άλλη πλευρά τα break point δημιουργήθηκαν με ευκολία.

Και επειδή για το μπάκχαντ έχουμε μιλήσει αρκετές φορές, ο Τσιτσιπάς άντεξε στις επιστροφές του, όμως αυτή η εικόνα δεν αποτελεί απαραίτητα όλη την αλήθεια. Το μπάκχαντ άντεξε γιατί ο Έλληνας τενίστας απαντούσε στα φλατ σερβίς των Ιταλών, που το έβαλαν στο σημάδι, παίζοντας με την ταχύτητα της μπάλας. Απαντώντας σε φλατ σερβίς με αρκετά χιλιόμετρα, κλήθηκε απλώς να χτυπήσει το μπαλάκι για να απορροφήσει την ορμή του και να καταλήξει σε winner επιστροφές.

Το μεγάλο ζήτημα για τον Τσιτσιπά είναι να μείνει σταθερός και να χρησιμοποιήσει περισσότερο το slice, όταν το αντίπαλο σερβίς κουβαλά αρκετό topspin (το φάλτσο στην μπάλα) και συνάμα αναπήδηση που είναι... κρυπτονίτης για το one-handed backhand. Οι βραδινές συνθήκες έκρυψαν αυτό το πρόβλημα, όμως δε σημαίνει πως δεν είναι εκεί, αφού όλοι πλέον βάζουν στη διόπτρα τους το μπάκχαντ του.

Το σπουδαίο σερβίς του Τσιτσιπά τον οδηγεί στο χώμα

Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο, να μιλάμε για δύο (στο μάτι προφανώς) άνετες προκρίσεις κόντρα στους Ιταλούς χωματάδες, το σερβίς έπρεπε να πιάσει αδιανόητα νούμερα. Μέχρι το βράδυ που μας πέρασε και την αναμέτρηση με τον Μουσέτι, ο Τσιτσιπάς δεν είχε δεχτεί break.

Και πώς να δεχτεί, όταν κερδίζει ας πούμε με τον Σονέγκο 92.5% των πόντων του στο πρώτο σερβίς. Θέλετε να το δούμε και αναλυτικά; Ο Τσιτσιπάς έχει χάσει μόλις 16 πόντους πίσω από το πρώτο του σερβίς στη Ρώμη. Συνολικά μετράει 100 κερδισμένους στους 116 που έχουν παιχτεί πίσω από αυτό.

Και προσέξτε, όχι με ποσοστά της τάξης του 50% σε περασμένα, αλλά με 62.5% και περισσότερο. Τι σημαίνει αυτό; Πως είναι πρακτικά αδύνατο να τον αντιμετωπίσεις όταν μετά το πρώτο σερβίς παίρνει την μπάλα στο φόρχαντ του. Και δεν μπορεί να του παραγνωρίσει κανείς πως στη Ρώμη τα έχει καταφέρει σε συνθήκες που δεν τον ευνοούν, με νύχτα και υγρασία.

Αυτά τα νούμερα μπορούν να καμουφλάρουν οποιαδήποτε αδυναμία και να τον διατηρούν ψηλά στο χώμα. Με βάση την κρισιμότητα του παιχνιδιού, μόλις μία φορά το σερβίς του τον έχει προδώσει στη χωμάτινη σεζόν. Στον τελικό με τον Αλκαράθ, που και σε ποσόστωση και σε κερδισμένους πόντους πήρε σχεδόν κάτω από τη βάση.

Το πρόβλημα όμως ήταν κυρίως το πρώτο σκέλος. Απέναντι στον δαίμονα αυτόν από την Ισπανία είναι απαγορευτικό να μπεις με 56.6% περασμένα πρώτα, αλλά συνάμα αδιανόητα δύσκολο να το διαχειριστείς. Γνωρίζοντας πως ο Αλκαράθ θα ρισκάρει στις επιστροφές, ειδικά στο δεύτερο σερβίς, τζογάρεις και εσύ με τη σειρά σου περισσότερο. Υπάρχουν μέρες που αυτό δε θα σου βγει και θα το πληρώσεις.

Είναι δεδομένο πως θα έχει την ευκαιρία για τη ρεβάνς του. Μέχρι τότε, ψάχνει στη Ρώμη τη δική του... Νέα Ρώμη. Το σημείο αναφοράς με έναν τίτλο, που θα του δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στο μεγάλο ραντεβού του Παρισιού. Το μονοπάτι Τσόριτς και ενδεχομένως Μεντβέντεφ, Τζόκοβιτς μόνο εύκολο δεν είναι, ειδικά με τον Σέρβο να επιστρέφει υγιής στην Ιταλία. Ένα βήμα τη φορά...

ΥΓ: Τα 10ήμερα Masters είναι μια κακή επιλογή. Παιχνίδια δίχως νόημα και ανταγωνισμό στους πρώτους γύρους με μηδαμινό ενδιαφέρον για το κοινό που δε γεμίζει καν τα κορτ.

ΥΓ2: To rivalry που χτίζουν οι Σφιόντεκ, Ριμπάκινα, Σαμπαλένκα και συναντιούνται σε όλα τα σπουδαία ραντεβού είναι απίστευτο.

ΥΓ3: Να σπάσουν όλες οι... κατάρες στο Ραμπάτ πριν το Roland Garros.