Τσιτσιπάς: Έγραψε γράμμα στο τένις: «Σε ερωτεύτηκα όταν...»

Μιλώντας σε Β’ ενικό, ο Έλληνας πρωταθλητής του τένις Στέφανος Τσιτσιπάς απευθύνθηκε στη μεγάλη αγάπη του το τένις μέσα σε ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της ATP.

Το Νο4 της παγκόσμιας κατάταξης εξήγησε πότε το ερωτεύτηκε, ποια στιγμή αποφάσισε πως αυτό θα κάνει στην υπόλοιπη ζωή του και τόνισε πως θα ήθελε πολύ τα παιδιά του να μπορέσουν να παίξουν κι εκείνα τένις, συνεχίζοντας την κληρονομιά του.

«Αγαπημένο τένις,

Θυμάμαι την πρώτη φορά που συστήθηκα μαζί σου, ήταν το 2001. Και οι δύο γονείς μου, Απόστολος και Τζούλια, με σύστησαν σε αυτό το όμορφο άθλημα που παίζω σήμερα. Αυτό που ένιωσα μαζί σου ήταν ότι ήμουν μέρος της παιδικής χαράς, της δικής μου παιδικής χαράς που δεν υπήρχαν κανόνες ή όρια.

Σε ερωτεύτηκα όταν ήμουν οκτώ ετών, όταν κέρδισα το πρώτο μου τουρνουά στη Νορμανδία. Θυμάμαι να ξυπνάω μες τη νύχτα, να πηγαίνω να ξυπνάω τον μπαμπά μου και να του λέω «Διάγραψέ με από κάθε άλλο άθλημα, ποδόσφαιρο, κολύμβηση, στίβο. Θέλω μόνο να κάνω τένις και αυτό θα είναι το άθλημά μου για την υπόλοιπη ζωή μου».

Έπαιξα το πρώτο μου αγώνα στο ΑΤΡ tour στο Ρότερνταμ, το 2017. Ήμουν ακόμη μικρός τότε και ο πρώτος μου αντίπαλος ήταν ο Τζο-Γουίλφριντ Τσόνγκα. Τότε ήμουν ένας παίκτης με πολύ ελεύθερο πνεύμα, που έπαιζα χωρίς συνέπειες, και εκείνος ο αγώνας με δίδαξε να είμαι πιο επιφυλακτικός στα χτυπήματα και τις επιλογές μου και με διαμόρφωσε σε έναν πιο ώριμο, με μεγαλύτερο έλεγχο παίκτη του τένις.

Από εκείνη τη στιγμή έχω βαδίσει σε έναν πολύ μακρύ δρόμο. Είχα δύσκολες νίκες, σκληρές ήττες, νύχτες που δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον πόνο που είχα γιατί είχα χάσει αγώνες που δεν θα έπρεπε να έχω χάσει. Πολλή αγάπη για το παιχνίδι αλλά και αρκετό μίσος, την ίδια στιγμή.

Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές που μου έχεις προσφέρει ήταν ο πρώτος μου τίτλος σε Masters τουρνουά των 1000 βαθμών στο Μόντε Κάρλο, όπου νιώθω λίγο σαν στο σπίτι. Πήγαινα σε αυτό το τουρνουά όταν ήμουν μικρός και το να κερδίσω εκεί μου έφερε πολλά συναισθήματα, ένιωσα μεγάλη νοσταλγία. Ήταν σίγουρα ένα συναίσθημα που δεν μπορείς να ανταλλάξεις με τίποτα άλλο.

Μου δίδαξες να ζω τη ζωή όπως πηγαίνει, να μην αμφισβητώ ποτέ τον εαυτό μου και απλά να συνεχίζω να ζω ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.

Έχω υπάρξει πολύ αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος σε αυτό το ταξίδι. Κάθε μέρα νιώθω ευγνωμοσύνη που σε έχω επιλέξει.

Στο μέλλον ελπίζω να έχουμε μία αμοιβαία αγάπη μεταξύ μας. Ελπίζω τα παιδιά μου, μία μέρα, να μπορέσουν να παίξουν μαζί σου, να γίνουν μέρος σου και να συνεχίσουν την κληρονομιά μου».