Mythbuster: Οι haters του Τσιτσιπά

Ας φύγουμε λίγο από τα γνώριμα λημέρια των στατιστικών αναλύσεων και των μαθηματικών αποδείξεων για να ασχοληθούμε αυτή τη φορά με μία «αόρατη» κατηγορία φιλάθλων.

Σύμφωνα με τον μύθο, υπάρχει αξιοσημείωτο ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι «μισούν» τον Στέφανο Τσιτσιπά. Οι επονομαζόμενοι «haters», αφού αυτή η διεθνής ορολογία ομολογουμένως αποδίδει καλύτερα το νόημα του όρου από έναν αντίστοιχο ελληνικό. Θα μπορούσαμε να πούμε οι «μισούντες»; Καλύτερα όχι!

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί, λοιπόν, μία (παρα)φιλολογία σύμφωνα με την οποία ένας σημαντικός αριθμός φιλάθλων χαμογελά διάπλατα στις αποτυχίες του «Tsitsifast» και τα βάφει μαύρα στις επιτυχίες του. Οι haters του κορυφαίου Έλληνα τενίστα τον μισούν –λέει- επειδή συχνά πυκνά εκφράζει μέσω των social media απόψεις είτε δυσνόητες, είτε ενδεικτικές του τρόπου ζωής του ο οποίος είναι αλήθεια ότι απέχει πολύ από του μέσου θνητού. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, για οποιονδήποτε επιτυχημένο επαγγελματία.

Κάποιοι, μάλιστα, δίνουν και πολιτικοκοινωνικό πρόσημο στο θέμα, αποδίδοντας στους (υποτιθέμενους) haters ιδεολογικά κίνητρα. Ότι δήθεν τον απεχθάνονται επειδή ανήκουν πολιτικά σε χώρους που δεν αποδέχονται την αριστεία ως υπέρτατο κριτήριο αξιοσύνης. Ότι ο Στέφανος είναι ο εκπρόσωπος των «αρίστων» στην αναμέτρησή τους με τον λαϊκισμό της χαμηλότερης κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Κούνια που τους κούναγε!

Το post του Gazzetta με το γραφιστικό του Χρήστου Ζωίδη, μετά τη νίκη του Στέφανου στον ημιτελικό της Μελβούρνης συγκέντρωσε 4.000 αντιδράσεις μέσα σε μιάμιση ώρα. Ανάμεσά τους υπήρχαν και 15 (δεκαπέντε) που επέλεξαν τη φατσούλα με το γέλιο. Τόσο λίγοι, που μπορεί να το έκαναν κατά λάθος! Αλίμονο αν ένα ποσοστό 0.003% ήταν αρκετό για να θεωρήσουμε ότι υπάρχει κίνημα «haters». Τα δημοσιεύματα όλων των Media που αφορούν την πορεία του στα διεθνή courts έχουν αντίστοιχη δημοσιότητα. Οκ, υπήρχε πρόσφατα και post με εκατοντάδες αρνητικές αντιδράσεις στα Social, όταν ο Στέφανος ξέσπασε εναντίον τον πατέρα του σε live μετάδοση. Αυτό, όμως, δεν έχει να κάνει με ανθρώπους που μισούν τον Τσιτσιπά, αλλά με όσους ήθελαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε συγκεκριμένη συμπεριφορά. Και ένα βίντεο του Φούφουτου να βρίζει τους γονείς του, τις ίδιες αντιδράσεις θα είχε.

Να κρίνει κανείς αρνητικά μία συμπεριφορά ή μία άποψη, δεν τον μετατρέπει σε hater. Ακόμα κι ένα καυστικό σχόλιο στα social media μετά από αποτυχία, δεν σημαίνει ότι ο συγγραφέας απεχθάνεται τον αθλητή. Αν ίσχυε αυτό, τότε ο κάθε δημοσιογράφος που ασκεί σκληρή κριτική μετά από αποτυχίες, θα ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Η δημοσιότητα συνεπάγεται την καθημερινή έκθεση στη δημόσια κριτική. Στη σφαίρα αυτή θα σχολιαστούν και οι επιτυχίες και οι αποτυχίες και το... ελαιόλαδο και τα Harrods και η Μάργκοτ Ρόμπι! Προσωπικά προτιμώ έναν τέτοιο αθλητή, παρά έναν αποστειρωμένο που δεν θα κολυμπάει ποτέ πιο βαθιά από τη ζώνη ασφαλείας τού «δεν πήγε καλά το σερβίς μου σήμερα» και του «είχα πρόβλημα στο backhand». Σέβομαι και τους αναγνώστες που «στραβώνουν» και ρίχνουν κι ένα... μπινελίκι όταν διαβάζουν κάτι που δεν τους αρέσει. Αν, όμως, ένα μπινελίκι σε προσδιορίζει αυτομάτως ως hater του «θύματος» τότε θα μισούσαμε (και θα μας μισούσε) η μισή χώρα.

Γενικά, όλη η Ελλάδα έχει αγκαλιάσει τον Στέφανο Τσιτσιπά, έναν από τους κορυφαίους αθλητές που έχει αναδείξει η χώρα μας. Κι αν λένε κάποιοι καμιά κουβέντα παραπάνω, είναι στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου, όπως έχει αυτός διαμορφωθεί παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία, με την έκρηξη των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Συνεπώς, ο μύθος ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί haters του Τσιτσιπά, καταρρίπτεται!