Roland Garros: Το τελευταίο επίτευγμα της τενιστικής... αθανασίας του Τζόκοβιτς

• Το Roland Garros της επιβεβαίωσης
• Ο Τζόκοβιτς δεν ενδιαφέρεται για τη συζήτηση του GOAT

Όλα αυτά τα χρόνια μοιάζουν με ένα αέναο τρέξιμο. Όπως το έλεγε ακριβώς ο Φόρεστ Γκαμπ, «εκείνη την ημέρα χωρίς κανέναν λόγο αποφάσισα να βγω για ένα μικρό τρέξιμο». Από το τέλος του απέναντι δρόμου ως τον Ωκεανό. Ο πρωταγωνιστής μας τονίζει εμφατικά ότι δεν έχει κάποιον συγκεκριμένο σκοπό που το κάνει. Στην πραγματικότητα απλώς δε θέλει να τον αντιμετωπίσει, να έρθει κατάματα με αυτόν.

Γιατί αν βάλεις στη διόπτρα των ματιών σου κάτι το οποίο φαντάζει υπερβατικό, τότε η πιθανότητα της αποτυχίας μπορεί να σε… διαλύσει. Ο Τζόκοβιτς ήξερε μέσα του ότι μια μέρα θα φτάσει να ξεπεράσει τους Φέντερερ και Ναδάλ σε Grand Slam. Ήταν φανερό όσο οι δύο πλησίαζαν προς το φινάλε, ότι ο Σέρβος ερχόταν με πολύ περισσότερη φούρια από πίσω, παρότι η δική του εκκίνηση ήρθε μετά την πιστολιά του αφέτη.

• Τζόκοβιτς - Ρουντ 3-0: Ο Νόλε είναι πλέον ο «βασιλιάς» των grand slam! (vids)

Δύο χρόνια πριν έχει την ευκαιρία να ξεπεράσει τον Φέντερερ, αλλά ο Μεντβέντεφ όρθωσε το δικό του ανάστημα για να στεφθεί ο «βασιλιάς» της Νέας Υόρκης. Ξέσπασμα, κλάμα και ένα μυαλό γεμάτο αμφιβολία. Και αν δεν τα καταφέρω; Ο Τζόκοβιτς ήρθε πρώτη φορά αντιμέτωπος στα ίσια με τον λόγο που ξεκίνησε να τρέχει. Ακόμα και οι πιο ισχυροί πνευματικά λυγίζουν, μέχρι να επιστρέψουν ξανά.

Ο Ναδάλ έφτασε στο «μαγικό 21» ως ο πρώτος μεταξύ ίσων, λίγους μήνες αργότερα, στην Αυστραλία. Στο δικό του Major, εκεί που ένιωθε σαν στο σπίτι του. Η μοίρα τον έφερε να φτάνει στο «απόλυτο 23», ξεπερνώντας αυτός τους άλλους δύο «θρύλους», μέσα στο κορτ που ο Ισπανός μετατράπηκε από κοινός θνητός σε μύθος.

Το Roland Garros της επιβεβαίωσης

Η χωμάτινη σεζόν του κινήθηκε μεταξύ μετριότητας και τραυματισμών. Δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε να ανεβάζει το επίπεδό του σε ένα Grand Slam, φτάνοντας τελικά να κόψει πρώτος το νήμα. Η μέρα που έφερε τον Αλκαράθ στα όριά του ήρθε να το επιβεβαιώσει. Κανείς δεν μπορεί να τον ματσάρει σε αυτό το επίπεδο και αν το καταφέρει, θα δει τα σημάδια της καταπόνησης να του γεμίζουν με πληγές το κορμί.

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, κρύφτηκε κάτω από το πέπλο της κυριαρχίας του Ναδάλ το πόσο σπουδαίος τενίστας στο χώμα είναι ο Νόλε. Για την ακρίβεια, και παρά τις ενστάσεις που μπορεί να καταθέσει ο Μποργκ των έξι κατακτήσεων στο Παρίσι, ο Τζόκοβιτς είναι ο δεύτερος καλύτερος τενίστας στο χώμα. Και εδώ μπαίνει η τελεία. Οι 19 του τίτλοι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Πάντοτε ζώντας στον αστερίσκο της Nadal Era. Οι τίτλοι του ήρθαν όταν χρειάστηκε να κερδίσει τον κορυφαίο των κορυφαίων. Οκτώ φορές έχει καταφέρει να υποτάξει τον Ναδάλ, δύο στο κεντρικό κορτ του Roland Garros. Άλλες 33 έχει βρεθεί να διεκδικεί τίτλο στη συγκεκριμένη επιφάνεια.

• Τζόκοβιτς: «Την κουβέντα περί GOAT να την κάνουν άλλοι» (vid)

Αν δεν υπήρχε ο Ράφα, τότε το πιθανότερο θα ήταν να βλέπαμε από εκείνον μερικά συγκλονιστικά νούμερα ακόμα, από αυτά που έχει ήδη στο βιογραφικό του. Από τον Ρούουντ στον τελικό ήταν αδύνατο να ηττηθεί. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο στο τένις, όμως η αύρα του τελικού είχε ένα μονάχα ερώτημα. Με ποιον τρόπο θα κερδίσει το 23ο. Οι βαριές μπάλες του Νορβηγού και οι συνθήκες υγρασίας έδειξαν να τον μπερδεύουν περισσότερο στο ξεκίνημα.

Ο διψήφιος αριθμός αβίαστων στα δύο πρώτα games μόνο Τζόκοβιτς δε θύμιζε. Μόλις βρήκε τις γωνίες του από τη βασική γραμμή τα πάντα άλλαξαν. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να μείνει «ζωντανός» στα ράλι, έχει την οξυδέρκεια να παίξει κάτι εντελώς διαφορετικό από τα drop shot που «σκότωσαν» τον Αλκαράθ. Στο πιο κλειστό σετ του τελικού, που έφτασε ως το tiebreak μέτρησε 27 πόντους σε ράλι από 1-4 χτυπήματα. Ο Ρούουντ αντίστοιχα 8! Στα υπόλοιπα δύο σετ είδαμε μία από τις πιο επιθετικές βερσιόν του για να φτάσει τους 52 winners. Όταν είδε το φως στην άκρη του τούνελ έγινε ολοένα και πιο αποφασιστικός αλλά και επικίνδυνος, μέχρι στο φινάλε να πάρει αυτό που θέλει.

Ο Τζόκοβιτς δεν ενδιαφέρεται για τη συζήτηση του GOAT

Ο Φόρεστ Γκαμπ αναρωτήθηκε για το αν υπάρχει τελικά το πεπρωμένο. Η μοίρα του Τζόκοβιτς έπρεπε να μείνει συνυφασμένη με τη συζήτηση περί του greatest. Φέντερερ και Ναδάλ πήγαν το τένις σε άλλο επίπεδο. Η πρώτη νίκη του Σέρβου ήταν ότι βρέθηκε εκεί. Μπαίνοντας δίπλα σε αυτό το debate έχεις ήδη κερδίσει την «αθανασία».

Και μπορεί να μη θέλησε, τουλάχιστον όχι δημόσια, να έρθει mano a mano με την πρόκληση, όμως ενδόμυχα του καταέτρωγε τα σωθικά. Ο Φέντερερ είναι μακράν του δεύτερου ο τενίστας που έπαιξε το άθλημα στο τέλειο. Η υπέροχη αρμονία, το απόλυτο 10/10. Ο Ναδάλ ως το αντίπαλο δέος του πήρε τα δικά του credits που του αναλογούν στην ιστορία. Οι δυο τους μπορεί να είχαν την αναγνώριση ακόμα και αν δεν είχαν τους τίτλους.

• Γιόκιτς για Τζόκοβιτς: «Πόσα έχει πάρει; 23; Φτάνει δεν είναι αστείο πια»

Ο Ρότζερ άλλωστε βρίσκεται ήδη στο -3 από τον Νόλε, έχοντας βάλει τέλος στη δική του καριέρα. Ακόμα και έτσι δεν έχει πέσει επ’ ουδενί πιο κάτω στη συγκεκριμένη «μάχη». Ο Τζόκοβιτς είχε τα δικά του επιχειρήματα, αλλά χρειαζόταν πιο πολύ από τους άλλους δύο αυτό με τους περισσότερους τίτλους. Γιατί στη δική του ατζέντα θα βρισκόταν εξ ορισμού στο «3» αν δεν το πετύχαινε.

Μάλλον για εκείνον δε θα έπρεπε να έχει τόσο νόημα, γιατί πέτυχε κάτι εντελώς διαφορετικό στα χρόνια της καριέρας του. Να γίνει αυτός που στο peak του δεν έχανε από κανέναν. Το ρομπότ, αυτός που είναι αδύνατο να νικήσεις. Ακόμα και οι Φέντερερ, Ναδάλ δεν έβρισκαν τις απαντήσεις. Μπορεί να είναι μεγαλύτερο επίτευγμα, για άλλους ίσως όχι. Η κουβέντα του Greatest είναι υποκειμενική έτσι και αλλιώς, από τη φύση της. Το συμπέρασμα είναι πως ο Σέρβος είναι μοναδικός, one of a kind στο είδος του. Αυτός που έφτασε τους δύο «θρύλους» του αθλήματος στα όρια, έζησε στην εποχή τους, τους κέρδισε και τους ξεπέρασε. Και κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να μπει το ταβάνι πλέον...

Υ.Γ.: Έξι tiebreak στο Roland Garros, 42-13 πόντοι, 15 winners, 0 αβίαστα. Ό,τι πιο κοντινό σε ρομπότ.

Υ.Γ.2: Μόνο το σώμα του θα τον σταματήσει από την κατάκτηση του Wimbledon. Και αν βάλει στόχο το career slam...