US Open, Σάκκαρη: Παίζοντας με ένα βάρος που δε θα έπρεπε να υπάρχει

• Το ζήτημα δεν είναι απλώς πνευματικό
• Αλήθεια, πόσο κακή σεζόν κάνει η Σάκκαρη;

Πανικός. Μία λέξη βαριά για τις συνέπειες και το ακατάστατο του μυαλού που την ακολουθούν. Ένας πρόχειρος ορισμός τον αποτυπώνει ως τη φυσική αντίδραση ενός ανθρώπου στον κίνδυνο. Πέραν τούτου ο πανικός μπορεί να φέρει αταξία και φόβο. Σίγουρα μία συναισθηματική φόρτιση που αντιβαίνει σε κάθε λογική.

Η Μαρία Σάκκαρη ηττήθηκε στον 1ο γύρο του US Open από την Ρεμπέκα Μασάροβα, διακατεχόμενη των παραπάνω. Σε μία χρονιά που δεν πηγαίνει όπως η ίδια οραματίστηκε για να συνεχίσει την ανοδική πορεία της που ξεκίνησε με αλματώδη πρόοδο από τα μέσα του 2021. Ο τρίτος συνεχόμενος αποκλεισμός σε πρώτο γύρο Major διοργάνωσης οδήγησε στο ξέσπασμα. Για την ίδια, πνευματικά, το βάρος φαινόταν ασήκωτο εδώ και καιρό. Στο παιχνίδι της, στις αντιδράσεις της εντός κορτ και φυσικά στα αποτελέσματά της.

Κάπου ένιωσε ότι πρέπει να βάλει την τελεία, ούσα όπως πάντα σκληρή με τον εαυτό της. Περισσότερο, μάλιστα, από όλους αυτούς που δεν της έδωσαν την αναγνώριση που άξιζαν τα επιτεύγματά της. Μετά τον χαμένο τελικό στην Ουάσινγκτον λέγαμε σε αυτήν εδώ τη γωνία πως η Σάκκαρη δεν έχει κανέναν λόγο να νιώθει πως πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει πράγματα, σε εκείνη, τους γύρω της, τον οποιονδήποτε. Λίγες μέρες αργότερα τα παραπονεμένα και επικριτικά προς τον εαυτό της λόγια, έχουν μέσα τους λέξεις της όπως η «ντροπή», για τη χώρα και όσους τη στηρίζουν.

• Ξέσπασε σε λυγμούς η Σάκκαρη: «Νιώθω ότι ντροπιάζω τους Έλληνες, το επίπεδό μου ήταν κάτω από το μηδέν»

Βάζοντας, έτσι, στην ουσία μία σφραγίδα σε όσα είχαμε αναφέρει. Το τελευταίο διάστημα και με τους χαμένους ημιτελικούς του 2023, έμοιαζε να παίζει απλώς για να αποτινάξει το βάρος. Να φέρει έναν τίτλο ως απόδειξη, όχι στον εαυτό της για το πόσο καλή τενίστρια είναι, αλλά για να αφήσει τη δική της… κληρονομιά.

Το ζήτημα δεν είναι απλώς πνευματικό

Για άλλη μία φορά το παιχνίδι ξεκίνησε όπως ήθελε. Προβάδισμα με 4-1 επί της Μασάροβα, που έμοιαζε… χαμένη στο κορτ. Από εκεί και πέρα ήρθε ολικό μπλακ άουτ. Όπως ακριβώς συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, μόλις τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το πλάνο. Η Σάκκαρη ηττήθηκε κατά κράτος από μία αντίπαλο που είχε πολύ επιθετικές μπάλες και κατά συνέπεια την ευκολία να φτάσει σε breaks.

Το ένα κομμάτι έχει να κάνει με τον τομέα του μυαλού. Όταν το παιχνίδι φεύγει από τον έλεγχο, τότε δεν υπάρχουν και σωστές επιλογές. Όχι μόνο σε θέματα αβίαστων λαθών αλλά και σε αυτά των αποφάσεων. Η Σάκκαρη σε κομμάτια μιας αναμέτρησης αδυνατεί να παίξει μερικές μπάλες δίχως ρίσκο, απλώς και μόνο για να επιβιώσει σε ένα ράλι. Το έχουμε αναφέρει ξανά πως αυτό είναι το στιλ της, αλλά αυτήν την περίοδο που δε βρίσκεται στην καλύτερή της φόρμα και χρειάζεται απεγνωσμένα ένα αποκούμπι να πιαστεί, καλείται να ψάξει και άλλες λύσεις.

Εκεί μπαίνει το τενιστικό κομμάτι. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αντίστοιχα, δεν έχουν αλλάξει. Συγκεκριμένοι τομείς που μπορεί να τη φέρουν σε θέση κυριαρχίας, όπως η αθλητικότητά της, το φλατ μπάκχαντ -για αυτό και χάνει τον έλεγχο ορισμένες φορές- και το βαρύ της φόρχαντ. Αν όμως το σερβίς δε δουλέψει, τότε χρειάζεται υπερδιπλάσια δουλειά από τη βασική γραμμή. Μεγάλα ράλι, έξτρα πίεση, κραυγές για να δώσουν μεγαλύτερο νόημα στους πόντους που κατακτά και συνολικά ένα τεράστιο ψυχολογικό φορτίο που φέρνει μαζί με τις ρακέτες της όταν πατάει το κορτ. Εξουθενωτικό!

Πολλώ δε μάλλον στο αδυσώπητο καλεντάρι του τένις που δεν έχει χώρο για διακοπές και αποφόρτιση. Τα άσχημα αποτελέσματα μπορούν να σε λυγίσουν και να χάσεις την αυτοκυριαρχία σου και παιχνίδια που κάποτε κέρδιζες με κάποιον τρόπο να φαίνονται... βουνό. Η δουλειά και οι εργατοώρες να μη διαφέρον αλλά τα αποτελέσματα να μη σε δικαιώνουν.

Η επόμενη μέρα για τη Σάκκαρη μπορεί να έρθει άμεσα ή και όχι. Ακόμα και αν αποφασίσει να μείνει για λίγο εκτός κορτ, θα κληθεί να επιστρέψει διαφορετική. Όχι μόνο πνευματικά, το οποίο ίσως να ήταν αρκετό για μερικές ακόμα νίκες στη φετινή σεζόν, αλλά και με αγωνιστικές βελτιώσεις. Μόνο και μόνο για να πάψει να αποτελεί μία διαδικασία επίπονη η ανεύρεση ενός εύκολου πόντου με οποιαδήποτε αντίπαλο. Λίγο καλύτερες επαφές στο φιλέ αρκούν για να δώσουν μία κάποιου είδους λύση, ώστε και η ίδια να έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τον ρυθμό και αυτό που περιμένει η αντίπαλός της, μέσα στο ίδιο της το παιχνίδι.

Αλήθεια, πόσο κακή σεζόν κάνει η Σάκκαρη;

Επί δύο συναπτά έτη η Ελληνίδα φτάνει να παίζει στο WTA Finals, ως επιβράβευση της σταθερότητας που επιδεικνύει στα τουρνουά της σεζόν. Πέρσι μάλιστα ολοκλήρωσε με 40 νίκες μία χρονιά που μπορεί να μην έφερε τίτλο αλλά την καθιέρωσε μέχρι και στην πεντάδα. Οι τρεις αποκλεισμοί στους πρώτους γύρους των Roland Garros, Wimbledon και US Open είναι οδυνηροί και μπορεί απογοητευτικοί για την ίδια όταν μπουν όλοι μαζί στη ζυγαριά.

Ωστόσο η σεζόν της, που δεδομένα δε φτάνει στο επίπεδο των προηγούμενων δύο, απέχει παρασσάγας από την καταστροφή. Ένας τελικός στην Ουάσινγκτον, πέντε ακόμα ημιτελικό (έξι μαζί με το United Cup), παραμονή στο Top-10 για 100 εβδομάδες και 28 νίκες ήδη. Ακόμα και τώρα να πέσει η αυλαία, κινήθηκε σε τιμές μετριότητας. Κάτω από τον πήχη που έβαλε τα περασμένα δύο χρόνια, αλλά σίγουρα δεν παρέδωσε λευκή κόλλα χαρτί.

Άλλωστε το ταβάνι της μόνη της το τοποθέτησε ψηλά. Τόσο ψηλά ώστε να φτάσει ως το Νο3 του κόσμου και να παίξει δύο Major ημιτελικούς σε διαφορετικές επιφάνειες μέσα στην ίδια σεζόν. Στα 28 της μπορεί να έχει και μία σεζόν που δεν είναι υπερβατική σε σύγκριση με τις προηγούμενες. Δεδομένα χωρίς να νιώθει ντροπή για το οτιδήποτε!

Το κουμπί του πανικού μοιάζει να πατήθηκε εκτάκτως, γιατί δε γινόταν άλλο αυτά τα συναισθήματα να μείνουν μέσα της. Το κλάμα είναι παράγωγο του ξεσπάσματος αλλά και του αδειάσματος. Και από το κενό μπορεί να δημιουργήσεις πάλι. Μία τενίστρια της πρώτης δεκάδας επί 100 συναπτές εβδομάδες δε γίνεται να μην τη βρει τη λύση.

ΥΓ: Ο Τσιτσιπάς ήταν όσο καλός χρειαζόταν για να αποκλείσει τον Ράονιτς. Αρκετό βάθος και στοχευμένες επιστροφές για να του αποτρέψουν το παιχνίδι στο φιλέ, πίεση στο δεύτερο σερβίς και αρκετή συγκέντρωση στα χτυπήματά του. Μία καλή προπόνηση απέναντι σε βαριά χτυπήματα, που θα βρει απέναντί του στη συνέχεια της διοργάνωσης.