US Open: Η «παράσταση» του Ζβέρεφ με τον Σίνερ το... τέλειο παράδειγμα για τον Τσιτσιπά

• Το παράδειγμα για τον Τσιτσιπά

Το ρολόι στη Μανίλα έδειχνε λίγο πριν την ενάτη πρωινή και για την έναρξη των προημιτελικών του MundoBasket υπάρχει πολύς χρόνος. Δεν ξέρω αν τελικά είναι πιο εύκολο να παρακολουθήσει κανείς το US Open από την Ευρώπη ή την Ασία. Αυτό που γνωρίζω με σιγουριά είναι πως σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και αν βρίσκεται κανείς, το παιχνίδι του Ζβέρεφ με τον Σίνερ δε χανόταν.

Όπως ακριβώς αναμενόταν το… θρίλερ των «16» του US Open, τα είχε όλα. Ο Ζβέρεφ έδωσε «μάχη» μέχρι και με τα κορδόνια των παπουτσιών του πέραν από την κούραση. Ο Σίνερ από την άλλη ταλαιπωρήθηκε από τις κράμπες του με την έναρξη του δευτέρου σετ. Συνθήκες δύσκολες, απαιτητικές, την ώρα που στη Νέα Υόρκη ξεπεράσαμε κατά πολύ τα μεσάνυχτα.

Παραμένει πάντοτε μαγικό να παρακολουθείς την προσπάθεια των τενιστών να φτάνουν στα όριά τους, να ψάχνουν την τελευταία ικμάδα δύναμής τους εκεί που δεν υπάρχει άλλη, να αναγεννιούνται από τις στάχτες τους. Στο κορτ δεν έχουν κάτι να πιαστούν εκτός από τη μοναξιά τους. Μόνο οι σκληροί πνευματικά επιβιώνουν. Ζβέρεφ και Σίνερ έδωσαν μια πραγματική παράσταση, άξια θαυμασμού! Ο Ιταλός αγνόησε τις κράμπες και πάλεψε για την επιστροφή του δύο φορές. Η εικόνα του 3ου σετ δεν του έδινε καμία ελπίδα στο 4ο, όμως εκείνος αποδείχθηκε πολύ… σκληρός για να πεθάνει εύκολα.

Στο last man standing τελικά επικράτησε ο πρώτος. Όχι απαραίτητα γιατί ήταν καταφανώς ανώτερος, αλλά επειδή διαχειρίστηκε πολύ καλύτερα όλες τις μικρές λεπτομέρειες. Τα drop shot του Σίνερ άλλαξαν πλήρως τον ρυθμό σε 2ο και 4ο σετ, όμως ο Γερμανός εξάντλησε τα χρονικά περιθώρια στο σερβίς του (αδιανόητο το 70% των περασμένων πρώτων και το 70% των κερδισμένων πόντων εκεί) για μία έξτρα ανάσα μετά από κάθε πόντο. Μαζεύοντάς τες όλες μαζί, όπως τις ίντσες που έλεγε ο Πατσίνο, βγήκε στον αφρό και πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά. Το ότι θα αντιμετωπίσει τον Αλκαράθ θα το σκεφτεί μόλις ξεκουράσει το μυαλό και το σώμα του.

Άλλωστε αυτός μαζί με τον Μεντβέντεφ αποτελούν τους τενίστες με την ισχυρότερη αμφισβήτηση στον πολυαναμενόμενο τελικό του Τζόκοβιτς με το φαινόμενο από την Ισπανία.

Το παράδειγμα για τον Τσιτσιπά

Εν αναμονή και του σπουδαίου ραντεβού για το Davis Cup στο «Παναθηναϊκό Στάδιο», ο Στέφανος Τσιτσιπάς οδεύει προς το κλείσιμο της σεζόν του. Με έναν τελικό στην Αυστραλία, έναν τίτλο στο Λος Κάμπος, ένα χαμένο διάστημα ένεκα τραυματισμού αλλά και μερικών… τόσο όσο εμφανίσεων. Στο Roland Garros έφτασε ως τα προημιτελικά, στο Wimbledon έχασε τη μεγάλη του ευκαιρία να κάνει… breakthrough.

Όλα αυτά δεν αποτελούν το παραμικρό πρόβλημα. Συμβόλαιο με διαρκή επιτυχία δεν κάνει ποτέ, κανείς! Η τελεία στη σεζόν θα μπει μετά το Τορίνο, τον Νοέμβριο για να φανεί τελικά πώς θα κλείσει. Το αν είναι μέτρια ή όχι το κρίνει ο ίδιος. Αυτό που πρέπει, όμως, δεδομένα να κοιτάξει εντονότερα κατατέθηκε απόψε μπροστά στα μάτια των Νεοϋορκέζων.

Λίγο μετά τη μεγάλη ανατροπή επί του Άντι Μάρεϊ στο Wimbledon, αναφέραμε πως είδαμε ξανά τη… φλόγα. Το πάθος για τη νίκη, το να μην παρατήσεις τον πόντο, να κυνηγήσεις απ' άκρη σ'ακρη τα χτυπήματα του αντιπάλου. Πράγματα που εν πολλοίς πηγάζουν από την πίστη στον εαυτό σου, το παιχνίδι σου, τις ικανότητές σου. Ο Τσιτσιπάς δεν μπορεί να καταθέσει στο κορτ την κυριαρχία του και αρκετές φορές μοιάζει μπερδεμένος, άνευρος. Αν δημιουργήσεις από μόνος σου συνθήκες ήττας, δύσκολα θα βγεις νικητής.

Ο κόουτς της Εθνικής ομάδας, Δημήτρης Χατζηνικολάου, είχε βρει το κουμπί του στο Wimbledon και ο Στέφανος, τότε, τον ευχαρίστησε δημόσια, πιστώνοντάς του μέρος της ανατροπής. Αυτή η «φλόγα» πρέπει να ανάψει ξανά. Ο τρόπος ίσως να μην έρχεται πάντα με την ίδια διαδικασία, όμως το παράδειγμα των Ζβέρεφ και Σίνερ μπορεί να παίζει στο μυαλό του.

Ο Γερμανός είναι σπουδαίος σέρβερ, αλλά όχι καλύτερος τενίστας από τον Τσιτσιπά. Ο Σίνερ παίζει εντυπωσιακά από τη βασική γραμμή, όμως και αυτός συνολικά δεν μπορεί να ισχυριστεί πως έχει παιχνίδι ανώτερο. Αμφότεροι, όμως, έδωσαν τα πάντα για να μη φύγουν με σκυμμένο το κεφάλι στις πιο δύσκολες συνθήκες, με πόνο και κούραση να θολώνουν το μυαλό.

Αυτό που συνέβη με τον Μάρεϊ αλλά δεν υπήρχε στη συχνότητα που θα πρεπε στο χώμα, ούτε συνεχίστηκε μετά το Λος Κάμπος. Το Davis Cup αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Τσιτσιπά ώστε να θέσει ξανά το mindset που θα τον καθιερώσει στο top tier.

ΥΓ: Δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να σπάσει το Αλκαράθ - Τζόκοβιτς. Τώρα με την κόπωση του Ζβέρεφ λιγοστεύουν. Μόνο ο Μεντβέντεφ μπορεί να αντισταθεί σθεναρά, τον ξέρει τον δρόμο.