Τσιτσιπάς: Ελλάδα, ελαιόλαδο, ρίγανη και εθνική ρακέτα

Ομολογώ πως μια από τις αγαπημένες μου σκηνές όσον αφορά την αρχαιότητα ήταν αυτή του καλλωπισμού των Σπαρτιατών πριν την τελευταία καθοριστική ημέρα του άθλου τους στις Θερμοπύλες. Η έκπληξη των Περσών κατασκόπων παρατηρώντας του αμυνόμενους να λούζουν και να περιποιούνται τα μαλλιά τους λίγο πριν αντιμετωπίσουν την ορδή του Ξέρξη, είναι από τα πιο όμορφα και παράλληλα κυνικά περιστατικά, που έχουν καταγραφεί σε σχέση με εκείνες τις ηρωικές ημέρες.

Βέβαια ο συγκεκριμένος τρόπος περιποίησης ήταν και ο βασικός κατά την αρχαιότητα. Λαδάκι (ίσως και αρωματικό) και χτένισμα. Απλά πράγματα με αυτά που βγάζει ή μάνα ελληνική γη. Ούτε κοντίσιονερ, ούτε δύο σε ένα και αντιπυτιριδικά.

Δεν θα μπορούσα παρά να χαίρομαι από καρδιάς που μετά από τόσους αιώνες, ένα Ελληνόπουλο που δίνει τις δικές του (αθλητικές πλέον) μάχες που τον κάνουν γνωστό ανά την υφήλιο, χρησιμοποιεί τις ίδιες παραδοσιακές μεθόδους. Και μάλιστα, δίνοντας μας και κάτι παραπάνω που δεν είχαμε σημειώσει. Τη χρήση της ρίγανης στην διαδικασία περιποίησης και καλλωπισμού.

«Ξοδεύω 20 λεπτά για να τα χτενίζω. Τα πλένω δύο φορές και αμέσως μετά βάζω τη μάσκα μου. Βάζω πολύ απαλά το ελαιόλαδο στα μαλλιά μου. Ακριβώς πριν κοιμηθώ φροντίζω πάντα να βάζω λίγο baby oil σε συνδυασμό με λίγη ρίγανη» είπε στο BBC ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Και αν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει πραγματικά ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» (όχι δεν το έχει πει αλλά και εμένα μου αρέσει ως φράση), σε αυτό του το ρεπορτάζ το BBC θα μπορούσε να σημειώσει ότι ο Τσιτσιπάς μάχεται σαν αρχαίος Σπαρτιάτης (καθότι η Βουλιαγμένη δεν έχει κάποια ηρωική μάχη να μας προσφέρει).

Υποθέτω ότι είναι αρκετοί πάλι αυτοί που θα σχολιάσουν δηκτικά τις δηλώσεις του Στέφανου. Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί. Από τη στιγμή που ο αθλητής ξέφυγε από τα κλισέ φιλοσοφημένα τσιτάτα που πόσταρε στα σόσιαλ μίντια και ξεπέρασε τη φάση «λεύκωμα γυμνασίου» παρουσιάζεται απόλυτα συνεπής στην κατάθεση της σκέψης του, δημόσια. Η χρήση ελαιολάδου και ρίγανης (εμβληματικών ελληνικών προϊόντων) για τον καλλωπισμό της κόμης συνάδει απόλυτα με την ιδέα για καλλιέργεια δέντρων και οπωροκηπευτικών στον αστικό ιστό, προκειμένου να σιτιστούν οι άστεγοι, την οποία κατέθεσε πρόσφατα ο Στέφανος. Δεν βλέπω λοιπόν καμία ανακολουθία. Αντιθέτως πιστεύω ότι σε μια εξέλιξη της ιδέας (του), οι άστεγοι θα μπορούσαν πλέον να είναι εκπαιδευμένοι εργάτες γης, σε μια εποχή που οι καλλιέργειες κινδυνεύουν να σαπίσουν γιατί δεν υπάρχει χέρια στην επαρχία.

Εκτιμώ απεριόριστα τον Στέφανο Τσιτσιπά ως τεννίστα αν και δεν ξέρω πάρα πολλά για το άθλημα, καθότι από την εποχή που έβλεπα Μπόργκ και Μάκενρο δεν έχω ακολουθήσει πολύ τις εξελίξεις. Θαυμάζω όμως τον άνθρωπο Στέφανο Τσιτσιπά γιατί κινείται με περίσσια χάρη και ευλυγισία στα σόσιαλ μίντια καταθέτοντας τις απόψεις του, επί παντός του επιστητού χωρίς φόβο και πάθος με μια παιδική αφέλεια, σε σημείο που να μην ξέρεις αν μας κάνει πλάκα ή αν πραγματικά εννοεί όσα λέει. Σε μια εποχή που η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα έχει ως βασική απασχόληση να ρίχνει μπινελίκια στα σόσιαλ ο Στέφανος Τσιτσιπάς φρεσκολουσμένος και σεταρισμένος με ελαιόλαδο και ρίγανη φυλάει τις προσωπικές του Θερμοπύλες, δεχόμενος αγόγγυστα αλλεπάλληλα σμας και κρατώντας με απίστευτη ικανότητα αλώβητο το σερβίς του. Πόσο (ακόμα πιο) όμορφο είναι τελικά το ελληνικό καλοκαίρι με τη γεύση του ελαιόλαδου, τη μυρωδιά της ρίγανης και το νταπα ντούπα από το μπαλάκι, όχι τη ρακέτας αλλά της εθνικής μας ρακέτας;