Wimbledon: Ο Τσιτσιπάς της Αυστραλίας και ο... λάκκος του Μάρεϊ

• Το παιχνίδι με τον Μάρεϊ είναι «κλειδί» για τον Τσιτσιπά

Άγνοια κινδύνου. Όσο μικρότερος είσαι, τόσο περισσότερο έχεις αυτά τα άγρια ένστικτα μέσα σου. Για τον Στέφανο Τσιτσιπά αυτή η νεανική… τρέλα σε συνδυασμό με το ταλέντο του, οδήγησε από πολύ νωρίς σε ημέρες με κρότο. Από την ώρα που κέρδισε τον Φέντερερ όντας ακόμα teenager, ως και τις «μάχες» με τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς.

Η νεανική έκδοση του Τσιτσιπά είχε μέσα της μία φλόγα που έκαιγε, οπουδήποτε και αν στεκόταν. Η τελική σούμα μπορεί να μην τον έβγαζε συνεχώς στον αφρό. Στοιχείο που το τελευταίο διάστημα έδειχνε να λείπει από το παιχνίδι του. Απέναντι στον Αλκαράθ στο Παρίσι, ήταν κατώτερος αγωνιστικά αλλά καταφανώς άπιστος σε ό,τι έχει να κάνει με τις ικανότητές του.

• Το βράδυ της Πέμπτης η κόντρα των Τσιτσιπά και Μάρεϊ στο κεντρικό γήπεδο του Wimbledon

Οι μπάλες που κυνηγούσε κάποτε, έμειναν κλειδωμένες στις αναμνήσεις. Πλέον δεν αποτελούσε αυτός τον εκπρόσωπο της γενιάς που ήρθε να πάρει τα πρωτεία. Νιώθοντας και ο ίδιος πως είναι ένα επίπεδο κάτω, άφησε το κύμα να τον παρασύρει. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί απέναντι στον Τιμ, ο Τσιτσιπάς ήταν ό,τι πιο κοντινό έχουμε δει το τελευταίο διάστημα, στον παίκτη που θαύμασε πρώτη φορά ο περισσότερος κόσμος στην Αυστραλία.

Και επιτέλους, μετά από αρκετό καιρό, δίχως να επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες τον είδαμε να κάνει μια ανατροπή. Να αγωνίζεται με μειονέκτημα ενός σετ, αλλά με σύμμαχο τη βροχή, να φανερώνει σε κάθε κίνησή του πως θα φτάσει μέχρι το τέλος. Τα αγωνιστικά του προβλήματα δεν έχουν εξαφανιστεί ως διά μαγείας. Στο τένις δεν κερδίζεις ούτε με το DNA, ούτε με την ελληνική ψυχή. Και απέναντι στον Τιμ μέτρησε στιγμές που αδυνατούσε να επιστρέψει σωστά την μπάλα. Το μπάκχαντ του ωστόσο δεν εκτέθηκε όπως συνέβαινε διαρκώς πρόσφατα. Ενδεχομένως αυτό να έχει να κάνει και με το πιο αδύναμο kick serve του Αυστριακού, αλλά ο Τσιτσιπάς δοκίμασε να μιξάρει το δικό του «οπλοστάσιο» και μερικές μπλοκ επιστροφές.

Ο στόχος του ήταν να βάλει όσο το δυνατόν περισσότερες μπάλες γίνεται στο κορτ. Να δημιουργήσει ευκαιρίες για εκείνον, κάτι που δεν μπορούσε να πετύχει σε όλη τη -μικρή- διάρκεια της σεζόν του γρασιδιού. Το νούμερο των break point έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία το 18% των πετυχημένων φαντάζει μικρό, από την άλλη οι 11 ευκαιρίες που έφτιαξε, ειδικότερα στη δεύτερη δόση της αναμέτρησης μετά τη βροχή, δίνουν το στίγμα για τη συνέχεια.

• Οι καρδούλες από την Μπαντόσα στον Τσιτσιπά

Ο κακός Τσιτσιπάς δε θα έφτανε ποτέ στο να τις αγγίξει αυτές τις στιγμές. Μέχρι το τουρνουά στη Μαγιόρκα (εξαιρουμένου ενός ματς δηλαδή), είχε γράψει στο σακούλι του τέσσερα tiebreak σε τρεις αναμετρήσεις στην επιφάνεια. Όταν μάλιστα παίζει με 80% και πλέον κερδισμένους πόντους στο πρώτο του σερβίς, η απάντηση είναι μία. Δεν μπορεί να επιστρέψει όπως πρέπει την μπάλα. Η βελτιωμένη του εικόνα και το μπάκχαντ που πέρασε επιτέλους ένα τεστ, τον φέρνουν στον δεύτερο γύρο του Wimbledon.

Το παιχνίδι με τον Μάρεϊ είναι «κλειδί» για τον Τσιτσιπά

Εκεί φυσικά κρύβεται ο μεγαλύτερος λάκκος των πρώτων ημερών και λέγεται Άντι Μάρεϊ. Ο Βρετανός ζει κάθε φορά μέρες δόξας όταν πατάει στο γρασίδι του κεντρικού κορτ στο Wimbledon. Και μη γελιόμαστε, ο 36χρονος Μάρεϊ του μεταλλικού επιθέματος στο ισχίο απέχει παρασάγγας από τον Τιμ στον τρόπο που κινείται και αγωνίζεται στο γρασίδι. Για να τον φέρει σε δύσκολη θέση το Νο5 του ταμπλό, θα χρειαστεί εξωφρενική ψυχραιμία ώστε να αποφύγει τα λάθη στις έξτρα μπάλες και μεγάλα ποσοστά στο σερβίς του.

Για τον Τσιτσιπά αυτό μπορεί να είναι και το κρισιμότερο ματς της διοργάνωσης. Στο περασμένο Australian Open έπαιξε τελικό, έχοντας βοηθηθεί αρκετά από το μονοπάτι του, αλλά η πορεία αυτή μάλλον μοιάζει με απρόσμενη παρένθεση σε σχέση με όσα πετυχαίνει στα Grand Slam. Το τελευταίο διάστημα είχε απομακρυνθεί πολύ από τις συζητήσεις γύρω από τους μνηστήρες του τίτλου. Και η συγκεκριμένη ευθύνη βαραίνει μόνο τον ίδιο.

Η νωθρότητα που κατέθετε στο κορτ τον έριξε πολύ χαμηλότερα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού. Η εικόνα κόντρα στον Τιμ πρωτίστως αποτελεί ένα μήνυμα στον ίδιο του τον εαυτό. Μία αφύπνιση για να θυμηθεί όσα τον έφεραν στο προσκήνιο και κυρίως να αποτυπώσει στο δικό του κεφάλι, πως δεν πρόκειται για παιδί ενός κατώτερου τενιστικού Θεού, απλώς και μόνο επειδή ο Αλκαράθ αποτελεί φαινόμενο.

Η αναμέτρηση κόντρα στον Μάρεϊ να «ξεκλειδώσει» πνευματικούς τομείς, για έναν τενίστα που δεν έχει γευτεί νίκη απέναντι σε Top-10 και απέχει απ΄τους τίτλους εδώ και έναν χρόνο. Ακόμα και αν βρισκόμαστε στον δεύτερο γύρο, η ξέφρενη πορεία σε ένα Grand Slam βρίσκεται μία τέτοια νίκη μακριά.

Υ.Γ. «Έχασε τις δικές της ευκαιρίες στον ημιτελικό, με πιο φανερή όταν σέρβιρε για το δεύτερο σετ στο 5-3. Όχι γιατί δεν έπαιξε καλά, επειδή δε διαχειρίστηκε μερικές φορές τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε. Τα 32 αβίαστα ήρθαν ως απότοκο του ρίσκου, τυπικό δείγμα όταν κυνηγάει το σκορ και αναζητά υπερβολές. Το σημαντικότερο συμπέρασμα έχει να κάνει με την... ευθεία γραμμή. Η αδυναμία να προσαρμοστεί στις ασκήσεις επί χάρτου». Αυτά αναφέραμε μετά τον χαμένο ημιτελικό της Σάκκαρη στο Βερολίνο. Προφανώς δεν άλλαξαν πολλά σε μία εβδομάδα. Η Ελληνίδα έχασε μία ευκαιρία στο Wimbledon, έχει πράγματα να βελτιώσει για να ξαναβρεθεί στα μεγάλα ραντεβού των Major, αλλά η ζωή δε σταματάει σε έναν αποκλεισμό.