Σάκκαρη: Η καλύτερη εβδομάδα στο γρασίδι και το... βάδισμα σε ευθεία γραμμή

Στην ούγια αυτό που γράφει τελικά είναι μία ήττα σε ημιτελικό. Μία ακόμα, η έκτη στη χρονιά για τη Σάκκαρη, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στο United Cup. Η Βέκιτς επικράτησε της Ελληνίδας στον ημιτελικό του Βερολίνου και της στέρησε την πιθανότητα να διεκδικήσει έναν τίτλο. Φινάλε άδοξο αλλά όχι άδικο. Η Βέκιτς ήταν συνολικά η καλύτερη παίκτρια στον ημιτελικό.

Η Σάκκαρη, όμως, πραγματοποίησε μακράν την καλύτερή της εβδομάδα στο γρασίδι. Μία επιφάνεια που δεν είναι τόσο ταιριαστή στο παιχνίδι της, ένεκα και της χαμηλής αναπήδησης της μπάλας. Η 27χρονη αναγκάζεται να κυνηγήσει μπάλες χωρίς ρυθμό, σε σημεία που αδυνατεί να χρησιμοποιήσει τα πολύ φλατ χτυπήματα εδάφους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η εβδομάδα στο Βερολίνο φαντάζει ως όαση. Ακόμα και ο ημιτελικός ήταν μία αναμέτρηση στην οποία πέρασε πάνω από τον πήχη. Η ήττα της ήρθε μεν καθαρά στα δύο σετ, αλλά τα δεδομένα ως άθροισμα την καθιστούν ως φυσιολογικό αποτέλεσμα. Σε μία εβδομάδα που το σερβίς της έπιασε το peak. Ο αριθμός των περασμένων πρώτων σερβίς αποτελεί μαξιλαράκι επιβίωσης στο γρασίδι, ακριβώς για τα όσα είπαμε παραπάνω.

Απέναντι στη Σάσνοβιτς πέρασε το 61.7%, με τη Βοντρούσοβα 72.3% ενώ κόντρα στη Βέκιτς 64%. Την περσινή σεζόν το «μαγικό» 60 το υπερπήδησε μόλις μία φορά 11 φορές που πάτησε το κορτ. Η θέλησή της να πετύχει την μετέτρεψε σε μία από τις μεγαλύτερες overachiever της γενιάς της. Η είσοδος του Μαρκ Φιλιππούση στο team της για τις ανάγκες της επιφάνειας μαρτυρούν ακριβώς αυτό. Την επιμονή μιας αθλήτριας να ξεπερνά διαρκώς το ταβάνι της. Η ανοδική πορεία έχει ως φόντο το Wimbledon που έρχεται τον Ιούλιο. Μέχρι τότε υπάρχει χώρος για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο στις επαφές της στο φιλέ, το πιο αδύναμο σημείο του παιχνιδιού της.

Μπορεί όμως μια ήττα να έχει μόνο θετική ανάγνωση; Κάτι τέτοιο θα ήταν λανθασμένο. Ακόμα και για την ίδια, αν δεν ήταν ένα μάθημα. Με τη Σάσνοβιτς και την Βοντρούσοβα πραγματοποίησε δύο εντυπωσιακές εμφανίσεις. Η Βέκιτς ήταν ανώτερη στο ζευγάρι και με φουσκωμένα τα πανιά της αυτοπεποίθησης, έχοντας προηγουμένως αποκλείσει την κάτοχο του Wimbledon, Έλενα Ριμπάκινα. Είσαι κατώτερος, όχι των περιστάσεων, όχι των δυνατοτήτων σου. Ο Τσιτσιπάς το ένιωσε με τον Αλκαράθ στο Roland Garros. Η Σάκκαρη ίσως ήταν καλύτερη και από τα προηγούμενα δύο ματς. Από την αντίπαλό της όχι, συμβαίνει, αυτή είναι η μοναξιά του τένις.

Έχασε τις δικές της ευκαιρίες στον ημιτελικό, με πιο φανερή όταν σέρβιρε για το δεύτερο σετ στο 5-3. Όχι γιατί δεν έπαιξε καλά, επειδή δε διαχειρίστηκε μερικές φορές τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε. Τα 32 αβίαστα ήρθαν ως απότοκο του ρίσκου, τυπικό δείγμα όταν κυνηγάει το σκορ και αναζητά υπερβολές. Το σημαντικότερο συμπέρασμα έχει να κάνει με την... ευθεία γραμμή. Η αδυναμία να προσαρμοστεί στις ασκήσεις επί χάρτου. Σε άλλον έναν ημιτελικό μπήκε να κάνει το δικό της παιχνίδι, να χτυπήσει φλατ τις μπάλες, να ψάξει τους winners και όπου της βγει. Αυτήν τη φορά η Βέκις ήταν καλύτερη και την κέρδισε, όπως το έκανε η Σαμπαλένκα στη Μαδρίτη προτού προλάβει να αυξήσει τον ημιτελικό σε διάρκεια.

Η καλύτερη αθλήτρια του τουρ στο 3ο σετ, με τους προημιτελικούς να διεξάγονται λίγες ώρες πριν, θα είχε καθαρό πλεονέκτημα. Δεν έψαξε όμως με συχνότητα να αλλάξει τον ρυθμό, να μετακινήσει τη Βέκιτς κάθετα στο κορτ, να την ανεβάσει στο φιλέ και να την κάνει να μη νιώσει άνετα. Έπαιξε για άλλη μια φορά με το στιλ της, χωρίς προσαρμογές. Το drop shot δεν υπάρχει στη φαρέτρα της. Όταν η γραφική παράσταση της απόδοσής σου είναι ευθεία, άλλοτε θα σε βγάλει από πάνω, άλλοτε όχι. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά μπορεί το κέρμα να καθίσει έξι φορές κορώνα, όσοι οι χαμένοι της ημιτελικοί τη φετινή σεζόν. Όπως και αντίθετα, οκτώ φορές γράμματα, όσοι και οι σερί κερδισμένοι προημιτελικοί της.

Η εβδομάδα που, πλέον, πέρασε, θα πρέπει να λειτουργήσει ως ένεση αυτοπεποίθησης, αλλά ο ημιτελικός να φέρει μερικές διαφοροποιήσεις. Το Ίστμπερν να γίνει η συνέχεια του Βερολίνου και το Wimbledon να γίνει η καλύτερη εκδοχή της στο γρασίδι. Τα δείγματα του σερβίς είναι μια πολύ θετική αρχή...

Υ.Γ.: Αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούμε πόσο υψηλού επιπέδου αθλήτρια είναι και πόσο άδικο είναι να μην αναγνωρίζονται οι προσπάθειες μιας τενίστριας που έφτασε ως το Νο3, παραμένει στο Top-10 μία διετία, ενώ το potential της απείχε παρασάγγας.