Σάκκαρη: Οι τελικοί των... αποδείξεων και το μισογεμάτο ποτήρι

• Η κακή απόδοση της Σάκκαρη στον τελικό και οι... αποδείξεις

Το ποτήρι στο τραπέζι έχει γεμίσει με νερό μέχρι τη μέση. Το να συγκεντρωθείς για να το δεις μισογεμάτο αντί για μισοάδειο, δεν έχει να κάνει μόνο με θέμα οπτικής, το ζήτημα τείνει να γίνει πνευματικό. Η Μαρία Σάκκαρη έχασε άλλον έναν τελικό, από την Γκοφ στην Ουάσινγκτον, τον όγδοο στις εννέα απόπειρές της για τίτλο, με το τρόπαιο στο Μαρόκο το 2019 να παραμένει το μοναδικό που κοσμεί τα ράφια του σπιτιού της.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αναγράφει πως η Ελληνίδα κατάφερε να φτάσει στην Ουάσινγκτον έχοντας δύο συνεχόμενες ήττες, από τον ημιτελικό του Βερολίνου και τον πρώτο γύρο του Wimbledon. Το λονδρέζικο Slam, μάλιστα, ήταν το δεύτερο συνεχόμενο στο οποίο αποκλείστηκε με το που πάτησε το πόδι της.

• Τένις: Στο Νο4 ανέβηκε ο Τσιτσιπάς, στο Νο8 η Σάκκαρη

Υπό αυτές τις συνθήκες και με ένα ταμπλό πάρα πολύ δύσκολο, η Σάκκαρη όχι μόνο πήγε στο Mubadala Citi Open για να κάνει την επιστροφή στις νίκες, αλλά έχτισε σιγά σιγά έναν δρόμο μέχρι τον τελικό απέναντι στην Γκοφ. Οι καθαρές νίκες απέναντι στη Λέιλα Φερνάντεζ και την Μάντισον Κις, μαρτύρησαν πως το τένις της επέστρεψε στο υψηλότερο επίπεδο. Θα κέρδιζε και την Τζέσικα Πεγκούλα με 2-0, αν στο προβάδισμα του δευτέρου σετ διαχειριζόταν καλύτερα κάποιες μπάλες.

Όμως ο τελικός την επανέφερε σε μια πραγματικότητα που τόσο πολύ θέλει να αποτινάξει από πάνω της. Βλέποντας διαρκώς την πηγή, η πρώτη που θα ήθελε να ακουμπήσει το νερό είναι η ίδια και τη δουλειά που κάνει καθημερινά για να το πράξει αυτό, δεν την αμφισβητεί κανένας. Οι δηλώσεις της πριν και μετά το τέλος του τελικού, έχουν περισσότερη σημασία ακόμα και από τα όσα εξελίχθηκαν στο κορτ κατά τη διάρκεια.

«Είναι αρκετά απογοητευτικό, αλλά την ίδια στιγμή, πριν από ένα μήνα, δεν πιστεύαμε ότι θα ήμασταν εδώ» αναφέρει με δάκρυα που δεν κρύβουν τη στεναχώρια της. Χωρίς να έχει κάποιος μάστερ στην ψυχολογία, μπορεί εύκολα να διακρίνει μία τενίστρια με βάρος στους ώμους. Ένα βάρος που τόσο πολύ προσπαθεί να διώξει πριν, όσο και κατά τη διάρκεια των μεγάλων ραντεβού.

Maria Sakkari was crying during her speech after her loss to Coco Gauff:

“It’s pretty disappointing but at the same time, a month ago, we didn’t think we’d be here. So thank you. Thanks to Tom & my sister for being here. You’re the core of my team.”

We love you Maria. ❤️ pic.twitter.com/X8Bbw8thvZ

— The Tennis Letter (@TheTennisLetter) August 6, 2023

«Έχω παίξει τέσσερις τελικούς την περσινή σεζόν, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι τρελαίνονται για τις ήττες μου στα ημιτελικά» ήταν τα λόγια της, πριν τον παιχνίδι τίτλου στην Ουάσινγκτον. Η απόπειρά της να μπει χωρίς κάποια πίεση όσον αφορά το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρη. Το ποτήρι έχει δύο όψεις για μία τενίστρια που είχε ηττηθεί σε πέντε ημιτελικούς τη φετινή σεζόν, αλλά βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα για δύο συναπτά έτη.

Όση δύναμη και να έχουν τα λόγια, οι λέξεις δεν μπορούν να υπερκαλύψουν για αυτήν το κενό ανάμεσα στην αναγνώριση της επιτυχίας. Το αναφέραμε και για τον Τσιτσιπά, πως ένας τίτλος φέρνει πολλαπλά κέρδη. Πολλώ δε μάλλον για τη Σάκκαρη, της οποίας η καριέρα δεν ήταν δεδομένο πως θα χτυπήσει τέτοιες κορυφές, αλλά εκείνη της πάτησε με το παραπάνω.

Η κακή απόδοση της Σάκκαρη στον τελικό και οι... αποδείξεις

Στον τελικό ήταν κατώτερη των περιστάσεων, κάτι που σίγουρα αντιλαμβανόταν και εκείνη. Η Γκοφ κυριάρχησε σε όλα τα μεγάλα ράλι από τη βασική γραμμή, πίεσε τόσο με το φόρχαντ, όσο και με το μπάκχαντ τη Σάκκαρη, κρατώντας 3-4 μέτρα πίσω από το σημείο του κορτ που θα ήθελε να βρίσκεται. Η τακτική της έκρυβε όρεξη για επίθεση, κάτι που φάνηκε από το ότι υποδεχόταν σχεδόν μέσα από το κορτ το δεύτερο σερβίς της Αμερικανίδας, αλλά η αντίπαλός της ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη και δεν της επέτρεψε να την υπηρετήσει με σθένος.

Και μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η κάκιστη μέρα από το σερβίς. Το 50% των περασμένων πρώτων, μετέτρεψε τα δικά της service games σε νόμισμα και η Γκοφ την «έσπασε» έξι φορές σε οκτώ απόπειρες. Αν υπάρχει ένα στοιχείο για να φανερώσει τον πνευματικό κυκεώνα που πλανάται πάνω από το κεφάλι της Σάκκαρη, τότε αυτό είναι το ποσοστό της στα περασμένα πρώτα.

Η Γκοφ ήταν εκπληκτική από το δικό της μισό και πιθανότατα να κέρδιζε ακόμα και αν οι συνθήκες ήταν λίγο διαφορετικές, αλλά απέναντί της βρήκε μία τενίστρια που δεν είχε τρόπο να αλλάξει τα δεδομένα του τελικού. Αυτό λείπει στη Σάκκαρη για να κάνει το παραπάνω βήμα, η αλλαγή του σεναρίου. Το φλατ παιχνίδι της αναζητά έναν τίτλο για να πάρει ώθηση αλλά όσο δε δικαιώνεται, τόσο το μπαλάκι επιστρέφει. Η αδυναμία της να διαφοροποιήσει τα δεδομένα μιας αναμέτρησης φέρνει νεύρα και πολλές φορές, όχι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Χωρίς την ύπαρξη 2-3 slice ή drop shot, για να βγάλουν την Γκοφ από την comfort zone της βασικής γραμμής, ο τελικός χάθηκε, σα να μην παίχτηκε ποτέ.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερό της ζήτημα. Όλες γνωρίζουν τι θα βρουν όταν την αντιμετωπίσουν. Μία τενίστρια με τρομερά αθλητικά προσόντα που καλύπτει το κορτ, έχει ένα εντυπωσιακό μπάκχαντ το οποίο όμως είναι φλατ και αυτό ορισμένες φορές φέρνει λάθη, μη διαχειρίσιμα σε μπάλες πολύ κρίσιμες. Για να φτάσει σε έναν τίτλο, σε αρκετές περιπτώσεις πρέπει να κάνει τρία ή και τέσσερα διαδοχικά άψογα παιχνίδια. Όπως για παράδειγμα με τις Φερνάντεζ, Κις, Πεγκούλα και Γκοφ.

Για να συμβεί αυτό πρέπει να ξεκλειδώσει πνευματικά, αφού πρώτα αγωνιστικά βρει τις απαντήσεις σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Κύκλος, αέναος και αδυσώπητος ως προς το βάρος! Το underperformance στο σερβίς, που ήρθε στον τελικό, συνέβη και άλλες φορές αλλά θα ξανασυμβεί στο μέλλον. Το θέμα για τη Σάκκαρη είναι τι κάνει πέραν από αυτό και γιατί αν δεν καταφέρει να επιβληθεί μέσα από τα βαριά της χτυπήματα, συνεχίζει να προσπαθεί να ρίξει… γροθιά στο μαχαίρι. Αν η φαρέτρα της διέθετε περισσότερα «όπλα» στο τενιστικό σκέλος, τα πανιά της δικής της αυτοπεποίθησης θα ήταν πολύ πιο φουσκωμένα, χωρίς να χρειάζονται την τεχνητή αναπνοή.

Αυτήν τη στιγμή δε μοιάζει να παίζει για αυτόν καθαυτόν τον στόχο, αλλά για να αποδείξει. Πρώτα από όλα στον εαυτό της και μετέπειτα στους γύρω πως μπορεί. Αυτή η σκέψη πρέπει να φύγει από το μυαλό της. Μια τενίστρια πρώτης δεκάδας, που έφτασε εκεί διαψεύδοντας όλα τα σενάρια και άλλαξε μόνη της την κορυφογραμμή της καριέρας της, τοποθετώντας τη διαρκώς ψηλότερα, δεν έχει την υποχρέωση να ζει στο κορτ για να επιβεβαιώνει κανέναν.

Ο τίτλος συνεχίζω να πιστεύω πως θα έρθει, όπως ήρθε ο τελικός. Νωρίς στη χρονιά γράφαμε σε αυτήν εδώ τη γωνιά πως ο τρόπος για να «σπάσει» αυτήν την κακή παράδοση στους ημιτελικούς, είναι να παίξει όσους περισσότερους γίνεται. Να βρίσκεται πάντα εκεί. Το ιδανικό ξεκίνημα για τη US Open Series θα ήταν με έναν τίτλο. Όμως, όπως είπε και η ίδια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πέσει πάνω σε αυτό, όσο και αν την πληγώνει που παραμένει τέσσερα δίχως να πανηγυρίσει στο φινάλε.

Το ποτήρι άλλες φορές το κοιτάζεις και το βλέπεις μισογεμάτο, άλλες φορές σου φαίνεται άδειο εντελώς. Τι είναι σημαντικότερο, οι διαδοχικές πειστικές νίκες μπαίνοντας στο τελευταίο βιράζ της χρονιάς, ενώ τα προηγούμενα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά ή το ρεκόρ του 1-7 που μετατράπηκε σε 1-8; Πόσες μικρές νίκες τελικά, κάνουν μία μεγάλη; Σημαντικοί οι τίτλοι, σημαντικότεροι από οτιδήποτε άλλο σε βαθμό αυτοσκοπού, όταν πρόκειται για ατομικό άθλημα όπως το τένις, αλλά η διαδικασία και η διαδρομή για να φτάσει κάποιος ως εκεί δεν πρέπει να βγαίνει εντελώς από το κάδρο!

Για τη Σάκκαρη ήταν σπουδαία υπέρβαση αυτός ο τελικός. Ο τίτλος δεν ήρθε. Το πού θα εστιάσει είναι αυτό το οποίο θα καθορίσει το φινάλε της δικής της σεζόν!