Σάκκαρη: Πίστη, υπομονή και... λίγη τύχη

• Το μαχητικό πνεύμα είναι εδώ
• Η επιθετικότητα και η... τύχη που χρειάζεται η Σάκκαρη

Μπορεί η ευχή για υγεία, αυτές τις πρώτες μέρες του χρόνου να ακούγεται στα αυτιά κάποιων ως κλισέ, αλλά φυσικά δεν είναι. Για τη Μαρία Σάκκαρη, με τον τρόπο που έκλεισε το 2024, αποτελεί τη βάση στην οποία θα θέλει να ξεκινήσει τη συζήτηση γύρω από το όνομά της. Ο τραυματισμός στον ώμο επί της ουσίας την έθεσε εκτός tour από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και έπειτα, μέχρι να κάνει τα πρώτα δειλά βήματα επιστροφής στην Αυστραλία.

Η Πέιτον Στερνς της έβαλε αρχικά στοπ στον δρόμο για το κυρίως ταμπλό της Αδελαΐδας (η Σάκκαρη πήρε την πρόκριση ως lucky loser) αλλά ο σκοπός αυτήν την περίοδο, μία εβδομάδα ακριβώς προτού γίνει και το πρώτο σερβίς στο Australian Open, είναι αγωνιστικές... ενέσεις ρυθμού και αυτοπεποίθησης για την Ελληνίδα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ξεκινήσει διαφορετικά η συζήτηση, για μία τενίστρια που επέστρεψε στις 28 Δεκεμβρίου, έχοντας στα πόδια της μονάχα ένα μισοτελειωμένο ματς στη Νέα Υόρκη για το US Open το τελευταίο τετράμηνο.

Η παρουσία της προκριματικά της Αδελαΐδας δεν ήταν παρά μία προσπάθεια να νιώσει ξανά πώς είναι να βγαίνεις και να είσαι ανταγωνιστική μέσα στο κορτ. Τα τέσσερα αυτά παιχνίδια, πριν το Australian Open μπορεί να έφεραν τρεις ήττες, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτές μοιάζουν να περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Όχι πως θα ήθελε να ηττηθεί από τη Στερνς φυσικά. Το έδειξε άλλωστε και με τη θέληση που έδειξε να διεκδικήσει το παιχνίδι ως το φινάλε. Παρότι το πρώτο σετ δεν ήταν ικανοποιητικό για εκείνη, ενώ στο δεύτερο χρειάστηκε να σώσει τρία ματς πόιντ, έχοντας πρώτα απολέσει τη δική της ευκαιρία να ισοφαρίσει με τις μπάλες στα δικά της χέρια στο 5-3.

Το μαχητικό πνεύμα είναι εδώ

Κόντρα στη Στερνς αντιλαμβάνεται ο καθένας πως μόνο ποιοτικό δεν ήταν και από τις δύο πλευρές το παιχνίδι. Η Σάκκαρη ολοκλήρωσε με 13 διπλά λάθη, είχε μόλις 37% περασμένα πρώτα στο εναρκτήριο σετ, ενώ έχασε κάποια κρίσιμα χτυπήματα από τη ρακέτα της. Ο τραυματισμός στον ώμο πρώτα από όλα τη δυσκολεύει στο σερβίς.

Κάτι που είναι φανερό από τη μέχρι τώρα παρουσία της στην Αυστραλία και εκτός των άλλων είναι πέρα για πέρα λογικό. Το σερβίς αποτελούσε πάντοτε ένα ζήτημα για τη Σάκκαρη από πλευράς σταθερότητας, πολλώ δε μάλλον τώρα που δεν έχει τον απαιτούμενο ρυθμό αλλά και τη σιγουριά πίσω από αυτό της το χτύπημα. Δεν είναι μόνο θέμα ρυθμού άλλωστε, αλλά και μυαλού. Οι δεύτερες σκέψεις σε αυτό το κομμάτι είχαν κάνει πριν από χρόνια την Αρίνα Σαμπαλένκα να φαίνεται πολύ χειρότερη παίκτρια από αυτό που τελικά είναι.

Η Σάκκαρη χρειάζεται πάση θυσία το σερβίς της και αυτό θα επανέλθει σε κανονικά επίπεδα μόνο μέσω των αγώνων. Εκεί όπου θα σβήσει κάθε αμφιβολία σχετικά, τόσο με το θέμα της στον ώμο, όσο και με τον αγωνιστικό της ρυθμό. Η... δίψα της για να παλέψει κάθε πόντο άλλωστε υπάρχει, είναι φανερή ακόμα και σε παιχνίδια που στερούνται δάφνες ποιότητας. Στο tiebreak του 2ου σετ με τη Στερνς δεν έδωσε τίποτα εύκολο όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο.

Ωστόσο και η ίδια γνωρίζει πως ενόψει της Μελβούρνης και του Australian Open, πρέπει η βελτίωσή της να γίνει με γεωμετρική πρόοδο. Δυστυχώς για εκείνη, όσες στάθηκαν απέναντί της σε αυτά τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια ήταν πραγματικά καλές τενίστριες, με εξαίρεση τη Ζενγκ. Τενίστριες που δεν μπορείς να κερδίσεις δίχως το πρώτο σου σερβίς σε υψηλό επίπεδο. Για τη Σάκκαρη γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο άλλωστε, όταν δεν έχει ούτε έναν εύκολο πόντο από το δικό της σερβίς. Η πίεση των μεγαλύτερων ράλι και το βάρος που προστίθεται μπορεί να λυγίσει οποιαδήποτε τενίστρια.

Η επιθετικότητα και η... τύχη που χρειάζεται η Σάκκαρη

Σε αυτήν της την προσπάθεια να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο, δε μένει άπραγη. Το καλύτερό της σετ το έπαιξε πιθανότατα στο United Cup, απέναντι στη Ριμπάκινα. Στο πρώτο σετ ήταν η πιο σταθερή βερσιόν που είδαμε, με τις φλατ μπάλες και από τις δυο πλευρές να βοηθούν.

Όσο η ίδια ξέρει πως το σερβίς της ακόμα δε βρίσκεται εκεί που θέλει και χρειάζεται, τόσο ψάχνει αυτά τα έξτρα χτυπήματα που θα της δώσουν γρήγορους πόντους, ξεκούραση και ψυχολογική ανάταση. Σε αυτό το διάστημα ψάχνει τρόπους να γίνει πιο επιθετική από ό,τι συνήθως, ακόμα και στα ράλι, αλλά κυρίως στις επιστροφές. Το δεύτερο σερβίς της όμως την προδίδει, αφού προσφέρει ευκαιρίες για winner, σε όποια είναι πρόθυμη να πάρει το ρίσκο.

Ο δρόμος θα ήταν ανηφορικός από εδώ και στο εξής. Η αποχή την έριξε στο Νο32 της παγκόσμιας κατάταξης, οριακά μέσα στα seeds ενόψει του πρώτου Grand Slam της χρονιάς. Κάτι που σημαίνει πως δε θα έχει αντίπαλο από το Top32 στους δύο πρώτους γύρους. Ακόμα και έτσι τίποτα δεν είναι δεδομένο για εκείνη. Καμία νίκη, καμία πρόκριση. Κάθε παιχνίδι είναι μία «μάχη». Από την άλλη, όμως, τίποτα δεν ήταν δεδομένο και στην καριέρα της, την οποία με τόση θέληση και σκληρή δουλειά έχει χτίσει, για να φτάσει ως το Νο3 του κόσμου και να παραμείνει ανάμεσα στις κορυφαίες όλα αυτά τα χρόνια.

Κάθε παιχνίδι μοιάζει με ένα μάθημα. Μία σελίδα ενός βιβλίου προκειμένου να πάει στην επόμενη. Να βγει ακόμα καλύτερη και έτοιμη να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό και την πίεση. Μία σελίδα κενή που πρέπει η ίδια να γεμίσει και να γράψει ξανά νέα κεφάλαια. Έως ότου βρει ξανά τα πατήματά της θα ψάξει υπερβάσεις. Μαθημένη είναι, άλλωστε. Η πίεση και το βάρος της απόδειξης που είχε όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μέρος της πρώτης 10άδας, πλέον δεν υπάρχει. Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια και μπορεί η θέληση για να επιστρέψει εκεί, να κάνει και την ίδια να βιαστεί.

Ο δρόμος, όμως, είναι μακρύς. Όπως και η σεζόν φυσικά. Θα υπάρξουν τα πάνω και τα κάτω. Τίποτα δε χαρίζεται. Χρειάζεται υπομονή, πίστη στο πλάνο. Και λίγη τύχη μερικές φορές.