Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Η αγάπη δεν (πρέπει να) έχει φύλο

Αγαπώ τις γυναίκες. Η αείμνηστη μητέρα μου σημάδεψε ανεξίτηλα την ζωή μου, η γυναίκα μου που την άλλαξε προς το πολύ καλύτερο και όλες όσες πέρασαν από την ζωή μου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είχαν βαρύνουσα σημασία.

Αγαπώ, όμως, και τους άνδρες. Τον επίσης αείμνηστο πατέρα μου, τον οποίο κατανόησα μετά από χρόνια άρνησης, αλλά και όλους τους φίλους που ήταν εκεί στην καλή, αλλά κυρίως στην δύσκολη στιγμή.

Η αγάπη έχει πολλές μορφές. Υπάρχει αυτή των γονιών, του/της συντρόφου, του/της φίλου/φίλης, ακόμα και του κατοικίδιου ζώου που σε περιμένει με προσμονή να γυρίσεις σπίτι μετά την δουλειά.

Η αγάπη δεν έχει φύλο. Δεν θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχει φύλο. Για την αναπαραγωγή, βεβαίως, απαιτείται ένας άνδρας και μια γυναίκα, έστω και αν πλέον υπάρχει η τεχνητή γονιμοποίηση.

Πέραν αυτού και παρότι υπάρχουν ακόμα πολλές κοινωνίες που δεν το αποδέχονται και δεν θα το αποδεχθούν ποτέ (κακό του κεφαλιού τους…), δεν υπάρχει μόνο η (ερωτική) αγάπη του άνδρα με την γυναίκα, αλλά και του άνδρα με τον άνδρα ή της γυναίκας με την γυναίκα.

Ελευθερία (λέμε ότι) έχουμε, ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει την σεξουαλική ταυτότητα που τον εκφράζει καλύτερα και τον γεμίζει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού, όπως κάθε μεγάλη αθλητική διοργάνωση, ανοίγει την αγκαλιά του σε πάνω από δέκα χιλιάδες αθλητές, όπου βεβαίως υπάρχουν στρέιτ και γκέι, χωρίς αυτό να (πρέπει να) έχει καμία σημασία.

Τα ξεχωριστά στιγμιότυπα από το ραντεβού στην γαλλική πρωτεύουσα είναι πάρα πολλά μέχρι τώρα. Τέτοιο θεωρήθηκε, λανθασμένα θα έλεγα, το φιλί της Ιταλίδας τζουντόκα Αλίς Μπελάντι στην σύντροφό της, επίσης τζουντόκα Τζάσμιν Μάρτιν, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην κατηγορία των -78 κιλών.

Η κάμερα του ιταλικού κρατικού καναλιού RAI εστίασε στην εκδήλωση αγάπης των δύο γυναικών, όχι επειδή ήταν κάτι «διαφορετικό», αλλά επειδή ήθελε να μοιραστεί με τους Ιταλούς τηλεθεατές τις στιγμές απόλυτης χαράς της γυναίκας που είχε χαρίσει στην χώρα της ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

Η αντίδραση στα social media, όμως, δεν ήταν ανάλογη. Δυστυχώς, εκεί έξω υπάρχουν πολλοί κομπλεξικοί, δυστυχισμένοι που βγάζουν το άχτι τους στο Διαδίκτυο, όπου ως επί το πλείστον κρύβονται πίσω από ψεύτικα προφίλ.

Όχι, δεν είσαι υποχρεωμένος να αποδεχθείς τον γκέι αν είσαι στρέιτ ή τον στρέιτ αν είσαι γκέι. Αλλά δεν έχεις δικαίωμα να του επιτεθείς, διαδικτυακά ή (ακόμα χειρότερα) σωματικά/ψυχολογικά, επειδή σκέφτεται και νιώθει διαφορετικά από εσένα.

«Αυτό είναι ένα χρυσό γεμάτο αγάπη. Λυπάμαι που αυτό το φιλί αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεχωριστό, είναι αγάπη. Ποιον θα φιλούσες μετά από τόσο σημαντικά αποτελέσματα;» αναρωτήθηκε εύλογα η Μπελάντι με δηλώσεις στο RaiSport, μετά το φιλί της στην Τζάσμιν Μάρτιν, τζουντόκα με βραζιλιάνικη καταγωγή που αγωνίζεται για λογαριασμό της Νοτίου Αφρικής και διαμένει μόνιμα στην Ιταλία.

«Όλα κινούνται από την αγάπη. Ο αθλητισμός είναι αγάπη, η φιλία είναι η αγάπη και το ζευγάρι είναι αγάπη» πρόσθεσε η χρυσή ολυμπιονίκης, η οποία δέχθηκε τα «μπράβο» και την αγκαλιά της Πρωθυπουργού της χώρας, Τζιόρτζια Μελόνι.

Τα συγχαρητήρια ήταν για την προσπάθεια και το χρυσό μετάλλιο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι για την δήλωση μέχρι τώρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Μια δήλωση στην οποία περιλαμβάνεται ό,τι θα έπρεπε να είναι η ανθρωπότητα που δοκιμάζεται συνεχώς από πολέμους και ανείπωτη κακία.

Το έλεγαν, άλλωστε, και οι θρυλικοί Μπιτλς σε έναν από τους ύμνους τους: «All you need is love». Το μόνο που χρειάζεσαι είναι αγάπη. Και η αγάπη δεν έχει φύλο…

Υ. Γ.: Για το ιστορικό κατόρθωμα του Απόστολου Χρήστου με το ασημένιο μετάλλιο στην κολύμβηση, δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω σε όσα εξαιρετικά έχουν ήδη επισημάνει οι συνάδελφοι σε αυτή την διαδικτυακή γωνιά. Υπόκλιση και τίποτε άλλο σε αυτό που πέτυχε το παλικάρι, υπόκλιση. Α, επί του πιεστηρίου, για την κωπηλασία σας τα είχα πει από χθες Πέμπτη (01/08) για τα μετάλλια που έρχονται! Εύγε!